Ιερώνυμος των Συρακουσών
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ιερώνυμος των Συρακουσών | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 231 π.Χ. Συρακούσες |
| Θάνατος | 214 π.Χ. Λεντίνι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Συρακούσες |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Peitho |
| Γονείς | Γέλων Β΄ των Συρακουσών και Νηρηΐς |
| Αδέλφια | Harmonia |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | τύραννος (Συρακούσες) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιερώνυμος (231 - 214 π.Χ.) από τη δυναστεία των Ιερωνιδών, ήταν τύραννος των Συρακουσών.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού Γέλωνα πρίγκιπα, γιού τού Ιέρωνα Β΄ τυράννου των Συρακουσών. Ο Γέλων απεβίωσε λίγο πριν τον Ιέρωνα Β΄, το 215 π.Χ..
Διαδέχθηκε τον πάππο του Ιέρωνα Β΄ το 215 π.Χ.. Ήταν μόλις 15 ετών και ανέβηκε στον θρόνο σε μία στιγμή πλήρη κινδύνου, καθώς μετά τη μάχη των Καννών (216 π.Χ.) οι Ρωμαίοι, που είχαν ηττηθεί από τους Καρχηδονίους, ήταν έντρομοι και οι πιο πολλές πόλεις της Σικελίας είχαν συνταχθεί με τους Ρωμαίους. Τώρα ένα μεγάλο τμήμα των Συρακουσίων ήταν διατεθειμένο να αφήσει τους Ρωμαίους συμμάχους τους για χάρη των Καρχηδονίων, ωστόσο ο ηλικιωμένος Ιέρων Β΄ δεν είχε κλονιστεί στην πίστη του. Ο νεαρός εγγονός είχε ήδη δώσει σημεία ανικανότητας, αν όχι βλάβης, πράγμα που αναστάτωσε τον πάππο του και τον έκανε να εμπιστευτεί την κηδεμονία τού Ιερώνυμου σε ένα συμβούλιο 15 ατόμων, μεταξύ των οποίων οι δύο γαμβροί του Ανδρανόδωρος και Ζώιππος. Αλλά οι σύμβουλοι γρήγορα απογοητεύτηκαν από τις φιλοδοξίες τού Ανδρανόδωρου, ο οποίος -για να απαλλαγεί από την παρέμβαση των συναδέλφων του- έπεισε τον νεαρό βασιλιά να αναλάβει ο ίδιος τα ηνία της διακυβέρνησης. Πρώτα ο Ανδρανόδωρος παραιτήθηκε από σύμβουλος και τον ακολούθησαν και οι άλλοι. Έτσι ο Ιερώνυμος έγινε υποχείριο των δύο θείων του, που ήταν ευνοϊκοί με τη συμμαχία των Καρχηδονίων, και τού Θράσωνος, που διατηρούσε επιρροή στις αποφάσεις τού νεαρού βασιλιά. Ο τελευταίος σύντομα κατηγορήθηκε για συνωμοσία και απαμακρύνθηκε από τη θέση του.
Ο Ιερώνυμος έστειλε πρέσβεις στον Αννίβα, που με τη σειρά του έστειλε απεσταλμένους τον Ιπποκράτη και τον Επικύδη, τους οποίους υποδέχθηκαν με μεγάλες τιμές. Από την άλλη μεριά, οι αντιπρόσωποι τού Άππιου Κλαύδιου, Ρωμαίου πραίτωρα στη Σικελία, αντιμετωπίστηκαν με τη μεγαλύτερη περιφρόνηση και ήταν προφανές, ότι ο Ιερώνυμος προετοιμαζόταν για εχθροπραξίες. Πρώτα έστειλε πρεσβεία στην Καρχηδόνα για τη σύναψη ειρήνης, με τον όρο ότι ο ποταμός Ιμέρα θα ήταν το σύνορο Συρακουσίων και Καρχηδονίων· με δεύτερη πρεσβεία ζήτησε όλη τη Σικελία. Οι Καρχηδόνιοι αποδέχθηκαν κάθε αίτημα, θέλοντας να εξασφαλίσουν τη συμμαχία του προς το παρόν. Ο Ιερώνυμος συγκέντρωσε στρατό 15.000 ανδρών με σκοπό να λάβει τις περιοχές, που ήθελε. Απέστειλε τον Ιπποκράτη και τον Επικύδη για να ακούσουν τις απόψεις των πολιτών στις πόλεις που ήταν υποκείμενες στη Ρώμη. Όμως το 214 π.Χ., κάποια στιγμή που ο βασιλιάς βρισκόταν στους Λεοντίνους, μία ομάδα συνωμοτών με αρχηγό τον Δειναμένη, έπεσε επάνω του και τον πλήγωσε θανάσιμα, πριν οι φρουροί του προλάβουν να τον σώσουν.
Ο χαρακτήρας της εξουσίας του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εξουσία του κράτησε 13 μήνες και ήταν σε εντυπωσιακή αντίθεση με εκείνη τού πάππου του. Μεγαλωμένος με τις βλαπτικές και διεφθαρμένες επιρροές της Αυλής, ήδη εκ φύσεως ασθενής και βίαιος, έδειξε στους πολίτες, ότι ήταν ένας παιδαριώδης τύραννος. Από την ανάρρησή του αφέθηκε στην επιρροή κολάκων, η οποία τον οδήγησε σε περιπέτειες. Χρησιμοποίησε αμέσως το εξωτερικό, πομπώδες μεγαλείο της βασιλείας, που ο Ιέρων Β΄ είχε αποφύγει επιμελώς. Βυθίστηκε στην πολυτέλεια και την αποτρόπαια ακολασία, όμως ταυτόχρονα ήταν ακράτητα σκληρός στους ύποπτους για συνωμοσία. Ο Πολύβιος αμφιβάλλει για τις εκφράσεις αυτές· πράγματι, μάλλον είναι υπερβολές των συγγραφέων, αλλά ο σκεπτικισμός του δεν δικαιολογείται πλήρως. Μεταξύ άλλων περιπτώσεων, που δείχνουν την περιφρόνησή του για τη δημόσια ευπρέπεια, αναφέρεται, ότι νυμφεύτηκε μία ιερόδουλη, που της έδωσε τον τίτλο και τις τιμές της βασίλισσας. Οι υπερβολές τού μετέπειτα Ελεγάβαλου, με τον οποίο ομοιάζει τόσο, δείχνουν, ότι δεν πρέπει να θεωρούμε απίστευτες τις πράξεις του Ιερώνυμου.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Smith, William, ed. (1870). "article name needed" . Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.
|