Ιουστίνος (ιστορικός)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιουστίνος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Marcus Iunianus Iustinus Frontinus (Λατινικά)
Γέννηση2ος αιώνας (περίπου)
Θάνατος2ος αιώνας (περίπου)
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός
Αξιοσημείωτο έργοEpitome of the Philippic History of Pompeius Trogus
Περίοδος ακμής3ος αιώνας[2]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο ιστορικός Ιουστίνος είναι ο συγγραφέας της Επιτομής των Φιλιππικών Ιστοριών, που συνέγραψε ο Πομπήιος Τρόγος.

Epitome historiarum Trogi Pompeii

Η ταυτότητα του συγγραφέα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομά του είναι γνωστό από δύο μόνο χειρόγραφους κώδικες της Επιτομής,[3] τον Laurentinus 66,21, όπου προστίθεται και το όνομα Marcus, και τον Vaticanus latinus 1860. Το όνομα που εμφανίζεται είναι Iunian(i)us Iustinus. Και τα δύο ονόματα είναι επώνυμα.
Από πολύ νωρίς ο Ιουστίνος ταυτίστηκε, λανθασμένα, από έναν χρονικογράφο του Μεσαίωνα, τον Martinus Oppaviensis (†1278) και μερικούς άλλους, με τον χριστιανό απολογητή και μάρτυρα Ιουστίνο (†165). Η ταύτιση αυτή βασίζεται μόνο στην ομοιότητα ενός των ονομάτων του συγγραφέα της Επιτομής.

Οι ελληνικές εκδόσεις της Επιτομής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1686: Βιβλίον Ἱστορικὸν καλούμενον Ἰουστῖνος,, μεταφρασθὲν ἐκ τῆς Λατινίδος φωνῆς εἰς ἁπλῆν φράσιν παρὰ Ἰωάννου Μάκολα τοῦ Ἀθηναίου, πρόσετι δὲ καί τινες μῦθοι[4] μεταφρασθέντες καὶ αὐτοὶ ἐκ τῆς Λατινίδος φωνῆς εἰς τὴν κοινὴν γλῶσσαν παρ’ αὐτοῦ διὰ δὲ δαπάνης καὶ συνδρομῆς τοῦ πανευγενεστάτου κυρίου Μηχαὴλ τοῦ Περούλη τοῦ ἐξ Ἀθηνῶν ἐτυπώθη εἰς κοινὴν ὠφέλειαν τῶν φιλομαθῶν, διορθωθὲν μετὰ πλείστης ἐπιμελείας. Ἐν δὲ τῷ τέλει τῆς αὐτῆς βίβλου τυγχάνει καί τις διδασκαλία χριστιανική,[5] ἀναγκαιοτάτη εἰς καθ’ ἕνα. Con licenza de’ superiori, e privilegio. Ἑνετίησιν, ᾳχπς’. Ἀπὸ Θεογονίας, Μηνὶ Φευρουαρίῳ. Παρὰ Μιχαὴλ Ἀγγέλῳ τῷ Βαρβωνίῳ.

22 εκ.: [16]+382 σελ.

  • 1817: Ἐπιτομὴ τῶν Φιλιππικῶν τοῦ Πομπηίου Τρόγου, νῦν πρῶτον ἐκ τοῦ λατινικοῦ εἰς τὴν αἰολοδωρικὴν ἑλληνικὴ διάλεκτον μεταγλωττισθεῖσα, καὶ ἐκδοθεῖσα παρὰ τοῦ ἀποπειρογράφου τῆς Ρουμουνίας,[6] καὶ προσφωνηθεῖσα. Ἐν Λειψίᾳ παρὰ τῶ Τάουχνιτζ. 1817.

21 εκ.:[8]+621+[1]+34 σελ.

Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. CONOR.SI. 139546467.
  2. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002158752. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2022.
  3. Ο Ιουστίνος πουθενά δεν κατονομάζει την εργασία του ως επιτομή ή σύντμηση, αλλά ούτε και οι μετέπειτα συγγραφείς που παραπέμπουν σ' αυτόν. Ο Αυγουστίνος μόνο δηλώνει ότι ο Ιουστίνος έγραψε μια ιστορία ακολουθώντας τον Τρόγο και ο Ορόσιος τον χαρακτηρίζει ως breviator.
  4. Πρόκειται για τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου (σελ. 308-364).
  5. Η Χριστιανική Διδασκαλία που προστέθηκε στο έντυπο (σσ. 365-382) οφείλεται σε πρωτοβουλία του ιερέα τότε Μιχαήλ Μήτρου από τα Γιάννενα, φίλο του Ιωάννη Μάκολα .
  6. Ο απειρογράφος της Ρουμουνίας είναι ο Δημήτριος-Δανιήλ Φιλιππίδης. Ο Φιλιππίδης έχει προσθέσει στη μετάφρασή του μακρές σημειώσεις, όπου και κρίσεις για την κατάσταση της ελληνικής παιδείας. Στις σελίδες 321-323 π.χ. επιτίθεται εναντίον του Ιγνατίου Σκαλιώρα. Εκτός από την Επιτομή του Ιουστίνου έχει μεταφράσει και την Επιτομή των Ρωμαϊκών Αρχειοθετήθηκε 2017-05-27 στο Wayback Machine. του Φλόρου (1818).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γαρίτσης Κωνσταντίνος, Βιβλίον ιστορικόν καλούμενον Ιουστίνος. Η Επιτομή των Φιλιππικών Ιστοριών του Πομπηίου Τρόγου. Γραμματεία της τουρκοκρατίας (15ος-18ος αι.) - Κείμενα και μελέτες, τ. 5. Θεσβίτης:Θήρα, 2009. ISBN 978-960-89148-5-8

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]