Ισλαμική τρομοκρατία στην Ευρώπη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
a wreath of flowers that highlight many other gifts of flowers and candles outside a short metal fence around the area of investigation
Μνημείο για τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν στις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία τον Ιανουάριο του 2015

Η Ισλαμική τρομοκρατία στην Ευρώπη ασκείται από το Ισλαμικό Κράτος (ISIL) ή/και την Αλ Κάιντα καθώς και από φανατικούς ισλαμιστές από τα τέλη του 20ου αιώνα. Η Ευρωπόλ, η οποία δημοσιεύει την ετήσια έκθεση για την κατάσταση της τρομοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (TE-SAT), χρησιμοποίησε τον όρο «ισλαμική τρομοκρατία» τα έτη 2006–2010, «φανατική θρησκευτική τρομοκρατία» τα έτη 2011 έως 2014 και χρησιμοποιεί τον όρο «τζιχαντιστική τρομοκρατία» από το 2015.[1][2] Η Ευροπώλ ορίζει τον τζιχαντισμό ως μια "βίαιη ιδεολογία που εκμεταλλεύεται τις παραδοσιακές ισλαμικές αντιλήψεις. Οι τζιχαντιστές νομιμοποιούν τη χρήση βίας αναφορικά με το κλασικό ισλαμικό δόγμα του τζιχάντ, έναν όρο που κυριολεκτικά σημαίνει "προσπάθεια" ή "αγώνας", αλλά που στο ισλαμικό δίκαιο αποδίδεται ως "ιερός πόλεμος".[3][2]

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το μεγαλύτερο μέρος της ισλαμικής τρομοκρατικής δραστηριότητας συνδέθηκε με την Αλ Κάιντα και οι έρευνες έτειναν να εμπλέκουν ομάδες που πραγματοποιούσαν συντονισμένους βομβαρδισμούς. Οι πιο θανατηφόρες επιθέσεις αυτής της περιόδου ήταν οι βομβιστικές επιθέσεις σε τρένο της Μαδρίτης το 2004, οι οποίες σκότωσαν 193 αμάχους (η πιο θανατηφόρα ισλαμιστική επίθεση στην Ευρώπη) και οι βομβαρδισμοί του Λονδίνου στις 7 Ιουλίου 2005, που σκότωσαν 52.

Παρατηρήθηκε αύξηση των ισλαμικών τρομοκρατικών επεισοδίων στην Ευρώπη μετά το 2014.[4][5][6] Τα έτη 2014 -16 σημειώθηκαν περισσότεροι θάνατοι από ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη από ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια μαζί και το υψηλότερο ποσοστό σχεδιασμένων επιθέσεων ετησίως.[7] Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της τρομοκρατικής δραστηριότητας ήταν εμπνευσμένο από το Ισλαμικό Κράτος,[7][8] και πολλά ευρωπαϊκά κράτη είχαν κάποια ανάμειξη στη στρατιωτική επέμβαση εναντίον του. Ορισμένες περιπτώσεις περιλάμβαναν άτομα που εισήλθαν ή επανήλθαν στην Ευρώπη ως αιτούντες άσυλο κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής κρίσης[8][9][10] και ορισμένοι τρομοκράτες είχαν επιστρέψει στην Ευρώπη μετά από μάχη στον Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο.[8] Οι πυροβολισμοί στο Εβραϊκό Μουσείο του Βελγίου τον Μάιο του 2014 ήταν η πρώτη επίθεση στην Ευρώπη από έναν παλιννοστούντα από τον πόλεμο της Συρίας.[11]

Ενώ οι περισσότερες προηγούμενες ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκαν από ομάδες και εμπλέκονταν βόμβες, οι περισσότερες επιθέσεις από το 2014 έχουν πραγματοποιηθεί από άτομα που χρησιμοποιούν όπλα, μαχαίρια και οχήματα.[12] Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι ο πυρήνας των Βρυξελλών, ο οποίος πραγματοποίησε δύο από τις πιο φονικές επιθέσεις της περιόδου.

Οι πιο θανατηφόρες επιθέσεις της περιόδου ήταν οι επιθέσεις στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015 (130 νεκροί), η επίθεση με φορτηγό του Ιουλίου 2016 στη Νίκαια (86 νεκροί), η επίθεση στο αεροδρόμιο Ατατούρκ τον Ιούνιο του 2016 (45 νεκροί), οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 2016 (32 νεκροί), και τη βομβιστική επίθεση στο Μάντσεστερ Αρένα τον Μάιο του 2017 (22 νεκροί). Αυτές οι επιθέσεις και οι απειλές οδήγησαν σε μεγάλες επιχειρήσεις ενάντια στην τρομοκρατία όπως η Επιχείρηση Sentinelle στη Γαλλία, η Επιχείρηση Vigilant Guardian και το lockdown στις Βρυξέλλες του 2015 στο Βέλγιο και η Επιχείρηση Temperer στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ορισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το TE-SAT του 2020 της Ευρωπόλ περιγράφει τον τζιχαντισμό ως «μια βίαιη ιδεολογία που εκμεταλλεύεται τις παραδοσιακές ισλαμικές έννοιες».[2] Οι τζιχαντιστές το κάνουν αυτό εκμεταλλευόμενοι την έννοια του τζιχάντ, που σημαίνει «αγώνας» ή «προσπάθεια», αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται σε θρησκευτικά εγκεκριμένους πολέμους και να στοχεύουν στη δημιουργία ενός ισλαμικού κράτους που θα διέπεται αποκλειστικά από την ερμηνεία τους στον ισλαμικό νόμο. Η έκθεση περιγράφει τον τζιχαντισμό ως ένα βίαιο υπορεύμα του Σαλαφισμού, ενώ επισημαίνει ότι άλλα υπορεύματα του Σαλαφισμού είναι πιο ήπια. Οι δύο κύριες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις του τζιχαντισμού είναι η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος.[2]

Σφαιρική εικόνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ισλαμική τρομοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση [13]
Έτος Επιθέσεις Θάνατοι
2006 1 Δεν αναφέρεται
2007 4 Δεν αναφέρεται
2008 0 Δεν αναφέρεται
2009 1 Δεν αναφέρεται
2010 3 Δεν αναφέρεται
2011 0 Δεν αναφέρεται
2012 6 8
2013 0 1
2014 2 4
2015 17 150
2016 13 135
2017 33 62
2018 24 13
2019 21 10
2020 14 12

Τα πρώτα περιστατικά ισλαμικής τρομοκρατίας σημειώθηκαν στη Γαλλία το 1995 όταν ένα δίκτυο με δεσμούς με την Αλγερία πραγματοποίησε μια σειρά βομβαρδισμών στο Παρίσι ως αντίποινα για τη γαλλική εμπλοκή στον εμφύλιο πόλεμο της Αλγερίας.[14]

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το μεγαλύτερο μέρος της ισλαμικής τρομοκρατικής δραστηριότητας συνδέθηκε με την Αλ Κάιντα και οι ενέργειες έτειναν να εμπλέκουν ομάδες που πραγματοποιούσαν συντονισμένους βομβαρδισμούς. Οι πιο θανατηφόρες επιθέσεις αυτής της περιόδου ήταν οι βομβιστικές επιθέσεις σε τρένο της Μαδρίτης το 2004, οι οποίες σκότωσαν 193 αμάχους (η πιο θανατηφόρα ισλαμιστική επίθεση στην Ευρώπη) και οι βομβαρδισμοί του Λονδίνου στις 7 Ιουλίου 2005, που σκότωσαν 52.

Αν και οι μαχητές στη Συρία είχαν αρχίσει να οργανώνουν επιθέσεις στην Ευρώπη στέλνοντας τρομοκράτες για να πραγματοποιήσουν επιθέσεις ήδη από το 2012, οι υπηρεσίες ασφαλείας στις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες επεδίωξαν να επιτεθούν δεν συσχέτισαν τους συλληφθέντες ως μέρος ενός τρομοκρατικού δικτύου με συνεκτική στρατηγική. Αντίθετα, η γενική συναίνεση τους έβλεπε ως ριζοσπαστικοποιημένα άτομα. Πολλοί από αυτούς τους πράκτορες συνελήφθησαν, ενώ άλλοι πραγματοποίησαν επιθέσεις που προκάλεσαν ελάχιστες ζημιές, αλλά συνέχισαν να επιβαρύνουν τις υπηρεσίες ασφαλείας.[14]

Από το 2014, περισσότερες από 20 θανατηφόρες επιθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί στην Ευρώπη. Στη Γαλλία πραγματοποιήθηκαν οκτώ επιθέσεις μεταξύ Ιανουαρίου 2015 και Ιουλίου 2016,[15] αυτό περιελάμβανε τις επιθέσεις στο Île-de-France τον Ιανουάριο του 2015, τις επιθέσεις στο Παρίσι του Νοεμβρίου 2015 και την επίθεση με φορτηγό στη Νίκαια τον Ιούλιο του 2016. Στο Ηνωμένο Βασίλειο πραγματοποιήθηκαν τρεις μεγάλες επιθέσεις σε διάστημα τεσσάρων μηνών στις αρχές του 2017 (επίθεση στο Ουέστμινστερ, βομβιστική επίθεση στο Μάντσεστερ Αρένα και επίθεση στη Γέφυρα του Λονδίνου ). Άλλοι στόχοι στην Ευρώπη περιλαμβάνουν το Βέλγιο, τη Γερμανία, τη Ρωσία και την Ισπανία. Στη διηπειρωτική πόλη της Κωνσταντινούπολης σημειώθηκαν επίσης βομβαρδισμοί και πυροβολισμοί, μεταξύ άλλων τον Ιανουάριο του 2016, τον Ιούνιο του 2016 και τον Ιανουάριο του 2017.

Το 2015, το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο το 2014 είχε υποστηρίξει ότι όλοι οι μουσουλμάνοι είχαν θρησκευτική υποχρέωση να ενταχθούν σε αυτό, δήλωσε ότι η μόνη δικαιολογία για τους μουσουλμάνους να μην ενταχθούν στην ομάδα σε εδάφη υπό τον έλεγχό του ήταν να διαπράξουν τρομοκρατικές επιθέσεις στον σημερινό τόπο κατοικίας τους. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Ευρωπόλ που κυκλοφόρησε το 2017, το Ισλαμικό Κράτος εκμεταλλεύτηκε τη ροή προσφύγων και μεταναστών για να διαπράξει τρομοκρατικές ενέργειες, κάτι που ήταν χαρακτηριστικό των επιθέσεων στο Παρίσι το 2015. Το 2016 ο σχεδιασμός επιθέσεων εναντίον δυτικών χωρών έλαβε χώρα στη Συρία και το Ιράκ. Τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος είχαν την πρόθεση και τις δυνατότητες να πραγματοποιήσουν μαζικές επιθέσεις σε θύματα με εθελοντές.[16]

Το Counter Extremism Project αναφέρει ότι οι έρευνες της αστυνομίας έχουν βρει διασυνδέσεις ριζοσπαστικοποίησης/εξτρεμισμού στο Διαδίκτυο και των τρομοκρατικών επιθέσεων.[17] Το 2019, ο Τζούλιαν Κινγκ, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Ένωση Ασφάλειας, δήλωσε ότι το τρομοκρατικό περιεχόμενο στο Διαδίκτυο «έχει παίξει ρόλο σε κάθε επίθεση σε ευρωπαϊκό έδαφος τα τελευταία χρόνια».[17] Ωστόσο, το σουηδικό πρακτορείο ειδήσεων Tidningarnas Telegrambyrå εξέτασε επιθέσεις στη Δυτική Ευρώπη μεταξύ 2014 και 2017 και δήλωσε ότι οι περισσότεροι επιτιθέμενοι ριζοσπαστικοποιούνται ως αποτέλεσμα προσωπικής επαφής και όχι μέσω διαδικτύου.[18]

Το 2017, ο συντονιστής της ΕΕ για την Αντιτρομοκρατία Γκιλς ντε Κέρκοβ δήλωσε σε συνέντευξή του ότι υπήρχαν περισσότεροι από 50.000 φανατικοί τζιχαντιστές στην Ευρώπη.[19] Το 2016, οι γαλλικές αρχές δήλωσαν ότι 15.000 από τα 20.000 άτομα στον κατάλογο απειλών για την ασφάλεια ανήκουν σε ισλαμικά κινήματα.[20] Μετά τη βομβιστική επίθεση στο Μάντσεστερ Αρένα τον Μάιο του 2017, οι βρετανικές αρχές και η MI5 υπολόγισαν ότι είχαν 500 συνεχείς έρευνες για 3.000 τζιχαντιστές εξτρεμιστές ως πιθανούς τρομοκράτες, ενώ άλλοι 20.000 ήταν «υποκείμενα ενδιαφέροντος» στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων των επιτιθέμενων του Μάντσεστερ και του Ουέστμινστερ.[21]

Σύμφωνα με τον Λορέντζο Βιντίνο, οι τζιχαντιστές τρομοκράτες στην Ευρώπη που κινητοποιούνται από το Ισλαμικό Κράτος τείνουν να είναι δεύτερης γενιάς μετανάστες μουσουλμάνοι.[22] Κατά συνέπεια, χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία με μικρότερο δημογραφικό μεταναστών σε αυτήν την κατηγορία έχουν υποστεί λιγότερες επιθέσεις από χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης όπως η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και το Βέλγιο.[22]

Το Διεθνές Κέντρο για τη Μελέτη της Ριζοσπαστικοποίησης και της Πολιτικής Βίας[23] υποστηρίζει τη σύνδεση μεταξύ τρομοκρατίας και εγκλήματος: έως και το 40% των τρομοκρατικών σχεδίων στην Ευρώπη χρηματοδοτούνται μέσω μικροεγκλημάτων όπως εμπορία ναρκωτικών, κλοπές, ληστείες, απάτες δανείων και διαρρήξεις και οι περισσότεροι τζιχαντιστές έχουν φυλακιστεί για ασήμαντο ή βίαιο έγκλημα πριν από τη ριζοσπαστικοποίηση (μερικοί από τους οποίους ριζοσπαστικοποιούνται ενώ βρίσκονται στη φυλακή). Οι τζιχαντιστές χρησιμοποιούν το συνηθισμένο έγκλημα ως τρόπο για να χρηματοδοτήσουν τη μελλοντική δραστηριότητά τους και έχουν επίσης υποστηρίξει ότι αυτός είναι ο «ιδεολογικά σωστός» τρόπος για να πραγματοποιήσουν «τζιχάντ» σε «χώρες για πολέμου».[24]

Σύμφωνα με τη Γερμανίδα ανθρωπολόγο Susanne Schröter, οι επιθέσεις σε ευρωπαϊκές χώρες το 2017 έδειξαν ότι η στρατιωτική ήττα του Ισλαμικού Κράτους δεν σήμαινε το τέλος της ισλαμιστικής βίας. H Schröter συνέκρινε επίσης τα γεγονότα στην Ευρώπη με μια τζιχαντιστική στρατηγική που διατυπώθηκε το 2005 από τον Αμπού Μουσάμπ αλ Σούρι, όπου η ένταση του τρόμου θα αποσταθεροποιούσε τις κοινωνίες και θα ενθάρρυνε τη μουσουλμανική νεολαία να εξεγερθεί. Ο αναμενόμενος εμφύλιος πόλεμος δεν υλοποιήθηκε ποτέ στην Ευρώπη, αλλά συνέβη σε άλλες περιοχές όπως η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ και οι Φιλιππίνες (Μάχη του Μαράουι).[25]

Πηγή: Petter Nesser, ερευνητής του Norwegian Defence Research Establishment γράφει για το Politico. Οι αριθμοί για το 2017 και το 2018 είναι προκαταρκτικοί.[26]

Λίστα επιθέσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1994–1995[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ημερομηνία Τοποθεσία Συμβάν Λεπτομέριες Θάνατοι Τραυματισμοί
24–26 Δεκεμβρίου 1994 Marignane κοντά στη Μασσαλία, Γαλλία Air France Flight 8969 Τέσσερις ισλαμιστές από την Ένοπλη Ισλαμική Ομάδα της Αλγερίας (GIA) απήγαγαν αεροπλάνο της Air France με 220 επιβάτες στο Αλγέρι, την πρωτεύουσα της Αλγερίας, με σκοπό να ανατινάξουν το αεροπλάνο πάνω από τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι. 3 επιβάτες σκοτώθηκαν από τους τρομοκράτες για να ασκήσουν πίεση στις κυβερνήσεις της Αλγερίας και της Γαλλίας. Όταν το αεροσκάφος έκανε ενδιάμεση στάση στο αεροδρόμιο της Μασσαλίας Προβηγκίας για ανεφοδιασμό, η Γαλλική Εθνική Ομάδα Επέμβασης Χωροφυλακής εισέβαλε στο αεροπλάνο και σκότωσε και τους τέσσερις αεροπειρατές. 3 (+ 4 δράστες) 25
25 Ιουλίου–17 Οκτωβρίου 1995 Παρίσι και Auvergne-Rhone-Alpes, Γαλλία 1995 Βομβαρδισμοί στη Γαλλία το 1995 Μια σειρά επιθέσεων που πραγματοποιήθηκαν από την Ένοπλη Ισλαμική Ομάδα της Αλγερίας μεταξύ Ιουλίου και Οκτωβρίου 1995 στόχευσαν συστήματα δημόσιων μεταφορών στο Παρίσι και τη Λυών, καθώς και ένα εβραϊκό σχολείο στη Villeurbanne, επιδιώκοντας να αντιταχθούν στη γαλλική υποστήριξη του αλγερινού καθεστώτος κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Αλγερίας, και να επεκτείνει τη σύγκρουση στον πρώην αποικιακό άρχοντα. Από τους βομβαρδισμούς σκοτώθηκαν 8 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 157. [27] [28] 8 157

2000–2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ημερομηνία Τοποθεσία Συμβάν Λεπτομέριες Θάνατοι Τραυματισμοί
11 Μαρτίου 2004 Μαδρίτη, Ισπανία Madrid train bombings Ten bombs exploded almost simultaneously aboard four commuter trains in Madrid during rush hour, killing 193 civilians and injuring about 2,000. The bombs had been hidden in backpacks by a group of Islamists linked to Al-Qaeda. On 3 April, five suspects blew themselves up as police raided a flat in which they were hiding, killing themselves and a police officer. 193 2,050
2 Νοεμβρίου 2004 Άμστερνταμ, Ολλανδία Murder of Theo van Gogh Dutch filmmaker Theo van Gogh was shot dead on a street in Amsterdam by Islamist Mohammed Bouyeri, a member of the 'Hofstad Network'. Van Gogh had received death threats for producing the film Submission with Ayaan Hirsi Ali, which criticises the treatment of women in Islam. Bouyeri also attempted to behead Van Gogh and pinned a threatening letter to his body. He was arrested after a shootout with police. In July 2005, he was sentenced to life in prison for murder with terrorist intent.[29] 1 2
7 Ιουλίου 2005 Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο 7 July 2005 London bombings There were four co-ordinated suicide bombings in London during rush hour. Three Islamists blew themselves up aboard London Underground trains and another aboard a bus. Fifty-two civilians were killed and more than 700 were injured.[εκκρεμεί παραπομπή] A 2019 article in the Journal of Security and Sustainability Issues described it as the first Islamic terrorist attack in the city.[30][χρειάζεται καλύτερη πηγή] 52 (+4 attackers) 784
30 Ιουνίου 2007 Γλασκώβη, Ηνωμένο Βασίλειο Glasgow Airport attack Two Islamists attempted to drive a jeep, loaded with propane tanks, into the main entrance of Glasgow Airport, Scotland. The jeep struck bollards and caught fire. One of the men threw petrol bombs while the other attempted to take out the propane tanks. They fought police and bystanders but were eventually subdued. The driver died of burns on 2 August. A day before the attack, the men had planted car bombs in London which failed to detonate. Europol classified the attacks as Islamist terrorism.[31] 0 (+1 attacker) 5
12 Οκτωβρίου 2009 Μιλάνο, Ιταλία
–
 A Libyan man detonated an explosive device at the entrance to Santa Barbara military barracks in Milan, after being stopped by guards. The attacker was badly burned and a guard was injured. Europol classified the attack as Islamist terrorism.[32][33] 0 2
1 Ιανουαρίου 2010 Δανία Kurt Westergaard A 28-year-old Somali made an attempt to murder the Danish cartoonist Kurt Westergaard, who managed to evade his attacker. As police arrived, the man attacked the officer's patrol vehicle with an axe. The first patrol car reversed away with the perpetrator following and an officer in a second patrol car shot and wounded the perpetrator in the arms and legs. Westergaard has been living under police protection since the publication of his caricature of the Prophet Muhammad. The perpetrator was found to have links to the radical Islamist organisation Al-Shabaab and in February 2011 he was sentenced to nine years in prison. Europol classified the attack as Islamist terrorism.[34][35] (1)
11 Δεκεμβρίου 2010 Στοκχόλμη, Σουηδία 2010 Stockholm bombings There were two blasts in central Stockholm. A car bomb partly detonated, injuring two bystanders, and shortly after a suicide bomber blew himself up nearby. Only one of the pipe bombs he carried detonated and no bystanders were hurt. Europol classified the attack as Islamist terrorism.[34] 0 (+1 attacker) 2
2 Μαρτίου 2011 Διεθνές Αεροδρόμιο Φραγκφούρτης, Γερμανία 2011 Frankfurt Airport shooting In a bus at Frankfurt Airport, a Kosovan employee of the airport opened fire on unarmed US soldiers. Two soldiers were killed and two others seriously wounded. According to the court judge at Oberlandesgericht Frankfurt, this was the first terrorist attack in Germany in which the perpetrator had an Islamist motive.[36] 2 2
11–22 Μαρτίου 2012 Τουλούζη και Μοντωμπάν, Γαλλία Toulouse and Montauban shootings An Islamist, Mohammed Merah, carried out a string of gun attacks on French soldiers and civilians. On 11 March he shot dead an off-duty soldier in Toulouse. On 15 March he shot three off-duty soldiers in Montauban, killing two. On 19 March, he opened fire at a Jewish school in Toulouse, killing a rabbi and three children. On 22 March, he was shot dead by police at his apartment after a lengthy standoff. Europol classified the attacks as religiously inspired terrorism.[37] 7 (+1 attacker) 5
19 Σεπτεμβρίου 2012 Σαρσέλ κοντά στο Παρίσι, Γαλλία Cannes-Torcy cell In 2012 two assailants threw a grenade at a kosher market in Sarcelles, Paris which wounding one person.[38] One of the grenade throwers and the leader of the cell, rapper Jérémie Louis-Sidney, was shot and killed during 6 October 2012 by BRI police from Strasbourg during his arrest.[39][40] In June 2017 Jérémy Bailly, the other grenade thrower, was sentenced to 28 years in prison for the grenade attacks, planning other jihadist attacks and for planning to join the conflict in Syria.[41] In total 18 cell members originating in Algeria, Laos and France were convicted in the trial and two were acquitted.[42] Seven of the convicted were associated with the Torcy mosque which was closed for promoting jihadism.[41] Europol classified the attack as religiously inspired terrorism.[37] 0 (+1 attacker) 1
22 Μαίου 2013 Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο Murder of Lee Rigby An off-duty British soldier, Lee Rigby, was killed by two Islamists outside his barracks in London. The men ran him down with a car, then stabbed and hacked him to death with knives and a cleaver. They stood over the body and spoke to bystanders until police arrived. They charged at police and were shot and arrested. Europol classified the attack as religiously inspired terrorism.[43] 1 0
25 Μαίου 2013 Λα Ντεφάνς, Γαλλία 2013 La Défense attack A French soldier on patrol was stabbed in the neck by a man in La Défense, near Paris. The attacker fled but was arrested four days later. Europol classified the attack as religiously inspired terrorism.[43] In November 2015, the court declared the attacker not criminally responsible for psychiatric reasons.[44] 0 1

2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ημερομηνία Τοποθεσία Συμβάν Λεπτομέριες Θάνατοι Τραυματισμοί
24 Μαΐου 2014 Βρυξέλλες, Βέλγιο Πυροβολισμοί στο Εβραϊκό Μουσείο των Βρυξελλών Ένας δράστης άνοιξε πυρ στο Εβραϊκό Μουσείο στις Βρυξέλλες, σκοτώνοντας τέσσερις ανθρώπους. Στις 30 Μαΐου, ένας άνδρας που το 2013 είχε πολεμήσει υπέρ των ισλαμιστών στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, συνελήφθη στη Μασσαλία και παραδέχτηκε ότι είχε πυροβολήσει. [45] [46] [11] Η δοκιμή ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2019.[47] Η Europol χαρακτήρισε την επίθεση ως τρομοκρατία θρησκευτικής έμπνευσης και σημείωσε ότι η επίθεση ήταν η πρώτη από έναν παλιννοστούντα από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.[11] 4 0
20 Δεκεμβρίου 2014 Joué-lès-Tours Joué-lès-Tours, Γαλλία 2014 Μαχαίρωμα στο αστυνομικό τμήμα Tours Ένας δράστης μπήκε σε ένα αστυνομικό τμήμα φωνάζοντας το ισλαμικό τακμπίρ Αλλάχ Ακμπάρ ("Ο Θεός είναι μεγάλος") και επιτέθηκε σε αστυνομικούς με μαχαίρι, τραυματίζοντας τρεις προτού τον πυροβολήσουν νεκρό.[11][48] [49] Η Europol χαρακτήρισε την επίθεση ως θρησκευτικά εμπνευσμένη τρομοκρατία.[11] 0 (+1 δράστες) 3
21 Δεκεμβρίου 2014 Ντιζόν, Γαλλία 2014 επίθεση της Ντιζόν Ένας δράστης οδήγησε εσκεμμένα ένα φορτηγό σε πεζούς, τραυματίζοντας 11 προτού συλληφθεί. Φώναξε Αλλάχ Ακμπάρ κατά τη διάρκεια της επίθεσης και δήλωσε ότι ήταν «πολεμιστής του Ισλάμ». Σύμφωνα με την Europol, ο δράστης μπορεί να είχε μόνο εν μέρει κίνητρο την ιδεολογία και να έπασχε από σχιζοφρένεια, αλλά παρ' όλα αυτά εμπνεύστηκε από τον τρόπο λειτουργίας που προτείνεται στην τρομοκρατική προπαγάνδα.[11] 0 11

2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με την Europol, οι τρομοκρατικές επιθέσεις που αποδίδονται σε τζιχαντιστές στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξήθηκαν από τέσσερις το 2014 σε δεκαεπτά το 2015, ενώ ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε από τέσσερις σε 150. Οι περιοχές της Ευρώπης εκτός ΕΕ δεν περιλαμβάνονται στα στοιχεία της Europol.[50]

Το 2015, το επίπεδο τρομοκρατικής απειλής ήταν μηδέν στην Πολωνία, στην κλίμακα της που έχει τέσσερα επίπεδα συν το «μηδενικό επίπεδο». Περίπου 20-40 Πολωνοί υπήκοοι είχαν ταξιδέψει στη ζώνη σύγκρουσης στη Συρία-Ιράκ. [51]

Ημερομηνία Τοποθεσία Συμβάν Λεπτομέριες Θάνατοι Τραυματισμοί
7–9 Ιανουαρίου 2015 Ιλ-ντε-Φρανς, Γαλλία Ιανουάριος 2015 επιθέσεις στο Ιλ-ντε-Φρανς Τρομοκρατικές επιθέσεις σημειώθηκαν στην περιοχή Ιλ-ντε-Φρανς, ιδιαίτερα στο Παρίσι. Τρεις επιτιθέμενοι σκότωσαν συνολικά 17 σε τέσσερις επιθέσεις με πυροβολισμούς και στη συνέχεια η αστυνομία σκότωσε τους τρεις δράστες.[50][52][53] Οι κύριες επιθέσεις ήταν οι πυροβολισμοί στο Charlie Hebdo και η πολιορκία του Porte de Vincennes. Η οργάνωση Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο ανέλαβε την ευθύνη και είπε ότι οι συντονισμένες επιθέσεις είχαν σχεδιαστεί εδώ και χρόνια.[54] Η Europol χαρακτήρισε τις επιθέσεις ως τζιχαντιστική τρομοκρατία.[50] 17 (+3 δράστες) 22
3 Φεβρουαρίου 2015 Νίκαια, Γαλλία Μαχαίρωμα Τρεις στρατιώτες, που φρουρούσαν ένα κέντρο εβραϊκής κοινότητας στη Νίκαια, δέχθηκαν επίθεση από άνδρα με μαχαίρι. Ο δράστης συνελήφθη από την αστυνομία.[50] [55] Η Europol χαρακτήρισε την επίθεση ως τζιχαντιστική τρομοκρατία.[50] 0 3
14–15 Φεβρουαρίου 2015 Κοπεγχάγη, Δανία Πυροβολισμοί στην Κοπεγχάγη το 2015 Ένας άνδρας άνοιξε πυρ σε εκδήλωση στο Krudttønden που διοργάνωσε ο Λαρς Βικλς, γνωστός για τα αμφιλεγόμενα σχέδια του που αναπαριστούσαν τον Μωάμεθ. Αργότερα, ένας Εβραίος πυροβολήθηκε έξω από τη Μεγάλη Συναγωγή. Ο δράστης πυροβολήθηκε αργότερα από την αστυνομία.[50][56] Η Europol χαρακτήρισε την επίθεση ως τζιχαντιστική τρομοκρατία.[50] 2 (+1 δράστης) 6
26 Ιουνίου 2015 Saint-Quentin-Fallavier, Γαλλία Επίθεση στο Saint-Quentin-Fallavier Ένας επιτιθέμενος αποκεφάλισε τον εργοδότη του, πάτησε το κεφάλι του σε έναν φράχτη και στη συνέχεια ανατίναξε φιάλες αερίου σε ένα εργοστάσιο βάζοντας το φορτηγό του κοντά. Ο δράστης συνελήφθη, αλλά αυτοκτόνησε κρεμώντας τον εαυτό του στο κελί του αργότερα την ίδια χρονιά.[50][55] Η Europol χαρακτήρισε την επίθεση ως τζιχαντιστική τρομοκρατία.[50] 1 2
21 Αυγούστου 2015 Oignies, Γαλλία Επίθεση στο τρένο Thalys το 2015 Ένας άνδρας απείλησε επιβάτες με επιθετικό τουφέκι στο τρένο Thalys μεταξύ Άμστερνταμ και Παρισιού. Ένας επιβάτης πυροβολήθηκε στο λαιμό με πιστόλι όταν μπλόκαρε το τουφέκι του.[50][57] Δύο στρατιωτικοί των Ηνωμένων Πολιτειών νίκησαν τον εισβολέα.[58] Η Europol χαρακτήρισε την επίθεση ως τζιχαντιστική τρομοκρατία.[50] 0 3 (+1 δράστης)
17 Σεπτεμβρίου 2015 Βερολίνο, Γερμανία Ραφίκ Γιουσέφ Μια αστυνομικός τραυματίστηκε σοβαρά αφού μαχαιρώθηκε από έναν άνδρα, ο οποίος στη συνέχεια πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από άλλον αστυνομικό. Ο δράστης, ένας 41χρονος Ιρακινός υπήκοος, ήταν ισλαμιστής που είχε φυλακιστεί στο παρελθόν για τον σχεδιασμό επίθεσης το 2004 εναντίον του τότε πρωθυπουργού του Ιράκ, Αγιάντ Αλάουι.[50][59] Η Europol χαρακτήρισε την επίθεση ως τζιχαντιστική τρομοκρατία. [50] 0 (+1 δράστης) 1
13–14 Νοεμβρίου 2015 Παρίσι και Σαιν-Ντενί, Γαλλία Νοέμβριος του 2015 επιθέσεις στο Παρίσι Μια σειρά από συντονισμένες επιθέσεις ξεκίνησαν σε περίπου 35 λεπτά σε έξι τοποθεσίες στο κέντρο του Παρισιού.[50] Η πρώτη επίθεση με πυροβολισμούς σημειώθηκε σε εστιατόριο και μπαρ στο 10ο διαμέρισμα του Παρισιού. Υπήρξαν πυροβολισμοί και μια βόμβα εξερράγη στο θέατρο Μπατακλάν στο 11ο διαμέρισμα κατά τη διάρκεια συναυλίας των Eagles of Death Metal. Στη συνέχεια συνελήφθησαν περίπου 100 όμηροι και συνολικά 89 σκοτώθηκαν εκεί. Άλλες βομβιστικές επιθέσεις σημειώθηκαν έξω από το στάδιο Σταντ ντε Φρανς στο προάστιο του Σαιν-Ντενί κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. [60] Η Europol χαρακτήρισε τις επιθέσεις ως τζιχαντιστική τρομοκρατία.[50] 130 (+7 δράστες) 413

2016[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2016, συνολικά 135 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε δέκα ολοκληρωμένες επιθέσεις τζιχαντιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ άλλοι 62 σκοτώθηκαν στην Τουρκία και ένας στη Ρωσία. Επιχειρήθηκαν δεκατρείς τρομοκρατικές επιθέσεις. Ο αριθμός των συλλήψεων αυξήθηκε σε σχέση με το προηγούμενο έτος, σε 718. Στη Γαλλία, ο αριθμός των συλλήψεων αυξήθηκε από 377 το 2015 σε 429 το 2016. Ένας στους τέσσερις (26%) από τους συλληφθέντες το 2016 ήταν γυναίκες, σημειώνοντας αύξηση από 18% το προηγούμενο έτος.[16] Η απειλή το 2016 συνίστατο σε άτομα που κατευθύνονταν εξ αποστάσεως που λειτουργούσαν μόνα τους ή σε μικρές ομάδες. Εκτός από αυτά, υπήρχαν και εκείνοι που εμπνεύστηκαν από την προπαγάνδα αλλά δεν είχαν οδηγίες ή κατευθύνσεις.[16]

2017[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2017, συνολικά 62 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε δέκα ολοκληρωμένες επιθέσεις τζιχαντιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με στοιχεία της Europol. Ο αριθμός των απόπειρων επιθέσεων έφτασε τις 33 το 2017, διπλάσιος από αυτόν του προηγούμενου έτους. Οι περισσότεροι θάνατοι ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο (35), στην Ισπανία (16), στη Σουηδία (5) και στη Γαλλία (3). Εκτός από τους νεκρούς, συνολικά 819 άνθρωποι τραυματίστηκαν σε 14 επιθέσεις. Το μοτίβο των επιθέσεων των τζιχαντιστών το 2017 οδήγησε την Europol στο συμπέρασμα ότι οι τρομοκράτες προτιμούσαν να επιτεθούν σε απλούς ανθρώπους παρά να προκαλέσουν υλικές ζημιές ή απώλεια κεφαλαίων.[61]

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Europol για την τρομοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι επιθέσεις των τζιχαντιστών το 2017 είχαν τρία μοτίβα: αδιάκριτες δολοφονίες (επιθέσεις στο Λονδίνο τον Μάρτιο και τον Ιούνιο και επιθέσεις στη Βαρκελώνη), επιθέσεις στον δυτικό τρόπο ζωής (η βομβιστική επίθεση στο Μάντσεστερ τον Μάιο του 2017, Πυροβολισμοί σε νυχτερινό κέντρο της Κωνσταντινούπολης το 2017) και επιθέσεις σε σύμβολα εξουσίας (επιθέσεις στο Παρίσι τον Φεβρουάριο, τον Ιούνιο και τον Αύγουστο). Η έκθεση του πρακτορείου σημείωσε επίσης ότι οι επιθέσεις των τζιχαντιστών είχαν προκαλέσει περισσότερους θανάτους και θύματα από οποιοδήποτε άλλο είδος τρομοκρατικής επίθεσης, ότι τέτοιες επιθέσεις είχαν γίνει πιο συχνές και ότι είχε μειωθεί η πολυπλοκότητα και η προετοιμασία των επιθέσεων.[61]

Το 2017, συνελήφθησαν συνολικά 705 άτομα σε 18 κράτη μέλη της ΕΕ, εκ των οποίων τα 373 στη Γαλλία. Οι περισσότερες συλλήψεις αφορούσαν υποψίες συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση (354), υπόνοιες για σχεδιασμό (120) ή προετοιμασία (112) τρομοκρατικής επίθεσης. [61]

2018[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2018, συνολικά 13 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 46 τραυματίστηκαν σε επτά ολοκληρωμένες επιθέσεις τζιχαντιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με στοιχεία της Europol. Ο αριθμός των απόπειρων τζιχαντιστικών επιθέσεων ήταν 24, από 33 το προηγούμενο έτος. Όλες οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από δράστες που ενεργούσαν μόνοι τους. Η Europol σημείωσε στην έκθεσή της για το 2019 ότι γενικά, τα άτομα που δρουν μόνα τους σπάνια το κάνουν σε πλήρη απομόνωση, καθώς οι επιτιθέμενοι συχνά διατηρούν σχέσεις σε μικρά ή χαλαρά καθορισμένα δίκτυα και μπορεί να λαμβάνουν ηθική ή υλική υποστήριξη από άτομα που μοιράζονται τις ιδέες τους. Ένας αριθμός από τις επιθέσεις που σταμάτησαν αφορούσαν ομάδες δραστών. Το 2018 διεξήγαγαν επιθέσεις ίσος αριθμός πολιτών της ΕΕ και πολιτών τρίτων χωρών. Όλοι οι επιτιθέμενοι ήταν άνδρες και η μέση ηλικία τους ήταν 26.[62]

2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2019, συνολικά δέκα άνθρωποι σκοτώθηκαν σε τρεις ολοκληρωμένες επιθέσεις τζιχαντιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλες 18 επιθέσεις απέτυχαν. Όλες οι ολοκληρωμένες και αποτυχημένες επιθέσεις, εκτός από μία, πραγματοποιήθηκαν από δράστες που ενεργούσαν μόνοι τους, ενώ οι περισσότερες από τις αποτυχημένες επιθέσεις αφορούσαν περισσότερα από ένα άτομα.[2]

2020[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2020, συνολικά δώδεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν σε δέκα ολοκληρωμένες επιθέσεις τζιχαντιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ άλλα τρία άτομα σκοτώθηκαν σε τρεις επιπλέον ολοκληρωμένες επιθέσεις τζιχαντιστών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όλοι οι δράστες ήταν άνδρες ηλικίας μεταξύ 18 και 33 ετών και όλοι ήταν μόνοι τους. Από τους δράστες, πέντε είχαν έρθει στην ΕΕ ως αιτούντες άσυλο ή παράνομοι μετανάστες. Τουλάχιστον πέντε από τις επιθέσεις αφορούσαν δράστες που είτε ήταν κατάδικοι είτε είχαν απελευθερωθεί από ποινές φυλάκισης. Εκτός από τις επιθέσεις που ολοκληρώθηκαν, υπήρξαν δύο απόπειρες επιθέσεων που αποτράπηκαν και η Ελβετία κατέγραψε δύο επιθέσεις με πιθανά κίνητρα τζιχαντιστών.[63]

Αντιδράσεις στην τρομοκρατία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με την Ευρωπόλ, ο αριθμός των ατόμων που συνελήφθησαν ως ύποπτοι για τρομοκρατικά αδικήματα που σχετίζονται με τους τζιχαντιστές στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξήθηκε από 395 το 2014 σε 687 το 2015.[50]

Το 2015, οι περισσότερες συλλήψεις έγιναν στη Γαλλία (377), ακολουθούμενη από την Ισπανία (75) και το Βέλγιο (60), στατιστικά στοιχεία για το Ηνωμένο Βασίλειο δεν ήταν διαθέσιμα.[50] Κατά τη διάρκεια του 2015, οι ετυμηγορίες που σχετίζονται με την τρομοκρατία των τζιχαντιστών ήταν 198 από τις συνολικά 527 ετυμηγορίες που σχετίζονται με την τρομοκρατία. [50] Η μέση ποινή για τζιχαντιστική τρομοκρατία αυξήθηκε από 4 χρόνια το 2014 σε 6 χρόνια.[50] Στην Αυστρία, το Βέλγιο, τη Δανία και τη Σουηδία, όλες οι ετυμηγορίες για την τρομοκρατία αφορούσαν την τρομοκρατία των τζιχαντιστών.[50]

Το 2016, συνολικά 718 άτομα συνελήφθησαν ως ύποπτοι για τρομοκρατικά αδικήματα που σχετίζονται με τους τζιχαντιστές στην Ευρωπαϊκή Ένωση.[16] Κατά τη διάρκεια του 2016, εκδόθηκαν 358 ετυμηγορίες για την τρομοκρατία τζιχάντ από δικαστήρια στην ΕΕ, η συντριπτική πλειοψηφία όλων των ετυμηγοριών για τρομοκρατία. Το Βέλγιο είχε τον μεγαλύτερο αριθμό τέτοιων ετυμηγοριών με 138. Όλες οι ετυμηγορίες για την τρομοκρατία στην Αυστρία, το Βέλγιο, την Εσθονία, τη Φινλανδία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και τη Σουηδία σχετίζονται με την τζιχαντιστική τρομοκρατία. Από αυτούς που καταδικάστηκαν για τρομοκρατικά αδικήματα των τζιχαντιστών, οι 22 ήταν γυναίκες, όπου τέτοια αδικήματα τιμωρούνταν με μέση ποινή φυλάκισης 5 ετών.[16]

Μετά από επιθέσεις με οχήματα σε πεζούς, οι ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να εξοπλίζουν τις περιοχές των πεζών με φράγματα.[22]

Το 2017, ο συνολικός αριθμός των συλλήψεων ήταν 705.[61] Κατά τη διάρκεια του 2017, εκδόθηκαν 352 ετυμηγορίες για την τρομοκρατία τζιχάντ από δικαστήρια στην ΕΕ, αυτή ήταν η συντριπτική πλειοψηφία όλων των καταδικαστικών αποφάσεων για τρομοκρατία (569). Η μέση ποινή παρέμεινε στα 5 χρόνια φυλάκιση. Η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό καταδίκων τζιχαντιστών ήταν η Γαλλία με 114.[64]

Το 2017, σύμφωνα με τον Γκιλς ντε Κέρκοβ, τον Συντονιστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αντιτρομοκρατία, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε τον υψηλότερο αριθμό γνωστών εξτρεμιστών ισλαμιστών από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, περίπου 20 έως 25 χιλιάδες. Ο Κέρκοβ είπε ότι τρεις χιλιάδες από αυτούς θεωρήθηκαν άμεση απειλή από την MI5 και 500 ήταν υπό συνεχή επιτήρηση.[65]

Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες - η Αυστρία, το Βέλγιο, η Δανία, η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο - επέφεραν νομικές αλλαγές που επιτρέπουν την αφαίρεση ιθαγένειας από άτομα που εμπλέκονται σε τρομοκρατία εάν έχουν διπλή υπηκοότητα.[66] 

Αρθρο Ημερομηνία Τοποθεσία
Επιχείρηση Sentinelle 12 Ιανουαρίου 2015 – σε εξέλιξη Γαλλία
Αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις 2015 στο Βέλγιο 15 Ιανουαρίου 2015 Verviers, Βέλγιο [67]
Επιδρομή σε Saint-Denis 2015 17–18 Νοεμβρίου 2015 Saint-Denis, Γαλλία [68]
2016 Επιδρομές της αστυνομίας στις Βρυξέλλες 15–18 Μαρτίου 2016 Βρυξέλλες, Βέλγιο [69]
Επιδρομή στην Αγία Πετρούπολη το 2017 13–14 Δεκεμβρίου 2017 Αγία Πετρούπολη, Ρωσία [70]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «EU Terrorism Situation & Trend Report (Te-Sat)». Europol (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «European Union Terrorism Situation and Trend report (TE-SAT) 2020». Europol (στα Αγγλικά). σελίδες 33,35,36. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ «Η τζιχαντική τρομοκρατία στην ΕΕ από το 2015 | Επικαιρότητα | Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». www.europarl.europa.eu. 8 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2022. 
  4. ↑ Emmanuel Guerisoli. "The New-Old Terror Wave in Europe". Public Seminar. 13 September 2017. Quote: "Europe is currently in a new expansionist phase of this latest cycle of terror. [...] The Brussels Jewish Museum attack in May 2014 is the first incident of this new expansive phase".
  5. ↑ Maria do Céu Pinto Arena. Islamic Terrorism in the West and International Migrations: The 'Far' or 'Near' Enemy Within?. Robert Schuman Centre for Advanced Studies, May 2017. p.15.
  6. ↑ Hague, Peter Cluskey in The. «Deaths from terrorism in Europe have spiked since 2014». The Irish Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Petter Nesser, Anne Stenersen and Emilie Oftedal. "Jihadi Terrorism in Europe: The IS-Effect". Perspectives on Terrorism, volume 10, issue 6. December 2016. pp.3–4
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Seamus Hughes. "Allies Under Attack: The Terrorist Threat to Europe". Program on Extremism – George Washington University. 27 June 2017.
  9. ↑ Maria do Céu Pinto Arena. Islamic Terrorism in the West and International Migrations: The 'Far' or 'Near' Enemy Within?. Robert Schuman Centre for Advanced Studies, May 2017. pp.15, 20
  10. ↑ «Vurdering af terrortruslen mod Danmark». pet.dk. Danish Security and Intelligence Service. Ιανουαρίου 2018. σελ. 5. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2022. Gerningsmændene til angreb i Europa har i mange tilfælde været kendt af sikkerhedsmyndighederne i forvejen for at nære sympati for militant islamisme. Der har også været tilfælde, hvor personer gennemgik en meget hurtig radikalisering eller har haft psykiske eller andre personlige problemer. Siden efteråret 2015 har en række personer indrejst med flygtningestrømmen været involveret i angreb, herunder afviste asylansøgere. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 EU Terrorism Situation and Trend Report (TE-SAT) 2015. Europol. 2015. σελίδες 18–19. ISBN 978-92-95200-56-2. 
  12. ↑ Petter Nesser, Anne Stenersen and Emilie Oftedal. "Jihadi Terrorism in Europe: The IS-Effect". Perspectives on Terrorism, volume 10, issue 6. December 2016. pp.12–13
  13. ↑ «EU Terrorism Situation & Trend Report (Te-Sat)». Europol. https://www.europol.europa.eu/activities-services/main-reports/eu-terrorism-situation-and-trend-report#fndtn-tabs-0-bottom-2. Ανακτήθηκε στις 2021-06-23. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Lorenzo, Vidino· Marone, Francesco (2017). Fear thy neighbor: radicalization and jihadist attacks in the West (PDF) (First έκδοση). Milano, Italy: International Centre for Counter-Terrorism. σελίδες 21, 34, 35. ISBN 9788867056217. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2022. 
  15. ↑ Hussey, Andrew (30 Ιουλίου 2016). «France church attack: Even if you are not a Catholic, this feels like a new and deeper wound». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 EU Terrorism Situation and Trend Report (TE-SAT) 2017. Europol. 2017. σελίδες 6, 22–28, 33–35, 52. ISBN 978-92-95200-79-1. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «EU struggles over law to tackle spread of terror online» (στα αγγλικά). BBC News. 2019-04-17. https://www.bbc.com/news/world-europe-47962394. Ανακτήθηκε στις 2022-03-12. 
  18. ↑ «Religiösa hatpredikanter styr islamistisk terror i Europa» (στα sv). Göteborgs-Posten. http://www.gp.se/nyheter/v%C3%A4rlden/religi%C3%B6sa-hatpredikanter-styr-islamistisk-terror-i-europa-1.4632813. Ανακτήθηκε στις 2017-12-28. «Av de inblandade individerna i terrordåden går det, av polisens och åklagarnas utredningar att döma, att koppla minst två tredjedelar, 44 av 68, till någon eller några religiösa ledare. Det visar rapporter från Europol, amerikanska UD, och analyser i internationella medier. [Of the individuals involved in the terror attacks it is possible, according to the police's and prosecutors' investigations, to link at least two thirds, 44 out of 68, to one or several religious leaders. This is shown by reports from Europol, the American DOS, and analyses in international media.]» 
  19. ↑ «El coordinador antiterrorista de la UE: "Lo de Barcelona volverá a pasar, hay 50.000 radicales en Europa"». ELMUNDO (στα Ισπανικά). 31 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2022. 
  20. ↑ «Qui sont les 15 000 personnes " suivies pour radicalisation " ?» (στα γαλλικά). Le Monde.fr. https://www.lemonde.fr/les-decodeurs/article/2016/09/12/qui-sont-les-15-000-personnes-suivies-pour-radicalisation_4996528_4355770.html. Ανακτήθηκε στις 2018-08-24. 
  21. ↑ Swerling, Sean O’Neill, Fiona Hamilton, Fariha Karim, Gabriella. «Huge scale of terror threat revealed: UK home to 23,000 jihadists» (στα αγγλικά). ISSN 0140-0460. https://www.thetimes.co.uk/article/huge-scale-of-terror-threat-revealed-uk-home-to-23-000-jihadists-3zvn58mhq. Ανακτήθηκε στις 2022-03-12. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 «Barcelona tourist area targeted in deadly vehicle attack». PBS NewsHour. 17 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2018. 
  23. ↑ Archetti, Cristina (29 Οκτωβρίου 2012). Understanding Terrorism in the Age of Global Media: A Communication Approach. Palgrave Macmillan. σελ. 103. ISBN 9780230360495. The London think tank, International Centre for the Study of Radicalisation and Political Violence (ICSR) [...] [νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ «Criminal Pasts, Terrorist Futures: European Jihadists and the New Crime-Terror Nexus / ICSR». The International Centre for the Study of Radicalisation and Political Violence. 2016-10-11. http://icsr.info/2016/10/new-icsr-report-criminal-pasts-terrorist-futures-european-jihadists-new-crime-terror-nexus/. Ανακτήθηκε στις 2018-07-14. «The purpose of this new report is to describe the nature and dynamics of the crime-terror nexus...Jihadists not only condone the use of ‘ordinary’ criminality to raise funds, they have argued that doing so is the ideologically correct way of waging ‘jihad’ in the ‘lands of war’. Combined with large numbers of former criminals in their ranks, this will make financing attacks through crime not only possible and legitimate but, increasingly, their first choice.» 
  25. ↑ Storm, Linde. «Dschihadisten als Elitetruppe des Islams. Eine klare Ablehnung dieser Position durch islamische Verbände in Deutschland fehlt / Von Susanne Schröter». www.normativeorders.net (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2018. 
  26. ↑ Nesser, Petter (5 Δεκεμβρίου 2018). «Europe hasn't won the war on terror». POLITICO. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2018. 
  27. ↑ «France: The long shadow of the Saint-Michel terrorist attacks». Deutsche Welle (στα Αγγλικά). 24 Ιουλίου 2020. 
  28. ↑ «Timeline: 20 years of terror that shook the west». the Guardian (στα Αγγλικά). 14 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2020. 
  29. ↑ Stephen Castle (September 2005). «Life in jail for brutal killer of Dutch film-maker Van Gogh». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 2010. https://web.archive.org/web/20100212232820/http://www.independent.co.uk/news/world/europe/life-in-jail-for-brutal-killer-of-dutch-filmmaker-van-gogh-500346.html. 
  30. ↑ Roško, Marko; Musladin, Marijana; Kazanský, Rastislav (2019-12-30). «Counter-Terrorism in the United Kingdom: Sustainable Measure or Violation of Human Rights». Journal of Security and Sustainability Issues: 608. doi:10.9770/jssi.2019.9.2(19). ISSN 2029-7025. «On the 7th of July 2005, London experienced its first Islamic terrorist attack.». 
  31. ↑ TE-SAT 2008 : EU terrorism situation and trend report (PDF). Europol. The Hague: Europol. 2008. σελίδες 17–18, 51. ISBN 9789295018730. 
  32. ↑ EU Terrorism Situation and Trend Report (TE-SAT) 2010. Europol. 2010. σελίδες 20–21, 51. ISBN 9789295018808. 
  33. ↑ «The October 2009 Terrorist Attack in Italy and its Wider Implications». Combating Terrorism Center at West Point. 3 Οκτωβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2019. 
  34. ↑ 34,0 34,1 Europol. (2011). TE-SAT 2011 EU terrorism situation and trend report. Haag: European Police Office. σελίδες 15–16. ISBN 9789295018860. 
  35. ↑ «Kurt Westergaard udsat for drabsforsøg». DR (στα Δανικά). Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2019. 
  36. ↑ «Terrorprozess: Lebenslang für Arid Uka». rtl.de (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2018. "Wir haben es hier tatsächlich mit dem ersten islamistisch motivierten Terroranschlag auf deutschem Boden zu tun", sagte der Vorsitzende Richter Thomas Sagebiel in seiner Urteilsbegründung. ["We are actually dealing here with the first Islamist-motivated terrorist attack on German soil," said Judge Thomas Sagebiel in his verdict.] 
  37. ↑ 37,0 37,1 Union, Publications Office of the European (29 Απριλίου 2013). TE-SAT 2013 : EU terrorism situation and trend report. Publications Office. ISBN 9789295078772. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2018. 
  38. ↑ «Kosher market bombers go to trial in Paris». www.thejc.com. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2018. 
  39. ↑ «A Strasbourg, les voisins de Jérémy Louis-Sidney cherchent à comprendre» (στα γαλλικά). Libération.fr. https://www.liberation.fr/societe/2012/10/07/a-strasbourg-les-voisins-de-jeremy-louis-sidney-cherchent-a-comprendre_851497. Ανακτήθηκε στις 2018-11-04. 
  40. ↑ EU Terrorism situation and trend report 2013. Europol. 2013. σελ. 17. ISBN 978-92-95078-76-5. 
  41. ↑ 41,0 41,1 «Filière jihadiste de Cannes-Torcy: jusqu'à 28 ans de prison» (στα γαλλικά). L'Obs. https://www.nouvelobs.com/topnews/20170623.AFP5831/filiere-jihadiste-de-cannes-torcy-jusqu-a-28-ans-de-prison.html. Ανακτήθηκε στις 2018-11-04. 
  42. ↑ «French terror cell members sentenced over Jewish grocery attack». 2017-06-23. https://www.thelocal.fr/20170623/french-terror-cell-members-sentenced-over-jewish-grocery-attack. Ανακτήθηκε στις 2018-11-04. 
  43. ↑ 43,0 43,1 EU Terrorism Situation and Trend Report (TE-SAT) 2014. Europol. 2014. σελ. 21. ISBN 978-92-95078-87-1. 
  44. ↑ «Militaire poignardé à la Défense: son agresseur déclaré irresponsable». BFMTV (στα Γαλλικά). 5 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2019. 
  45. ↑ «Brussels Jewish Museum killings Suspect 'admitted attack'». BBC News (BBC). June 2014. https://www.bbc.com/news/world-europe-27654505. Ανακτήθηκε στις 1 June 2014. 
  46. ↑ «Pourquoi Mehdi Nemmouche est le principal suspect de la tuerie de Bruxelles» (στα γαλλικά). Le Monde.fr. 2014-06-01. ISSN 1950-6244. http://www.lemonde.fr/europe/article/2014/06/01/tuerie-de-bruxelles-un-suspect-francais-arrete_4429835_3214.html. Ανακτήθηκε στις 2017-09-21. «"Assassination attempt linked to a terrorist attempt" (« Tentative d'assassinat en lien avec une entreprise terroriste »); "In suspect's luggage, policemen have also found a video of 40 seconds including ISIS flag" ("Dans les bagages du suspect, les policiers ont aussi trouvé une vidéo d'une quarantaine de secondes, comportant le drapeau de l'Etat islamique")» 
  47. ↑ «Brussels Jewish museum terror trial begins». BBC News. 2019-01-10. https://www.bbc.com/news/world-europe-46822469. Ανακτήθηκε στις 2019-01-13. 
  48. ↑ «French police shoot dead knifeman who was shouting Islamic slogans». The Daily Telegraph. 20 December 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220112/https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/france/11305974/French-police-shoot-dead-knifeman-who-was-shouting-Islamic-slogans.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2015. 
  49. ↑ Leveille, David (22 December 2014). «France endures deadly attacks». Reuters. Public Radio International. http://www.pri.org/stories/2014-12-22/france-endures-deadly-attacks-cant-decide-if-theyre-terrorism. Ανακτήθηκε στις 17 November 2015. 
  50. ↑ 50,00 50,01 50,02 50,03 50,04 50,05 50,06 50,07 50,08 50,09 50,10 50,11 50,12 50,13 50,14 50,15 50,16 50,17 50,18 50,19 EU Terrorism Situation and Trend Report (TE-SAT) 2016. Europol. 2016. σελίδες 22–28, 47. ISBN 978-92-95200-68-5. 
  51. ↑ Van Ginkel, Bibi; Boutin, Bérénice; Chauzal, Grégory; Dorsey, Jessica; Jegerings, Marjolein; Paulussen, Christophe; Pohl, Johanna; Reed, Alastair και άλλοι. (2016-04-01). «The Foreign Fighters Phenomenon in the European Union. Profiles, Threats & Policies». Terrorism and Counter-Terrorism Studies: 46. doi:10.19165/2016.1.02. https://icct.nl/publication/report-the-foreign-fighters-phenomenon-in-the-eu-profiles-threats-policies/. 
  52. ↑ «French security forces kill gunmen, end terror rampage». 9 January 2015. https://news.yahoo.com/brothers-past-draws-scrutiny-french-manhunt-enters-day-073049780.html. Ανακτήθηκε στις 15 January 2015. 
  53. ↑ «French security forces kill gunmen to end terror rampage; 20 dead in 3 days of violence». 9 January 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2015. https://web.archive.org/web/20150112005126/http://www.startribune.com/world/288018961.html. Ανακτήθηκε στις 15 January 2015. 
  54. ↑ «Al Qaeda branch claims Charlie Hebdo attack was years in the making». CNN. 15 January 2015. http://edition.cnn.com/2015/01/14/europe/charlie-hebdo-france-attacks/. Ανακτήθηκε στις 15 January 2015. 
  55. ↑ 55,0 55,1 «A catalogue of terror in France». Yahoo News. AFP. 21 April 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-10-20. https://web.archive.org/web/20201020065044/https://www.yahoo.com/news/catalogue-terror-france-031704312.html. Ανακτήθηκε στις 2022-03-11. 
  56. ↑ «Danish police kill 22-year-old suspected of Copenhagen shootings». Reuters. 15 February 2015. https://www.reuters.com/article/us-denmark-shooting-idUSKBN0LI0N720150215. Ανακτήθηκε στις 11 June 2017. 
  57. ↑ Barrett, David (23 Αυγούστου 2015). «Revealed: The mystery man who tackled AK-47 assault rifle from train gunman». The Daily Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2015. 
  58. ↑ «France train shooting: Hollande thanks 'heroes' who foiled gunman». BBC. 22 August 2015. https://www.bbc.com/news/world-europe-34023361. Ανακτήθηκε στις 22 August 2015. 
  59. ↑ Bolton, Doug (17 September 2015). «Islamic extremist shot dead in Berlin after stabbing police officer». The Independent. https://www.independent.co.uk/news/world/europe/berlin-terrorist-attack-police-stabbed-islamic-extremist-10506370.html. Ανακτήθηκε στις 20 September 2015. 
  60. ↑ Elgot, Jessica; Phipps, Claire; Bucks, Jonathan (14 November 2015). «Paris attacks: day after atrocity – as it happened». The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/live/2015/nov/14/paris-terror-attacks-attackers-dead-mass-killing-live-updates. Ανακτήθηκε στις 11 June 2017. 
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 61,3 European Union Terrorism Situation and Trend Report 2018 (TE SAT 2018) (PDF). Europol. 2018. σελίδες 5–9, 22–25, 35–36. ISBN 978-92-95200-91-3. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2018. 
  62. ↑ European Union Agency for Law Enforcement Cooperation (27 Ιουνίου 2019). European Union Terrorism Situation and Trend Report 2019. Europol. σελίδες 8, 13–14, 30–32. ISBN 978-92-95209-76-3. 
  63. ↑ «European Union Terrorism Situation and Trend report 2021 (TESAT)». Europol (στα Αγγλικά). σελίδες 7, 42–46. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2021. 
  64. ↑ European Union Terrorism Situation and Trend Report 2018 (TE SAT 2018) (PDF). Europol. 2018. σελ. 58. ISBN 978-92-95200-91-3. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2018. 
  65. ↑ «Britain has more Islamist extremists than any other EU country». The Independent. 1 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2018. 
  66. ↑ Mantu, Sandra (2018-01-02). «'Terrorist' citizens and the human right to nationality». Journal of Contemporary European Studies 26 (1): 28–41. doi:10.1080/14782804.2017.1397503. ISSN 1478-2804. 
  67. ↑ «Belgian anti-terror raid in Verviers 'leaves two dead'». BBC News. 15 Ιανουαρίου 2015. 
  68. ↑ Irish, John; Blachier, Gregory (19 November 2015). «'Spider in web' mastermind of Paris attacks killed in raid». Reuters. https://www.reuters.com/article/us-france-shooting-idUSKCN0T22IU20151120#UeBb3YPIY0DOiPKK.97. Ανακτήθηκε στις 20 November 2015. 
  69. ↑ «Brussels raid: Suspect killed in anti-terror operation». BBC News. 15 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2016. 
  70. ↑ «Russia detains seven members of Islamic State cell planning attack». Reuters. 13 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2017. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ισλαμική_τρομοκρατία_στην_Ευρώπη&oldid=10211948"