Θερμοβαρικό όπλο

Έκρηξη από εκρηκτικό καυσίμου-αέρα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που χρησιμοποιήθηκε εναντίον παροπλισμένου πλοίου, USS McNulty, 1972

Το θερμοβαρικό όπλο, γνωστό και ως βόμβα αερολύματος ή εκρηκτικό καύσιμο αέρος ή βόμβα κενού, είναι τύπος εκρηκτικού που χρησιμοποιεί οξυγόνο από τον περιβάλλοντα αέρα για να δημιουργήσει έκρηξη υψηλής θερμοκρασίας. Στην πράξη, το ωστικό κύμα που συνήθως παράγεται από αυτά τα όπλα διαρκεί σημαντικά περισσότερο από αυτό ενός συμβατικού συμπυκνωμένου εκρηκτικού. Αυτό μπορεί να εκτοξευθεί ως πύραυλος ή να ριφθεί από αεροπλάνο ως βόμβα. Η αρχική εκρηκτική γόμωση πυροδοτείται καθώς χτυπά τον στόχο του, ανοίγοντας το δοχείο και διασκορπίζοντας το μείγμα καυσίμου ως νέφος. Το εκρηκτικό καυσίμου-αέρα είναι ένας από τους γνωστότερους τύπους θερμοβαρικών όπλων.

Τα περισσότερα συμβατικά εκρηκτικά αποτελούνται από ένα προμίγμα καυσίμου-οξειδωτικού (το μπαρούτι, για παράδειγμα, περιέχει 25% καύσιμο και 75% οξειδωτικό), αλλά τα θερμοβαρικά όπλα είναι σχεδόν 100% καύσιμο και επομένως είναι ιδιαιτέρως πιο δυναμικά από τα συμβατικά συμπυκνωμένα εκρηκτικά ίσου βάρους. Η εξάρτησή τους από το ατμοσφαιρικό οξυγόνο τα καθιστά ακατάλληλα για χρήση κάτω από το νερό, σε μεγάλο υψόμετρο και σε αντίξοες καιρικές συνθήκες. Είναι, ωστόσο, πολύ πιο καταστροφικά όταν χρησιμοποιούνται ενάντια σε οχυρώσεις όπως ορύγματα, σήραγγες, οχυρά καταφύγια και σπήλαια.

Πολλοί τύποι θερμοβαρικών όπλων μπορούν να τοποθετηθούν σε εκτοξευτές χειρός.