Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιωάννης του λα Πολ, κόμης του Λίνκολν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης του λα Πολ, κόμης του Λίνκολν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
John de la Pole (Αγγλικά)
Γέννηση1462
Αγγλία
Θάνατος16  Ιουνίου 1487
Battle of Stoke Field
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςMargaret FitzAlan[1]
ΓονείςΙωάννης του λα Πολ, 2ος δούκας του Σάφολκ[2] και Ελισάβετ της Υόρκης, δούκισσα του Σάφοκ[2]
ΑδέλφιαΈντμουντ του λα Πολ, 3ος δούκας του Σάφολκ
Γουίλιαμ του λα Πολ (1478-1539)
Ρίτσαρντ του λα Πολ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου (έως άγνωστη τιμή)
Θυρεός

Ο Ιωάννης του λα Πολ, αγγλ.: John de la Pole, Earl of Lincoln ( π. 1460 – 16 Ιουνίου 1487) ήταν ηγετική φυσιογνωμία της αριστοκρατίας των Υορκιστών κατά τη διάρκεια των Πολέμων των Δύο Ρόδων.

Μετά το τέλος τού θείου του Ριχάρδου Γ', ο λα Πολ συμφιλιώθηκε με το νέο καθεστώς των Τυδώρ, αλλά δύο χρόνια αργότερα οργάνωσε μια μεγάλη εξέγερση των Υορκιστών. Επιδίωξε να τοποθετήσει τον Λάμπερτ Σίμνελ στον θρόνο, ισχυριζόμενος ότι ο Σίμνελ ήταν στην πραγματικότητα ο εξάδερφός του Εδουάρδος, κόμης του Γουόρικ, γιος του Γεωργίου. Το εάν ο λα Πολ σκόπευε ή όχι να πάρει τον θρόνο για τον εαυτό του εάν ήταν επιτυχημένος, δεν είναι γνωστό, αλλά έχει υποτεθεί ευρέως από τους ιστορικούς. Ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη του Στόουκ το 1487.

Διαδοχος του θρόνου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος τού θείου του Εδουάρδου Δ΄, ο λα Πολ έγινε σταθερός υποστηρικτής τού άλλου θείου του Ριχάρδου Γ'. Του δόθηκαν έσοδα περίπου 500 λιρών τον χρόνο και διορίστηκε πρόεδρος του Συμβουλίου του Βορρά. Μετά το τέλος τού γιου και διαδόχου τού Ριχάρδου Γ΄, Εδουάρδου του Μίντλεχαμ, ορίστηκε να τον αντικαταστήσει ως υποδιοικητής τού βασιλιά στην Ιρλανδία, αν και αυτή ήταν μια ονομαστική θέση, καθώς η κυβέρνηση της Ιρλανδίας διοικούνταν τοπικά από τον Τζέραλντ Φιτζ Τζέραλντ, 8ο κόμη του Κίλνταρ. [3]

Κατά τον τελευταίο χρόνο της βασιλείας τού Ριχάρδου, ο Λίνκολν φαίνεται να ορίστηκε διάδοχος τού θρόνου, αν και ποτέ δεν ανακηρύχθηκε δημόσια ως τέτοιος. [3] Ο Εδουάρδος κόμης του Γουόργουικ, είχε ανώτερη αξίωση, αλλά καθαιρέθηκε αφού ο πατέρας του, Γεώργιος δούκας του Κλάρενς, κρίθηκε ένοχος για προδοσία εναντίον τού αδελφού του, Εδουάρδου Δ', το 1478. Ο Ριχάρδος Γ΄ έκανε σημαντικές επιχορηγήσεις γης στον Λίνκολν και τού παραχώρησε τα έσοδα τού δουκάτου της Κορνουάλης, που παραδοσιακά δίνονταν στον διάδοχο. [3]

Ο Λίνκολν νυμφεύτηκε, ίσως στα τέλη της δεκαετίας του 1470, τη Μαργαρίτα Φιτζάλαν, κόρη του Θομάς Φιτζάλαν, 10ου κόμη του Άρουντελ, και της Μαργαρίτας Γούντβιλ, αδελφής της Ελισάβετ Γούντβιλ. [4] Ωστόσο, δεν υπήρχαν απόγονοι. [5] Ορισμένες πηγές ισχυρίζονται ότι είχαν έναν γιο, που τον έλεγαν Έντουαρντ, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό καθώς η Μάργκαρετ ήταν μόλις οκτώ ετών τη στιγμή της υποτιθέμενης γέννησης του Έντουαρντ.

Τον Οκτώβριο του 1524, ο πατέρας της Mαργαρίτας, Θωμάς Φιτζάλαν, της κληροδότησε ένα «μεγάλο δαχτυλίδι με τιρκουάζ». Φαίνεται να μην έχει αυτή ξαναπαντρευτεί και η ημερομηνία τού τέλους της είναι άγνωστη. [5]

  1. p10757.htm#i107564. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. 3,0 3,1 3,2 Wagner 2001, σελ. 211-212.
  4. Cokayne 1910, σελ. 250.
  5. 5,0 5,1 Horrox 2004.
  • Chrimes, Stanley Bertram (1999). Henry VII. Yale University Press. 
  • Cokayne, George Edward (1910). The Complete Peerage, edited by H. A. Doubleday. I. London: St. Catherine Press. σελίδες 249–50. 
  • Horrox, Rosemary (2004). "Pole, John de la, earl of Lincoln (c.1460–1487)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/22449. (Subscription or UK public library membership required.)
  • Kendall, Paul Murray (1955). Richard the Third. New York: Norton. ISBN 0-393-00785-5. 
  • «Pole, John de la, Earl of Lincoln». Pole, John de la, Earl of Lincoln. ABC-CLIO. 
  • Ross, Charles (1981). Richard III. English Monarchs series. London: Eyre Methuen. ISBN 978-0-413-29530-9.