Ιωάννης Αβραάμ Κυφωνίδης
| Ιωάννης Αβραάμ Κυφωνίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Σεπτεμβρίου 1903 |
| Θάνατος | 3 Αυγούστου 1975 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Ο Ιωάννης Αβραάμ Κυφωνίδης (26 Σεπτεμβρίου 1903 - 3 Αυγούστου 1975) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και ο πρώτος, ιστορικά, Πόντιος στρατηγός. [1]
Πρώιμος βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου στις 26 Σεπτεμβρίου 1903, γιος του επιτυχημένου ξυλέμπορα Αβραάμ Κυφωνίδη και της Αθηνάς. Τελείωσε με άριστα το "Φροντιστήριον Τραπεζούντος" και το 1917 ήρθε στην Ελλάδα και κατετάγη εθελοντικά ως μόνιμος υπαξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό. Το 1923 έδωσε εξετάσεις και φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ' όπου αποφοίτησε το 1927 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του μηχανικού.
Προσφορά στον Ελληνικό Στρατό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την σύλληψη του συνταγματάρχη Τσιγάντε, το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής του ανέθεσε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου την δημιουργία ομάδων δολιοφθοράς κατά των Γερμανοϊταλών, οπότε κατέβηκε στη Μέση Ανατολή. Την περίοδο εκείνη γνώρισε και συνδέθηκε φιλικά με τους κατοπινούς Πρωθυπουργούς Γεώργιο Παπανδρέου και Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Μεταπολεμικά τιμήθηκε με μετάλλια ανδρείας για την προσφορά του στην πατρίδα, μεταξύ αυτών και το "Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας" για την ενεργό δράση του στο πεδίο της μάχης, από τον τότε βασιλιά της Ελλάδος Παύλο.
Ως Διευθυντής της Δ.Ε.Σ.Ε. στο Γ' Σώμα Στρατού και Διευθυντής μηχανικού στο Γ.Ε.Σ., συνέβαλε στην δημιουργία και εκτέλεση σημαντικών οδικών και κατασκευαστικών έργων σε όλη την χώρα, όπως τη σύνδεση της Καστανιάς Βερμίου με το μοναστήρι της Παναγίας της Σουμελά και τα έργα οχύρωσης στα Ελληνοβουλγαρικά Σύνορα (Ρούπελ).
Ο υποστράτηγος αρνήθηκε να εμπλέξει την στρατιωτική του παρουσία και προσφορά με τα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας, παρά την πολύχρονη φιλία του με τον Παπανδρέου και τον Κανελλόπουλο. Λόγω των βαθύτατων δημοκρατικών του πεποιθήσεων αρνήθηκε την πρόταση των Συνταγματαρχών της Χούντας να αναλάβει το 1967 τη θέση του Διευθυντή Πόλεως Αθηνών.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε την Ιφιγένεια Ταξίδη και απέκτησε τρεις γιους: τον Χαράλαμπο και τον Αβραάμ, στρατιωτικούς, και τον Θεόδωρο, οικονομολόγο. Διέθετε ένα σπουδαίο ιστορικό αρχείο, το οποίο κληροδότησε στα παιδιά του. Το 1970 άρχισε να γράφει τα απομνημονεύματα του, αλλά τα προβλήματα υγείας δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει το έργο του. Πέθανε σε ηλικία 72 ετών στο νοσοκομείο "Νίμιτς" στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου 1975.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού τόμος 5, Μαλλιάρης Παιδεία
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ημερολόγιο Παναγιώτη Κανελλόπουλου • 31 Μαρτίου 1942 - 4 Ιανουαρίου 1945. Αθήνα, Εκδ. Κέδρος, 1977.
- Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, http://dis.army.gr/