Ιερά και Ναοί της Νίκκο
Συντεταγμένες: 36°45′23.40″N 139°35′57.84″E / 36.7565000°N 139.5994000°E
| Ιερά και Ναοί της Νίκκο | |
|---|---|
| 日光の社寺 | |
 Το Ιερό του Τοσόγκου της Νίκκο | |
 | |
| Είδος | ιστορική τοποθεσία και jisha |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°45′23″N 139°35′58″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Νικκό |
| Χώρα | Ιαπωνία |
| Προστασία | Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 1999)[1] και ιστορική τοποθεσία της Ιαπωνίας[2] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
| Ιερά και Ναοί της Νίκκο | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
| |
| Κριτήρια | Πολιτιστικά: i, iv, vi |
| Ταυτότητα | 913 |
| Περιοχή | 50,8 εκτ. Ουδέτερη ζώνη:373,2 εκτ. |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 1999 (23η συνεδρίαση) |
Τα Ιερά και Ναοί της Νίκκο (Ιαπωνικά: 日光の社寺, προφέρεται: Νικόνο σατζί) είναι μία ιστορική τοποθεσία που βρίσκεται στην πόλη Νίκκο του Νομού Τότσιγκι, στο βόρειο τμήμα της περιοχής Καντό της νήσου Χονσού, στην Ιαπωνία. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που περιλαμβάνει 103 θρησκευτικά κτίρια και δομές. Από αυτά, τα 23 κτίρια/κατασκευές ανήκουν στο Σιντοϊστικό Ιερό του Όρους Φουτάρα, τα 42 ανήκουν στο Σιντοϊστικό Ιερό Τοσόγκου και τα 38 ανήκουν στον Βουδιστικό ναό Ρίννοτζι. Τα πρώτα κτίρια είναι του 8ου αιώνα, ενώ τα περισσότερα είναι του 17ου αιώνα και σχετίζονται με την ιστορία του Σογκουνάτου Τοκουγκάβα.[3]
Το 1999 η ιερή ιστορική τοποθεσία με τα εξαιρετικά δείγματα της παραδοσιακής Ιαπωνικής αρχιτεκτονικής ανακηρύχθηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.[4][5]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα 103 κτίρια/δομές του συγκροτήματος είναι τοποθετημένα σε ένα φυσικό τοπίο εξαιρετικής ομορφιάς. Τα πρώτα θρησκευτικά κτίρια κατασκευάστηκαν στις πλαγιές των ιερών βουνών της Νίκκο, από έναν Βουδιστή μοναχό, τον 8ο αιώνα μ.Χ. Τα περισσότερα κτίρια κατασκευάστηκαν τον 17ο αιώνα και είναι διαταγμένα στις βουνοπλαγιές με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούνται διάφορα οπτικά φαινόμενα. Πρόκειται για τεκμήρια μιας μακραίωνης παράδοσης συντήρησης και ανακαινίσεων καθώς και διατήρησης των θρησκευτικών πρακτικών που συνδέονται με μία τοποθεσία που θεωρείται ως ιερή. Επίσης, συνδέονται με σημαντικά κεφάλαια της Ιαπωνικής ιστορίας, ιδιαίτερα με αυτά που σχετίζονται με την συμβολική μορφή του μεγάλου Σόγκουν Τοκουγκάβα Ιεγιάσου.[3]
Η προστατευόμενη τοποθεσία της ΟΥΝΕΣΚΟ περιλαμβάνει μία έκταση 50,8 εκτάρια και περιβάλλεται από μία ουδέτερη ζώνη έκτασης 373,2 εκτ. Τα Ιερά και οι Ναοί της Νίκκο είναι ενδείξεις αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας, μία άποψη που ενισχύεται από την αρμονική ενσωμάτωση των δομών στο φυσικό και δασικό τοπίο. Πρόκειται για εξαιρετική απεικόνιση της αρχιτεκτονικής νοοτροπίας της περιόδου Έντο, όπως εφαρμόστηκε στα Σιντοϊστικά Ιερά και στους Βουδιστικούς ναούς. Το αρχιτεκτονικό στυλ Γκόνγκεν-ζούκουρι των Μαυσωλείων του Τοσόγκου και του Τάιγιουιν έφτασε στο αποκορύφωμα της έκφρασής του στα ιερά και τους ναούς της Νίκκο, και αποτέλεσε μεγάλη επιρροή για τις μετέπειτα κατασκευές. Η ευρηματικότητα και η πρωτοτυπία των αρχιτεκτόνων και διακοσμητών αποκαλύφθηκαν με έναν εξαιρετικό και μεγαλοπρεπή τρόπο. Τα Ιερά και οι Ναοί της Νίκκο, μαζί με το περιβάλλον τους, αποτελούν ένα υποδειγματικό παραδοσιακό Ιαπωνικό θρησκευτικό κέντρο, που αντικατοπτρίζει την αντίληψη των Σίντο για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, σύμφωνα με την οποία τα βουνά και τα δάση έχουν ιερή σημασία και παραμένουν αντικείμενα λατρείας σε μία θρησκευτική πρακτική που διατηρείται ζωντανή ως σήμερα.[3]
Ιερό του Όρους Φουτάρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σιντοϊστικό Ιερό του Όρους Φουτάρα (Ιαπωνικά: 二荒山神社, προφέρεται Φουταράσαν τζίντζα) περιλαμβάνει 23 κτίρια και κατασκευές, που όλα έχουν κηρυχθεί ως Σημαντικές Πολιτιστικές Ιδιοκτησίες.[5] Είναι αφιερωμένο σε τρεις θεότητες: στον κάμι Οκουνινούσι, προστάτη της εθνικής ανάπτυξης, της γεωργίας, του εμπορίου και της ιατρικής, στον Ατζισουκιτακαχικόνε, θεό του κεραυνού, και στην Ταγκοριχίμε. Το Ιερό ιδρύθηκε το 767 μ.Χ. από τον ιερέα Σόντο. Ο θρύλος λέει, ότι το 766 ο Σόντο και οι ακόλουθοί του, ανέβηκαν στο όρος Φουτάρα για να προσευχηθούν για εθνική ευημερία. Αλλά δεν μπορούσαν να διασχίσουν τον ορμητικό ποταμό Νταΐγια. Ο Σόντο προσευχήθηκε, και τότε εμφανίστηκε ένας τρίμετρος θεός με το όνομα Τζίντζα Ντάιου. Ο θεός είχε 2 φίδια τυλιγμένα στο δεξί του χέρι, ένα κόκκινο και ένα μπλε. Τα έστειλε στο ποτάμι και αυτά μεταμορφώθηκαν σε μία γέφυρα που έμοιαζε με ουράνιο τόξο, την οποία χρησιμοποίησε ο Σόντο και οι ακόλουθοί του για να διασχίσουν το ποτάμι. Η γέφυρα ονομάστηκε Ιερή Γέφυρα (神橋, Σίνκιο) και είναι μία από τις τρεις ομορφότερες γέφυρες της Ιαπωνίας. Έχει μήκος 28 μ., πλάτος 7,4 μ. και ύψος 10,6 μ. πάνω από το ποτάμι. Η γέφυρα έχει ανακατασκευαστεί πολλές φορές, αλλά διατηρεί την αρχική μορφή της. Από το 1973 είναι ανοιχτή στο κοινό.[6] [7][8]
Κατάλογος Κτιρίων του Ιερού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Ονομα | Περιγραφή | Έτος κατασκευής | Εικόνα |
|---|---|---|---|
| Χόντεν (本殿) | Κεντρικό κτίριο του Ιερού για τις τρεις θεότητες του Iερού του Φουτάρασαν | 1619 | 
|
| Κάραμον | Πύλη, μπροστά στο Χόντεν | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Βάκιμον (脇門) | Πύλη του Σουκίμπε. | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Σουκίμπε | Τείχος με στέγαστρο που περιβάλλει το Χόντεν | πρώιμη περίοδος Έντο |
|
| Χάιντεν (拝殿) | Αίθουσα τελετών και λατρείας | 1645 | 
|
| Τορίι | Χάλκινη Ιαπωνική πύλη στην είσοδο του ιερού | 1799 | 
|
| Σίνκιο (神橋) | Ξύλινη τοξωτή γέφυρα. | 1904 | 
|
| Μπέτσουγκου Τακινόο τζίντζα Χόντεν | Κεντρική αίθουσα του Ιερού του Ταγκοριχίμε νο Μικότο | 1713 | _Takino-o-jinja_honden-1.JPG)
|
| Μπέτσουγκου Τακινόο τζίντζα Κάραμον | Πύλη | 1740 | |
| Μπέτσουγκου Τακινόο τζίντζα Χάιντεν | Αίθουσα τελετών και λατρείας | ~ 1713 | |
| Μπέτσουγκου Τακινόο τζίντζα Ρόμον | Πύργος-πύλη | 1697 | _Takino-o-jinja_roumon.JPG)
|
| Μπέτσουγκου Τακινόο τζίντζα Τορίι (3 δομές) | Πέτρινη Ιαπωνική πύλη | 1696, 1779 | |
| Μπέτσουγκου Χόνγκου τζίντζα Χόντεν | Κεντρική αίθουσα για το κάμι Ατζισουκιτακαχικόνε (θεός του κεραυνού) | 1685 | 
|
| Μπέτσουγκου Χόνγκου τζίντζα Κάραμον | Πύλη | ~ 1685 | |
| Μπέτσουγκου Χόνγκου τζίντζα Σουκίμπε | Τείχος με στέγαστρο που περιβάλλει το αντίστοιχο χόντεν. | ~ 1685 | 
|
| Μπέτσουγκου Χόνγκου τζίντζα Χάιντεν | Αίθουσα τελετών και λατρείας | 1685 | _Hongu-jinja_haiden.JPG)
|
| Μπέτσουγκου Χόνγκου τζίντζα τορίι | Πέτρινη Ιαπωνική πύλη εισόδου | 1800 | |
| Σιν γιοσά | Αποθήκη για τα μικόσι, κινητές μινιατούρες του ναού | 1641 | 
|
| Νταϊκοκούντεν | Κτίριο για το κάμι Οκουνίνοσι νο Μικότο | 1745 | 
|
| Μασά Μίτομο τζίντζα Χόντεν | Κτίριο για το κάμι Σουκουναμπίκονα (θεότητα της Ιατρικής) | ~ 1751-1761 | 
|
| Μασά Χιέ τζίντζα Χόντεν | Κτίριο για το κάμι Ογιαμακούι (θεότητα του όρους Χιέι, 比叡山) | ~ 1648-1651 | 
|
Ιερό του Τοσόγκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σιντοϊστικό Ιερό του Τοσόγκου (Ιαπωνικά: 日光東照宮) περιλαμβάνει 42 κτίρια και κατασκευές. Από αυτά, τα 8 έχουν κηρυχθεί ως Εθνικοί Θησαυροί της Ιαπωνίας και τα 34 είναι Σημαντικές Πολιτιστικές Ιδιοκτησίες.[5] Το όνομα Τοσόγκου σημαίνει ότι το Ιερό είναι αφιερωμένο στον Τοκουγκάβα Ιεγιάσου. τον ιδρυτή του Σογκουνάτου Τοκουγκάβα. Χτίστηκε το 1617, κατά τη διάρκεια της περιόδου Έντο, όταν σόγκουν ήταν ο Τοκουγκάβα Χιντέταντα, ο γιος του Ιεγιάσου. Το Ιερό επεκτάθηκε περαιτέρω κατά την εποχή του τρίτου σόγκουν, του Ιεμίτσου.[9]
Η αρχική πενταώροφη παγόδα δωρίστηκε το 1650 από έναν ντάιμιο (ισχυρός Ιάπωνας φεουδάρχης), καταστράφηκε από μια πυρκαγιά και ανακατασκευάστηκε το 1818. Κάθε όροφος αντιπροσωπεύει ένα στοιχείο: γη, νερό, φωτιά, άνεμος και αιθέρας (ή κενό).[10]
Εκατοντάδες πέτρινα σκαλιά οδηγούν μέσω ενός δάσους από Ιαπωνικούς κέδρους, πάνω στο βουνό, όπου βρίσκεται το μαυσωλείο του Ιεγιάσου. Στην είσοδο υπάρχει ένα τορίι με επιγραφή.[9]
Ο στάβλος των Ιερών αλόγων είναι διακοσμημένος με ένα ανάγλυφο που απεικονίζει τις τρεις σοφές μαϊμούδες που δεν βλέπουν, δεν ακούν και δεν λένε τίποτα κακό. Εξίσου γνωστό είναι το ξυλόγλυπτο της "Νεμούρι Νέκο" (眠り猫), που απεικονίζει μία γάτα που κοιμάται και είναι σύμβολο της ειρήνης.[11]
Κατάλογος κτιρίων του Ιερού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Όνομα | Περιγραφή | Έτος κατασκευής | Εικόνα |
|---|---|---|---|
| Χόντεν, Ισινόμα, Χάιντεν | Χόντεν: Ιερό αφιερωμένο στον θεοποιημένο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου
Ισινόμα: Δωμάτιο που συνδέει το χόντεν και το χάιντεν Χάιντεν: αίθουσα τελετών και λατρείας |
1636 | 
|
| Σόμεν Κάραμον | Πύλη μπροστά στο Χάιντεν. 3η πύλη. | 1636 | |
| Χάιμεν Κάραμον | Πύλη πίσω από το Χάιντεν | 1636 | |
| Τόζαι Σουκίμπε | Τείχος με στέγαστρο που περιβάλλει τα Χόντεν, Ισινόμα και Χάιντεν | 1636 | |
| Γιομέιμον | Διώροφη πύλη. 2η πύλη. | 1636 | 
|
| Τόζαι Κάιρο και Κουγκούριμον | Στεγασμένοι διάδρομοι στα περίγυρα των ιερών | 1636 | 
|
| Καμισαμούσο | Κτίριο για τις υπηρεσίες των Σίντο | 1636 | |
| Κάγκουρα ντεν | Κτίριο για την τελετή του Κάγκουρα (神楽, τελετουργικός χορός) | Πρώιμη περίοδος Έντο | 
|
| Σινγιόσα | Αποθήκη για τα μικόσι, κινητές μινιατούρες του ιερού | 1636 | 
|
| Σόρο (鐘楼) | Καμπαναριό | 1636 | 
|
| Κόρο | Αποθήκη για τα τύμπανα | 1636 | |
| Χόντζιντο | Κτίριο αφιερωμένο στον Γιάκουσι, τον θεραπευτή Βούδα | 1636 | |
| Κιόζο (経蔵) | Βιβλιοθήκη για τα σούτρα | 1636 | 
|
| Καμιτζίνκο | Αποθήκη | πρώιμη περίοδος Έντο | 
|
| Νακατζίνκο | Αποθήκη. | πρώιμη περίοδος Έντο | 
|
| Σιμοτζίνκο | Αποθήκη | πρώιμη περίοδος Έντο | 
|
| Μίζουγια (手水舎) | Πέτρινο κτίριο που στεγάζει τους νιπτήρες για την ιεροτελεστική πλύση | 1636 | 
|
| Σίνκιου | Στάβλος για τα ιερά άλογα | 1636 | 
|
| Ομότεμον (表門) | Πρώτη πύλη | 1636 | 
|
| Γκοτζούνοτο | Πενταώροφη παγόδα | 1818 | 
|
| Ισιντορίι | Πέτρινο τορίι στην πρόσοψη | 1618 | 
|
| Σακάσιταμον (坂下門) | Πύλη στην είσοδο για το Οκούσα | 1636 | |
| Οκούσα Χότο | Τύμβος του Τοκουγκάβα Ιεγιάσου. | 1683 | 
|
| Οκούσα Κάραμον | Πύλη μπροστά στο Οκούσα Χότο | 1650 | 
|
| Οκούσα Ισιταμαγκάκι | Πέτρινο τείχος που περιβάλλει το Οκούσα | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Οκούσα Χάιντεν | Αίθουσα τελετών και λατρείας | 1636 | |
| Οκούσα Ντοτζίνκο | Θησαυροφυλάκιο | 1654 | |
| Οκούσα τορίι | Μπρούτζινο τορίι στην πρόσοψη του Οκούσα | ~ 1683 | 
|
| Οκούσα Σεκισάκου | Πέτρινος φράχτης κατά μήκος της μπροστινής πρόσοψης | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Κάριντεν,
Χόντεν, Αείνομα, Χάιντεν |
Χόντεν: κτίριο όπου στεγάζεται το Ιερό του θεοποιημένου
Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, όταν γίνονται επισκευές στο κυρίως χόντεν Αείνομα: κτίριο που συνδέει το Χόντεν και το ΧάιντενΧάιντεν: Αίθουσα τελετών και λατρείας |
1639 | |
| Κάριντεν Κάραμον | Πύλη μπροστά στο Κάριντεν Χόντεν | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Κάριντεν Σουκίμπε | Τείχος με στέγαστρο που περιβάλλει το Κάριντεν Χόντεν | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Κάριντεν Βάκιμον | Πύλη του Κάριντεν Σουκίμπε | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Κάριντεν τορίι | Μπρούτζινο τορίι στην πρόσοψη του Κάριντεν Χόντεν | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Κάριντεν Σόρο | Καμπαναριό | ||
| Οταμπισό Χόντεν | Κτίριο για το φεστιβάλ Τογκιοσάι | 1685 | |
| Οταμπισό Χάιντεν | Αίθουσα τελετών και λατρείας για το φεστιβάλ Τογκιοσάι | ~ 1685 | |
| Οταμπισό ΣΙνσεντζό | Κτίριο όπου ετοιμάζεται το ιερό φαγητό για το φεστιβάλ Τογκιοσάι | ~ 1685 | |
| Κιουόκουσα Κάραμον | Πέτρινη πύλη του Κιουόκουσα. Είναι ανακατασκευασμένη και η αρχική καταστράφηκε από σεισμό. | 1641 | |
| Κιουόκουσα τορίι | Τορίι του Κιουόκουσα. Είναι ανακατασκευασμένο και το αρχικό καταστράφηκε από σεισμό. | 1641 |
Ναός του Ρίννοτζι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βουδιστικός ναός Ρίννοτζι (輪王寺) αποτελείται από 38 κτίρια και κατασκευές. Από αυτά, το Μαυσωλείο του Τάιγιουιν έχει κηρυχθεί ως Εθνικός Θησαυρός της Ιαπωνίας, ενώ τα 37 κτίρια/κατασκευές είναι Σημαντικές Πολιτιστικές Ιδιοκτησίες.[5] Θρησκευτικά υπάγεται στο Βουδιστικό δόγμα των Τεντάι.[12] [13] Ο Ναός ιδρύθηκε το 766 μ.Χ. από τον Βουδιστή μοναχό Σόντο Σόνιν (735–817). Λόγω της γεωγραφικής του απομόνωσης, βαθιά στα βουνά της Ιαπωνίας, η τοποθεσία σύντομα προσέλκυσε και άλλους Βουδιστές μοναχούς που ζητούσαν ηρεμία, και παραμένει σημαντική βάση για την ασκητική ζωή των μοναχών. Το Τάιγιουιν Ρέιμπιο (大猷院霊廟) είναι το Μαυσωλείο του Τοκουγκάβα Ιεμίτσου (1604–1651), του τρίτου σόγκουν. Χτίστηκε το 1653, με αρχιτεκτονική νοοτροπία Γκόνγκεν-ζούκουρι, και θεωρείται ως ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής και διακόσμησης.[14]
Το πιο γνωστό κτίριο είναι η «Αίθουσα με τους Τρεις Βούδες». Εκεί βρίσκονται τα τρία επίχρυσα αγάλματα: του Βούδα Αμίντα, του "Κανόν με τα Χίλια Χέρια" και του Μπατό Κανόν (με το κεφάλι αλόγου). Ο Κήπος Σογιοέν είναι ένας Ιαπωνικός κήπος με λιμνούλα, πέτρινα φανάρια, γέφυρες, φράχτες από μπαμπού, μία παγόδα και τεϊοποτείο. Στο Θησαυροφυλάκιο του ναού φυλάσσεται μία σημαντική συλλογή από Βουδιστικά έργα τέχνης, γλυπτά, πίνακες, χειρόγραφα και παπύρους, κυρίως του 8ου αιώνα. [12][15]
Κατάλογος κτιρίων του Ναού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Όνομα | Περιγραφή | Έτος κατασκευής | Εικόνα |
|---|---|---|---|
| Χοντό | Κεντρική αίθουσα του Βουδιστικού ναού | 1647 | 
|
| Σορίντο | Μπρούτζινος πύργος για τη φύλαξη των σούτρα | 1643 | 
|
| Χόμπο Ομότεμον | Μπροστινή πύλη του Χόμπο | μέσα της περιόδου Έντο | |
| Κάιζαντο | Αίθουσα του ιδρυτή αφιερωμένη στον ιερέα Σόντο | ~ 1720 | 
|
| Τζόγκιοντο | Βουδιστική αίθουσα αφιερωμένη στον Βούδα Αμιντά | 1649 | .jpg)
|
| Χόκεντο | Βουδιστική αίθουσα αφιερωμένη στον Σιντάρτα Γκαουτάμα. | 1649 | |
| Τζόγκιοντο Χόκεντο Βατάριρο | Στεγασμένος διάδρομος μεταξύ του Τζόγκιοντο και του Χόκεντο | 1649 | |
| Τζιγκέντο Μπιοντό | Μαυσωλείο του ιερέα Τενκάι | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Τζιγκέντο Χάιντεν | Αίθουσα τελετών και λατρείας του Τζιγκέντο | 1649 | |
| Τζιγκέντο Κιόζο | Βιβλιοθήκη για τα βιβλία και χειρόγραφα του ιερέα Τενκάι | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Τζιγκέντο Σόρο | Καμπαναριό | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Τζιγκέντο Αμιντάντο | Βουδιστική αίθουσα αφιερωμένη στον Βούδα Αμιντά | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Κοντάμαντο | Βουδιστική αίθουσα αφιερωμένη στα Κοντάμα (木霊), που είναι μυθολογικά πνεύματα του δάσους, όπως οι δρυάδες | πρώιμη περίοδος Έντο | |
| Γκοχότεντο | Βουδιστική αίθουσα αφιερωμένη στον Ιερό Βασιλιά Μπισάμοντεν, στην θεά Μπένζαιτεν και στον θεό της τύχης, Ντάικοκουτέν | ~ 1615–1623 | 
|
| Κάννοντο | Βουδιστική αίθουσα αφιερωμένη στον Κανζεόν Μποσάτσου (μποντισάτβα της συμπόνιας και του ελέους με τη μορφή ενός Βουδιστή μοναχού που φέρει φωτοστέφανο) | 1685 | |
| Σάντζουνοτο | Τριώροφη παγόδα. | 1685 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν | Χόντεν: Κτίριο αφιερωμένο στον Τάιγουιν, τον θεοποιημένο Τοκουγκάβα Ιεμίτσου
Αείνομα: Αίθουσα που συνδέει το Χόντεν και το Χάιντεν Χάιντεν: Αίθουσα τελετών και λατρείας |
1653 |  Χάιντεν  Χόντεν |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Κάραμον | Η μπροστινή πύλη | 1653 | 
|
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Μιζουγκάκι | Τείχος με στέγαστρο που περιβάλλει το Μαυσωλείο και άλλες δομές | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Βάκαμον | Πύλη στο Μιζουγκάκι | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Γκόκουσο | Κτίριο όπου ετοιμάζεται το ιερό φαγητό | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Γκόκουσο Βάταριρο | Στεγασμένος διάδρομος που συνδέει το Χόντεν και το Γκόκουσο. | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Γιάσαμον | Τρίτη πύλη | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Γιάσαμον Σαγιού Κάιρο | Στεγασμένοι διάδρομοι στις δύο πλευρές του Γιάσαμον | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Σόρο | Καμπαναριό | 1653 | 
|
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Κόρο | Αποθήκη για τα τύμπανα | 1653 | 
|
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Νιτέμμον | Δεύτερη πύλη | 1653 | 
|
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Σάιτζο | Λουτρά για την ιεροτελεστική πλύση | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Μιζούγια | Πέτρινο κτίριο με κολόνες που στεγάζει τον νιπτήρα | 1653 | 
|
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Χόκο | Αποθήκη | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Νίομον | Πρώτη πύλη | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Κόκαμον | Πύλη στην είσοδο του Οκούιν | 1653 | 
|
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Ντοζούτσουμι Χόζο | Αποθήκη | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Οκούιν Χότο | Τύμβος του Τοκουγκάβα Ιεμίτσου | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Οκούιν Ινούκιμον | Μπρούτζινη πύλη μπροστά στο Οκούιν Χότο | 1653 | |
| Μαυσωλείο του Τάιγιουιν: Οκούιν Χάιντεν | Αίθουσα τελετών και λατρείας | 1653 | |
| Μαυσωλειό του Τάιγιουιν: Μπέτοσο Ριούκοϊν | Κτίριο της διοίκησης του μαυσωλείου | μέσα της περιόδου Έντο |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ whc
.unesco .org /en /list /913. - ↑ kunishitei
.bunka .go .jp /heritage /detail /401 /3211. - ↑ 3,0 3,1 3,2 Centre, UNESCO World Heritage. «Shrines and Temples of Nikko». UNESCO World Heritage Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ ICOMOS (September 1999). Advisory Body Evaluation. http://whc.unesco.org/archive/advisory_body_evaluation/913.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-07-28.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Monument datasheet» (PDF).
- ↑ «Encyclopedia of Shinto - Home : Mountain Beliefs and Practices : Nikkōsan shinkō». eos.kokugakuin.ac.jp. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «日光二荒山神社». www.futarasan.jp. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Brown, Delmer M. (30 Ιουλίου 1993). The Cambridge History of Japan. Cambridge University Press. σελίδες 504–548. ISBN 978-1-139-05506-2.
- ↑ 9,0 9,1 «Nikko Toshogu Shrine, the Mausoleum of a Shogun | Japan Experience». www.japan-experience.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «日光東照宮ホームページ|社殿の概要». www.toshogu.jp. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Nikko Travel: Toshogu Shrine». www.japan-guide.com. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 12,0 12,1 «Rinnoji Temple | Tochigi Attractions | Travel Japan | JNTO». Japan National Tourism Organization (JNTO) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Rinnoji - Nikko, Japan». www.sacred-destinations.com. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Nikko Travel: Rinnoji Temple». www.japan-guide.com. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «徳川家の聖地となった日光». web.archive.org. 20 Δεκεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.