Κάρολος Τόπια
| Κάρολος Τόπια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1331 Δυρράχιο |
| Θάνατος | 1388 Ελμπασάν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αλβανία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Οίκος Μπάλσιτς |
| Τέκνα | Γεώργιος Β΄ Τόπια Νικήτα Τόπια Ελένα Τόπια |
| Γονείς | Andreas Thopia |
| Οικογένεια | Οίκος Τόπια |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας της Αλβανίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Καρλ Τόπια ήταν Αλβανός φεουδαρχικός πρίγκιπας και πολέμαρχος που κυβέρνησε το Μεσαιωνικό πριγκιπάτο της Αλβανίας στα μέσα του 14ου αιώνα μέχρι την πρώτη κατάκτηση από την Οθωμανική αυτοκρατορία, είχε καλές σχέσεις με την Αγία Έδρα.[1] Ο πρώτος που καταγράφεται από την Οικογένεια Τόπια ήταν ο Τανούσιο Α΄ Τόπια με τον τίτλο "κόμης της Αλβανίας" (1329).[2][3] Σύμφωνα με τον Καρλ Χοπφ γιος ή αδελφός του ήταν ο Ανδρέας Α΄ Τόπια, με πληροφορίες που πήρε από τον Γκιόν Μουζάκα ερωτεύτηκε μια νόθα κόρη του βασιλιά της Νεαπόλεως Ροβέρτου του Σοφού, εγγονού του Καρόλου του Ανδεγαυού. Το πλοίο βάδιζε για το Πριγκιπάτο της Αχαΐας και σταμάτησε στο Δυρράχιο, όταν τον είδε τον ερωτεύθηκε, τον παντρεύτηκε και έκανε μαζί του δύο γιους τον Καρλ και τον Γεώργιο. Ο βασιλιάς Ροβέρτος ο Σοφός όταν το έμαθε εξοργίστηκε, κάλεσε το ζεύγος στην Νάπολη και τους εκτέλεσε.[4] Η πρώτη καταγραφή για τον Καρλ Τόπια υπάρχει την εποχή που ο Οίκος των Καπετιδών-Ανζού βασίλευε στο Δυρράχιο (1350). Οι πολλές δυναστικές διαμάχες είχαν βασικά θύματα τους ίδιους τους Αλβανούς, τα σπέρματα του εθνικού φρονήματος δημιουργήθηκαν όταν πέθανε ο πανίσχυρος Σέρβος βασιλιάς Στέφανος Δουσάν, απόγονος του Στέφανου Ουρός Α΄.
Κόμης της Αλβανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Αλβανοί εξεγέρθηκαν απέναντι στο Δεσποτάτο της Ηπείρου που είχε περάσει σε Λατινικά χέρια με αρχηγό τον Καρλ Τόπια, στην Μάχη του Αχελώου (1359) ήταν οι μεγάλοι νικητές, εκεί έπεσε και ο νεαρός Δεσπότης Νικηφόρος Β΄ Ορσίνι.[5] Ο Καρλ Χοπφ είχε στόχο να διώξει τον Οίκο του Ανζού από ολόκληρη την Ήπειρο και την Αλβανία, ακόμα και από το Δυρράχιο που το κατείχαν, κυβέρνησε την σημερινή κεντρική Αλβανία (1358-1388) και διεκδίκησε τον τίτλο του "πρίγκιπα της Αλβανίας". Το Δυρράχιο κατείχε μέχρι το 1362 η Ανδεγαυή πριγκίπισσα Ιωάννα του Δυρραχίου. Η πρώτη πολιορκία του Δυρραχίου που κράτησε από τον Απρίλιο του 1362 έως τον Μάιου του 1363 ήταν ανεπιτυχής, τα στρατεύματα του Καρλ πλήχτηκαν από επιδημία πανώλης και αναγκάστηκε να τα αποσύρει. Στην δεύτερη πολιορκία (1367) ο Καρλ Τόπια κατέκτησε το Δυρράχιο, έκλεισε συμφωνία με την Δημοκρατία της Βενετίας και μετέφερε την κατοικία του στο συγκεκριμένο πολύτιμο λιμάνι. Ο Καρλ Τόπια κέρδισε το Δυρράχιο (1368) που είχε παραμείνει στην κατοχή των Ανδεγαυών ακόμα και όταν περιορίστηκε σημαντικά το Μεσαιωνικό Βασίλειο της Αλβανίας. Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄ τον έχρισε "Μέγα κόμη της Αλβανίας" (1374), έχασε προσωρινά το Δυρράχιο από τον σύζυγο της Ιωάννας (1376) αλλά το ανέκτησε όταν η Εταιρεία των Ναβαρραίων μετακινήθηκε στην Ελλάδα (1383). Ο Καρλ Χοπφ βασίλευσε σε μια περιοχή που περιείχε το Δυρράχιο, την Κρούγια, το Ελμπασάν και την Γκόρα, βρισκόταν και από τις δύο πλευρές της Αρχαίας Εγνατίας Οδού, ανατολικά από την λίμνη Οχρίδα.
Η ανταρσία του Μπάλσα Β΄[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Καρλ Τόπια προσπάθησε να συμμαχήσει με τον Λουδοβίκο Α΄ της Ουγγαρίας, προσπάθεια αυτή τον έφερε σε σύγκρουση τόσο με την Βενετία όσο και με τον πάπα επειδή ο Ούγγρος βασιλιάς υποστήριζε τον Αντίπαπα της Αβινιόν. Ο πάπας καθαίρεσε τον Καρλ και έστρεψε εναντίον του τον γαμπρό του Μπάλσα Β΄ του οίκου των Μπάλσιτς, κυβερνήτη του Πριγκιπάτου της Ζέτα. Ο Μπάλσα Β΄ ξεκίνησε σκληρή πολιορκία στο Δυρράχιο (1385), την επόμενη χρονιά το κατέλαβε και χρίστηκε Δούκας του Δυρραχίου. Ο Καρλ Τόπια ζήτησε βοήθεια από την Οθωμανική αυτοκρατορία, ο Σουλτάνος Μουράτ Α΄ του έστειλε από την Μακεδονία έναν μεγάλο στρατό με 10.000 άντρες Ο Μπάλσα Β΄ ηττήθηκε και σκοτώθηκε, ο Καρλ έγινε ξανά δούκας αλλά με Οθωμανική υποτέλεια.[6]
Συμμαχία με την Δημοκρατία της Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την τελευταία δεκαετία της βασιλείας του απέκτησε καλές σχέσεις με την Δημοκρατία της Βενετίας επειδή είχε μεγάλη ανάγκη από συμμάχους. Σε συμφωνία που έκλεισε με την Δημοκρατία υποσχέθηκε να συμμετέχει σε όλους τους πολέμους της ή να πληρώνει προμήθειες ή να την εξοπλίζει με στάρι, ταυτόχρονα θα παρείχε προστασία στους εμπόρους της. Η Δημοκρατία της Βενετίας με την σειρά της εξόπλισε σαν αντάλλαγμα μια γαλέρα η οποία προστάτευε τις ακτές της Αλβανίας από τις Οθωμανικές επιδρομές. Οι Οθωμανοί προχώρησαν σε σκληρές επιδρομές εναντίον του Δυρραχίου που συνεχίστηκαν μέχρι τον θάνατο του Καρλ Τόπια τον Ιανουάριο του 1388, τον διαδέχθηκε ο γιος του Γεώργιος.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε π. το 1370 τη Βογισλάβα Μπάλσιτς και είχε τέκνα:
- Γεώργιος Β΄ Τόπια άκμασε το 1388-απεβ. 1392, κύριος του Δυρραχίου.
- Ελένα άκμασε 1388-1403, παντρεύτηκε πρώτα τον Μάρκο Μπαρμπαρίγκο της Κρόια κόμη της Βενετίας και μετά τον Κονσταντίν Μπάλσιτς κύριο στη Σερβία.
- Βογισλάβα, παντρεύτηκε πρώτα τον Ν. Κουρσάκιο και μετά τον Πρόγκον Ντουκαντζίνι κύριο του Λέζε (θείο του Παλ Ντουκατζίνι).
Είχε ακόμη δύο τέκνα, που η μητέρα τους είναι άγνωστη:
- Μαρία, παντρεύτηκε τον Φίλιππο ντι Μαραμόντε.
- Νικήτα άκμασε 1388-απεβ. 1415, κύριος της Κρόια. Νυμφεύτηκε την Κομνηνή Αριανίτη και είχε τέκνο:
- Μάρα, παντρεύτηκε τον Μπάλσα Γ΄ ηγεμόνα της Ζάρα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Gillian Gloyer (2008). Albania
- ↑ Johann Georg von Hahn (1867). Reise durch die Gebiete des Drin und Wardar: im Auftrage der K. Akademie der Wissenschaften unternommen im Jahre 1863. Aus der Kaiserlich-Königlichen Hof- und Staatsdruckerei. σ. 282
- ↑ Émile G. Léonard (1932). Histoire de Jeanne 1re, reine de Naples, comtesse de Provence (1343-1382): La jeunesse de la reine Jeanne. Imprimerie de Monaco. σ. 107
- ↑ Carl Hermann Friedrich Johann Hopf (1960). Geschichte Griechenlands vom Beginn des Mittelalters bis auf unsere Zeit
- ↑ M. Th. Houtsma (1987). E. J. Brill's first encyclopaedia of Islam 1913-1936. σ. 456
- ↑ Fine 1994, σ. 390
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Fine, John V. A. (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press.
- Anamali, Skënder (2002), Historia e popullit shqiptar në katër vëllime (Στα Αλβανικά)
- Émile G. Léonard (1932). Histoire de Jeanne 1re, reine de Naples, comtesse de Provence (1343-1382): La jeunesse de la reine Jeanne. Imprimerie de Monaco.
- M. Th. Houtsma (1987). E. J. Brill's first encyclopaedia of Islam 1913-1936.
|
