Ιστιαίος ο Μιλήσιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιστιαίος ο Μιλήσιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5ος αιώνας π.Χ.
Μίλητος
Θάνατος493 π.Χ.
Σάρδεις
Αιτία θανάτουανασκολοπισμός[1] και Σταύρωση[2][3][4]
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
ΚατοικίαΜίλητος
Μύρκινος
Σούσα
Χίος
Λέσβος
Βυζάντιον
Χώρα πολιτογράφησηςΑχαιμενική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπειρατής
διοικητής
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΙωνική Επανάσταση
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωματύραννος (Μίλητος)[5]

Ο Ιστιαίος ήταν τύραννος της αρχαίας Μιλήτου, ο οποίος έζησε κατά το τέλος του 6ου με αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. την περίοδο που βασιλιάς της Περσικής Αυτοκρατορίας ήταν ο Δαρείος Α΄[6][7]. Υπήρξε ικανότατος ναυτικός και στρατιωτικός και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της Ιωνικής Επανάστασης[8].

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 513 π.Χ. μαζί με τους τυραννίδες της Μ. Ασίας συμμετείχε ως σύμμαχος και ως αρχηγός του στόλου των Ιώνων στην εκστρατεία του Δαρείου εναντίον των Σκυθών. Ο Ιστιαίος ήταν αυτός ο οποίος αντιτάχθηκε και τελικά έπεισε τους υπολοίπους Ίωνες να μην καταστρέψουν ολοσχερώς τη γέφυρα του Ίστρου (Δούναβη) και να μην αποκλειστεί έτσι ο περσικός στρατός στη Σκυθία. Για ευχαριστία ο Δαρείος του παραχώρησε στη Θράκη την πόλη Μύρκινο δίπλα στον ποταμό Στρυμώνα, την οποία αποδέχθηκε και άφησε για αντικαταστάτη του στη Μίλητο τον γαμπρό και εξάδερφό του Αρισταγόρα[6]. Όταν όμως άρχισε να οχυρώνει την περιοχή και μετά από καταγγελίες του σατράπη Μεγαβυζου προς τον Δαρείο, ο τελευταίος τον καλεί ως σύμβουλο στην Περσική αυλή στα Σούσα και δεν του επιτρέπει να γυρίσει ούτε στη Μύρκινο ούτε στη Μίλητο.

Όσον αφορά τη στάση του Ιστιαίου τη διάρκεια της Ιωνικής Επανάστασης υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Σύμφωνα με τη μια, αναφέρεται ότι υποσχέθηκε στον Πέρση βασιλιά ότι θα επανέφερε την ειρήνη, αλλά οι Μιλήσιοι δεν του επέτρεψαν να επιστρέψει στην πόλη τους[6]. Από την άλλη, ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ιστιαίος ανέλαβε με δική του πρωτοβουλία την καταστολή της επανάστασης, την οποία ο ίδιος είχε προκαλέσει.

Ο Ιστιαίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (το 493 π.Χ.) αιχμαλωτίστηκε από τον σατράπη Αρταφέρνη, προσωπικό του εχθρό, ο οποίος αφού τον σταύρωσε ταρίχευσε το κεφάλι του και το έστειλε στον Δαρείο[9].

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ηρόδοτος: «Ἱστορίαι». (αρχαία ελληνικά) Ηροδότου Ιστορίαι.
  2. διάφοροι συγγραφείς: «Dizionario di Storia» (Ιταλικά) 2010. istieo. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2023.
  3. «Store norske leksikon» (Μποκμάλ, Νεονορβηγικά) Histiaios. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2023.
  4. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Histiaeus. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2023.
  5. «Histiaeus» (Ρωσικά)
  6. 6,0 6,1 6,2 Duplouy, Alain· Ντόουσον, Μαρία - Δήμητρα (14 Απριλίου 2003). «Ιστιαίος ο Μιλήσιος». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού - Μικρά Ασία. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2017. 
  7. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 115, τομ. 15. 
  8. «Ιστιαίος ( ; - 493 π.Χ.) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.». www.greekencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2017. 
  9. "εἰ μέν νυν, ὡς ἐζωγρήθη, ἄχθη ἀγόμενος παρὰ βασιλέα Δαρεῖον, ὁ δὲ οὔτ᾽ ἂν ἔπαθε κακὸν οὐδὲν δοκέειν ἐμοί, ἀπῆκέ τ᾽ ἂν αὐτῷ τὴν αἰτίην· νῦν δέ μιν αὐτῶν τε τούτων εἵνεκα καὶ ἵνα μὴ διαφυγὼν αὖτις μέγας παρὰ βασιλέι γένηται, Ἀρταφρένης τε ὁ Σαρδίων ὕπαρχος καὶ ὁ λαβὼν Ἅρπαγος, ὡς ἀπίκετο ἀγόμενος ἐς Σάρδις, τὸ μὲν αὐτοῦ σῶμα αὐτοῦ ταύτῃ ἀνεσταύρωσαν, τὴν δὲ κεφαλὴν ταριχεύσαντες ἀνήνεικαν παρὰ βασιλέα Δαρεῖον ἐς Σοῦσα. 2 Δαρεῖος δὲ πυθόμενος ταῦτα καὶ ἐπαιτιησάμενος τοὺς ταῦτα ποιήσαντας ὅτι μιν οὐ ζώοντα ἀνήγαγον ἐς ὄψιν τὴν ἑωυτοῦ, τὴν κεφαλὴν τὴν Ἱστιαίου λούσαντάς τε καὶ περιστείλαντας εὖ ἐνετείλατο θάψαι ὡς ἀνδρὸς μεγάλως ἑωυτῷ τε καὶ Πέρσῃσι εὐεργέτεω." - Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ, 30