Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιδιωτικό πανεπιστήμιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη Μασαχουσέτη, το παλαιότερο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τα ιδιωτικά κολέγια είναι εκπαιδευτικά ιδρύματα που παρέχουν τριτοβάθμια εκπαίδευση και δεν αποτελούν ιδιοκτησία του κράτους, ούτε διοικούνται από αυτό. Ωστόσο, συχνά λαμβάνουν φορολογικές ελαφρύνσεις ή απαλλαγές φόρων και κυβερνητικές επιχορηγήσεις, ενώ κάποιοι φοιτητές και φοιτήτριές τους μπορεί να παίρνουν άτοκα φοιτητικά δάνεια με την εγγύηση του δημοσίου. Ανάλογα με τη χώρα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ενδέχεται να υπόκεινται σε κυβερνητικούς κανονισμούς. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μπορούν να αντιπαραβληθούν με τα δημόσια πανεπιστήμια (κάποια από αυτά επονομάζονται «εθνικά πανεπιστήμια»), που διοικούνται, ανήκουν ή/και χρηματοδοτούνται θεσμικά από κυβερνήσεις. Επιπλέον, πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια λειτουργούν ως μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί.

Σε όλο τον κόσμο, διαφορετικές χώρες έχουν διαφορετικούς κανονισμούς σχετικά με τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ως εκ τούτου, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι πιο συνηθισμένα σε ορισμένες χώρες από ό,τι σε άλλες. Ορισμένες χώρες δεν έχουν καθόλου ιδιωτικά πανεπιστήμια. Παρακάτω περιγράφονται τα ισχύοντα για μερικές δεκάδες χώρες του κόσμου, με ελληνική αλφαβητική σειρά ανά ήπειρο:

Ασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιετνάμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τη δεκαετία του 1990 και μετά, πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν ανοίξει στο Βιετνάμ, συμπεριλαμβανομένου του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Πόλεως Χο Τσι Μιν, που είναι ένα από τα πρώτα. Ορισμένα χαρακτηριστικά των βιετναμικών ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι τα σχετικώς υψηλά δίδακτρα, η κακή υποδομή, οι ελλείψεις σε μέλη ΔΕΠ και σε ανθρώπινους πόρους γενικότερα.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια συχνά ονομάζονται από ευεργέτες ή σοφούς (π.χ. Πανεπιστήμιο Φούλμπραϊτ, Πανεπιστήμιο Vo Truong Toan, Πανεπιστήμιο Νγκουγιέν Τράι, Πανεπιστήμιο Luong The Vinh, Πανεπιστήμιο Chu Van An, Πανεπιστήμιο Αλεξάντρ Υερσέν, Πανεπιστήμιο Phan Chau Trinh), ή ήρωες-θρύλους (Πανεπιστήμια Hung Vuong, Κουάνγκ Τρουνγκ κ.ά.), αν και υπάρχουν εξαιρέσεις όπως το Πανεπιστήμιο FPT, που πήρε το όνομά του από ομώνυμη εταιρεία.

Στο Βιετνάμ υπάρχουν επίσης «ημι-ιδιωτικά πανεπιστήμια», τα οποία μπορούν να λάβουν μερική οικονομική στήριξη από το κράτος. Σχεδόν όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια πρέπει να προσκαλούν καθηγητές και λέκτορες από κρατικά πανεπιστήμια. Πολλοί διδάσκοντες από κρατικά πανεπιστήμια αναλαμβάνουν θέσεις σε ιδιωτικά πανεπιστήμια μετά τη συνταξιοδότησή τους.

Ιαπωνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πανεπιστήμιο Kwansei Gakuin στη Νισινομίγια της Ιαπωνίας

Σύμφωνα με καταμέτρηση του 2010 η Ιαπωνία είχε 597 ιδιωτικά πανεπιστήμια, 86 «εθνικά» και 95 δημόσια.[1] Επιπλέον, πολλά μικρά κολέγια στη χώρα είναι ιδιωτικά. Πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια χρησιμοποιούν την «εθνική» εισαγωγική εξέταση για να επιλέξουν τους εισακτέους τους, την οποία χρησιμοποιούν όλα τα δημόσια και εθνικά Α.Ε.Ι..

Ινδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πανεπιστήμια στην Ινδία αναγνωρίζονται από την Επιτροπή Πανεπιστημιακών Επιχορηγήσεων (UGC), η οποία αντλεί τη δικαιοδοσία της από τη University Grants Commission Act, 1956.[2] Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα ρυθμίζονται από τις UGC (Establishment and Maintenance of Standards in Private Universities) Regulations του 2003.[3] Σύμφωνα με τον νόμο UGC και αυτούς τους κανονισμούς, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ιδρύονται με πράξεις κρατικών νομοθετικων συνελεύσεων και απαριθμούνται από το UGC στο ΦΕΚ με την παραλαβή της σχετικής πράξεως. Όπως επιβεβαιώνεται από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ινδίας, απαιτείται αναγνώριση από το UGC για τη λειτουργία του πανεπιστημίου.[4] Με τις ρυθμίσεις του 2003 το UGC στέλνει επίσης επιτροπές να επιθεωρούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και εκδίδει αναφορά επιθεωρήσεως για το καθένα. Το UGC εκδίδει και ενημερώνει τακτικά τους καταλόγους των ιδιωτικών πανεπιστημίων ανά πολιτεία της Ινδίας.[5] Στις 17 Ιανουαρίου 2024 το UGC καταλογογράφησε 471 ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ινδία.[6]

Ιορδανία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει ένα και μόνο ιδιωτικό πανεπιστήμιο σε όλη την Ιορδανία, στην πόλη Μάνταμπα, το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Μάνταμπα (AUM).

Καμπότζη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν καθιερωθεί στην Καμπότζη από το 1997.

Κίνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πανεπιστήμιο Σούε Γιαν στο Χονγκ Κονγκ

Από το 2003, ιδιωτικά πανεπιστήμια κοινής εταιρικής σχέσης έχουν ιδρυθεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ). Συνήθως, οι εταίροι μπορεί να περιλαμβάνουν ένα κινεζικό πανεπιστήμιο και ένα μη κινεζικό ίδρυμα. Τα αγγλικά είναι συχνά η μόνη γλώσσα διδασκαλίας σε τέτοια πανεπιστήμια και πολλά επικεντρώνονται στην παροχή μιας ολοκληρωμένης φιλελεύθερης εκπαιδεύσεως, που διαμορφώνεται παρόμοια με αυτή που παρέχουν ερευνητικά πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.

Κουβέιτ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν 11 ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια στο Κουβέιτ.

Λίβανος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού

Υπάρχουν 19 ιδιωτικά πανεπιστήμια στον Λίβανο.[7] Μεταξύ τους ξεχωρίζουν το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού και το Lebanese American University.[8]

Οι γλώσσες που χρησιμοποιούνται για τη διδασκαλία στα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι κυρίως τα γαλλικά και τα αγγλικά. Η αραβική γλώσσα χρησιμοποιείται ευρύτατα σε θρησκευτικά πανεπιστήμια και τα αρμενικά χρησιμοποιούνται στο Αρμενικό Πανεπιστήμιο.

Το πρώτο πανεπιστήμιο που άνοιξε στο Λίβανο ήταν το ιδιωτικό Συριακό Προτεσταντικό Κολλέγιο το 1866 (το οποίο έγινε το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού το 1921). Ιδρύθηκε από τον Ντάνιελ Μπλις, έναν Προτεστάντη ιεραπόστολο. Το δεύτερο πανεπιστήμιο που άνοιξε στο Λίβανο ήταν το Πανεπιστήμιο Σαιν Ζοζέφ της Βηρυτού, που ιδρύθηκε από τους Ιησουίτες το 1875.

Μπανγκλαντές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πανεπιστήμιο Βορρά-Νότου στην Ντάκα του Μπανγκλαντές

Πολυάριθμα ιδιωτικά πανεπιστήμια ιδρύθηκαν στο Μπανγκλαντές μετά την ενοποίηση και την αναμόρφωση του νόμου περί ιδιωτικών πανεπιστημίων του 1992 το 2010. Όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια πρέπει να εγκρίνονται από Επιτροπή Πανεπιστημιακών Επιχορηγήσεων (UGC) πριν τους χορηγηθεί άδεια λειτουργίας. Τον Απρίλιο του 2018 υπήρχαν 97 ιδιωτικά πανεπιστήμια στο Μπαγκλαντές.

Μπρουνέι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ιδιωτικά ιδρύματα πρέπει να παρέχουν στους φοιτητές πτυχία σε συνεργασία με εξωτερικά προγράμματα όπως το BDTVEC, ο μεγαλύτερος φορέας απονομής πτυχίων στη χώρα, το Συμβούλιο Επιχειρηματικής και Τεχνολογικής Εκπαιδεύσεως (BTEC) και το Cambridge International Examinations. Η διαπίστευση από το Εθνικό Συμβούλιο Διαπιστεύσεως του Μπρουνέι (BDNAC) είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία ενός ιδιωτικού ιδρύματος.

Ομάν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ομάν φιλοξενεί πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου Σοχάρ, του Πανεπιστημίου Nizwa, του Κολεγίου Μέσης Ανατολής και του Γερμανικού Τεχνολογικού Πανεπιστημίου στο Ομάν. Αυτά τα πανεπιστήμια προσφέρουν μια σειρά προπτυχιακών, μεταπτυχιακών και επαγγελματικών προγραμμάτων σε τομείς όπως οι επιχειρήσεις, η μηχανική και η τεχνολογία των πληροφοριών. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στο Ομάν προσφέρουν μια πιο εξατομικευμένη και διαδραστική μαθησιακή εμπειρία, καθώς η αναλογία φοιτητών-εκπαιδευτικών είναι συνήθως μικρότερη και υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για πρακτική εκμάθηση. Επιπλέον, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στο Ομάν έχουν συχνά πιο ευέλικτα προγράμματα σπουδών και μπορούν να ανταποκριθούν γρήγορα στις μεταβαλλόμενες αγορές εργασίας και στις παγκόσμιες τάσεις.

Όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στο Ομάν πρέπει να αναγνωρίζονται από το Υπουργείο Ανώτατης Εκπαιδεύσεως του Ομάν για να προσφέρουν προγράμματα σπουδών και να λάβουν έγκριση για νέα πτυχία. Το Υπουργείο διαθέτει διαδικασίες και πρότυπα που πρέπει να πληρούν όλα τα πανεπιστήμια για να λάβουν διαπίστευση και αναγνώριση ως Α.Ε.Ι..

Πακιστάν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Επιτροπή Τριτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως (HEC), πρώην Επιτροπή Πανεπιστημιακών Επιχορηγήσεων (UGC), είναι ο κύριος ρυθμιστής της τριτοβάθμιας παιδείας στο Πακιστάν. Ο κύριος σκοπός της είναι να αναβαθμίζει τις Σχολές, ώστε να είναι κέντρα εκπαιδεύσεως και έρευνας παγκόσμιας κλάσεως. Διαδραματίζει επίσης ηγετικό ρόλο στην οικοδόμηση μιας οικονομίας βασισμένης στη γνώση στο Πακιστάν, χορηγώντας εκατοντάδες διδακτορικές υποτροφίες για εκπαίδευση στο εξωτερικό κάθε χρόνο.

Παρά την κριτική του HEC, η δημιουργία του είχε θετικό αντίκτυπο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στο Πακιστάν. Η διετής έκθεσή του για το 2004-2006 αναφέρει ότι, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Επιστημονικών Πληροφοριών, ο συνολικός αριθμός δημοσιεύσεων που εμφανίζονται στα 8.000 κορυφαία περιοδικά που ευρετηριάσθηκαν στο Web of Science που προέκυψαν από το Πακιστάν το 2005 ήταν 1.259 άρθρα, αντιπροσωπεύοντας αύξηση 41% τα τελευταία δύο χρόνια και αύξηση 60% από την ίδρυση της HEC το 2002.

Μέχρι το 1991 υπήρχαν μόνο δύο αναγνωρισμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια στο Πακιστάν: το Πανεπιστήμιο Αγά Χαν, που ιδρύθηκε το 1983, και το Lahore University of Management Sciences, που ιδρύθηκε το 1985. Μέχρι το 1997, υπήρχαν 10 ιδιωτικά πανεπιστήμια. Από το 2001 έως το 2002, ο αριθμός αυτός είχε διπλασιαστεί σε 20. Μεταξύ των πρώτων που απέκτησαν καθεστώς απονομής πτυχίου ήταν το Πανεπιστήμιο Hajvery της Λαχώρης (HU), που ιδρύθηκε το 1990. Το 2003-2004 το Πακιστάν είχε συνολικά 83 ιδιωτικά ιδρύματα χορήγησης πτυχίων.

Σαουδική Αραβία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πανεπιστήμιο Αλ Γιαμαμάχ στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας

Υπάρχουν εννέα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη Σαουδική Αραβία.

Σρι Λάνκα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Σρι Λάνκα, τα αναγνωρισμένα από το κράτος ιδιωτικά ιδρύματα επιτρέπεται να απονέμουν πτυχία σύμφωνα με το άρθρο 25Α του Νόμου περί πανεπιστημίων 16/1978. Η Επιτροπή Πανεπιστημιακών Επιχορηγήσεων είναι υπεύθυνη για τη διαπίστευση αυτών των ιδρυμάτων και πτυχίων. Αυτά παρέχουν ως επί το πλείστον προπτυχιακούς τίτλους και λίγα παρέχουν μεταπτυχιακούς τίτλους.[9][10] Παραδείγματα αποτελούν τα Informatics Institute of Technology (IIT)[11], NSBM Green University[12], Horizon Campus[13], Sri Lanka Institute of Information Technology (SLIIT)[14] και το Ερευνητικό Πανεπιστήμιο SLTC[15]. Ορισμένα ξένα πανεπιστήμια έχουν δημιουργήσει franchise τμήματα των πτυχιακών μαθημάτων τους στη Σρι Λάνκα με τοπικά ινστιτούτα. Οι φοιτητές χρεώνονται για τη μελέτη (ορισμένα από αυτά τα ιδρύματα είναι κρατικά χρηματοδοτούμενα ιδρύματα των χωρών καταγωγής τους) και αυτά τα τέλη είναι συχνά ένα κλάσμα του κόστους σπουδών στις χώρες καταγωγής αυτών των ιδρυμάτων.

Οι προσπάθειες για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων έχουν μπλοκαριστεί λόγω διαμαρτυριών από προπτυχιακούς φοιτητές κρατικών πανεπιστημίων και αριστερά πολιτικά κόμματα.

Πολλά ιδιωτικά κολέγια έχουν ιδρυθεί από τότε, συμπεριλαμβανομένου του Auston Institute of Management της Σιγκαπούρης. Η πανεπιστημιόπολη της Σρι Λάνκα ιδρύθηκε το 2010 και είναι επένδυση εταιρείας BOI σε προνομιακή τοποθεσία κατά μήκος της διάσημης οδού Γκάλλε του Κολόμπο.[16]

Ταϊβάν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Καθολικό Πανεπιστήμιο Φου Ζεν στη Νέα Ταϊπέι

Στην Ταϊβάν, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια συνήθως δεν έχουν τόσο κύρος όσο ορισμένα δημόσια (εθνικά) πανεπιστήμια. Δεν κατατάσσονται τόσο ψηλά όσο τα δημόσια ιδρύματα και κοστίζουν σχεδόν δύο φορές περισσότερο. Αυτό οφείλεται στη μορφή των εξετάσεων στα σχολεία της Ταϊβάν, στις οποίες οι μαθητές δίνουν εθνικές εισαγωγικές εξετάσεις για να καθορίσουν τα πανεπιστημιακά τους προσόντα. Το πιο γνωστό ιδιωτικό πανεπιστήμιο είναι το Καθολικό Πανεπιστήμιο Φου Ζεν, ενώ το παλαιότερο είναι το Πανεπιστήμιο Tunghai.

Αφρική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αίγυπτος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αίγυπτος έχει σήμερα 21 δημόσια πανεπιστήμια με περίπου δύο εκατομμύρια φοιτητές και 23 ιδιωτικά πανεπιστήμια με μόλις 60.000 φοιτητές. Μεταξύ των τελευταίων είναι το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στο Κάιρο, το Γερμανικό Πανεπιστήμιο στο Κάιρο, το Βρετανικό Πανεπιστήμιο στην Αίγυπτο, η Αραβική Ακαδημία Επιστημών, Τεχνολογίας και Θαλάσσιων Μεταφορών, το Πανεπιστήμιο Μισρ για την Επιστήμη και την Τεχνολογία, το «Πανεπιστήμιο του Μέλλοντος στην Αίγυπτο» και το Πανεπιστήμιο Σύγχρονων Επιστημών και Τεχνών.

Εκτός από τα κρατικά χρηματοδοτούμενα εθνικά και ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Αίγυπτο, διεθνή πανεπιστημιακά ιδρύματα ιδρύθηκαν στη Νέα Διοικητική Πρωτεύουσα που είναι παραρτήματα Πανεπιστημίων από το εξωτερικό. Το Knowledge Hub (TKH) και τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια στην Αίγυπτο (EUE) είναι μεταξύ αυτών των ιδρυμάτων.

Αιθιοπία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η είσοδος στο Πανεπιστήμιο της Αντίς Αμπέμπα στην Αιθιοπία

Η Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία ελέγχει τα παραδοσιακά Α.Ε.Ι. στην Αιθιοπία. Η εισαγωγή της σύγχρονης ανώτατης εκπαιδεύσεως στη χώρα έγινε από το καθεστώς του Αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ Α΄. Το 2022 υπήρχαν 83 ιδιωτικά πανεπιστήμια και 42 δημόσια.[17]

Γκάνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρχαν μερικά ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Γκάνα πριν από τις αρχές του 21ου αιώνα. Ωστόσο, από τότε, η Γκάνα έχει δει μια πλημμύρα ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολεγίων να ιδρύονται - μια αντανάκλαση της σταθερής διακυβέρνησης της χώρας και του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης. Τα περισσότερα από αυτά τα πανεπιστήμια δεν είναι γνωστό ότι χρηματοδοτούνται από ξένους εταιρικούς οργανισμούς ή κυβερνητικά πανεπιστήμια και ο στόχος είναι να αποφευχθεί η υπερβολική πληρωμή ομολόγων από την κυβέρνηση της Γκάνας, η οποία αποτελεί απαίτηση για όλα τα ξένα ιδρύματα που προσπαθούν να λειτουργήσουν επιχειρήσεις στη χώρα. Σχεδόν όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη Γκάνα επικεντρώνονται σε παρόμοιους τομείς ακαδημαϊκών σπουδών, συμπεριλαμβανομένης της διοίκησης επιχειρήσεων, των ανθρώπινων πόρων, της λογιστικής, της τεχνολογίας των πληροφοριών και συναφών τομέων, τα οποία προσφέρονται από πανεπιστήμια όπως το Πανεπιστήμιο Ashesi, το Valley View και το «Ghana Telecom» (Ghana Communication Technology University), μεταξύ άλλων. Επιπλέον, η πρόσφατη ανακάλυψη πετρελαίου και φυσικού αερίου σε εμπορικές ποσότητες επηρέασε την ανάπτυξη των σπουδών πετρελαίου και φυσικού αερίου στα προγράμματα των ιδιωτικών πανεπιστημίων.[18]

Λιβύη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λιβύη έχει αρκετά αναγνωρισμένα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια που έχουν εγκριθεί από το Υπουργείο Τριτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως. Κατατάσσονται και έχουν τα προσόντα να ειδικεύονται σε ακαδημαϊκά προγράμματα στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, την Επιστήμη των Υπολογιστών, το Δίκαιο, την Ιατρική και τις Φιλολογικές σπουδές.[19]

Νιγηρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εθνική Επιτροπή Πανεπιστημίων της Νιγηρίας έχει την ευθύνη να εγκρίνει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και να πιστοποιεί τα μαθήματά τους. Αυτό εξασφαλίζει ένα ελάχιστο πρότυπο στο πρόγραμμα σπουδών και τη διδασκαλία. Υπάρχουν σήμερα 60 εγκεκριμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη Νιγηρία και πολλές αιτήσεις βρίσκονται υπό επεξεργασία.[20]

Νότια Αφρική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Νότια Αφρική, μόνο τα δημόσια ιδρύματα μπορούν να χαρακτηριστούν ως «πανεπιστήμια»· υπάρχουν πολλές διακρίσεις μεταξύ των δημόσιων Σχολών και αυτών που επίσημα ονομάζονται ιδιωτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως. Τα αναγνωρισμένα ιδιωτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως περιλαμβάνουν την «Akademia», τη Regent Business School, το Varsity College και τη Regenesys Business School.[21]

Ευρώπη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρμενία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν πολυάριθμα ιδιωτικά πανεπιστήμια και ανεξάρτητες σχολές στην Αρμενία, κυρίως στο Γερεβάν. Από το 2022 υπάρχουν 31 ιδιωτικά Α.Ε.Ι. στη χώρα, κυρίως το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Αρμενίας και το Διεθνές Πανεπιστήμιο «Ευρασία».[22]

Αυστρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Αυστρία τα εκπαιδευτικά ιδρύματα πρέπει να έχουν λάβει άδεια από τη χώρα να χορηγούν νόμιμα ακαδημαϊκά πτυχία. Όλα τα κρατικά πανεπιστήμια διέπονται από τον νόμο περί οργανώσεως των αυστριακών πανεπιστημίων και προγραμμάτων πανεπιστημιακών σπουδών του 2002 (Ομοσπονδιακή Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αριθ. 120/2002). Το 1999 ψηφίσθηκε ομοσπονδιακός νόμος (Universitäts-Akkreditierungsgesetz) για να επιτρέψει τη διαπίστευση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το Akkreditierungsrat («Συμβούλιο Διαπιστεύσεων)[23] αξιολογεί τους αιτούντες και εκδίδει συστάσεις προς την αρμόδια αυστριακή αρχή διαπίστευσης (το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Επιστημών της Αυστρίας & Έρευνα).

Η διαπίστευση από το συμβούλιο παρέχει δύο προνόμια: τα πτυχία που εκδίδονται από διαπιστευμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν το ίδιο νομικό καθεστώς με εκείνα που εκδίδονται από κρατικά. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μπορούν να διορίζουν ή να προάγουν καθηγητές. Οι φοιτητές τους απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής ασφαλίσεως, του αλλοδαπού δικαίου και των κρατικών υποτροφιών με τους φοιτητές στα κρατικά πανεπιστήμια. Οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες των ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν υπόκεινται στον φόρο προστιθέμενης αξίας και οι δωρεές εκπίπτουν από τη φορολογία.

Οι διαπιστεύσεις πρέπει να ανανεώνονται τακτικά και μπορούν να ανακαλούνται, π.χ. σε περίπτωση επανειλημμένων ακαδημαϊκών παραπτωμάτων, όπως συνέβη το 2003, όταν ανακλήθηκε η διαπίστευση του «Διεθνούς Πανεπιστημίου της Βιέννης» και 2006, όταν η διαπίστευση του Πανεπιστήμιο Imadec έληξε και το Συμβούλιο απέρριψε αιτήματα για ανανέωση.

Το αυστριακό δίκαιο προβλέπει ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Αυστρία πρέπει να χρησιμοποιούν τον όρο «Privatuniversität» («ιδιωτικό πανεπιστήμιο») στα γερμανικά τους ονόματα, αν και τα επίσημα ονόματά τους σε άλλες γλώσσες δεν ρυθμίζονται. Έτσι υπάρχει η δυνατότητα των ιδιωτικών ιδρυμάτων να χρησιμοποιούν τον όρο «πανεπιστήμιο» στις διαφημίσεις τους σε όλες τις γλώσσες εκτός από τα γερμανικά, ενώ εξακολουθούν να συμμορφώνονται με την αυστριακή νομοθεσία.

Ενώ ο νομικός ορισμός του «ιδιωτικού πανεπιστημίου» απαγορεύει τη χρηματοδότηση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστρίας, η χρηματοδότηση από άλλους δημόσιους φορείς δεν απαγορεύεται. Κατά συνέπεια, ορισμένα από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια της Αυστρίας χρηματοδοτούνται εν μέρει ή εξ ολοκλήρου από τις επαρχιακές κυβερνήσεις, ενώ άλλα χρηματοδοτούνται πλήρως από ιδιώτες.

Η πιστοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων ξεκίνησε το 2001. Από 2020 η Αυστρία έχει 16 ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τα περισσότερα είναι μικρά (με λιγότερους από 1000 φοιτητές) και ειδικεύονται μόνο σε έναν ή δύο τομείς σπουδών. Τέσσερα πρώην ιδιωτικά πανεπιστήμια «δεν είναι πλέον διαπιστευμένα»: τα δύο προαναφερθέντα, το TCM Privatuniversität Li Shi Zhen στη Βιέννη, του οποίου η περίοδος διαπιστεύσεως έληξε το 2009, και το Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Μάνατζμεντ PEF Βιέννης, το οποίο έκλεισε για οικονομικούς λόγους τον Μάρτιο του 2012.

Βέλγιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βέλγιο κάνει διάκριση μεταξύ των «ελεύθερων» ιδρυμάτων (δηλαδή «ελεύθερων από το κράτος»), τα οποία αναγνωρίζονται και χρηματοδοτούνται από τις Κοινότητες του Βελγίου (το κράτος μέχρι το 1990) και ακολουθούν τους ίδιους κανόνες και νόμους με τα πλήρως δημόσια πανεπιστήμια, και των πλήρως ιδιωτικών Α.Ε.Ι., τα οποία δεν αναγνωρίζονται, ούτε χρηματοδοτούνται από τις αρχές και, ως εκ τούτου, δεν εκδίδουν πτυχία που αναγνωρίζονται από το βελγικό δημόσιο.

Τα «ελεύθερα» ιδρύματα είναι κυρίως ιδρύματα που ελέγχονται από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία: το Université catholique de Louvain, το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν ή το Πανεπιστήμιο του Αγίου Λουδοβίκου στις Βρυξέλλες. Αντίθετα, το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (1834-1969), που σήμερα χωρίζεται στο γαλλόφωνο ULB και το φλαμανδόφωνο VUB, ιδρύθηκε από Μασόνους. Όλοι αυτοί οι θεσμοί άρχισαν να αναγνωρίζονται από το κράτος από το 1891 και μετά.

Απαγορεύεται από τον νόμο να αποκαλείται ένα πλήρως ιδιωτικό ίδρυμα «πανεπιστήμιο» ή «σχολή», γεγονός που σημαίνει ότι τα πλήρως ιδιωτικά (μη «ελεύθερα») «πανεπιστήμια» έχουν περιορισμένη ορατότητα.

Βουλγαρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βουλγαρία έχει πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων τα πιο γνωστά είναι το Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο (που βρίσκεται στην πρωτεύουσα Σόφια), το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Μπουργκάς, το Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Βάρνας και το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στη Βουλγαρία.

Γαλλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το HEC σε προάστιο του Παρισιού
Το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λιλ, στη Λιλ

Από το 1880 είναι παράνομο για ένα ιδιωτικό ίδρυμα να ονομάζεται université[24] και τα περισσότερα πανεπιστήμια στη Γαλλία είναι δημόσια.

Οι λεγόμενες grandes écoles αποτελούν μέρος ενός εναλλακτικού εκπαιδευτικού συστήματος που λειτουργεί παράλληλα με την επικρατούσα τάση Γαλλικό δημόσιο πανεπιστημιακό σύστημα. Οι grandes écoles μπορεί να είναι δημόσιο, ημι-ιδιωτικό ή ιδιωτικό, αλλά οι πιο διάσημες είναι δημόσιες. Αυτά τα ιδρύματα λειτουργούν κυρίως σε μελέτες μηχανικής και διοικήσεως επιχειρήσεων. Οι πιο γνωστές ημι-ιδιωτικές «grandes écoles» είναι γενικά σχολές επιχειρήσεων, μηχανικής και ανθρωπιστικών επιστημών. Η διαχείρισή τους γίνεται γενικά από εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια, ενώ κεφάλαια ανοικτά σε άλλες ιδιωτικές εταιρείες. Άλλες grandes écoles είναι εξ ολοκλήρου ιδιωτικές, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο και μερικές φορές δημιουργούν συνεργασίες με δημόσια πανεπιστήμια.

Τα πανεπιστήμια και οι «grandes écoles» ανταγωνίζονται σε αυτούς τους δύο τομείς. Μερικά αναφέρονται στο Υπουργείο Τριτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως, όπως οι École nationale supérieure d'arts et métiers και École Centrale Paris, και μερικά στο Υπουργείο Άμυνας, όπως οι École polytechnique. Αρκετές ιδιωτικές grandes écoles είναι μέλη του Conférence des Grandes Écoles, ομάδα πιέσεως που εκπροσωπεί τις grandes écoles. Οι περισσότερες grandes écoles μπορούν να δεχθούν σπουδαστές μετά από δύο χρόνια classe préparatoire aux grandes écoles, ένα εντατικό πρόγραμμα μετά το baccalauréat. Μια επιλεκτική εξέταση μετά τα δύο επιπλέον έτη δίνεται για την εισαγωγή σε μια grande école. Μετά τη Συμφωνία της Μπολόνια, αυτό το πλήρες πενταετές μάθημα (δύο έτη προπαρασκευαστικών τάξεων συν τρία έτη στη σχολή μηχανικών ή επιχειρήσεων) ισοδυναμεί με μεταπτυχιακό δίπλωμα.

Για τα προγράμματα μηχανικής τους, οι grandes écoles απονέμουν ένα Diplôme d'Ingénieur, παρόμοιο με ένα πτυχίο «μάστερ». Αυτό το δίπλωμα, που απαιτείται για τη χρήση του τίτλου του μηχανικού στη Γαλλία, προστατεύεται αυστηρά και μπορεί να απονεμηθεί μόνο από κρατικά διαπιστευμένες grandes écoles, μέσω της Επιτροπής Διαπιστεύσεως Μηχανικών.

Ορισμένα παλαιότερα ιδιωτικά ιδρύματα δημιουργήθηκαν το 1875, υπό το καθεστώς του νόμου περί ελεύθερης τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως του 1875. Αυτά τα ιδρύματα έχουν ονομαστεί «καθολικά πανεπιστήμια» από το 1880, ή επίσημα «Καθολικά Ινστιτούτα». Υπάρχουν πέντε τέτοια: το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λιλ, το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λυών, το Καθολικό Πανεπιστήμιο των Παρισίων, το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Τουλούζης και το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Δύσης.

Αυτά τα ιδρύματα παρέχουν μαθήματα σε όλους τους ακαδημαϊκούς τομείς (μηχανική, δίκαιο, ιατρική, οικονομία, τέχνες, διοίκηση επιχειρήσεων, κοινωνιολογία). Κάποιος μπορεί να ενταχθεί σε ένα πανεπιστήμιο μετά από ένα πτυχίο γυμνασίου και να σπουδάσει εκεί για μια «άδεια» (πτυχίο), μεταπτυχιακό ή διδακτορικό πρόγραμμα. Σύμφωνα με τον νόμο, τα ιδιωτικά ιδρύματα μπορούν να χορηγούν κρατικά πτυχία μετά από συμφωνία με δημόσια πανεπιστήμια.

Γερμανία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γερμανία έχει 83 ιδιωτικά πανεπιστήμια (τις λεγόμενες Privathochschule, δηλαδή ιδιωτικές ανώτατες σχολές) και άλλά 45 εκκλησιαστικά (τις kirchliche Hochschule). Όπως και τα κρατικά πανεπιστήμια, ταξινομούνται σε Universitäten (ερευνητικά πανεπιστήμια), Fachhochschulen (πανεπιστήμια εφαρμοσμένων επιστημών) και Kunst- und Musikhochschulen (σχολές καλών τεχνών). Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη Γερμανία χρειάζονται θεσμική διαπίστευση από το κράτος.

Το πρώτο ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη Γερμανία, το Ουκρανικό Ελεύθερο Πανεπιστήμιο, ιδρύθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1950 στο Μόναχο. Το EBS University of Business and Law άνοιξε το 1971. Το Πανεπιστήμιο Witten/Herdecke λειτούργησε από το 1982 και το Πανεπιστήμιο Zeppelin το 2003. Αν και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι πολυάριθμα στη Γερμανία, αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% όλων των φοιτητών. Ορισμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένου του Χανσεατικού Πανεπιστημίου του Ρόστοκ (2007-2009) και του Διεθνούς Πανεπιστημίου Γερμανίας στο Μπρούχσαλ, έχουν κλείσει.

Τα περισσότερα από τα εκκλησιαστικά πανεπιστήμια διοικούνται από τις προτεσταντικές ή ρωμαιοκαθολικές εκκλησίες. Ωστόσο, υπάρχει ένα εβραϊκό πανεπιστήμιο, το Hochschule für Jüdische Studien, στη Χαϊδελβέργη.

Ελβετία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από τα δημόσια πανεπιστήμια, η Ελβετία διαθέτει και αρκετά ιδιωτικά.

Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ελλάδα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια απαγορεύονται από το Σύνταγμα (άρθρο 16). Ωστόσο, τα λεγόμενα «εργαστήρια ελευθέρων σπουδών» λειτουργούν ελεύθερα στη χώρα και, βάσει νόμου της δεκαετίας του 1930, καταχωρούνται ως ιδιωτικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και ρυθμίζονται από το ελληνικό Υπουργείο Εμπορίου, και όχι από το Υπουργείο Παιδείας. Πτυχία με βάση το καθεστώς αυτό παρέχονται πλέον απευθείας σε φοιτητές που σπουδάζουν στην Ελλάδα, από ξένα πανεπιστήμια στο Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ή σε άλλες χώρες, συνήθως μέσω franchise ή συμφωνιών επικυρώσεως. Αυτό έχει περιορίσει την πρόσβαση σε Α.Ε.Ι. όπως το Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος Deree, τα οποία συνήθως διδάσκουν στα αγγλικά Έλληνες υψηλού εισοδήματος που για διάφορους λόγους (π.χ. οικογενειακά θέματα) δεν επιθυμούν να φύγουν στο εξωτερικό.

Το 2008 εισήχθη νόμος που υποχρέωνε όλα τα ιδιωτικά ιδρύματα που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια και προσφέρουν προγράμματα στη χώρα, να εγγραφούν στο Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ως κολέγια μέχρι τον Αύγουστο του 2009. Περαιτέρω τροποποιήσεις του πλαισίου εισάχθηκαν το 2010, το 2012 και το 2013 (4111/2013, 4093/2012). Σήμερα υπάρχει μια σειρά από ιδιωτικά κολέγια στην Ελλάδα, κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Ηνωμένο Βασίλειο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πανεπιστήμιο του Μπάκιγχαμ, ιδιωτικό Α.Ε.Ι. στο Μπάκιγχαμ της Αγγλίας

Υπάρχουν μόνο 6 πλήρως ιδιωτικά πανεπιστήμια στο Ηνωμένο Βασίλειο: τρία μη κερδοσκοπικά (το Πανεπιστήμιο του Μπάκιγχαμ, το Regent's University London και το Αμερικανικό διεθνές πανεπιστήμιο του Ρίτσμοντ) και τρία κερδοσκοπικά (το BPP University, το University of Law και το Arden University).[25][26][27]

Όλα τα άλλα βρετανικά πανεπιστήμια χρηματοδοτούνται και ρυθμίζονται εν μέρει από το δημόσιο. Το κράτος ρυθμίζει τα δίδακτρα, τη χρηματοδότηση των φοιτητών και τα φοιτητικά δάνεια, ενώ παράλληλα αναθέτει και ρυθμίζει τις αξιολογήσεις της έρευνας και τις αναθεωρήσεις διδασκαλίας.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, η βρετανική κυβέρνηση δεν κατέχει τα περιουσιακά στοιχεία των πανεπιστημίων και το πανεπιστημιακό προσωπικό δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι: το καθεστώς ως δημόσιου οργανισμού προκύπτει από την αποδοχή χρηματοδοτήσεως από οργανισμούς όπως το Office for Students (OfS) στην Αγγλία· οποιοδήποτε πανεπιστήμιο μπορεί θεωρητικώς να επιλέξει να εγκαταλείψει τον τομέα που χρηματοδοτείται από το δημόσιο και το σχετικό ανώτατο όριο διδάκτρων (αν και θα εξακολουθήσουν να υπόκεινται στον κανονισμό OfS, ο οποίος ισχύει για όλους τους παρόχους τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως στην Αγγλία).[28] Από τον Σεπτέμβριο του 2012, η κρατική χρηματοδότηση για τη διδασκαλία και τη βασική χρηματοδότηση για την έρευνα έχει μειωθεί σημαντικά, με μία μελέτη από εκείνο το έτος να δείχνει ότι η ετήσια κρατική χρηματοδότηση για τη διδασκαλία και έρευνα θα αποτελούσε μόλις το 15% των εσόδων των πανεπιστημίων μέχρι το 2015.[29]

Στο Ηνωμένο Βασίλειο ένα ίδρυμα μπορεί να χρησιμοποιεί τον τίτλο University ή University College μόνο εάν αυτός έχει χορηγηθεί από το Privy Council ή (στην Αγγλία) από το Office for Students, σύμφωνα με τους όρους της Further and Higher Education Act 1992, όπως τροποποιήθηκε με τη Higher Education and Research Act του 2017.[30]

Ιρλανδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας «ιδιωτικό πανεπιστήμιο» (ευρύτερα γνωστό ως «ιδιωτικό κολέγιο») είναι ένα πανεπιστήμιο που δεν χρηματοδοτείται από το κράτος και, ως εκ τούτου, δεν καλύπτεται από την πρωτοβουλία δωρεάν διδάκτρων. Όλα τα πανεπιστήμια, ινστιτούτα τεχνολογίας, παιδαγωγικές ακαδημίες και το Εθνικό Κολλέγιο της Ιρλανδίας, καθώς και ορισμένα θρησκευτικά ιδρύματα, χρηματοδοτούνται από το δημόσιο και, ως εκ τούτου, καλύπτονται από την πρωτοβουλία «δωρεάν δίδακτρα». Υπάρχουν μερικά ιδιωτικά κολέγια που είναι ιδιαίτερα εξειδικευμένα, όπως το Griffith College στο Δουβλίνο, το Dorset College και η Dublin Business School. Η Higher Education Colleges Association είναι αντιπροσωπευτικό όργανο των ιδιωτικών κολεγίων στην Ιρλανδία. Τα ιδιωτικά κολέγια στην Ιρλανδία μπορούν να επιδιώξουν την επικύρωση/διαπίστευση των προγραμμάτων τους από το Higher Education and Training Awards Council.

Ολλανδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πανεπιστήμιο Επιχειρήσεων Nyenrode στο Μπρέκλεν

Το Πανεπιστήμιο Επιχειρήσεων Nyenrode είναι το μόνο ιδιωτικό πανεπιστήμιο στις Κάτω Χώρες σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1946 και χρησιμεύει ως μεταπτυχιακή Σχολή για τις επιχειρήσεις και τη διαχείριση. Και τα δύο προγράμματα διδάσκονται στα αγγλικά. Πρόσφατα, το Nyenrode συγχωνεύθηκε με το Ινστιτούτο CPA και τα δύο ιδρύματα μοιράζονται τις εγκαταστάσεις τους.

Άλλα ολλανδικά ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι πανεπιστήμια εφαρμοσμένων επιστημών, όπου μπορεί καποιος να αποκτήσει πτυχίο ή μεταπτυχιακό αλλά όχι διδακτορικό. Αυτά περιλαμβάνουν το Πανεπιστήμιο Wittenborg, τη Σχολή Επιχειρήσεων Νότενμπουμ (ιδρύθηκε το 1958)[31] και το IVA Driebergen για την αυτοκινητοβιομηχανία, με τις πρώτες αρχές του το 1930.[32]

Πολωνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα υπάρχουν 321 πιστοποιημένα ιδιωτικά Α.Ε.Ι. στην Πολώνία, που ονομάζονται γενικώς «κολέγια».[33] Απονέμουν πτυχία, μεταπτυχιακά διπλώματα ειδικεύσεως και διδακτορικά.

Πορτογαλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Πορτογαλίας στη Λισαβόνα

Το παλαιότερο μη κρατικό πανεπιστήμιο στην Πορτογαλία είναι το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Πορτογαλίας (Universidade Católica Portuguesa, UCP), που ιδρύθηκε το 1967 και αναγνωρίστηκε επίσημα το 1971. Το UCP προσφέρει μερικά αναγνωρισμένα πτυχία και φημίζεται για τα πτυχία οικονομικών, νομικών και διοικήσεως επιχειρήσεων που απονέμει.

Μετά την Επανάσταση των Γαριφάλων το 1974, στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, γνώρισε μια έκρηξη εκπαιδευτικών ιδιωτικών ιδρυμάτων στην Πορτογαλία και πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια άρχισαν να ανοίγουν. Οι περισσότεροι είχαν κακή φήμη και ήταν γνωστοί για τη διευκόλυνση των μαθητών να εισέλθουν και επίσης να πάρουν υψηλούς βαθμούς. Το 2007, αρκετά από αυτά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ή οι κληρονόμοι τους, ερευνήθηκαν και αντιμετώπισαν υποχρεωτικό κλείσιμο (για παράδειγμα, το διαβόητο κλείσιμο Ανεξάρτητο Πανεπιστήμιο και Διεθνές Πανεπιστήμιο μαζί με το σκάνδαλο [[Πανεπιστήμιο Moderna]) ή επίσημη κριτική με συστάσεις που πρότεινε η κρατική έρευνα για τη βελτίωση της ποιότητάς τους και την αποφυγή τερματισμού.

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, στο πλαίσιο της Συμφωνίας της Μπολόνια, ξεκίνησε μια αναδιοργάνωση της τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως, η οποία περιελάμβανε αυστηρότερους κανονισμούς για την ιδιωτική εκπαίδευση και επέκτεινε τις κρατικές πολιτικές όσον αφορά τη διασφάλιση της ποιότητας της ιδιωτικής εκπαιδεύσεως και την εκπαιδευτική διαπίστευση. Γενικά, τα ιδιωτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως θεωρούνταν συχνά η τελευταία λύση για υποψηφίους με χαμηλές επιδόσεις που δεν συγκέντρωναν αρκετούς βαθμούς στις εισαγωγικές εξετάσεις για να εισέλθουν στα κύρια δημόσια ιδρύματα.

Οι σχεδόν ανοικτές πολιτικές εισαγωγής έχουν βλάψει τη φήμη των ιδιωτικών πανεπιστημίων και την πραγματική ποιότητα των αποφοίτων τους. Χωρίς μεγάλα κληροδοτήματα όπως αυτά που λαμβάνονται σε πανεπιστήμια άλλων χωρών (όπως οι ΗΠΑ για πολλά από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια τους οποίους είναι ελκυστικά για τους καλύτερους μελετητές, ερευνητές και φοιτητές) τα ιδιωτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως της Πορτογαλίας, με λίγες εξαιρέσεις, δεν έχουν ούτε την οικονομική υποστήριξη ούτε το ακαδημαϊκό προφίλ για να επιτύχουν τα υψηλότερα πρότυπα διδασκαλίας και έρευνας των κορυφαίων Πορτογάλων δημόσια πανεπιστήμια. Επιπλέον, τα περισσότερα ιδιωτικά πανεπιστήμια αντιμετώπισαν περιοριστική έλλειψη συνεργασίας με τις μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες ανέπτυξαν γόνιμες σχέσεις με πολλά δημόσια ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως. Τα περισσότερα πορτογαλικά ιδιωτικά πανεπιστήμια ειδικεύονται σε περιορισμένο αριθμό τομέων, συνήθως στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες.

Σερβία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν αρκετά ιδιωτικά πανεπιστήμια και ανεξάρτητες ανώτατες Σχολές στη Σερβία, κυρίως στο Βελιγράδι, που ιδρύθηκαν από το 1990 και μετά.[34]

Τουρκία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Τουρκία τα ιδιωτικά πανεπιστήμια πρέπει να ανήκουν και να διοικούνται από ιδρύματα (μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου) με βάση τον νόμο περί ανώτατης εκπαιδεύσεως, του άρθρου 3-γ και του προσαρτημένου άρθρου 2.[35] Αυτά τα πανεπιστήμια έχουν δημόσια νομική προσωπικότητα σύμφωνα με τον νόμο αυτόν και ορίζονται ως «Πανεπιστήμια Ιδρύματος» (στα τουρκικά Vakıf Üniversitesi) στον σχετικό κανονισμό. Ως εκ τούτου, αυτός ο τύπος πανεπιστημίου αναφέρεται συνήθως στα τουρκικά ως πανεπιστήμιο ιδρύματος αντί για ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Επί του παρόντος, υπάρχουν 66 ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το Πανεπιστήμιο Μπιλκέντ, που ιδρύθηκε το 1984, ήταν το πρώτο.

Φινλανδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Φινλανδία δεν αναγνωρίζει επίσημα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά και δεν τα απαγορεύει ρητά. Το Helsinki School of Business είναι ένα παράδειγμα τέτοιου εκπαιδευτικού ιδρύματος που δραστηριοποιείται στη χώρα.

Βόρεια και Κεντρική Αμερική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γουατεμάλα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Γουατεμάλα το μόνο δημόσιο πανεπιστήμιο είναι το Πανεπιστήμιο του Σαν Κάρλος της Γουατεμάλας. Τα υπόλοιπα Α.Ε.Ι. στη χώρα είναι όλα ιδιωτικά.

ΗΠΑ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στη Φιλαδέλφεια, ένα από τα παλαιότερα ιδιωτικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ

Τα ιδιωτικά κολέγια και πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ανήκουν γενικά είτε σε μη κερδοσκοπική εταιρεία, είτε σε κερδοσκοπική και συνήθως συμμετέχουν στη διαπίστευση τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως. Τα παλαιότερα πανεπιστήμια, τα εννέα αποικιακά κολέγια, ιδρύθηκαν πριν από τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αρχική εστίαση στην εκπαίδευση ανδρών για (προτεσταντική) χριστιανική διακονία. Επτά από τα εννέα παραμένουν ιδιωτικά και δύο αργότερα έγιναν δημόσια. Αλλά όλα εξελίχθηκαν σε κατά μεγάλο βαθμό κοσμικά ολοκληρωμένα πανεπιστήμια, αν και αρκετά εξακολουθούν να διατηρούν τα θεολογικά τους τμήματα. Πολλά ιδιωτικά κολέγια και πανεπιστήμια ξεκίνησαν με μια θρησκευτική «ένταξη» (κυρίως χριστιανική). Αντιθέτως, τα δημόσια κολέγια και πανεπιστήμια είναι όλα κοσμικά, δεδομένου του διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους.

Παρά τον μεγάλο αριθμό ιδιωτικών σχολών στις ΗΠΑ, μόνο περίπου το 20% των Αμερικανών φοιτητών φοιτούν σε ιδιωτικά κολέγια/πανεπιστήμια.[36] Οι υπόλοιποι φοιτούν κυρίως σε Α.Ε.Ι. που υποστηρίζονται από το κράτος. Τα πανεπιστήμια βασίζουν τις επιλογές τους στις ακαδημαϊκές επιδόσεις, καθώς και σε πολλούς δευτερεύοντες παράγοντες.[37] Στις ΗΠΑ, 4.648 από τα 6.606 ιδρύματα «μεταδευτεροβάθμιας» εκπαιδεύσεως (70%) ήταν ιδιωτικά το 2016-2017, εκ των οποίων 1.823 (39%) ήταν μη κερδοσκοπικά και 2.825 (61%) ήταν κερδοσκοπικά. Μεταξύ των ιδρυμάτων τετραετούς φοιτήσεως, 2.095 ήταν ιδιωτικά από τα 2.832 (74%), εκ των οποίων τα 1.581 (75%) ήταν μη κερδοσκοπικά και τα 514 (25%) ήταν κερδοσκοπικά.[38]

Τα δίδακτρα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια τείνουν να είναι υψηλότερα από ό,τι στα δημόσια πανεπιστήμια, αν και πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια προσφέρουν επίσης οικονομική βοήθεια. Για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σαιντ Λούις, το 45% των φοιτητών λαμβάνουν κάποια μορφή οικονομικής υποστηρίξεως είτε από το πανεπιστήμιο είτε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, κατά μέσο όρο 53.423 δολάρια.[39]

Καναδάς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καναδάς έχει πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια στα οποία έχει χορηγηθεί το δικαίωμα να απονέμουν πτυχία από μια περιφερειακή αρχή. Ωστόσο, η πλειονότητα των ιδρυμάτων που χορηγούν πτυχίο στη χώρα είναι δημόσια πανεπιστήμια, ως αποτέλεσμα του καναδικού πανεπιστημιακού συστήματος και της ιστορικής εξαρτήσεώς του από κυβερνητικά κονδύλια για υποστήριξη.[40] Τα παλαιότερα ιδιωτικά πανεπιστήμια στον Καναδά λειτουργούσαν ως θεολογικές σχολές («σεμινάρια») ή ως θρησκευτικά συνδεδεμένα ιδρύματα, αν και αρκετά κερδοσκοπικά και μη ιδιωτικά πανεπιστήμια άνοιξαν στον Καναδά κατά τα τέλη του 20ού και τις αρχές του 21ου αιώνα.[40]

Μεξικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μεξικό έχει ιδιωτικά και δημόσια (κρατικά) πανεπιστήμια. Τα δημόσια πανεπιστήμια είναι είτε δωρεάν, είτε απαιτούν πολύ μικρά δίδακτρα, ενώ τα ιδιωτικά πανεπιστήμια συνήθως χρεώνουν για μια αρχική εγγραφή και μηνιαία δίδακτρα.

Νότια Αμερική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αργεντινή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόλο που η Αργεντινή διαθέτει ένα ισχυρό δίκτυο δωρεάν δημόσιων πανεπιστημίων, έχει επίσης πάνω από τριάντα ιδιωτικά πανεπιστήμια, διαπιστευμένα από το εθνικό Υπουργείο Παιδείας. Όλα τα διαπιστευμένα ιδιωτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως πρέπει να διοικούνται από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Άλλα κερδοσκοπικά ιδρύματα υπάρχουν, αλλά δεν μπορούν να δώσουν επίσημα πτυχία ή να αυτοαποκαλούνται πανεπιστήμια.

Χιλή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Χιλή έχει 31 εντελώς ιδιωτικά πανεπιστήμια και επιπλέον 14 πανεπιστήμια που διοικούνται από ιδιωτικούς οργανισμούς (κυρίως θρησκευτικούς), αλλά λαμβάνουν κάποια κρατική χρηματοδότηση.[41]

Εικόνα από το Πανεπιστήμιο Μποντ στην Αυστραλία

Ωκεανία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυατραλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν επί του παρόντος τρία ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Αυστραλία. Το Πανεπιστήμιο Μποντ ιδρύθηκε το 1987 ως το πρώτο στην ιστορία ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.[42] Ευρισκόμενο στην υποτροπική ζώνη, διδάσκει σε τρία «εξάμηνα» ανά έτος (που συμβαδίζουν με τα προγράμματα του Βόρειου και του Νότιου Ημισφαιρίου), ένα ιδιάζον χαρακτηριστικό που επιτρέπει την ολοκλήρωση ενός πτυχίου οκτώ εξαμήνων σε λιγότερο από μία πλήρη ημερολογιακή τριετία.[43] Το Πανεπιστήμιο Νοτρ Ντέιμ Αυστραλίας είναι μη κρατικό ίδρυμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με έδρα το Φρήμαντελ, που ιδρύθηκε το 1989. Το νεότερο από τα τρία, το Torrens University Australia, άρχισε να λειτουργεί στην Αδελαΐδα[44] το 2014.


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 私立学校の振興 (στα Ιαπωνικά). 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2013. 
  2. ↑ «University Grants Commission Act, 1956» (PDF). Ministry of Human Resource Development. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. [νεκρός σύνδεσμος]
  3. ↑ «UGC (Establishment and Maintenance of Standards in Private Universities) Regulations, 2003» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2012.  Text "publisher University Grants Commission " ignored (βοήθεια)
  4. ↑ «Supreme Court Judgment Chhattisgarh». www.ugc.ac.in. University Grants Commission. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2017. 
  5. ↑ «Private Universities». www.ugc.ac.in. University Grants Commission. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2017. 
  6. ↑ «State -wise List of Private Universities as on 23.08.2022» (PDF). www.ugc.ac.in. University Grants Commission. 17 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2025. 
  7. ↑ Lebanese Ministry of Higher Education website (στην αραβική) Αρχειοθετήθηκε 2007-07-14 στο Wayback Machine.
  8. ↑ Education in Lebanon, CSRD report, Lebanese American University, 2004 Αρχειοθετήθηκε 2007-04-26 στο Wayback Machine.
  9. ↑ «Other Recognized Degrees». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2021. 
  10. ↑ «Universities Act, No. 16 of 1978, Sections21-27». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2021. 
  11. ↑ «www.iit.ac.lk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016. 
  12. ↑ «www.nsbm.ac.lk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2025. 
  13. ↑ «Horizon Campus». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2016. 
  14. ↑ «Home – Sri Lanka Institute of Information Technology». Sri Lanka Institute of Information Technology. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2016. 
  15. ↑ «sltc.ac.lk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2025. 
  16. ↑ «Engineering and Project Management College in Sri Lanka». Auston. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2016. 
  17. ↑ «Universities in Ethiopia». www.alluniversity.info. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  18. ↑ «Top Private Universities in Ghana 2024». www.4icu.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2024. 
  19. ↑ «Top Universities in Libya | 2024 University Rankings». www.4icu.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2024. 
  20. ↑ «Top Universities in Nigeria | 2024 University Rankings». www.4icu.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2024. 
  21. ↑ «Top Universities in South Africa | 2024 University Rankings». www.4icu.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2024. 
  22. ↑ «Armenian Higher Education in the European Higher Education Area | Inside Higher Ed». www.insidehighered.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  23. ↑ «Official website – Akkreditierungsrat». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2007. 
  24. ↑ Code de l'éducation – Article L731-14, https://www.legifrance.gouv.fr/affichCodeArticle.do;jsessionid=DE788FC36D1C3DEF7F1BE6989ABCDD09.tplgfr30s_2?idArticle=LEGIARTI000027748361&cidTexte=LEGITEXT000006071191&dateTexte=20180417, ανακτήθηκε στις 2018-04-17 
  25. ↑ «The University Debate: What the Ivy League can teach Britain». The Independent (Λονδίνο). 16 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2011. https://web.archive.org/web/20110219043616/http://www.independent.co.uk/news/education/higher/the-university-debate-what-the-ivy-league-can-teach-britain-2215930.html. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2011. 
  26. ↑ «Κέρδη από κερδοσκοπικά κολέγια: πλήρες πανεπιστημιακό καθεστώς». BBC News. 8 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. https://web.archive.org/web/20190327091904/https://www.bbc.co.uk/news/education-23605046. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2018. 
  27. ↑ «Κερδοσκοπικό RDI χορήγησε πανεπιστημιακό καθεστώς». Times Higher Education. 5 Αυγούστου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2018. https://web.archive.org/web/20180707033659/https://www.timeshighereducation.com/news/profit-rdi-grant-university-status. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015. 
  28. ↑ Dennis, Farrington· David Palfreyman (21 Φεβρουαρίου 2011). «OFFA και £ 6000-9000 δίδακτρα» (PDF). OxCHEPS Occasional Paper No. 39. Oxford Centre for Higher Education Policy Studies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2011. Σημειώστε, ωστόσο, ότι κάθε πανεπιστήμιο που δεν θέλει χρηματοδότηση από το HEFCE μπορεί, ως ιδιωτική εταιρεία, να χρεώνει όποια δίδακτρα θέλει (ακριβώς όπως κάνει, ας πούμε, το Πανεπιστήμιο του Μπάκιγχαμ ή το BPP University College). Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και εκτός της επιρροής του μηχανισμού χρηματοδότησης του HEFCE στα πανεπιστήμια, η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει περισσότερο τα πανεπιστημιακά δίδακτρα από ό,τι μπορεί να υπαγορεύσει την τιμή των καλτσών στα Marks &; Spencer. Τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν μέρος του κράτους και δεν αποτελούν μέρος του δημόσιου τομέα. Η κυβέρνηση δεν έχει εφεδρικές εξουσίες παρέμβασης ακόμη και σε έναν αποτυχημένο θεσμό.  – Οι εξουσίες του HEFCE μεταβιβάστηκαν στο OfS βάσει του Higher Education and Research Act 2017.
  29. ↑ Paton, Graeme (5 Ιανουαρίου 2012). [https:// web.archive.org/web/20120106033111/http://www.telegraph.co.uk/education/universityeducation/8992136/Taxpayer-funding-of-universities-to-drop-to-100-year-low.html «Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από τους φορολογούμενους «θα πέσει σε χαμηλό 100 ετών»»]. The Telegraph (Λονδίνο). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2012. https:// web.archive.org/web/20120106033111/http://www.telegraph.co.uk/education/universityeducation/8992136/Taxpayer-funding-of-universities-to-drop-to-100-year-low.html. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  30. ↑ «Higher Education». Privy Council Office. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2022. 
  31. ↑ «Particuliere Business school». Notenboom. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2012. 
  32. ↑ «Meer dan tachtig jaar; IVA Driebergen». Iva-driebergen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2012. 
  33. ↑ „Szkoły wyższe i ich finanse w 2012 r.”, s. 32, 2013-11-13. Główny Urząd Statystyczny.
  34. ↑ «Janković i Teodorović: Trebalo bi ukinuti privatne univerzitete u Srbiji». N1 (τηλεοπτικός σταθμός). 11 Ιουνίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2021. 
  35. ↑ Yüksek Öğretim Kanunu/High Education Law
  36. ↑ Luzer, Daniel (13 Απριλίου 2012). «Μπορούμε να κάνουμε το κολέγιο φθηνότερο;». Washington Monthly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2012. https://web.archive.org/web/20120416060750/http://www.washingtonmonthly.com/college_guide/blog/can_we_make_college_cheaper.php. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2012. 
  37. ↑ Malcolm Gladwell (10 Οκτωβρίου 2005). «Getting In: η κοινωνική λογική των εισαγωγών στο Ivy League». The New Yorker. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτώβριος 2005. https://web.archive.org/web/20051013132938/http://www.newyorker.com/critics/atlarge/articles/051010crat_atlarge. 
  38. ↑ «Number of educational institutions, by level and control of institution: Selected years, 1980-81 through 2016-17». Digest of Educational Statistics (National Center for Educational Statistics). 2018. https://nces.ed.gov/programs/digest/d18/tables/dt18_105.50.asp. Ανακτήθηκε στις 2020-03-03. 
  39. ↑ «Washington University in St Louis Financial Aid». College Factual. 20 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2020. 
  40. ↑ 40,0 40,1 «Why there are only a few private universities in Canada». The Globe and Mail. 2 November 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 November 2020. https://web.archive.org/web/20201114194631/https://www.theglobeandmail.com/canada/education/canadian-university-report/article-why-there-are-only-a-few-private-universities-in-canada/. Ανακτήθηκε στις 14 March 2021. 
  41. ↑ Rigoberto Parada, José (άνοιξη 2010). «Universidades públicas y privadas: Un enfoque tridimensional». Estudios Públicos 120: 183-205. http://www.cepchile.cl/dms/archivo_4745_2877/rev120_JRParada.pdf. Ανακτήθηκε στις 2015-10-17. 
  42. ↑ Burrows, Toby (1993). Serials Management in Australia and New Zealand. Binghamton, NY: Haworth Press. σελ. 19. ISBN 1-56024-453-4. 
  43. ↑ Princeton Review (2004). Guide to Studying Abroad. Νέα Υόρκη: The Princeton Review. σελ. 105. ISBN 978-0-375-76371-7. 
  44. ↑ Trounson, Andrew; Puddy, Rebecca (2011-10-18). «First private uni in 24 years led by Clinton». The Australian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-09-13. https://web.archive.org/web/20160913152938/http://www.theaustralian.com.au/higher-education/first-private-uni-in-24-years-led-by-clinton/story-e6frgcjx-1226169149726. Ανακτήθηκε στις 2016-08-02. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιδιωτικό_πανεπιστήμιο&oldid=11127846"