Κάρολος το Παιδί
Κάρολος το Παιδί | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 847 (περίπου)[1] Φραγκφούρτη |
Θάνατος | 29 Σεπτεμβρίου 866[1] Μπυζανσαί[1] |
Τόπος ταφής | Σαντρ-Βαλ ντε Λουάρ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης[1] |
Οικογένεια | |
Γονείς | Κάρολος ο Φαλακρός και Ερμεντρούδη της Ορλεάνης[1] |
Αδέλφια | Λουδοβίκος ο Τραυλός[2] Λοθάριος ο Χωλός[2] Καρλομάνος[2] Ντρόγκο[2] Πιπίνος[2] Κάρολος[2] Ιουδήθ της Φλάνδρας[2] Ροθίλδη[2] Ερμεντρούδη[2] Χίλντεγκαρντ[2] Γκιζέλα[2] Ροτρούδη[2] |
Οικογένεια | Δυναστεία των Καρολιδών[1] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων |
Ο Κάρολος το Παιδί ή Κάρολος ο Παις (γαλλικά: Charles l'Enfant, Λατινική γλώσσα : Karolus puer, 847 – 866), Δούκας της Ακουιτανίας (855 – 866) ήταν δεύτερος γιος του Καρόλου του Φαλακρού και της Ερμεντρούδης της Ορλεάνης, μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Λουδοβίκος ο Τραυλός. Αν υπολογιστούν ο πατέρας του και ο παππούς του, Καρλομάγνος ή Κάρολος Α΄ ο Μέγας των Φράγκων, ως βασιλείς της Ακουιτανίας, μπορεί να ονομαστεί και ως Κάρολος Γ΄ της Ακουιτανίας. Όταν πέθανε ο θείος του και νόμιμος βασιλιάς Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας (838) ο παππούς του Λουδοβίκος ο Ευσεβής διόρισε νέο βασιλιά τον μικρότερο γιο του Κάρολο τον Φαλακρό αγνοώντας τον νόμιμο διάδοχο Πεπίνο Β΄. Ο Κάρολος ο Φαλακρός και ο Πεπίνος ο Νεότερος βρίσκονταν από τότε συνέχεια σε σύγκρουση για τον θρόνο της Ακουιτανίας. Ο Πεπίνος Β΄ έδιωξε τελικά τον Κάρολο με τη βοήθεια των Βίκινγκ (845) αλλά ο Κάρολος ο Φαλακρός αργότερα τον συνέλαβε τον φυλάκισε και ανέλαβε ξανά την εξουσία (852). Οι Ακουιτανοί έντονα δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση του Καρόλου κάλεσαν τον ετεροθαλή αδελφό του Λουδοβίκο τον Γερμανικό να στείλει έναν γιο του να τον ανατρέψει. Ο Λουδοβίκος ο Νεότερος, δεύτερος γιος του Λουδοβίκου του Γερμανικού έφτασε με τον στρατό του στη Λιμόζ αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω στη Γερμανία (855).
Την ίδια χρονιά ο Κάρολος το Παιδί διορίστηκε από τον πατέρα του δούκας της Ακουιτανίας σαν υποτελής και διεκδικητής του Πεπίνου Β΄. Ο Πεπίνος δυσαρέστησε έντονα τους Ακουιτανούς επειδή χάρη στη συμμαχία του με τους Βίκινγκ απαρνήθηκε τον Χριστιανισμό και ασπάστηκε την Ειδωλολατρεία, κάλεσαν ξανά τον Κάρολο να αποκαταστήσει οριστικά τον Λουδοβίκο το Παιδί στον θρόνο. Ο στρατός των Δυτικών Φράγκων αιχμαλώτισε τον Πεπίνο Β΄ στην Τουλούζη (864), από τότε παρέμεινε φυλακισμένος στο Σανλίς μέχρι τον θάνατο του σε άγνωστο χρόνο. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του Λουδοβίκο τον Ευσεβή, Πεπίνο Α΄ και Πεπίνο Β΄ ο Κάρολος το Παιδί δεν είχε βασιλική εξουσία επειδή ο Κάρολος ο Φαλακρός ήθελε να έχει ολόκληρο τον έλεγχο στην περιοχή σαν βασιλιάς στη Δυτική Φραγκία. Ο Κάρολος ο Φαλακρός και ο μεγαλύτερος αδελφός του Λουδοβίκος ο Τραυλός την εποχή που ζούσε ο πατέρας τους δεν μπορούσαν να εκδώσουν διατάγματα, να κάνουν δωρεές σε μοναστήρια και να χειριστούν τη βασιλική περιουσία. Την εποχή που απουσίαζε ο βασιλιάς η εξουσία των ευγενών στην περιοχή αυξήθηκε κατακόρυφα. Σε ηλικία 15 ετών (862) ερωτεύτηκε μια άσημη γυναίκα που ήταν χήρα ενός κόμη με το όνομα Ουμβέρτος, ήθελε να την παντρευτεί κάτι που προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του πατέρα του, τον ανάγκασε να τη χωρίσει με τη βία (863). Την επόμενη χρονιά δέχτηκε ένα δολοφονικό χτύπημα ενός ξίφους στο κεφάλι σε ατύχημα σε ένα κυνήγι που συμμετείχε μαζί με τον επίσκοπο Άντο της Βιέννης, ο επίσκοπος αναγκάστηκε να πει ότι ο Κάρολος "αφορίστηκε επειδή υπέφερε".[3][4] Το χτύπημα τον άφησε σωματικά ανάπηρο, πέθανε άτεκνος στην Μπουρζ από τα τραύματα του (866).[3][5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 309-310. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 308-313. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 3,0 3,1 Halsall, Guy. Warfare and Society in the Barbarian West, 450-900 (London: Routledge, 2003), σ.118
- ↑ Ado of Vienne, Chronicon: MGH SS2, ed. G.H. Pertz (Hanover, 1829), σ.323
- ↑ Callahan, σ. 34
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Callahan, Daniel F. "Eleanor of Aquitaine, the Coronation Rite of the Dukes of Aquitaine and the Cult of Saint Martial of Limoges" (pp. 29–36). The World of Eleanor of Aquitaine: Literature and Society in Southern France between the Eleventh and Twelfth Centuries, edd. Marcus Bull and Catherine Léglu. Woodbridge: Boydell Press, 2005.
- Halsall, Guy. Warfare and Society in the Barbarian West, 450-900. London: Routledge, 2003.
- McKitterick, Rosamond, The Frankish Kingdoms under the Carolingians
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- γενεαλογικές πληροφορίες (Γερμανικά)