Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1780 Νάξος |
| Θάνατος | 1874 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος (1780 - 1874) ήταν Έλληνας διπλωμάτης της Ρωσίας, νομικός, ιατρός, Φιλικός και αγωνιστής του 1821 και αργότερα σύμβουλος της Επικρατείας στην Ελλάδα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο χωριό Δαμαριώνας της Νάξου το 1780. Το πραγματικό του όνομα ήταν Λινάρδος. Υιοθετήθηκε από εύπορη οικογένεια και έτσι μπόρεσε να πάρει σπουδαία μόρφωση στην Κωνσταντινούπολη, τη Ρώμη και τη Μόσχα[1]. Αρχικά μετέβη για σπουδές στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στη Μόσχα και ακολούθως ιατρική στη Ρώμη. Επανερχόμενος στην Ελλάδα προσλήφθηκε αρχικά ως γραμματέας στο Ρωσικό Προξενείο της Πάτρας. Το 1814 μετέβη στα Ιωάννινα προσπαθώντας να πείσει τον Αλή Πασά ότι ο Τσάρος της Ρωσίας θα τον βοηθούσε σε ενδεχόμενη εξέγερσή του κατά του Σουλτάνου.
Πλησιάζοντας ο χρόνος της Επανάστασης των Ελλήνων η δραστηριότητά του γινόταν περισσότερο ζωηρότερη. Σε ηλικία 25 ετών, έχοντας μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία, συμμετείχε ως αγωνιστής στη κατάληψη του κάστρου της Τενέδου υπό τον Νικοτσάρα.
Την ίδια εποχή ο Παλαιών Πατρών Γερμανός εκτιμώντας τον ιδιαίτερα, τον χρησιμοποιούσε σε εμπιστευτικές αποστολές μεγάλης σημασίας για την επικείμενη έκρηξη της επανάστασης. Σε μία εξ αυτών, τον Απρίλιο του 1820 μεταβαίνοντας στην Οδησσό μετέφερε μήνυμα και στον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, στην Κωνσταντινούπολη, τον οποίο μάλιστα προσπάθησε λίγο αργότερα ανεπιτυχώς να τον πείσει να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη.
Αργότερα, τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου ο Ι. Παπαρρηγόπουλος υπηρετούσε ως διερμηνέας της ρωσικής μοίρας. Τότε βλέποντας να κωλυσιεργούν οι διαπραγματεύσεις των συμμάχων στολάρχων με τον Ιμπραήμ που αυτό απέβαινε σε βάρος της Επανάστασης απέστειλε κρυφά με Οθωμανό φίλο του επιστολή στον Ιμπραήμ συστήνοντάς του ν΄ αποφύγει οποιαδήποτε συνάντηση και συζήτηση ν΄ αποβιβασθεί στη ξηρά και ν΄ αφήσει τον στόλο του στον ναύαρχο Ταχίρ με την εντολή να κτυπήσει όταν δεχθεί επίθεση των Ευρωπαίων, όπως και έγινε.
Στη ναυμαχία που ακολούθησε, ο Ι. Παπαρρηγόπουλος αν και τραυματίσθηκε δύο φορές, προαισθανόμενος τα αντίποινα των Τούρκων σε βάρος των Ελλήνων στη Σμύρνη ζήτησε επίμονα από τον Ρώσο ναύαρχο να στείλει εκεί ναυτική μοίρα. Πράγματι φθάνοντας εκεί ρωσική μοίρα υπό την απειλή των ρωσικών τηλεβόλων αποφεύχθηκαν σφαγές και έκτροπα.
Λίγο πριν από την αποχώρηση των Τούρκων από την Αθήνα και ενώ ακόμη δεν ήταν οριστική η απόφαση ότι θα είναι η νέα πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, ο Παπαρρηγόπουλος αγόρασε από τους γιους του Ομέρ πασά 150.000 στρέμματα στον Ωρωπό (που ήταν καταπατημένα και γι' αυτό δεν έβρισκαν αγοραστές) για να παραδώσουν τα κάστρα της Αθήνας και της Χαλκίδας.
Μεγάλες αγορές γης είχε κάνει και σε άλλες περιοχές της Αθήνας, κυρίως στο Θησείο, με στόχο να επισπεύσει την απομάκρυνση των Τούρκων από την Αττική.[2]
Επί Βασιλείας Όθωνα το 1843 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Υπηρέτησε ως γενικός πρόξενος της Ρωσίας μέχρι το 1862. Αργότερα επί βασιλείας Γεωργίου του Α΄ έγινε και σύμβουλος της Επικρατείας, θέση που διατήρησε μέχρι τον θάνατό του, στην Αθήνα το 1874.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Ο Μακρυγιάννης και το έλατο». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Ο Μακρυγιάννης και το έλατο». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2021.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.15ος, σελ.459-460.