Ικάριος (κόμης)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ικάριος
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Περίοδος ακμής4ος αιώνας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΚόμης της εώας

O Ικάριος (λατινικά] : Icarius) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του 4ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Αυτοκρατόρων Ουαλεντιανού Β΄ (375–392) και του Θεοδόσιου Α΄ (σ. 378–395).

Ο Ίκαριος ήταν γιος του Θεοδώρου με καταγωγή την Διοίκηση της Γαλλίας. Εμφανίζεται στις πηγές το 384, όταν αντικατέστησε στην θέση του κόμη της εώας τον Πρόκλο[1].

Ο Λιβάνιος τον αναφέρει σε τέσσερις επιστολές του και τον επαινεί για την αυστηρότητα του και την ακεραιότητά του, αλλά τον κατηγορεί για βιαιότητα, ειδικά για μαστίγωμα. Σε μια κρίση λιμού αρνήθηκε να ανακουφίσει τους αγρότες και τους πολίτες άλλων πόλεων που πήγαν στην Αντιόχεια και λόγω των απειλών του προς τους τοπικούς αρτοποιούς τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν την πόλη. Στις δύο επιστολές απευθύνεται στον Ικάριο και τον πρόξενο Τιμοκράτη, όπου κατηγορεί τον Ικάριο για την σκληρότητα που δείχνει στους αρτοποιούς και αυλικούς της πόλης[1]. Ο Λιβάνιος αναφέρει ένα περιστατικό με τον αρτοποιό Αντίοχο που μαστιγώθηκε με εντολή του Ικάριου [2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Παρθένα Κυριακίδου, διατριβή, Η στάση του Λιβανίου έναντι των Χριστιανών, Θεσσαλονίκη, 2013, σελ. 12 και 68
  2. Martindale, J. R.; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, John (1971), The prosopography of the later Roman Empire - Vol. I AD 260-395. Cambridge e Nova Iorque: Cambridge University Press, p. 455-456.