Ιοβίνος

Ιοβίνος
	Αργυρή σίλικα τού Ιοβίνου, 411-413, 1,22 γραμ. Eμπρός όψη: κεφαλή φέρει διάδημα με μαργαριτάρια, D N IOVINVS P F AVG. Πίσω όψη: Η Ρώμη καθήμενη, κρατά Νίκη και λόγχη, VICTORIA AVGG, TRMS (Tρεβήροι).
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	4ος αιώνας;
Θάνατος	413; Ναρμπόν
Αιτία θανάτου	αποκεφαλισμός
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Ρωμαίοι σφετεριστές; πολιτικός
Οικογένεια
Αδέλφια	Sallustius; Σεβαστιανός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος συγκλητικός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Jovinus είναι ένα ρωμαϊκό cognomen, που χρησιμοποιείται συχνότερα για έναν Ρωμαίο σφετεριστή αυτοκράτορα του 5ου αι. Αυτό το άρθρο είναι για τον Ρωμαίο σφετεριστή. Για τον άγιο, βλέπε Άγιος Ιοβίνος. Για τον Φράγκο δούκα, βλέπε Ιοβίνος της Προβηγκίας. Για τον 4ου αι. Ρωμαίο στρατηγό και ύπατο της Γαλατίας, του οποίου η σαρκοφάγος βρίσκεται στο Ρενς, δείτε Ιοβίνος (ύπατος).

Ο Ιοβίνος, λατιν.: Jovinus, ήταν Γαλλο-Ρωμαίος συγκλητικός και ισχυρίστηκε ότι ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας (411–413 μ.Χ.).

Μετά την ήττα τού σφετεριστή γνωστού ως Φλ. Κλ. Κωνσταντίνου, ο Ιοβίνος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας στη Mαγεντία (Μάιντς) το 411, μια μαριονέτα που υποστηρίχθηκε από τον Γκούντερ, βασιλιά των Βουργουνδών, και τον Γκόαρ, βασιλιά των Αλανών. Ο Ιοβίνος κράτησε τη θέση του στη Γαλατία για δύο χρόνια, αρκετά για να εκδώσει νομίσματα, που τον έδειχναν να φέρει το αυτοκρατορικό διάδημα. Τον υποστήριζαν αρκετοί τοπικοί Γαλλο-Ρωμαίοι ευγενείς, που είχαν επιζήσει από την ήττα τού Κωνσταντίνου.

Με το πρόσχημα της αυτοκρατορικής εξουσίας τού Ιοβίνου, ο Γκούντερ και οι Βουργουνδοί του εγκαταστάθηκαν στην αριστερή όχθη του Ρήνου (στη ρωμαϊκή πλευρά) μεταξύ τού ποταμού Λάουτερ και του Nάχε. Εδώ ίδρυσαν ένα βασίλειο με πρωτεύουσα τον παλαιό ρωμανικό γαλατικό οικισμό Borbetomagus (Βορμς).

Το τέλος τού Ιοβίνου ήρθε, αφότου οι Βησιγότθοι υπό τον Aτάουλφο έφυγαν από την Ιταλία (με τη συμβουλή του Πρίσκου Άτταλου), φαινομενικά για να ενωθούν μαζί του, κουβαλώντας μαζί τους ως ομήρους τον πρώην αυτοκράτορα Άτταλο και τη Γάλλα Πλακιδία, ετεροθαλή αδελφή τού Ονώριου. Τότε ο Aταούλφος επιτέθηκε και σκότωσε τον Σάρο, ο οποίος είχε έρθει επίσης να υποστηρίξει τον Ιοβίνο. Ο Ιοβίνος, προσβεβλημένος από αυτή την πράξη, δεν συμβουλεύτηκε τον Aταούλφο, όταν ανέδειξε τον αδελφό του Σεβαστιανό ως συναυτοκράτορα. Προσβεβλημένος, ο Aταούλφος συμμάχησε τους Βησιγότθους του με τον Ονώριο και αυτοί νίκησαν τα στρατεύματα του Ιοβίνου. Ο Σεβαστιανός εκτελέστηκε. Ο Ιοβίνος τράπηκε σε φυγή για να σώσει τη ζωή του, αλλά πολιορκήθηκε και αιχμαλωτίστηκε στη Βαλεντία (Βαλάνς, Ντρομ) και μεταφέρθηκε στο Nαρβό (Ναρμπόν), όπου ο Γάιος Πόστουμος Δάρδανος, ο πραιτοριανός έπαρχος (κυβερνήτης) στη Γαλατία, που είχε παραμείνει πιστός στον Ονώριο, τον έβαλε να τον εκτελέσουν. Τα κεφάλια του Ιοβίνου και τού Σεβαστιανού στάλθηκαν στη συνέχεια στον Ονώριο και τοποθετήθηκαν στα τείχη της Ραβέννας (πριν μεταφερθούν στην Καρχηδόνα, όπου εκτέθηκαν μόνιμα με τα κεφάλια τεσσάρων άλλων σφετεριστών).

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ralf Scharf: Iovinus – Kaiser in Gallien, στο: Francia 20 (1993), pp. 1–13.
Drinkwater, JF, "The Usurpers Constantine III (407-411) and Jovinus (411-413)", Britannia, 29 (1998), σελ. 269-298

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jovinus στο Wikimedia Commons