Κάρλο Αριγκόνι
| Κάρλο Αριγκόνι | |
|---|---|
| Γέννηση | 6 Δεκεμβρίου 1697[1] |
| Θάνατος | 19 Αυγούστου 1744[2][3] |
| Ιδιότητα | συνθέτης[4] |
Ο Κάρλο Αριγκόνι (Carlo Arrigoni Φλωρεντία 6 Δεκεμβρίου 1697 – Φλωρεντία 19 Αυγούστου 1744) ήταν Ιταλός συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας και λαουτίστας του πρώτου μισού του 18ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αριγκόνι γεννήθηκε στη Φλωρεντία, το 1697. Λίγα είναι γνωστά από τα πρώτα του χρόνια ή τη μουσική του παιδεία. Το πρώτο του ορατόριο εκτελέστηκε στην πατρίδα του, το 1719, και ακολούθησε το έργο Η Μετάνοια του Άκαμπο (Il Pentimento d'Accabo, 1722), για πέντε φωνές, πάνω σε κείμενο του συγγενή του, Κ. Αριγκόνι (Crisostomo Arrigoni).[5] Η όπερά του Η Χήρα (La Vedova) εκτελείται, επίσης, εκείνη τη χρονιά στο Φολίνιο. Η επόμενη εμφάνιση του Αριγκόνι είναι στις Βρυξέλλες, που τότε ανήκαν στις Αυστριακές Κάτω Χώρες, όπου το Η Μετάνοια του Άκαμπο εκτελέστηκε το 1728. Τον Νοέμβριο του 1731 δούλευε στη Μουσική Ακαδημία του Δουβλίνου, η οποία είχε ανοίξει την καινούρια της αίθουσα «για την πρακτική της Ιταλικής μουσικής». Φαίνεται ότι ήταν, ήδη, γνωστός στην Ιρλανδία και τη μουσική της σκηνή.[6] Κατόπιν, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, το 1732. Εκεί, εξέδωσε μουσική δωματίου αφιερωμένη στην βασίλισσα Καρολίνα του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ,[7] ενώ συμμετείχε στα πολιτιστικά δρώμενα της αγγλικής πρωτεύουσας μέχρι το 1736.
Τον Απρίλιο του 1733 ο Αριγκόνι παρουσίασε το έργο του Κοντσέρτο για Λαούτο και, στη συνέχεια, συμμετείχε στον μουσικό οργανισμό η «Όπερα της Ευγένειας» («Nobility Opera»), που συγκροτήθηκε ως «αντίβαρο» της «Βασιλικής Ακαδημίας Μουσικής» («Royal Academy of Music»), που είχε ιδρύσει ο Χέντελ, χωρίς όμως επιτυχία. Πάντως, οι παραστάσεις, με αυτήν, της όπεράς του Φερνάντο είχαν ως αποτέλεσμα να συμπεριληφθεί ο Αριγκόνι στο σατιρικό φυλλάδιο του Τζον Αρμπούτνο, η «Αρμονία σε Ταραχή» (με ημερομηνία, 1733). Εκεί, υπάρχει αναφορά στον «Βασιλιά της Αραγωνίας» («The King of Arragon»), όπου υπονοείται ο Αριγκόνι.[8] Ο Αριγκόνι δεν ήταν μόνο καλός λαουτίστας αλλά και ικανός τραγουδιστής και, τελικά, προσλήφθηκε για να λάβει μέρος σε παραγωγές του ανταγωνιστή, Χέντελ. Το 1736 καταγράφεται ως εκτελεστής λαούτου στην πρεμιέρα του χορωδιακού έργου τού Χέντελ Η Γιορτή του Αλέξανδρου, καθώς και στο Κοντσέρτο για Λαούτο (opus HWV 294), καθώς και ως τενόρος στην καντάτα Cecilia, volgi un sguardo.[9]
Μετά το Λονδίνο, ο Αριγκόνι πήγε στη Βιέννη για δύο χρόνια, όπου συνέθεσε αρκετές καντάτες και το ορατόριο Εσθήρ (1738).[10] Με την επιστροφή του στη Φλωρεντία, διορίστηκε συνθέτης στην υπηρεσία του Φραγκίσκου, Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης. Οι όπερές του Sibace και ο Σκιπίωνας στην Ισπανία, παρουσιάστηκαν το 1739.[6] Η δεύτερη, μάλιστα, είχε το ίδιο λιμπρέτο με την ομώνυμη όπερα του Χέντελ (1726). Οι 10 Καντάτες Δωματίου του Αριγκόνι (1732) έχουν, σήμερα, αποκτήσει αυξανόμενη δυναμική.[11] Πέθανε στη Φλωρεντία, τον Αύγουστο του 1744.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) Discogs. 5758276.
- ↑ International Music Score Library Project. Category:Arrigoni,_Carlo. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) CERL Thesaurus. Consortium of European Research Libraries. cnp01126484. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 81297. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ https://books.google.co.uk/books?id=Shig8YbKZEUC&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false
- ↑ 6,0 6,1 BDM
- ↑ http://imslp.org/wiki/Cantate_da_Camera_%28Arrigoni,_Carlo%29
- ↑ http://ichriss.ccarh.org/HRD/1734%20Harmony%20in%20an%20Uproar.htm
- ↑ https://books.google.co.uk/books?id=BPUsBAAAQBAJ&lpg=PA280&dq=%22Carlo%20Arrigoni%22&pg=PA280#v=onepage&q=%22Carlo%20Arrigoni%22&f=false
- ↑ https://books.google.co.uk/books?id=Aq1DAAAAcAAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false
- ↑ Baker
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D.C.L (Oxford, 1880)
- Baker’s biographical dictionary of musicians, on line
- Rob. Eitner, Biographisch-bibliographisches Quellen-LexiKon, on line
- Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7
- Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985)
- Eric Blom The New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988)
- Philip H. Highfill, Jr.,Kalman A. Burnim,Edward A. Langhans: A biographical dictionary or actors, actresses, musicians, dancers, managers and other stage personnel in London, 1660-1800, Southern Illinois University 1973, vol. 1, p. 127-8 (BDM)
|