Ιωάννης Α΄ ντε Νεϊγύ
| Ιωάννης Α΄ ντε Νεϊγύ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean de Nully (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 12ος αιώνας Nully |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Σταυροφόρος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ιωάννης Β΄ ντε Νεϊγύ Μαργαρίτα ντε Νεϊγύ |
| Γονείς | Villain de Nully, Sire de Nully και Ada (de Montmirail) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βαρώνος του Πασαβά (13ος αιώνας) |
Ο Ιωάννης ντε Νεϊγύ (Jean de Neuilly ή Nully), εκ παραφθοράς αναφέρεται και Ντζάς ντε Νουηλή, ήταν Γάλλος ιππότης και σταυροφόρος, βαρώνος του Πασσαβά και κληρονομικός πρωτοστράτορας του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, η ημερομηνία που πέθανε είναι άγνωστη. Ο Ιωάννης Α΄ ντε Νεϊγύ ήταν γιος του Βιλαίν ντε Νεϊγύ ενός Γάλλου ευγενή από τη Γαλλική Νεϊγύ στενού φίλου του διάσημου Γάλλου ιστορικού Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου. Δεν συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία μέχρι το 1218 αλλά έφτασε στην Πελοπόννησο γύρω στα 1220.[1] Βρέθηκε στο πλευρό του Γουλιέλμου Σαμπλίτη και μετά την κατάκτηση της Πελοποννήσου του παραχώρησε φέουδο στην περιοχή της Μάνης και του Γυθείου με 4 φέουδα. Ίδρυσε το Κάστρο του Πασσαβά στην Ακρόπολη της αρχαίας Λακωνικής πόλης Λας νότια από το Γύθειο. Το όνομα "Πασσαβάς" είναι Εξελληνισμός του Γαλλικού "Πας-Αβάντ" δηλαδή "Πέρνα εμπρός", πιθανότατα είναι πολεμική κραυγή ή σύνθημα της οικογένειας Νεϊγύ, το συναντάμε και σε άλλα τοπονύμια στη Γαλλία.[2][3] Το κάστρο έγινε η έδρα της βαρονίας του Πασσαβά και πήρε τέσσερα φεουδαρχικά δώρα. Η θέση ήταν εξαιρετικά κρίσιμη, έπρεπε να ελεγχθούν οι ταραξίες Σλάβοι Μηλιγγοί του Ταΰγετου που είχαν καταφύγει στην περιοχή και οι υπόλοιποι ατίθασοι Μανιάτες, έγινε κληρονομικός στρατηγός του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.[4][5]
Ο Καρλ Χοπφ θέλει να γεμίσει το κενό της περιόδου (1220 - 1260) και υποθέτει ότι υπήρχαν δύο βαρώνοι του Πασσαβά με το όνομα Ιωάννης αλλά ο ιστορικός Αντουάν Μπον το απορρίπτει λόγω έλλειψης στοιχείων.[6] Ο Ιωάννης Α΄ ντε Νεϊγύ παντρεύτηκε μια αδελφή του Γκωτιέ ντε Ροζιέρ που διοικούσε την Αρκαδική Βαρωνία της Άκοβας, απέκτησε μια κόρη τη Μαργαρίτα ντε Νεϊγύ που ήταν κληρονόμος και στην Άκοβα από τον Βαλθέρο Ροζιέρο. Η Μαργαρίτα ήταν ωστόσο αιχμάλωτη στην Κωνσταντινούπολη μετά τη Μάχη της Πελαγονίας (1262 - 1275), η Βαρωνία του Πασσαβά πέρασε ταυτόχρονα στη Βυζαντινή αυτοκρατορία μαζί με τις υπόλοιπες Λακωνικές (1263). Η Μαργαρίτα παρέμεινε κατόπιν κληρονόμος μόνο στη Βαρωνία της Άκοβα αλλά επειδή καθυστερούσε πολύ να έρθει χάρη στην αιχμαλωσία της ο πρίγκιπας της Αχαΐας την έκανε κατάσχεση στο πριγκιπάτο. Μετά την απελευθέρωση της η Μαργαρίτα δέχτηκε δώρο από τον πρίγκιπα το ένα τρίτο της Βαρωνίας της Άκοβα.[7] Είχε έναν γιο τον Ιωάννη με γυναίκα άγνωστου ονόματος, πέθανε το 1209 ή λίγο μετά, αδέλφια του ήταν οι επίσης σταυροφόροι Εράρντ ντε Νεϊγύ και ο Βιλαίν ντε Νεϊγύ.
Τοῦ μισὶρ Ντζᾶ γὰρ ντὲ Νουηλὴ ὁ Πασαβὰς τοῦ ἐδόθη
καὶ τέσσαρα φίε νὰ κρατῇ, φλάμουρον νὰ βασταίνῃ,
νὰ ἔνι πρωτοστράτορας, νὰ τὸ ἔχῃ ἰγονικόν του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Latin Lordships in Greece, ανακτήθηκε 4 Μαρτίου 2013
- Το Χρονικόν του Μωρέως
- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d'Achaïe [The Frankish Morea. Historical, Topographic and Archaeological Studies on the Principality of Achaea] (in French). Paris: De Boccard.
- Miller, William (1921). Essays on the Latin Orient. Cambridge: Cambridge University Press.