Ιωσήφ Βεντσεσλάβος Φραγκίσκος Αναστάσιος του Λίχτενσταϊν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ιωσήφ Βεντσεσλάβος Φραγκίσκος Αναστάσιος του Λίχτενσταϊν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Αυγούστου 1767[1] Βιέννη |
| Θάνατος | 30 Ιουλίου 1842[1] Βιέννη[1] |
| Τόπος ταφής | Liechtenstein family vault |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός[1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κάρολος Μπορρομέο του Λίχτενσταϊν |
| Αδέλφια | Maria Josepha von Liechtenstein |
| Οικογένεια | Οίκος του Λίχτενσταϊν |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός και generalmajor/Στρατός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Army Cross 1813-14 ιππότης του Τάγματος της Μαρίας Θηρεσίας[1] |
Ο Ιωσήφ-Βεντσεσλάβος-Φραγκίσκος-Αναστάσιος, γερμ. Joseph Wenzel Franz Anastasius (1767 - 1842) από τον Οίκο του Λίχτενσταϊν ήταν εξάδελφος των αδελφών Άλοϋς Α΄ και Ιωάννη Α΄ πριγκίπων του Λίχτενσταϊν.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Καρόλου Μπορρομέο και της Μαρίας-Άννας-Αντωνίας κόμισσας του Ντήτριχσταϊν-Βάιχσελστατ, βαρόνης του Χόλλενμπουρκ & Φίνκενσταϊν.
Από παιδί τον προόριζαν για εκκλησιαστική σταδιοδρομία, έτσι το 1774 -σε ηλικία 9 ετών- τον έστειλαν στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας. Το 1783-4 ζούσε στο Ροβερέτο των Ιταλικών Άλπεων υπό την κηδεμονία του ηγουμένου Κάρλο Τάκκι (1745-1813), όπως καταγράφτηκε στις αναμνήσεις του Ιταλού μουσικού Τζιάκομο Γκοτιφρέντο Φερράρι (1763-1842): "έδινα μαθήματα μουσικής δωρεάν και στο σπίτι του ηγουμένου Τάκκι παρέδιδα μουσική στον πρίγκιπα Βεγκεσλάβο του Λίχτενσταϊν, μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού της Κολωνίας. Ήταν ο αγαπητός μου μαθητής, καθώς είχε ταλέντο, μελετούσε και μου συμπεριφερόταν με ευπροσηγορία. Το 1784 έφυγα για τη Ρώμη μαζί με τον Τάκκι και τον υπό τη φροντίδα του πρίγκιπα".
Το διάστημα 1785-6 ο πρίγκιπας έζησε στη Ρώμη, σπουδάζοντας θεολογία και ζούσε στη μονή του Σάντο Στέφανο ντελ Κάκκο. Το 1786 συνάντησε τον Γκαίτε στην Ακαντέμια ντέλι Αρκάντι, ένα μέρος όπου σύχναζαν εκλεκτά άτομα, όπως γνωστοί συγγραφείς και καλλιτέχνες. Χειροτονήθηκε ιερέας το 1788.
Με τη συμβουλή του καρδιναλίου Γκαράμπι, συνέχισε τις σπουδές του σε ένα Γαλλικό εκπαιδευτήριο και έγινε ιερέας στο Ζάλτσμπουρκ. Όμως μετά τον έλκυσε η στρατιωτική σταδιοδρομία περισσότερο και το 1804 έγινε κοσμικός στη Ρώμη και ακολούθησε τον Αυστριακό στρατό. Ως το 1814 είχε προαχθεί σε αντιστράτηγο· απεβίωσε το 1842 σε ηλικία 75 ετών.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Friederich Noack, 'Aus Goethes römischen Kreise', Goethe-Jahrbuch (1904) p.198. Online resource, accessed 23 October 2018
- Pleasing and Pleasant Anecdotes of Giacomo Gotifredo Ferrari", trans. Steven Thomson Moore; ed. Deborah Heckert (Hillside, NY: Pendragon, 2018), p.42
|