Θόδωρος Παπαγιάννης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θεόδωρος Παπαγιάννης
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Θεόδωρος Παπαγιάννης (Ελληνικά)
ΓέννησηΙωάννινα
ΕθνικότηταΕλληνική
Χώρα πολιτογράφησηςΕλληνική
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960, 1965)[1] και École nationale supérieure des arts appliqués et des métiers d'art (1981)[1]
Ιδιότηταγλύπτης[1] και διδάσκων πανεπιστημίου[1]
Είδος τέχνηςΓλυπτική
Ιστοσελίδαhttp://theodoros-papagiannis.gr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Προτομή του νομπελίστα ποιητή Γεωργίου Σεφέρη, έργο του Θόδωρου Παπαγιάννη, πεζόδρομος Ζαλοκώστα, Αθήνα.

Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης είναι Έλληνας γλύπτης, που γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων το 1942.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1942 στο χωριό Ελληνικό του νομού Ιωαννίνων. Από το 1960 μέχρι το 1965 σπούδασε με υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου είχε καθηγητές τους Γιάννη Παππά και Νίκο Κερλή. Την περίοδο 1966-68 πραγματοποίησε μελέτες πάνω στην αρχαιοελληνική και μεσογειακή τέχνη ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και έπειτα ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της Μεσογείου (Μικρά Ασία, Κύπρος, Κρήτη, Αίγυπτος) και της Ευρώπης. Επίσης, το 1967 κατά τη διάρκεια έκθεσης στο Ζάππειο παρουσίασε έργα του για πρώτη φορά στο κοινό.[2] Το 1970 εγκαινίασε την πανεπιστημιακή του πορεία ως βοηθός στο εργαστήριο γλυπτικής του παλιού του δάσκαλου, Γιάννη Παππά στην ΑΣΚΤ. Την ίδια δεκαετία ηγήθηκε ομάδας σπουδαστών της ΑΣΚΤ που επισκέφτηκε τα Ζαγοροχώρια αποτυπώνοντας διάφορα στοιχεία της λαϊκής και παραδοσιακής τέχνης της περιοχής και συμμετείχε στην ίδρυση του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας όπου το 1975 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση.[3] Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και σε χώρες του εξωτερικού (Κύπρος, Ελβετία, Αγγλία, Γαλλία, Ουγγαρία, Τουρκία κλπ).

Το 1981-82, συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Arts Appliques et des Metiers d' Art στο Παρίσι. Το 1987 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής στην ΑΣΚΤ και το 1991 αναδείχτηκε τακτικός καθηγητής στο Α΄ Εργαστήριο Γλυπτικής στο οποίο σήμερα είναι διευθυντής.[2][3]Το 1996-1997, με εκπαιδευτική άδεια έξι μηνών, επισκέφθηκε την Αμερική για να μελετήσει εκπαιδευτικά προγράμματα και οργάνωση εργαστηρίων γλυπτικής των Σχολών Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών ανταλλαγών του Προγράμματος Erasmus, συνδιοργανώνει τακτικά εργαστήρια με την Σχολή του Βερολίνου, της Brera και της Μπολόνια.

Εδώ και μία εικοσαετία πρωτοστατεί στη διοργάνωση Συμποσίων Γλυπτικής σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου, αφήνοντας μεγάλου μεγέθους γλυπτά, σε δημόσιους χώρους. Τα γλυπτά δημιουργούνται επιτόπου.

Έχει πραγματοποιήσει 45 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μνημειακά γλυπτά του βρίσκονται τοποθετημένα σε ιδιωτικούς χώρους, σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πολλές προτομές και ανδριάντες σημαντικών προσωπικοτήτων, καθώς και πολλά μετάλλια, νομίσματα και μεγάλες γλυπτικές συνθέσεις, τοποθετημένες σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία σε διάφορους διαγωνισμούς που συμμετείχε, με τελευταίο το πρώτο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό για ένα γλυπτό στο Αεροδρόμιο του Σικάγου.

Με το έργο του έχουν ασχοληθεί επανειλημμένα ο ημερήσιος και ο περιοδικός τύπος καθώς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Είναι σήμερα ομότιμος καθηγητής γλυπτικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.Το 2010 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών. Το 2009 δημιούργησε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης "Θεόδωρος Παπαγιάννης".

Το 2015 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.

Το 2017 το 10ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων τίμησε τον Θεόδωρο Παπαγιάννη δίνοντας το όνομά του στο σχολείο.

Το 2019 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, με το Αργυρό Μετάλλιο (Ανώτατη Διάκριση του Ιδρύματος) στην Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επηρεασμένος από τις σύγχρονες τάσεις στη γλυπτική, συνδυάζει στο έργο του στοιχεία από τα προϊστορικά εδώλια με τις εξπρεσιονιστικές φόρμες και την αφαίρεση του Χένρυ Μουρ. Πέρα από τα γλυπτά έργα του, ο Παπαγιάννης φιλοτέχνησε και μετάλλια, όπως το μετάλλιο της εισόδου της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. το 1979 και το μετάλλιο για τον εορτασμό των 150 χρόνων της Βουλής των Ελλήνων το 1978. Ανάμεσα στις γλυπτικές δημιουργίες του, ανδριάντες, μνημεία και προτομές, περιλαμβάνονται:

Το 2009 δημιούργησε στον τόπο καταγωγής του, το Ελληνικό Ιωαννίνων, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης που φέρει το όνομα του, σε πέτρινο κτήριο που στέγαζε κατά το παρελθόν το δημοτικό σχολείο του χωριού.[4]

Μουσείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης «Θεόδωρος Παπαγιάννης» άρχισε τη λειτουργία του στις 7 Σεπτεμβρίου του 2009. Η έδρα του μουσείου είναι στο Ελληνικό Ιωαννίνων και βρίσκεται σε απόσταση 18 χλμ. από τα Ιωάννινα. Το μουσείο διαθέτει πάνω από πενήντα εκθέματα.

  • Η εξωτερική όψη του μουσείου.
    Η εξωτερική όψη του μουσείου.
  • Εξωτερικά εκθέματα του μουσείου.
    Εξωτερικά εκθέματα του μουσείου.
  • Έκθεμα του μουσείου.
    Έκθεμα του μουσείου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 dp.iset.gr/en/artist/view.html?id=886. Ανακτήθηκε στις 27  Οκτωβρίου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Βιογραφικό». Ιστοσελίδα του γλύπτη Θεόδωρου Παπαγιάννη. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Παπαγιάννης Θόδωρος (1942 Ελληνικό Ιωαννίνων)». Εθνική Πινακοθήκη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  4. ↑ «Πρόλογος». ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ "ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ" ΕΛΛΗΝΙΚΟ – ΚΑΤΣΑΝΟΧΩΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στέλιος Λυδάκης: «Οι Έλληνες Γλύπτες – Η νεοελληνική γλυπτική: ιστορία – τυπολογία – λεξικό γλυπτών», τόμ. 5ος, σελ. 419 - 420, Εκδοτικός οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα, 1981.
  • Ζέττα Αντωνοπούλου: «Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια γλυπτική 1834 – 2004», σελ. 167, 169, 170, 174, 179, 186 & 205, α΄ έκδοση, Εκδόσεις «Ποταμός», Αθήνα, 2003.
  • Ελένη Μπίστικα: "Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης "Θεόδωρος Παπαγιάννης", ένα κύτταρο πολιτισμού και σχολειό τέχνης στο Ελληνικό Ιωαννίνων", Εφημ. Καθημερινή, 6 Σεπτεμβρίου 2009.
  • Τώνια Γιαννουδάκη, Εθνική Γλυπτοθήκη. Μόνιμη συλλογή, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2006
  • Αντωνία Γιαννουδάκη, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006 (διδακτορική διατριβή), Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2009 (http://ikee.lib.auth.gr/record/115849) (8/5/2015)
  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας, επιστημονική επιμέλεια Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, τόμ. 3, Μέλισσα, Αθήνα 1997-2000
  • Στέλιος Λυδάκης, Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία, τυπολογία, Μέλισσα, Αθήνα, 2011
  • Θόδωρος Παπαγιάννης. Γλυπτική 1965-1985, Αθήνα 1985
  • Θόδωρος Παπαγιάννης. Γλυπτική 1964-1989, Αθήνα 1990
  • Θόδωρος Παπαγιάννης, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών, 1998 
  • Θόδωρος Παπαγιάννης. Γλυπτική-Σχέδια, Κέντρο Εικαστικών Τεχνών, 4-22 Νοέμβρη 1975
  • Θ. Παπαγιάννης. Γλυπτική-Σχέδια, Galerie Ζυγός, Αθήνα, 26 Ιανουαρίου-9 Φεβρουαρίου 1983
  • Θόδωρος Παπαγιάννης. Γλυπτική, Λ΄ Δημήτρια, Δήμος Θεσσαλονίκης, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο, 1-30/11/1995
  • Θεόδωρος Παπαγιάννης, Art City Mihalarias, Μαλακάσα, 15 Μαρτίου-15 Απριλίου 2003
  • Θόδωρος Παπαγιάννης, «Σημειώσεις πάνω στη δουλειά μου», Ζυγός, τ. 55, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1982, σ. 32-37
  • Μιλτιάδης Μ. Παπανικολάου, Ιστορία της τέχνης στην Ελλάδα. Ζωγραφική και γλυπτική του 20ού αιώνα, εκδόσεις Αδάμ, 1999

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Θόδωρος_Παπαγιάννης&oldid=10499739"