Θεωρία σκέδασης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στη φυσική και τα μαθηματικά, η θεωρία σκέδασης αποτελεί ένα θεωρητικό εργαλείο διερεύνησης του τρόπου με τον οποίο σκεδάζονται σωματίδια και κύματα. Η θεωρία σκέδασης έχει ευρύ φάσμα εφαρμογών, από τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν μακροσκοπικά αντικείμενα όπως μπάλες του μπιλιάρδου μέχρι την σκέδαση ηλιακού φωτός από τα μόρια της ατμόσφαιρας (σκέδαση Ρέιλι). Αυστηρότερα, η θεωρία σκέδασης ασχολείται με τη μελέτη των διαφορικών εξισώσεων που διέπουν τα διάφορα φαινόμενα σκέδασης.
Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι να αντιμετωπίσει κανείς ένα πρόβλημα σκέδασης — ο ευθύς και ο αντίστροφος. Ο πρώτος τρόπος ασχολείται με τη μελέτη του τρόπου διανομής της ροής των σκεδαζόμενων κυμάτων/σωματιδίων στο χώρο γνωρίζοντας τα φυσικά χαρακτηριστικά του σκεδαστή. Ο δεύτερος τρόπος ασχολείται με τον καθορισμό των φυσικών χαρακτηριστικών του σκεδαστή (π.χ. μέγεθος, εσωτερική δομή) βάσει του τρόπου με τον οποίο διανέμεται η ροή σκεδαζόμενων κυμάτων/σωματιδίων στο χώρο.
Η θεωρία σκέδασης έχει εφαρμογές σε πολλούς κλάδους της σύγχρονης επιστήμης, όπως είναι ο ηχοεντοπισμός, ο ραδιοεντοπισμός, η γεωφυσική, η ακτινοδιαγνωστική και η κβαντική θεωρία πεδίου.
Θεωρία σκέδασης στη φυσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η θεωρία σκέδασης εφαρμόζεται στη μελέτη διαφόρων φυσικών φαινομένων που εμφανίζονται στη φύση, όπως