Ινοκιτιόλη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ινοκιτιόλη
Γενικά
Χημικά αναγνωριστικά
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η ινοκιτιόλη (β-thujaplicin) είναι ένα φυσικό μονοτερπενοειδές που συναντάται στο ξύλο των δέντρων της οικογένειας Cupressaceae. Είναι παράγωγο τροπολόνης και μία από τις thujaplicins. [1][2] Η ινοκιτιόλη χρησιμοποιείται ευρέως σε προϊόντα στοματικής φροντίδας και θεραπείας για την ευρεία αντιιική[3], αντιμικροβιακή,[4] και αντιφλεγμονώδη[5] δράση της. Η ινοκιτιόλη είναι Ιονοφόρο Ψευδαργύρου και Σιδήρου, και είναι εγκεκριμένη ως πρόσθετο τροφίμων.[6]

Το όνομα της Ινοκιτιόλης προέρχεται από το 1936 από το είδος δεντρών hinoki της Ταϊβάν.[7] . Στην πραγματικότητα είναι σχεδόν απών από τα δέντρα hinoki της Ιαπωνίας, ενώ περιέχεται σε υψηλή συγκέντρωση (περίπου 0,04% της μάζας ξύλου) στον κέδρο Juniperus, στον κέδρο Hiba (Thujopsis dolabrata) και στον δυτικό κόκκινο κέδρο (Thuja plicata). Μπορεί να εξαχθεί εύκολα από το ξύλο κέδρου με διάλυση και υπέρηχο. [8]

Η ινοκιτιόλη σχετίζεται δομικά με την τροπολόνη, η οποία στερείται το υποκατάστατο ισοπροπυλίου. Οι τροπολόνες είναι γνωστοί χηλικοί παράγοντες.

Αντιμικροβιακή δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ινοκιτιόλη έχει ένα ευρύ φάσμα βιολογικών δραστηριοτήτων, πολλές από τις οποίες έχουν διερευνηθεί και παρουσιαστεί μέσα από τη βιβλιογραφία. Η πρώτη, και πιο γνωστή, είναι η ισχυρή αντιμικροβιακή δράση κατά πολλών βακτηρίων και μυκήτων, ανεξάρτητα από την αντοχή στα αντιβιοτικά.[9][10] Συγκεκριμένα, η Ινοκιτιόλη έχει αποδειχθεί αποτελεσματική έναντι του πνευμονικού στρεπτόκοκκου (Streptococcus pneumoniae), του στρεπτόκοκκου μιούτανς (Streptococcus mutans) και του σταφυλόκοκκου (Staphylococcus Aureus), κοινών ανθρώπινων παθογόνων.[11] [12] Επιπλέον, η Ινοκιτιόλη έχει αποδειχθεί ότι έχει ανασταλτικά αποτελέσματα στη χλαμύδια τραχώματος και μπορεί να είναι κλινικά χρήσιμη ως τοπικό φάρμακο. [13] [14]

Αντιιική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πιο πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η Ινοκιτιόλη παρουσιάζει επίσης αντιιική δράση όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ένωση ψευδαργύρου κατά πολλών ανθρώπινων ιών, συμπεριλαμβανομένων των ρινοϊού, κοξάκι και μενγκοϊού[3] Η θεραπεία ιογενών λοιμώξεων έχει τη δυνατότητα τεράστιων οικονομικών οφελών και θα πρέπει να έχει μεγάλη σημασία για παγκόσμια ιδρύματα όπως τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγεία . Αναστέλλοντας την ιική πολυπρωτεινική επεξεργασία του ιού, η Ινοκιτιόλη αναστέλλει τον αναδιπλασιασμό του ιού, ωστόσο, αυτή η ιδιότητα εξαρτάται από την παρουσία δισθενών μεταλλικών ιόντων. [3] Η παρουσία ψευδαργύρου σε συνδυασμό με ινοκιτιόλης υποστηρίζει αυτές τις δυνατότητες και συζητείται παρακάτω.

Άλλες δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την ευρέα αντιμικροβιακή δραστηριότητα, η Ινοκιτιόλη διαθέτει επίσης αντιφλεγμονώδεις και αντικαρκινικές δραστηριότητες, που χαρακτηρίζονται από διάφορες μελέτες κυττάρων μέσα από το γυαλί και από μελέτες ζώων. Η Ινοκιτιόλη αναστέλλει βασικούς φλεγμονώδεις δείκτες και οδούς, όπως τους TNF-a και NF-kB, και η δυνατότητά της για θεραπεία χρόνιων φλεγμονωδών ή αυτοάνοσων καταστάσεων, διερευνάται. Η Ινοκιτιόλη βρέθηκε να ασκεί κυτταροτοξικότητα σε αρκετές επίμονες σειρές κυτταρικού καρκίνου προκαλώντας αυτοφαγικές διεργασίες.[15][16]

Έρευνα Κορωνοϊού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πιθανές αντιιικές επιδράσεις της Ινοκιτιόλης προκύπτουν από τη δράση της ως ιονοφόρο ψευδαργύρου. Η Ινοκιτιόλη επιτρέπει την εισροή ιόντων ψευδαργύρου στα κύτταρα, τα οποία αναστέλλουν τον μηχανισμό αντιγραφής των ιών RNA και στη συνέχεια αναστέλλουν την αντιγραφή του ιού.[3] Ορισμένοι σημαντικοί ιοί RNA περιλαμβάνουν τον ιό της ανθρώπινης γρίπης, τον SARS.[17] Τα ιόντα ψευδαργύρου μπόρεσαν να αναστείλουν σημαντικά τον πολλαπλασιασμό του ιού εντός των κυττάρων και απέδειξαν ότι η δράση εξαρτάται από την εισροή ψευδαργύρου. Αυτή η μελέτη πραγματοποιήθηκε με το ιονοφόρο ψευδάργυρου πυριθειόνη, η οποία λειτουργεί παρόμοια με την Ινοκιτιόλη.

Στις κυτταρικές καλλιέργειες, η ινοκιτιόλη αναστέλλει τον ανθρώπινο ρινοϊό, τον κοξάκι και τον πολλαπλασιασμό του μενγκοϊού. Η ινοκιτιόλη παρεμβαίνει στην επεξεργασία ιικών πολυπρωτεϊνών, αναστέλλοντας έτσι την αντιγραφή του πικορναϊού. Η ινοκιτιόλη αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των πικορναϊών επηρεάζοντας την επεξεργασία της ιικής πολυπρωτεΐνης και η αντιική δράση της ινοκιτιόλης εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα ιόντων ψευδαργύρου. [3]

Ιονοφόρο σιδήρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει παρατηρηθεί ότι η ινοκιτιόλη αποκαθιστά την παραγωγή αιμοσφαιρίνης στα τρωκτικά. Η ινοκιτιόλη δρα ως ιονοφόρο σιδήρου για τη διοχέτευση του σιδήρου στα κύτταρα,[18] [19] αυξάνοντας τα επίπεδα του ενδοκυτταρικού σιδήρου. Περίπου το 70% του σιδήρου στον άνθρωπο περιέχεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια και συγκεκριμένα στην πρωτεΐνη αιμοσφαιρίνης. Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για σχεδόν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και είναι κρίσιμο στοιχείο για πολλές ανατομικές λειτουργίες όπως το σύστημα μεταφοράς οξυγόνου, τη σύνθεση δεοξυριβονουκλεϊκού οξέος (DNA), και τη μεταφορά ηλεκτρονίων, και η έλλειψη σιδήρου μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές του αίματος όπως την αναιμία, η οποία μπορεί να είναι σημαντικά καταστροφική τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική υγεία.[20]

Συνεργία ψευδαργύρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ινοκιτιόλη είναι ιονοφόρος ψευδαργύρου και αυτή η ικανότητα πιστεύεται ότι αναστέλλει την αντιγραφή του ιού. Γενικά, ως ιονοφόρος ψευδάργυρου, η ινοκιτιόλη βοηθά στη μεταφορά μορίων μέσω μεμβράνης πλάσματος ή ενδοκυτταρικής μεμβράνης, και αυξάνει την ενδοκυτταρική συγκέντρωση του συγκεκριμένου μορίου (π.χ. ψευδάργυρος). Έτσι, αξιοποιώντας τις αντιιικές ιδιότητες του ψευδαργύρου, ο συνδιασμός με ινοκιτιόλης, μπορεί να επιταχύνει την απορρόφηση ψευδαργύρου. [21]

Έρευνα για τον καρκίνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε κυτταρικές καλλιέργειες και μελέτες σε ζώα, η ινοκιτιόλη έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει τη μετάθεση[22] [23] και έχει αντιπολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στα καρκινικά κύτταρα. [24] [25] [26][27][28] [29]

'Ανεπάρκεια ψευδαργύρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ανεπάρκεια ψευδαργύρου έχει αποδειχθεί σε ορισμένα καρκινικά κύτταρα, και η επιστροφή σε βέλτιστα επίπεδα ενδοκυτταρικού ψευδαργύρου μπορεί να οδηγήσει σε καταστολή της ανάπτυξης του όγκου. Η ινοκιτιόλη είναι ένα τεκμηριωμένο ιονοφόρο ψευδαργύρου, ωστόσο απαιτείται περισσότερη έρευνα αυτή τη στιγμή για τον καθορισμό μεθόδων αποτελεσματικής διανομής για την ινοκιτιόλη και τον ψευδάργυρο.

  • «Επιδράσεις του διαιτητικού ψευδαργύρου στην ανάπτυξη μελανώματος και την πειραματική μετάσταση...»[30]
  • «Η διατροφική ανεπάρκεια ψευδαργύρου τροφοδοτεί την ανάπτυξη καρκίνου του οισοφάγου προκαλώντας μια ξεχωριστή φλεγμονή...»[31]
  • «Σχέση μεταξύ των επιπέδων ψευδαργύρου στον ορό και του καρκίνου του πνεύμονα: μια μετα-ανάλυση των μελετών παρατήρησης...»[32]
  • «Πρόοδος της έρευνας σχετικά με τη σχέση μεταξύ της ανεπάρκειας ψευδαργύρου, των σχετικών microRNAs και του καρκίνου του οισοφάγου...»[33]

Προϊόντα που περιέχουν Ινοκιτιόλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κλίμακα βαθμολογίας EWG

Η ινοκιτιόλη χρησιμοποιείται ευρέως σε μια σειρά καταναλωτικών προϊόντων, όπως καλλυντικά, οδοντόκρεμες, στοματικά σπρέι, αντηλιακά και προιόντα ανάπτυξης μαλλιών. Μία από τις κορυφαίες μάρκες στην πώληση καταναλωτικών προϊόντων ινοκιτιόλης είναι η Hinoki Clinical. Η Hinoki Clinical (ιδρ. 1956) ιδρύθηκε λίγο μετά την πρώτη βιομηχανική εκχύλιση της ινοκιτιόλης το 1955. [34] Η Hinoki έχει επί του παρόντος περισσότερες από 18 διαφορετικές σειρές προϊόντων με την ινοκιτιόλη ως το κύριο συστατικό. Μια άλλη μάρκα, συγκεκριμένα η «Relief Life»,[35] », έχει πετύχει πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήσεις με την οδοντόκρεμα «Dental Series» να περιέχει ινοκιτιόλη[36] Άλλοι αξιοσημείωτοι παραγωγοί προϊόντων με βάση την ινοκιτιόλη περιλαμβάνουν τις Otsuka Pharmaceuticals, Kobayashi Pharmaceuticals, Taisho Pharmaceuticals και την SS Pharmaceuticals. Εκτός από την Ασία, εταιρείες όπως η Swanson Vitamins® ξεκινούν τη χρήση της ινοκιτιόλης σε καταναλωτικά προϊόντα σε αγορές όπως αυτών των Η.Π.Α[37] και Αυστραλίας [38], ως αντιοξειδωτικό ορό και άλλα. Το 2006, η ινοκιτιόλη κατηγοριοποιήθηκε από τον Καναδά κάτω από τον Κατάλογο Οικιακών Ουσιών ως μη επίμονη, μη βιοσυσσωρεύσιμη και μη τοξική για τους υδρόβιους οργανισμούς ουσία. [39] Το EWG, μια Αμερικανική ομάδα ακτιβιστών, έχει αφιερώσει μια σελίδα για το συστατικό της ινοκιτιόλη, υποδεικνύοντας ότι είναι «χαμηλού κινδύνου» στους τομείς όπως «Αλλεργίες και Ανοσοτοξικότητα», «Καρκινική, Αναπτυξιακή και Αναπαραγωγική Τοξικότητα»[40] δίνοντας σκορ 1-2. Σε αντίθεση με τη βαθμολογία της ινοκιτιόλης, το Propylparaben, ένα συστατικό που πωλείται ακόμη σε πολλά στοματικά διαλύματα, παρουσιάζει τεράστια τοξικότητα και επικίνδυνες ανησυχίες. Το Propylparaben θεωρήθηκε να διαταράσσει το ανθρώπινο ενδοκρινικό σύστημα και να παρουσιάζει και άλλες ανησυχίες,[41] από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ενδοκρινικών Διαταραχών, η οποία έδωσε βαθμολογία 4-6 στον ιστότοπο του EWG.

Dr ZinX[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 2 Απριλίου 2020, η Advance Nanotek,[42] Αυστραλιανή εταιρεία παραγωγός οξειδίου του ψευδαργύρου, υπέβαλε αίτηση κοινής ευρεσιτεχνίας με την AstiVita Limited,[43] για μια αντιιική σύνθεση που περιελάμβανε διάφορα προϊόντα στοματικής φροντίδας [44] που περιείχαν την ινοκιτιόλη ως συστατικό ζωτικής σημασίας. Η μάρκα που ενσωματώνει τώρα αυτή τη νέα εφεύρεση ονομάζεται Dr ZinX και είναι πιθανό να κυκλοφορήσει τον συνδυασμό Ψευδαργύρου + Ινοκιτιόλης το 2020[45] [46] Στις 18 Μαΐου 2020 το Dr ZinX δημοσίευσε τα αποτελέσματα των δοκιμών ενός Ποσοτικού τεστ αναστολής για την αξιολόγηση της ιοκτόνου δραστηριότητας στην ιατρική περιοχή» [47][48] επιστρέφοντας μια μείωση «3,25 log» (μείωση 99,9%) για μια καθαρή συγκέντρωση σε 5 λεπτά, εναντίον του υποκατάστατου κορονοιού COVID-19 Feline Coronavirus [49] Ο ψευδάργυρος είναι ένα βασικό συμπλήρωμα διατροφής και ιχνοστοιχείο στο σώμα. Σε παγκόσμιο επίπεδο εκτιμάται ότι το 17,3% του πληθυσμού έχει ανεπάρκεια στην πρόσληψη ψευδαργύρου. [50] [51]

Ένα Υποσχόμενο Μέλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκινώντας τη δεκαετία του 2000, οι ερευνητές αναγνώρισαν ότι η ινοκιτιόλη θα μπορούσε να έχει αξία ως φαρμακευτική ουσία, ιδίως για την αναστολή του βακτηρίου χλαμύδια του τραχώματος.

Ο χημικός Martin Burke και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Urbana-Champaign και σε άλλα ιδρύματα ανακάλυψαν μια σημαντική ιατρική χρήση για την ινοκιτιόλη. Ο στόχος του Burke ήταν να ξεπεράσει την ακανόνιστη μεταφορά σιδήρου στα ζώα. Οι ανεπάρκειες σε αρκετές πρωτεϊνες μπορούν να οδηγήσουν σε κυτταρική ανεπάρκεια σιδήρου (αναιμία) ή σε αντίθετο αποτέλεσμα, αιμοχρωμάτωση.[52] Χρησιμοποιώντας καλλιέργειες ζυμομυκήτων που έχουν εξαντληθεί από γονίδια ως υποκατάστατα, οι ερευνητές εξέτασαν μέσα από μια βιβλιοθήκη μικρών βιομορίων για σημάδια μεταφοράς σιδήρου και επομένως ανάπτυξης κυττάρων. Η ινοκιτιόλη εμφανίστηκε ως αυτή που αποκατέστησε τη λειτουργικότητα των κυττάρων. Περαιτέρω εργασία από την ομάδα των επιστημόνων καθιέρωσε τον μηχανισμό με τον οποίο η ινοκιτιόλη αποκαθιστά ή μειώνει τον σίδηρο των κυττάρων.[53] Στη συνέχεια, άλλαξαν τη μελέτη τους σε θηλαστικά και διαπίστωσαν ότι όταν τα τρωκτικά που είχαν κατασκευαστεί για να στερούνται πρωτεϊνες σιδήρου τρέφονταν με ινοκιτιόλη, ανακτούσαν την πρόσληψη σιδήρου στο έντερο. Σε μια παρόμοια μελέτη του ψαριού-ζέβρα, το μόριο αποκατέστησε την παραγωγή αιμοσφαιρίνης.[54] Ένα σχόλιο για το έργο των Burke και λοιπών έδωσε το ψευδώνυμο «μόριο του σιδερένιου άντρα» στην ινοκιτιόλη. Αυτό είναι ταιριαστό/ειρωνικό, επειδή το όνομα του εφευρέτη Nozoe μπορεί να μεταφραστεί στα Αγγλικά ως «Σιδερένιος Άντρας». Σημαντική έρευνα για τις στοματικές εφαρμογές της Ινοκιτιόλης έχει επίσης διεξαχθεί, δεδομένης της αυξημένης ζήτησης για προϊόντα που λαμβάνονται από το στόμα τα οποία βασίζονται στην ινοκιτιόλη. Μία τέτοια μελέτη, που συνδέθηκε με 8 διαφορετικά ιδρύματα στην Ιαπωνία, με τίτλο: «Αντιβακτηριακή δραστηριότητα της Ινοκιτιόλης κατά των ανθεκτικών σε αντιβιοτικά και ευπαθών σε παθογόνα βακτήρια που κυριαρχούν στη στοματική κοιλότητα και στους άνω αεραγωγούς» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η ινοκιτιόλη παρουσιάζει αντιβακτηριακή δράση κατά ενός ευρέος φάσματος παθογόνων βακτηρίων και έχει χαμηλή κυτταροτοξικότητα στα ανθρώπινα επιθηλιακά κύτταρα.»[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «β-Thujaplicin 469521». β-Thujaplicin. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  2. ↑ Chedgy, Russell J.; Lim, Young Woon; Breuil, Colette (2009-05-01). «Effects of leaching on fungal growth and decay of western redcedar». Canadian Journal of Microbiology 55 (5): 578–586. doi:10.1139/W08-161. ISSN 0008-4166. https://www.nrcresearchpress.com/doi/10.1139/W08-161. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Krenn, B. M.; Gaudernak, E.; Holzer, B.; Lanke, K.; Van Kuppeveld, F. J. M.; Seipelt, J. (2009-01). «Antiviral activity of the zinc ionophores pyrithione and hinokitiol against picornavirus infections». Journal of Virology 83 (1): 58–64. doi:10.1128/JVI.01543-08. ISSN 1098-5514. PMID 18922875. PMC 2612303. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18922875/. 
  4. ↑ Inamori, Y.; Shinohara, S.; Tsujibo, H.; Okabe, T.; Morita, Y.; Sakagami, Y.; Kumeda, Y.; Ishida, N. (1999-09). «Antimicrobial activity and metalloprotease inhibition of hinokitiol-related compounds, the constituents of Thujopsis dolabrata S. and Z. hondai MAK». Biological & Pharmaceutical Bulletin 22 (9): 990–993. doi:10.1248/bpb.22.990. ISSN 0918-6158. PMID 10513629. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10513629/. 
  5. ↑ Ye, J.; Xu, Y.-F.; Lou, L.-X.; Jin, K.; Miao, Q.; Ye, X.; Xi, Y. (2015-07). «Anti-inflammatory effects of hinokitiol on human corneal epithelial cells: an in vitro study». Eye (London, England) 29 (7): 964–971. doi:10.1038/eye.2015.62. ISSN 1476-5454. PMID 25952949. PMC 4506343. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25952949/. 
  6. ↑ «Stress Check System». Health evaluation and promotion 43 (2): 299–303. 2016. http://dx.doi.org/10.7143/jhep.43.299. 
  7. ↑ Murata, Ichiro; Itô, Shô; Asao, Toyonobu (2012). «Tetsuo Nozoe: Chemistry and Life» (στα αγγλικά). The Chemical Record 12 (6): 599–607. doi:10.1002/tcr.201200024. ISSN 1528-0691. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/tcr.201200024. 
  8. ↑ Chedgy, Russell J.; Daniels, C. R.; Kadla, John; Breuil, Colette (2007-03-01). «Screening fungi tolerant to Western red cedar (Thuja plicata Donn) extractives. Part 1. Mild extraction by ultrasonication and quantification of extractives by reverse-phase HPLC» (στα αγγλικά). Holzforschung 61 (2): 190–194. doi:10.1515/HF.2007.033. ISSN 1437-434X. https://www.degruyter.com/view/journals/hfsg/61/2/article-p190.xml. 
  9. ↑ Shih, Yin-Hua; Chang, Kuo-Wei; Hsia, Shih-Min; Yu, Cheng-Chia; Fuh, Lih-Jyh; Chi, Tzu-Yun; Shieh, Tzong-Ming (2013-06-12). «In vitro antimicrobial and anticancer potential of hinokitiol against oral pathogens and oral cancer cell lines» (στα αγγλικά). Microbiological Research 168 (5): 254–262. doi:10.1016/j.micres.2012.12.007. ISSN 0944-5013. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0944501312001462. 
  10. ↑ MORITA, YASUHIRO; SAKAGAMI, YOSHIKAZU; OKABE, TOSHIHIRO; OHE, TATSUHIKO; INAMORI, YOSHIHIKO; ISHIDA, NAKAO (2007). «The Mechanism of the Bactericidal Activity of Hinokitiol». Biocontrol Science 12 (3): 101–110. doi:10.4265/bio.12.101. ISSN 1884-0205. https://doi.org/10.4265/bio.12.101. 
  11. ↑ Wang, Tong-Hong; Hsia, Shih-Min; Wu, Chi-Hao; Ko, Shun-Yao; Chen, Michael Yuanchien; Shih, Yin-Hua; Shieh, Tzong-Ming; Chuang, Li-Chuan και άλλοι. (2016-09-28). «Evaluation of the Antibacterial Potential of Liquid and Vapor Phase Phenolic Essential Oil Compounds against Oral Microorganisms». PLoS ONE 11 (9). doi:10.1371/journal.pone.0163147. ISSN 1932-6203. PMID 27681039. PMC 5040402. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5040402/. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Domon, Hisanori; Hiyoshi, Takumi; Maekawa, Tomoki; Yonezawa, Daisuke; Tamura, Hikaru; Kawabata, Shigetada; Yanagihara, Katsunori; Kimura, Osamu και άλλοι. (2019). «Antibacterial activity of hinokitiol against both antibiotic-resistant and -susceptible pathogenic bacteria that predominate in the oral cavity and upper airways» (στα αγγλικά). Microbiology and Immunology 63 (6): 213–222. doi:10.1111/1348-0421.12688. ISSN 1348-0421. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/1348-0421.12688. 
  13. ↑ Yamano, Hiroaki; Yamazaki, Tsutomu; Sato, Kozue; Shiga, Sadashi; Hagiwara, Toshikatsu; Ouchi, Kazunobu; Kishimoto, Toshio (2005-6). «In Vitro Inhibitory Effects of Hinokitiol on Proliferation of Chlamydia trachomatis». Antimicrobial Agents and Chemotherapy 49 (6): 2519–2521. doi:10.1128/AAC.49.6.2519-2521.2005. ISSN 0066-4804. PMID 15917561. PMC 1140513. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1140513/. 
  14. ↑ Chedgy R (2010). Secondary metabolites of Western red cedar (Thuja plicata): their biotechnological applications and role in conferring natural durability. LAP Lambert Academic Publishing. ISBN 978-3-8383-4661-8
  15. ↑ Lee, Tae Bok; Jun, Jin Hyun (2019-06-30). «Can Hinokitiol Kill Cancer Cells? Alternative Therapeutic Anticancer Agent via Autophagy and Apoptosis» (στα αγγλικά). Korean Journal of Clinical Laboratory Science 51 (2): 221–234. doi:10.15324/kjcls.2019.51.2.221. ISSN 1738-3544. http://www.kjcls.org/journal/view.html?doi=10.15324/kjcls.2019.51.2.221. 
  16. ↑ Jayakumar, Thanasekaran; Liu, Chao-Hong; Wu, Guan-Yi; Lee, Tzu-Yin; Manubolu, Manjunath; Hsieh, Cheng-Ying; Yang, Chih-Hao; Sheu, Joen-Rong (2018-03-22). «Hinokitiol Inhibits Migration of A549 Lung Cancer Cells via Suppression of MMPs and Induction of Antioxidant Enzymes and Apoptosis». International Journal of Molecular Sciences 19 (4). doi:10.3390/ijms19040939. ISSN 1422-0067. PMID 29565268. PMC 5979393. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5979393/. 
  17. ↑ te Velthuis, Aartjan J. W.; van den Worm, Sjoerd H. E.; Sims, Amy C.; Baric, Ralph S.; Snijder, Eric J.; van Hemert, Martijn J. (2010-11-04). «Zn2+ Inhibits Coronavirus and Arterivirus RNA Polymerase Activity In Vitro and Zinc Ionophores Block the Replication of These Viruses in Cell Culture». PLoS Pathogens 6 (11). doi:10.1371/journal.ppat.1001176. ISSN 1553-7366. PMID 21079686. PMC 2973827. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2973827/. 
  18. ↑ Grillo, Anthony S.; SantaMaria, Anna M.; Kafina, Martin D.; Cioffi, Alexander G.; Huston, Nicholas C.; Han, Murui; Seo, Young Ah; Yien, Yvette Y. και άλλοι. (2017-05-12). «Restored iron transport by a small molecule promotes absorption and hemoglobinization in animals». Science (New York, N.Y.) 356 (6338): 608–616. doi:10.1126/science.aah3862. ISSN 0036-8075. PMID 28495746. PMC 5470741. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5470741/. 
  19. ↑ ServiceMay. 11, Robert F.· 2017· Pm, 2:15 (11 Μαΐου 2017). «Iron Man molecule restores balance to cells». Science | AAAS (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  20. ↑ Abbaspour, Nazanin; Hurrell, Richard; Kelishadi, Roya (2014-2). «Review on iron and its importance for human health». Journal of Research in Medical Sciences : The Official Journal of Isfahan University of Medical Sciences 19 (2): 164–174. ISSN 1735-1995. PMID 24778671. PMC 3999603. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3999603/. 
  21. ↑ «Ionophores - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  22. ↑ Jayakumar, Thanasekaran; Liu, Chao-Hong; Wu, Guan-Yi; Lee, Tzu-Yin; Manubolu, Manjunath; Hsieh, Cheng-Ying; Yang, Chih-Hao; Sheu, Joen-Rong (2018-03-22). «Hinokitiol Inhibits Migration of A549 Lung Cancer Cells via Suppression of MMPs and Induction of Antioxidant Enzymes and Apoptosis». International Journal of Molecular Sciences 19 (4). doi:10.3390/ijms19040939. ISSN 1422-0067. PMID 29565268. PMC 5979393. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5979393/. 
  23. ↑ «Hinokitiol reduces tumor metastasis by inhibiting heparanase via extracellular signal-regulated kinase and protein kinase B pathway». www.medsci.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  24. ↑ Lee, Tae Bok; Jun, Jin Hyun (2019-06-30). «Can Hinokitiol Kill Cancer Cells? Alternative Therapeutic Anticancer Agent via Autophagy and Apoptosis» (στα αγγλικά). Korean Journal of Clinical Laboratory Science 51 (2): 221–234. doi:10.15324/kjcls.2019.51.2.221. ISSN 1738-3544. http://www.kjcls.org/journal/view.html?doi=10.15324/kjcls.2019.51.2.221. 
  25. ↑ TU, DOM-GENE; YU, YUN; LEE, CHE-HSIN; KUO, YU-LIANG; LU, YIN-CHE; TU, CHI-WEN; CHANG, WEN-WEI (2016-4). «Hinokitiol inhibits vasculogenic mimicry activity of breast cancer stem/progenitor cells through proteasome-mediated degradation of epidermal growth factor receptor». Oncology Letters 11 (4): 2934–2940. doi:10.3892/ol.2016.4300. ISSN 1792-1074. PMID 27073579. PMC 4812586. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4812586/. 
  26. ↑ Zhang, Guangya; He, Jiangping; Ye, Xiaofei; Zhu, Jing; Hu, Xi; Shen, Minyan; Ma, Yuru; Mao, Ziming και άλλοι. (2019-03-15). «β-Thujaplicin induces autophagic cell death, apoptosis, and cell cycle arrest through ROS-mediated Akt and p38/ERK MAPK signaling in human hepatocellular carcinoma» (στα αγγλικά). Cell Death & Disease 10 (4): 1–14. doi:10.1038/s41419-019-1492-6. ISSN 2041-4889. https://www.nature.com/articles/s41419-019-1492-6. 
  27. ↑ Huang, Chien-Hsun; Jayakumar, Thanasekaran; Chang, Chao-Chien; Fong, Tsorng-Harn; Lu, Shing-Hwa; Thomas, Philip Aloysius; Choy, Cheuk-Sing; Sheu, Joen-Rong (2015/10). «Hinokitiol Exerts Anticancer Activity through Downregulation of MMPs 9/2 and Enhancement of Catalase and SOD Enzymes: In Vivo Augmentation of Lung Histoarchitecture» (στα αγγλικά). Molecules 20 (10): 17720–17734. doi:10.3390/molecules201017720. https://www.mdpi.com/1420-3049/20/10/17720. 
  28. ↑ Lee, Tae-Bok; Seo, Eun-Ju; Lee, Ji-Yun; Jun, Jin Hyun (2018-12). «Synergistic Anticancer Effects of Curcumin and Hinokitiol on Gefitinib Resistant Non-Small Cell Lung Cancer Cells» (στα αγγλικά). Natural Product Communications 13 (12): 1934578X1801301. doi:10.1177/1934578x1801301223. ISSN 1934-578X. https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/1934578X1801301223. 
  29. ↑ Shih, Yin-Hua; Chang, Kuo-Wei; Hsia, Shih-Min; Yu, Cheng-Chia; Fuh, Lih-Jyh; Chi, Tzu-Yun; Shieh, Tzong-Ming (2013-06-12). «In vitro antimicrobial and anticancer potential of hinokitiol against oral pathogens and oral cancer cell lines» (στα αγγλικά). Microbiological Research 168 (5): 254–262. doi:10.1016/j.micres.2012.12.007. ISSN 0944-5013. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0944501312001462. 
  30. ↑ Murray, Michael J.; Erickson, Kent L.; Fisher, Gerald L. (1983-12-01). «Effects of dietary zinc on melanoma growth and experimental metastasis» (στα αγγλικά). Cancer Letters 21 (2): 183–194. doi:10.1016/0304-3835(83)90206-9. ISSN 0304-3835. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0304383583902069. 
  31. ↑ Taccioli, C.; Chen, H.; Jiang, Y.; Liu, X. P.; Huang, K.; Smalley, K. J.; Farber, J. L.; Croce, C. M. και άλλοι. (2012-10). «Dietary zinc deficiency fuels esophageal cancer development by inducing a distinct inflammatory signature» (στα αγγλικά). Oncogene 31 (42): 4550–4558. doi:10.1038/onc.2011.592. ISSN 1476-5594. https://www.nature.com/articles/onc2011592. 
  32. ↑ Wang, Ying; Sun, Zhengyi; Li, Aipeng; Zhang, Yongsheng (2019-05-06). «Association between serum zinc levels and lung cancer: a meta-analysis of observational studies». World Journal of Surgical Oncology 17 (1): 78. doi:10.1186/s12957-019-1617-5. ISSN 1477-7819. PMID 31060563. PMC PMC6503426. https://doi.org/10.1186/s12957-019-1617-5. 
  33. ↑ Liu, Cong-Min; Liang, Di; Jin, Jing; Li, Dao-Juan; Zhang, Ya-Chen; Gao, Zhao-Yu; He, Yu-Tong (2017). «Research progress on the relationship between zinc deficiency, related microRNAs, and esophageal carcinoma» (στα αγγλικά). Thoracic Cancer 8 (6): 549–557. doi:10.1111/1759-7714.12493. ISSN 1759-7714. PMID 28892299. PMC PMC5668500. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/1759-7714.12493. 
  34. ↑ «Hinoki Clinical History. Hinoki Clinical. Retrieved 19 May 2020». 
  35. ↑ «Real Life Product Line. Anshin Tsuuhan. Retrieved 19 May 2020». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2018. 
  36. ↑ «Dental Series Product Page. Rakuten. Retrieved 19 May 2020». 
  37. ↑ «Antioxidant Serum». Swanson Vitamins US. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  38. ↑ «Antioxidant Serum». Swanson Vitamins US. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  39. ↑ «Antioxidant Serum AU». Swanson Vitamins Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  40. ↑ «Detailed categorization results of the Domestic Substances List - Open Government Portal». open.canada.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2020. 
  41. ↑ «EWG Skin Deep® | What is PROPYLPARABEN». EWG (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2020. 
  42. ↑ «Advance NanoTek | Zinc Oxide Powder». Advance NanoTek (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  43. ↑ «Health And Beauty». Health And Beauty | AstiVita (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  44. ↑ «IP Australia: AusPat». Australian Government - IP Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  45. ↑ «Patent Update AstiVita» (PDF). Australian Stock Exchange. 20 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Ιουνίου 2020. 
  46. ↑ «Zinc + Hinokitiol». Dr ZinX (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  47. ↑ «AstiVita - Testing Results for Dr Zinx Zinc + Hinokitiol Combination» (PDF). ASX (Australian Stock Exchange). 18 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  48. ↑ «Test Results». Dr ZinX (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  49. ↑ Administration, Australian Government Department of Health Therapeutic Goods (7 Μαΐου 2020). «Surrogate viruses for use in disinfectant efficacy tests to justify claims against COVID-19». Therapeutic Goods Administration (TGA) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  50. ↑ Wessells, K. Ryan; Brown, Kenneth H. (2012-11-29). «Estimating the Global Prevalence of Zinc Deficiency: Results Based on Zinc Availability in National Food Supplies and the Prevalence of Stunting». PLoS ONE 7 (11). doi:10.1371/journal.pone.0050568. ISSN 1932-6203. PMID 23209782. PMC 3510072. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3510072/. 
  51. ↑ Ervin, R. Bethene; Kennedy-Stephenson, Jocelyn (2002-11-01). «Mineral Intakes of Elderly Adult Supplement and Non-Supplement Users in the Third National Health and Nutrition Examination Survey» (στα αγγλικά). The Journal of Nutrition 132 (11): 3422–3427. doi:10.1093/jn/132.11.3422. ISSN 0022-3166. https://academic.oup.com/jn/article/132/11/3422/4687273. 
  52. ↑ «Hinokitiol». American Chemical Society (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  53. ↑ Grillo, Anthony S.; SantaMaria, Anna M.; Kafina, Martin D.; Cioffi, Alexander G.; Huston, Nicholas C.; Han, Murui; Seo, Young Ah; Yien, Yvette Y. και άλλοι. (2017-05-12). «Restored iron transport by a small molecule promotes absorption and hemoglobinization in animals». Science (New York, N.Y.) 356 (6338): 608–616. doi:10.1126/science.aah3862. ISSN 0036-8075. PMID 28495746. PMC 5470741. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5470741/. 
  54. ↑ ServiceMay. 11, Robert F.· 2017· Pm, 2:15 (11 Μαΐου 2017). «Iron Man molecule restores balance to cells». Science | AAAS (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ινοκιτιόλη&oldid=10295441"