Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιωάννης του Ντυνουά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης του Ντυνουά
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean de Dunois (Γαλλικά)
ΓέννησηΦεβρουάριος 1403
Βασίλειο της Γαλλίας
Θάνατος24  Νοεμβρίου 1468
Βασίλειο της Γαλλίας
Τόπος ταφήςBasilica of Our Lady, Cléry
ΠαρατσούκλιLe bâtard d'Orléans
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΜέσα Γαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός[2]
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarie Louvet
Marie d'Harcourt
ΤέκναFrançois I, Duke of Longueville
Catherine d'Orléans
ΓονείςΛουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης και Mariette d'Enghien
ΑδέλφιαΜαργαρίτα της Ορλεάνης (1406-1466)
Κάρολος Α΄ της Ορλεάνης
Ιωάννης της Ορλεάνης (1399-1467)
Οικογένειαd:Q677513
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςιπποτισμός
Πόλεμοι/μάχεςΕκατονταετής Πόλεμος και League of the Public Weal
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜεγάλος Θαλαμηπόλος της Γαλλίας (από 1439)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιωάννης της Ορλεάνης (23 Νοεμβρίου 1402 - 24 Νοεμβρίου 1468) από τον Οίκο των Βαλουά-Ορλεάνης ήταν κόμης του Ντυνουά (Dunois) (1439-68) και του Λονγκεβίλ (Longueville) (1443-68).

Ήταν νόθος γιος του Λουδοβίκου Α΄ δούκα της Ορλεάνης από την εκτός γάμου σχέση του με τη Μαριέτα του Ανγκιάν (Enghien)[3].

Το 1407 ο πατέρας του δολοφονήθηκε[4] και το 1415 ο ετεροθαλής αδελφός του Κάρολος Α΄ δούκας της Ορλεάνης αιχμαλωτίστηκε στην καταστρεπτική μάχη του Αζενκούρ και έμεινε φυλακισμένος για 25 έτη[4].

Στον εμφύλιο πόλεμο της εποχής του θείου του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας, ο Ιωάννης πήρε το μέρος των Αρμανιάκ και οι Βουργουνδοί τον συνέλαβαν το 1418. Ελευθερώθηκε το 1420 και μπήκε στην υπηρεσία του διαδόχου Καρόλου, πολεμώντας στον Εκατονταετή Πόλεμο εναντίον των Άγγλων. Οδήγησε το Γαλλικό στρατό στην Ορλεάνη[4] και μαζί με την Ιωάννα της Λωρραίνης ανακούφισε τους πολιορκούμενους[4]. Την ακολούθησε στις εκστρατείες της του 1429 και συνέχισε και μετά το θάνατό της[4].

Ο Ιωάννης έλαβε μέρος στην τελετή στέψης του εξαδέλφου του Καρόλου Ζ΄. Το 1436 βοήθησε στην κατάληψη του Παρισιού. Ήταν προεξάρχων στην κατάκτηση της Γκυγιέν και της Νορμανδίας κατά τα τελευταία έτη του Εκατονταετούς Πολέμου. Έλαβε μέρος το 1440 στην εξέγερση των ευγενών (Praguerie) εναντίον του Καρόλου Ζ΄ και ήταν ο αρχηγός της Ομάδας του Δημοσίου Συμφέροντος εναντίον του Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας το 1465· κάθε φορά ανακτούσε τελικά την εύνοια της Αυλής.

Ο θυρεός του Ιωάννη είναι ο θυρεός του πατέρα του Λουδοβίκου Α΄ με μία διαγώνια λευκή λωρίδα.

Το παρωνύμιό του bâtard d'Orléans ήταν σεβαστό: ο Ιωάννης ήταν εξάδελφος του Καρόλου Ζ΄ και ανέλαβε αρχηγός του Οίκου της Ορλεάνης κατά την αιμαλωσία του αδελφού του Καρόλου Α΄[4]. Όταν αυτός ελευθερώθηκε, του παραχώρησε την κομητεία του Ντυνουά (1439-68) και ο Κάρολος Ζ΄ τον έκανε κόμη του Λονγκεβίλ (1443-68)[4]. Επίσης ήταν κόμης του Περιγκόρ (1430-39) και Μορταίν (1424-25). Ο Ιωάννης έγινε ιππότης του Τάγματος του Ακανθόχοιρου[5].

Εμφανίζεται ως πρόσωπο στα θεατρικά έργα Ερρίκος ΣΤ΄ (1ο μέρος) του Σαίξπηρ, Αγ. Ιωάννης του Μπερνάρ Σω, Η Παρθένος της Ορλεάνης του Φ. Σίλλερ. Από το τελευταίο εμπνεύστηκαν οι όπερες Τζοβάννα ντ' Άρκο του Τζ. Βέρντι, Η κόρη της Ορλεάνης του Τσαϊκόφσκυ.

Το 1422 νυμφεύτηκε τη Μαρία Λουβέ, αλλά δεν απέκτησε απογόνους. Η Μαρία απεβίωσε το 1426.

Το 1439 έκανε δεύτερο γάμο με τη Μαρία του Αρκούρ[6], κυρία του Παρτεναί και είχε τέκνα:

  • Φραγκίσκος Α΄ 1447-1491, κόμης του Ντυνουά, Λονγκεβίλ, Τανκαρβέλ και Μονγκομερύ· καγκελάριος της Γαλλίας, κυβερνήτης της Νορμανδίας και του Δελφινάτου· κοντόσταυλος και καγκελάριος της Νορμανδίας. Νυμφεύτηκε την Αγνή, κόρη του Λουδοβίκου δούκα της Σαβοΐας. Γιος του ήταν ο:
  • Αικατερίνη ντ' Ορλεάν 1449-1501, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ του Νάσσαου δούκα του Σάαρμπρυκεν, κόμη του Ρουσύ.
  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb145018826. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  3. Sowerby & Hennings 2017, σελ. 86.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Emery 2016, σελ. 322.
  5. «Comte Jean de Dunois» [Count Jean de Dunois] (στα French). montjoye.net. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2014. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  6. Gillerman 1994, σελ. 169.
  • Emery, Anthony (2016). Seats of Power in Europe during the Hundred Years War. Oxbow Books. 
  • Gillerman, Dorothy W. (1994). Enguerran De Marigny and the Church of Notre-Dame at Ecouis: Art and Patronage in the Reign of Philip the Fair. Pennsylvania University Press. 
  • Sowerby, Tracey A.· Hennings, Jan, επιμ. (2017). Practices of Diplomacy in the Early Modern World C.1410-1800. Routledge. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]