Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιωάννης Αλβάνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Αλβάνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Ιανουαρίου 1509[1]
Μπέργκαμο
Θάνατος25  Απριλίου 1591[1]
Ρώμη ή Μπέργκαμο
Τόπος ταφήςTomb of Giovanni Gerolamo Albani και Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[2]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
νομικός
ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαρδινάλιος (από 1570)[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιωάννης Ιερώνυμος ο Αλβάνης (Giovanni Gerolamo Albani, 4 Μαρτίου 1509 - 25 Απριλίου 1591) ήταν Ιταλός καρδινάλιος του 16ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καταγωγή του ήταν από την περιφανή Οικογένεια Αλμπάνι. Γεννήθηκε το 1509[5]. Πατέρας του ήταν ο Φραγκίσκος Αλβάνης. Μετανάστευσε τον 16ο αιώνα από την Ήπειρο στην Ιταλία, διαφεύγοντας την οθωμανική τυραννία.

Προορίζονταν για στρατιωτική σταδιοδρομία, αλλά ο πατέρας του, άνθρωπος φιλομαθής φρόντισε ο γιος του να μάθει γράμματα. Ο Ιωάννης διδάχτηκε τις καλές τέχνες και έμαθε το αστικό και κανονικό δίκαιο. Διαπρέπων και στα δύο δίκαια κατατάχτηκε στο στρατιωτικό αν και του άρεσαν μόνο τα γράμματα. Υπηρέτησε υπό την σημαία του Αγίου Μάρκου, και στην Βενετική Δημοκρατία, και για τις εξαιρετικές του υπηρεσίες διορίστηκε στην υψηλότερη θέση της Βεργάμμου, την οποία διαχειρίστηκε έντιμα.

Παντρεύτηκε, αλλά απώλεσε την σύζυγό του, η οποία του άφησε πολλά παιδιά. Ο καρδινάλιος Αλεξανδρίνης, ιεροεξεταστής τότε στην Βενετία, γνώρισε τον Αλβάνη και εκτίμησε τις βαθιές γνώσεις του στον νομικό τομέα. Όταν ο Αλεξανδρίνης εκλέχτηκε Πάπας (1566) και ονομάστηκε Πίος Γ' προσκάλεσε στη Ρώμη τον Αλβάνη.

Το 1583, μετά τον θάνατο του Γρηγορίου ΙΓ', ήταν να γίνει Πάπας, λόγω των παιδιών του όμως, αυτό δεν έγινε δυνατό.

Πέθανε στις 23 Απριλίου 1591.

Ο Αλβάνης έγραψε πολλά, από τα οποία τα κυριότερα είναι:

  • De immunitate ecclesiarum, 1553
  • De polestate Papaeet consilii.Lugduni 1558 Venetiis 1561
  • De cardinalibuw. De donatione Constantini, 1584
  • Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.