Ιταλοαμερικανοί
Ως Ιταλοαμερικανοί (αγγλ. Italian Americans, ιταλ. italoamericani) χαρακτηρίζονται όσοι Αμερικανοί έχουν πλήρη ή μερική ιταλική καταγωγή. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση Ιταλοαμερικανών εντοπίζεται στις αστικές περιοχές των Βορειοανατολικών ΗΠΑ και στις βιομηχανικές μητροπολιτικές περιοχές των Μεσοδυτικών ΗΠΑ, με σημαντικές κοινότητες και σε άλλες μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές των ΗΠΑ.
Από το 1820 μέχρι το 2004 περίπου 5,5 εκατομμύρια Ιταλοί μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, σε διαφορετικά μεταναστευτικά κύματα, με τον μεγαλύτερο αριθμό να φθάνει τον 20ό αιώνα από τη Νότια Ιταλία. Αρχικώς ήταν μόνο άνδρες (τα λεγόμενα «αποδημητικά πτηνά»), που έστελναν εμβάσματα στις οικογένειές τους στην Ιταλία και μετά επέστρεφαν στην Ιταλία.
Η μετανάστευση αυξήθηκε πολύ τη δεκαετία 1880-1890, όταν υπερδιπλάσιοι Ιταλοί μετανάστευσαν στις ΗΠΑ σε σχέση με όσους είχαν μεταναστεύσει τις 5 προηγούμενες δεκαετίες μαζί.[1][2] Συνεχίζοντας μέχρι το 1914, το μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα έφερε πάνω από 4 εκατομμύρια Ιταλούς στις ΗΠΑ.[1][2] Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονταν από τη Νότια Ιταλία, μια έως τότε αγροτική περιοχή.[3][4] Αυτή η μεταναστευτική περίοδος διακόπηκε απότομα με την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου τον Αύγουστο του 1914. Τη δεκαετία του 1920 έφθασαν συνολικώς 455.315 Ιταλοί μετανάστες[5], αλλά πλέον υπό τους όρους περιορισμών-ποσοστώσεων, που επιβλήθηκαν με τον Μεταναστευτικό νόμο του 1924.[6] Με βάση τα δεδομένα της απογραφής πληθυσμού του 2020, 6.629.993 Αμερικανοί είχαν αποκλειστικώς ιταλική καταγωγή[7], δηλαδή του 2,00% του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ, ενώ αν περιληφθούν και οι άνθρωποι με μερικώς ιταλική καταγωγή, ο αριθμός γίνεται 16.813.235, δηλαδή το 5,07% του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ.
.jpg)
Οι Ιταλοαμερικανοί άσκησαν σημαντική επίδραση στις αμερικανικές τέχνες, στη λογοτεχνία, την κουζίνα, την πολιτική και τον αθλητισμό.[8]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προ του 1880
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ιταλοί θαλασσοπόροι και άλλοι εξερευνητές διεδραμάτισαν αποφασιστικό ρόλο στην εξερεύνηση και εποικισμό της αμερικανικής ηπείρου από τους Ευρωπαίους. Πρώτα-πρώτα ο Γενουάτης εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος ολοκλήρωσε 4 ταξίδια που διέσχισαν τον Ατλαντικό Ωκεανό για λογαριασμό των Ισπανών βασιλέων, ανοίγοντας τον δρόμο για τη μεγάλης κλίμακας ευρωπαϊκή εξερεύνηση και εποικισμό της αμερικανικής ηπείρου. Ο Τζοβάννι Καμπότο και ο υιός του Σεμπάστιαν εξερεύνησαν την ανατολική ακτή της Βόρειας Αμερικής για λογαριασμό του βασιλιά Ερρίκου Ζ΄ της Αγγλίας, στις αρχές του 16ου αιώνα. Το 1522-1524 ο [[Φλωρεντία|Φλωρεντινός εξερευνητής Τζοβάννι ντα Βερρατσάνο ήταν επίσης από τους πρώτους Ευρωπαίους που εξερεύνησε τις ακτές του Ατλαντικού της Βόρειας Αμερικής μεταξύ της Φλόριντα και του σημερινού Καναδά. Ο Ιταλός εξερευνητής Αμέριγκο Βεσπούτσι απέδειξε (περί το 1501) ότι ο Νέος Κόσμος δεν ήταν η Ασία, όπως είχε αρχικώς υποτεθεί, αλλά μια ξεχωριστή ήπειρος που πήρε το όνομά του.[9]
Ο πρώτος Ιταλός που καταγράφηκε ως κάτοικος της περιοχής που αντιστοιχεί στις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο Πιέτρο Τσεζάρε Αλμπέρτι[10] (1608-1655), ένας Βενετός ναυτικός ο οποίος το 1635 εγκαταστάθηκε στην ολλανδική αποικία Νέο Άμστερνταμ.
Ο Ενρίκο Τόντι (γαλλ. Ανρί ντε Τοντί), μαζί με τον Γάλλο εξερευνητή Ρενέ-Ρομπέρ Καβελιέ ντε λα Σαλ, εξερεύνησε την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών. Ο ντε Τοντί ίδρυσε τον πρώτο ευρωπαϊκό οικισμό στο Ιλινόι το 1679 και τον πρώτο στο Άρκανσω το 1683, εξ ού και αποκλήθηκε «ο πατέρας του Άρκανσω».[11][12] Μαζί με τον ντε λα Σαλ ίδρυσαν τη Νέα Ορλεάνη και ο Τόντι ήταν ο κυβερνήτης του Εδάφους της Λουιζιάνας τα επόμενα 20 χρόνια. Ο αδελφός του, ο Αλφόνς ντε Τοντί, μαζί με τον Γάλλο Αντουάν ντε λα Μοτ Καντιγιάκ, ίδρυσαν το Ντητρόιτ το 1701. Από την άλλη, οι σημερινές νοτιοδυτικές ΗΠΑ εξερευνήθηκαν και χαρτογραφήθηκαν από τον Ιταλό Ιησουίτη ιερέα Εουσέμπιο Κίνο περί το 1700.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Annual Report of the Immigration and Naturalization Service 1966 (PDF). Washington, DC: US Government Printing Office. Ιούνιος 1967. σελίδες 55–58. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 «Table 1: Italian Immigration To The United States By Years». Mtholyoke.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Wepman, Dennis (2008). Immigration. Infobase Publishing. σελ. 171. ISBN 978-1-4381-0810-0.
- ↑ Mangione, Jerre and Ben Morreale: La Storia: Five Centuries of the Italian American Experience, Harper Perennial, 1992
- ↑ Frank J. Cavaioli: «Patterns of Italian immigration to the United States», Catholic Social Science Review, τόμ. 13 (έτος 2008), σσ. 213-229, στη σελ. 220
- ↑ «Who Was Shut Out?: Immigration Quotas, 1925-1927». History Matters.
- ↑ «Races and Ethnicities USA 2020». United States census. 21 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Pellegrino A D'Acierno (1 Οκτωβρίου 1998). The Italian American Heritage: A Companion to Literature and Arts. Routledge.
- ↑ Martone, Eric (2016). Italian Americans: The History and Culture of a People. ABC-CLIO. σελ. 504. ISBN 978-1-6106-9995-2.
- ↑ «Peter Caesar Alberti». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2011.
- ↑ «Henri de Tonti (1649-1704)». Encyclopedia of Arkansas. 2011. https://encyclopediaofarkansas.net/entries/henri-de-tonti-2537/. Ανακτήθηκε στις December 6, 2019.
- ↑ HMdb.org, «Henri de Tonti Historical Marker», Natchitoches Parish, Louisiana. Retrieved August 9, 2009.
