Θερινά Ανάκτορα του Πεκίνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°59′51″N 116°16′8″E / 39.99750°N 116.26889°E / 39.99750; 116.26889

Θερινά Ανάκτορα του Πεκίνου
頤和園
Τα Θερινά Ανάκτορα του Πεκίνου
Χάρτης
Είδοςανάκτορο
Γεωγραφικές συντεταγμένες39°59′51″N 116°16′8″E
Διοικητική υπαγωγήΠεκίνο και Χαϊντίαν
ΧώραΛαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
ΠροστασίαΣημαντική Ιστορική και Πολιτιστική Τοποθεσία Προστατευόμενη σε Εθνικό Επίπεδο (από 1961) και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 1998)
Commons page Πολυμέσα
Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Θερινά Ανάκτορα του Πεκίνου
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Κινέζικοι χαρακτήρες
Χάρτης
ΚριτήριαΠολιτιστικά: i, ii, iii
Ταυτότητα880
Περιοχή297 εκτ.
Ουδέτερη ζώνη:5.595 εκτ.
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή1998 (22η συνεδρίαση)

Τα Θερινά Ανάκτορα του Πεκίνου είναι ένα τεράστιο αρχιτεκτονικό συγκρότημα που περιλαμβάνει λίμνες, κήπους και παλάτια στο Πεκίνο της Κίνας. Την εποχή της δυναστείας Τσινγκ ήταν ένας αυτοκρατορικός κήπος. Καλύπτει μία έκταση 2,9 τ.χλμ. εκ των οποίων τα 3/4 είναι νερό.

Το τοπίο κυριαρχείται από τον Λόφο της Μακροζωίας και τη Λίμνη Κουνμίνγκ. Ο λόφος ύψους 60 μ. έχει μια σειρά από κτίρια, εξαίσιες αίθουσες και παβιγιόν.[1] Η κεντρική λίμνη Κουνμίνγκ, που καλύπτει μία έκταση 2,2 τ.χλμ., είναι εντελώς τεχνητή.

Τον Δεκέμβριο του 1998, η UNESCO συμπεριέλαβε τα Θερινά Ανάκτορα στον Κατάλογο με Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, με την αιτιολόγηση ότι τα Θερινά Ανάκτορα «Είναι ένα αριστούργημα της Κινεζικής αρχιτεκτονικής κήπων. Το φυσικό τοπίο των λόφων και των ανοιχτών υδάτων συνδυάζεται με τεχνητές δομές όπως ανάκτορα, ναούς, μεγάλες αίθουσες, περίπτερα και γέφυρες, σχηματίζοντας ένα αρμονικό σύνολο με εξαιρετική αισθητική αξία».[2][3][4]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν την δυναστεία Τσινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Θερινά Ανάκτορα χρονολογούνται από την περίοδο που οι Τζούρτσεν ηγήθηκαν στη δυναστεία Τζιν (~1153), όταν ο 4ος Αυτοκράτορας, ο Γουάνιαν Λιανγκ (βασ. 1150-1161), μετέφερε την πρωτεύουσα των Τζιν από τον Νομό Χουινίνγκ (στη σημερινή επαρχία Άτσενγκ, στο Χαρμπίν της Χεϊλονγκτσιάνγκ) στο Γιαντζίνγκ (σημερινό Πεκίνο). Ο ίδιος διέταξε την ανέγερση ενός παλατιού στην περιοχή των Αρωματικών Λόφων και της Πηγής Τζέιντ, στα βορειοδυτικά του Πεκίνου.

Περί το 1271, όταν η δυναστεία Γιουάν είχε εδραιώσει την πρωτεύουσά της στο Χανμπάλικ (σημερινό Πεκίνο), ο μηχανικός Γκουό Σοουτζίνγκ ξεκίνησε τις εργασίες για την κατασκευή ενός συστήματος ύδρευσης, που να κατευθύνει το νερό από την Πηγή Σενσάν (神山泉) προς το Χωριό Μπαϊφού (白浮村) της Τσάνγκπινγκ, μέσα στη Δυτική Λίμνη (西湖) που αργότερα εξελίχθηκε στη Λίμνη Κουνμίνγκ. Ο Γκουό ήθελε να δημιουργήσει μια δεξαμενή νερού που θα εξασφάλιζε σταθερή παροχή νερού για το παλάτι.

Το 1494, ο Αυτοκράτορας Χονγκτσί (βασ. 1487-1505) της δυναστείας Μινγκ διέταξε να κατασκευαστεί ο Ναός Γιουαντζίγνκ (圓靜寺) για την παραμάνα του, την Λαίδη Λούο, στο μέτωπο του Λόφου Τζαρ (瓮山, Γουένγκ σαν), που αργότερα μετονομάστηκε σε Λόφος της Μακροζωίας. Με τα χρόνια, ο ναός ερειπώθηκε και εγκαταλείφθηκε, και τα περίχωρα του λόφου έγιναν κατάμεστα στη βλάστηση. Ο Αυτοκράτορας Ζένγκντε (βασ. 1505-21), ο οποίος διαδέχθηκε τον αυτοκράτορα Χονγκτσί, έχτισε ένα παλάτι στις όχθες της Δυτικής Λίμνης και μετέτρεψε την περιοχή σε έναν αυτοκρατορικό κήπο. Μετονόμασε τον Λόφο Τζαρ σε "Χρυσό Λόφο" (金山, Τζιν σαν) και ονόμασε τη λίμνη "Χρυσή Θάλασσα" (金海, Τζιν χάι). Τόσο ο αυτοκράτορας Ζένγκντε όσο και ο αυτοκράτορας Γουάνλι (βασ. 1572-1620) απολάμβαναν τις βαρκάδες στη λίμνη. Κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Τιάντσι (βασ. 1620-27), ο ευνούχος της αυλής, ο Γουέι Τζονγκσίεν, πήρε τον αυτοκρατορικό κήπο ως προσωπική του ιδιοκτησία.

Δυναστεία Τσινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές της δυναστείας Τσινγκ, ο Λόφος Τζαρ λειτούργησε ως στάβλος αλόγων για το αυτοκρατορικό ανάκτορο. Οι ευνούχοι που είχαν διαπράξει αδικήματα στέλνονταν εκεί για να ξεχορταριάσουν τα ζιζάνια και να κόψουν το γρασίδι.

Στις αρχές της βασιλείας του Αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ (βασ. 1735-1796), πολλοί αυτοκρατορικοί κήποι χτίστηκαν στα περίχωρα της σημερινή επαρχίας Χαϊντίαν του Πεκίνου, και κατά συνέπεια η κατανάλωση νερού αυξήθηκε σημαντικά. Εκείνη την εποχή, ένα μεγάλο μέρος του νερού που κατέληγε στη Δυτική λίμνη προερχόταν από την πηγή γλυκού νερού Τζέιντ στον ομώνυμο λόφο, και ένα μέρος προερχόταν από τον ποταμό Γουάντσαν ( 萬泉河). Οποιαδήποτε διαταραχή στη ροή του νερού από την πηγή θα επηρέαζε τα συστήματα ύδρευσης και υδροδότησης της πρωτεύουσας.

Περί το 1749, ο αυτοκράτορας Τσιανλόνγκ αποφάσισε να χτίσει ένα ανάκτορο κοντά στον Λόφο Τζαρ και τη Δυτική Λίμνη, για να γιορτάσει τα 60α γενέθλια της χήρας μητέρας του, της Αυτοκράτειρας Τσονγκτσίνγκ. Για τη βελτίωση του συστήματος ύδρευσης της πρωτεύουσας, διέταξε να γίνει επέκταση της Δυτικής Λίμνης προς τα δυτικά, ώστε να δημιουργηθούν ακόμα δύο λίμνες, η λίμνη Γκάοσουι ( 高水湖 ) και η λίμνη Γιάνγκσουι ( 養水湖). Οι τρεις λίμνες χρησιμοποιούνταν ως δεξαμενές νερού για τους αυτοκρατορικούς κήπους, αλλά και ως πηγές νερού για τις γύρω γεωργικές περιοχές. Ο Αυτοκράτορας Τσιανλόνγκ ονόμασε συλλογικά τις τρεις λίμνες ως "Λίμνη Κουνμίνγκ" (昆明池), όπως την ομώνυμη λίμνη που κατασκευάστηκε από τον Αυτοκράτορα Γου (βασ. 141-187 π.Χ.) της δυναστείας Χαν. Τα προϊόντα εκσκαφής των έργων για την επέκταση της λίμνης, μεταφέρθηκαν στον Λόφο Τζαρ, ο οποίος αυξήθηκε σε διαστάσεις και μετονομάστηκε ως "Λόφος Μακροζωίας". Το Θερινό Ανάκτορο, του οποίου η κατασκευή περατώθηκε το 1764, με κόστος πάνω από 4,8 εκατομμ. αργυρά τάελ, αρχικά ονομάστηκε "Τσινγκγιγουάν" ( 清漪園, Κυματιστοί Κήποι).

Το σχέδιο του Θερινού Ανακτόρου ήταν βασισμένο σε ένα θρύλο της Κινεζικής μυθολογίας, για τρία ιερά βουνά στην Ανατολική Θάλασσα, ονομαστικά το Πενλάι, το Φάνγκτζανγκ ( 方丈 ) και το Γινγκτζόου ( 瀛洲). Τα τρία τεχνητά νησιά μέσα στη Λίμνη Κουνμίνγκ - το νησί Νάνχου ( 南湖島 ), το νησί Τουάντσενγκ ( 團城島 ) και το νησί Ζαοτζίαντανγκ ( 藻鑒堂島) - ήταν κατασκευασμένα ώστε να αντιπροσωπεύουν τα τρία βουνά, ενώ η λίμνη καθαυτή ήταν βασισμένη στο τοπογραφικό σχέδιο της Δυτικής Λίμνης στο Χανγκτσόου. Επίσης, το ανάκτορο είχε πολλά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά που ήταν παρόμοια ή πανομοιότυπα με αυτά άλλων αξιοθέατων της Κίνας. Για παράδειγμα: η προβλήτα Φοίνιξ ( 鳳凰墩 ) συνδεόταν με τη Λίμνη Τάι. ο πύργος Τζινγκμίνγκ ( 景明樓 ) ήταν παρόμοιος με τον πύργο Γιουεγιάνκ της Χουνάν. το παβιγιόν Γουάνγκτσαν ( 望蟾閣 ) έμοιαζε με τον Πύργο του Κίτρινου Γερανού, και οι εμπορικοί δρόμοι ήταν σχεδιασμένοι με βάση τους δρόμους των πόλεων Σουτσόου και Γιαντζόου. Η κύρια ατραξιόν του Θερινού Ανακτόρου ήταν ο «Μεγάλος Ναός της Ευγνωμοσύνης και της Μακροζωίας» ( 大報恩延壽寺 ). Υπήρχε επίσης ένας Μακρύς Διάδρομος (長廊, Τσανγκ Λανγκ), που είχε μήκος 728 μ. και ήταν διακοσμημένος με πολυάριθμες τοιχογραφίες (πάνω από 14.000). Επειδή το ανάκτορο δεν διέθετε εγκαταστάσεις κατάλληλες για μακροχρόνια διαμονή και την καθημερινή διαχείριση των κρατικών υποθέσεων, ο αυτοκράτορας Τσιανλόγνκ σπάνια έμενε εκεί, μόνο κατά τη διάρκεια ημερήσιων επισκέψεων.

Μετά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Νταογκουάνγκ (βασ. 1820-1850), η δυναστεία των Τσινγκ άρχισε να παρακμάζει, και το Θερινό Ανάκτορο παραμελήθηκε επειδή το κόστος συντήρησης ήταν πολύ υψηλό.

Το 1860, προς τα τέλη του Β' Πολέμου του Οπίου, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί λεηλάτησαν το Θερινό Ανάκτορο, και την 18η Οκτωβρίου 1860 οι Βρετανοί έκαψαν το γειτονικό Παλαιό Θερινό Ανάκτορο (圆 明 园, Γιουάν μινγκ γιουάν, Ολοφώτεινοι Κήποι). Η καταστροφή του ανακτόρου διατάχθηκε από τον Λόρδο Έλγιν, τον Βρετανό Ύπατο Αρμοστή στην Κίνα, ως αντίπεινα για τα βασανιστήρια και τη δολοφονία δύο Βρετανών απεσταλμένων, ενός δημοσιογράφου του The Times, και των συνοδών τους. Η καταστροφή του Παλαιού Ανακτόρου ήταν μία δυστυχής έκβαση που είχε έντονο συναισθηματικό αντίκτυπο στην Κίνα. [5]

Το 1884-95, κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Γκουάνγκσου (1875-1908), με διαταγή της χήρας Αυτοκράτειρας Τσισί, τα 22 εκατομ. αργυρά τάελ [6] που αρχικά προορίζονταν για την αναβάθμιση του Στόλου Μπεϊγιάνγκ (ναυτικό), διατέθηκαν για την ανακαίνιση και επέκταση του Θερινού Ανακτόρου, στα πλαίσια του εορτασμού των 60ής ημέρας γενεθλίων της. Καθώς τα κεφάλαια ήταν περιορισμένα, οι κατασκευαστικές εργασίες επικεντρώθηκαν στα κτίρια που βρίσκονταν στην μπροστινή όψη του Λόφου της Μακροζωίας και στα φράγματα της Λίμνης Κουνμίνγκ. Το 1888 το Θερινό Ανάκτορο έλαβε το σημερινό Κινεζικό όνομα του, "Γιχεγουάν" ( 頤和園 ).

Το 1900, προς τα τέλη της Εξέγερσης των Μπόξερς, το Θερινό Ανάκτορο υπέστη και πάλι ζημιές, όταν οι δυνάμεις της Οκταεθνούς Συμμαχίας κατέστρεψαν τους αυτοκρατορικούς κήπους και έκλεψαν πολλά αντικείμενα που φυλάσσονταν στο παλάτι. Ανακαινίστηκε δύο χρόνια αργότερα.

Μετά την Δυναστεία Τσινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1912, μετά την παραίτηση του τελευταίου Αυτοκράτορα, Πουγί, από τον θρόνο, το Θερινό Ανάκτορο περιήλθε στην ιδιοκτησία της πρώην αυτοκρατορικής οικογένειας των Τσινγκ. Δύο χρόνια αργότερα, το Θερινό Ανάκτορο άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό και άρχισαν να πωλούνται εισιτήρια για τους επισκέπτες. Το 1924, όταν ο πολέμαρχος Φενγκ Γιουσιάνγκ εκδίωξε τον πρώην αυτοκράτορα Πουγί από την Απαγορευμένη Πόλη, η τοπική αυτοδιοίκηση του Πεκίνου ανέλαβε τη διαχείριση του Θερινού Ανακτόρου και το μετέτρεψε σε δημόσιο πάρκο.

Με έναρξη το 1949, στο Θερινό Ανάκτορο στεγάστηκε για λίγο καιρό η Κεντρική Σχολή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Πολλοί από τους φίλους του Μάο Τσετούνγκ και σημαντικά πρόσωπα του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπως ο Λιού Γιάζου και η Τζιάνγκ Τσινγκ, πέρασαν από εκεί. Από το 1953 έχουν πραγματοποιηθεί πολλά έργα αποκατάστασης και ανακαίνισης στο Θερινό Ανάκτορο, το οποίο είναι πλέον ανοικτό στο κοινό ως τουριστικό αξιοθέατο και πάρκο.

Τον Νοέμβριο του 1998, το Θερινό Ανάκτορο του Πεκίνου συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο με Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Προς τα τέλη του 2006, η Κινεζική κυβέρνηση κυκλοφόρησε αναμνηστικά νομίσματα για τον εορτασμό της πολιτιστικής σημασίας των Θερινών Ανακτόρων.

Γραφική απεικόνιση των Θερινών Ανακτόρων, ~ 1888.

Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Θερινά Ανάκτορα είναι επικεντρωμένα γύρω από το Λόφο Μακροζωίας και τη Λίμνη Κουνμίνγκ, με την τελευταία να καλύπτει περίπου τα 3/4 της συνολικές έκτασης. Τα πιο σημαντικά κτίρια είναι χτισμένα κατά μήκος του άξονα βορρά-νότου του Λόφου της Μακροζωίας, ο οποίος έχει μία μπροστινή και μία οπίσθια όψη. Μέσα στη λίμνη Κουνμίνγκ υπάρχουν τρία μικρά νησιά, τα Νάνχου, Τουάντσενγκ και Ζαοτζίαντανγκ. Η Λίμνη Κουνμίνγκ χωρίζεται στα δύο με το Δυτικό Φράγμα. Το Ανατολικό Φράγμα κατασκευάστηκε κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γκουανγκσού. Τα Θερινά Ανάκτορα έχουν πολλά αξιοθέατα που βρίσκονται σε 6 διακριτές περιοχές: οι Αίθουσες, ο Λόφος της Μακροζωίας, η Λίμνη Κουνμίνγκ, η γραφική περιοχή με τις Καλλιέργειες και τα Υφαντήρια, ο Μακρύς Διάδρομος και η περιφέρεια του Κεντρικού Άξονα.

Πλοίο δράκος στη λίμνη
Μαρμάριινο Πλοίο

Μπροστινό μέρος του Λόφου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ανατολική Πύλη των Ανακτόρων ( 東宮門, Ντονγκόνγκ μεν): Είναι η κύρια είσοδος για τα Θερινά Ανάκτροα. Τα δύο χάλκινα λιοντάρια εκατέρωθεν της πύλης είναι της εποχής του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ, ενώ τα "Σκαλοπάτια του Σύννεφου του Δράκου" μπροστά από την πύλη είναι κειμήλια που διασώθηκαν από το Παλαιό Θερινό Ανάκτορο . Οι τρεις κινεζικοί χαρακτήρες "頤和園" της επιγραφής πάνω από την πύλη, που προφέρονται Γιχεγουάν, σημαίνουν "Θερινά Ανάκτορα" και είναι της εποχής του αυτοκράτορα Γκουανγκσού.
  • Αίθουσα της Καλοβουλίας και της Μακροζωίας ( 仁寿殿, Ρενγκσουντιέν): Η αίθουσα όπου πραγματοποιούνταν οι συνεδριάσεις της αυτοκρατορικής Αυλής. Την εποχή του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ ονομαζόταν "Αίθουσα της Καλής Διακυβέρνησης" ( 勤政殿, Τσιντζενγκ ντίαν), και το σημερινό της όνομα αποδίδεται στον αυτοκράτορα Γκουανγκσού. Το πηγάδι στα βόρεια της αίθουσας ονομάζεται "Πηγάδι που Παρατείνει τη Χρονιά" (延年井, Γιανιάν τζινγκ). Ο βραχόκηπος πίσω από την αίθουσα είναι σχεδιασμένος σαν αντίγραφο του "Κήπου του Δάσους των Λιονταριών" στη Σουτσόου. Οι σταλακτίτες είναι κειμήλια από το Παλαιό Θερινό Ανάκτορο.
  • Αίθουσα των Κυμάτων του Νεφρίτη (玉澜堂, Γιουλαντάνγκ). Βρίσκεται δυτικά της Αίθουσας Καλοβουλίας και Μακροζωίας. Ήταν ο χώρος διαμονής των αυτοκρατόρων των Τσινγκ. Κάποτε, εδώ, η Αυτοκράτειρα Τσισί έθεσε τον Αυτοκράτορα Γκουανγκσού υπό περιορισμό.
  • Αίθουσα Γιγιούν ( 宜芸馆, Γιγιούν γκουάν): Βρίσκεται βόρεια της αίθουσας των Κυμάτων Νεφρίτη. Αρχικά, κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ, ήταν μία βιβλιοθήκη, αλλά την εποχή του Αυτοκράτορα Γκουανγκσού έγινε ο χώρος διαμονής της χήρας Αυτοκράτειρας Λόνγκιου. Στέγαζε μια συλλογή από λίθινες επιγραφές, καλλιγραφημένες από τον αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ.
  • Κήπος Ντέχε (德和園): Εκεί βρίσκεται το τριώροφο κτίριο της Αίθουσας της Μεγάλης Όπερας (大戏楼, Ντάσι λόου), όπου διοργανώνονταν οι παραστάσεις όπερας.
  • Αίθουσα Ευτυχίας και Μακροζωίας ( 乐寿堂, Λεσόου τανγκ): Ήταν ο χώρος διαμονής της Αυτοκράτειρας Τσισί.
  • Μακρύς Διάδρομος (长廊, Τσανγκ λανγκ): Εκτείνεται από την Αίθουσα Ευτυχίας και Μακροζωίας στα ανατολικά μέχρι το Παβιγιόν Σιζάνγκ στα δυτικά. Ο διάδρομος έχει μήκος 728 μέτρα και είναι διακοσμημένος με καλλιτεχνικά έργα, όπως πολυάριθμες τοιχογραφίες που απεικονίζουν γνωστά Κινέζικα τοπία, σκηνές από την Κινέζικη μυθολογία και παραδοσιακές ιστορίες, από τη συλλογή ιστοριών «24 Υποδειγματικές Οικογένειες» του Κομφούκιου και τα τέσσερα μεγάλα κλασσικά μυθιστορήματα της Κινεζικής λογοτεχνίας.
  • Αίθουσα των Εξανεμισμένων Σύννεφων ( 排云殿, Παλγιούν νταϊάν): Βρίσκεται στον κεντρικό άξονα του Λόφου της Μακροζωίας. Αρχικά, η αίθουσα λειτουργούσε ως ο Μέγας Ναός της Ευγνωμοσύνης και της Μακροζωίας ( 大報恩延壽寺). Το 1892 ανακαινίστηκε και έγινε ένας χώρος στον οποίο η χήρα Αυτοκράτειρα Τσισί δεχόταν επισκέπτες, διοργάνωνε δεξιώσεις και τους εορτασμούς των γενεθλίων της.
  • Πύργος του Βουδιστικού Θυμιάματος (佛香阁, Φούσιανγκ γκε). Βρίσκεται στο κέντρο του εμπρόσθιου μετώπου του Λόφου της Μακροζωίας. Το αρχικό σχέδιο του πύργου πρόβλεπε μία Βουδιστική παγόδα εννέα ορόφων, χτισμένη ώστε να μοιάζει με τον Πύργο του Κίτρινου Γερανού. Τελικά, ο αυτοκράτορας Τσιανλόνγκ διέταξε να σταματήσουν οι εργασίες κατασκευής όταν είχε χτιστεί ο 8ος όροφος. Ο πύργος είναι χτισμένος σε πέτρινη βάση βάθους 20 μέτρων, έχει ύψος τρεις ορόφους (1 όροφος=3,3 μ.[7]) και 41 μ., και υποστηρίζεται από οκτώ πυλώνες σιδερόξυλων. Η χήρα Αυτοκράτειρα Τσισί επισκεπτόταν τον πύργο για να προσφέρει θυμίαμα και να προσευχηθεί.
  • Θάλασσα της Σοφίας ( 智慧海, Ζιζούι χάι): Βρίσκεται στην κορυφή του Λόφου της Μακροζωίας. Κατασκευάστηκε από έγχρωμο γυαλί και στεγάζει πάνω από 1.000 αγάλματα Βουδιστικών φιγούρων. Καταστράφηκε μερικά κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης.
  • Στήλη του Λόφου της Μακροζωίας και της Λίμνης Κουνμίνγκ (万寿山昆明湖碑). Βρίσκεται ανατολικά της Αίθουσας των Εξανεμισμένων Σύννεφων. Η στήλη φέρει μία επιγραφή έξι κινεζικών χαρακτήρων του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ.
  • Παβιγιόν των Πολύτιμων Σύννεφων (宝云阁, Μπάογιουν γκε). Βρίσκεται δυτικά του Πύργου του Βουδιστικού Θυμιάματος. Χτίστηκε το 1755 και αρχικά ονομαζόταν "Χάλκινο Παβιγιόν" ( 铜亭, Τονγκ τινγκ). Το 1900 στρατιώτες της Οκταεθνούς Συμμαχίας έκλεψαν τις πόρτες και τα παράθυρα του κτιρίου. Κατά τη δεκαετία του '80, κάποιοι Κινέζοi του εξωτερικού ανέκτησαν τα κλεμμένα είδη και τα επέστρεψαν στα Θερινά Ανάκτορα..
  • Μαρμάρινο Πλοίο (石舫, Σι φανγκ): Έχει μήκος 36 μ. και ύψος 2 ορόφους (1 όροφος = 3,3 μ.) και 8 μ. Το αρχικό ξύλινο πλοίο κάηκε το 1860, και έχει αντικατασταθεί με ένα μαρμάρινο αντίγραφο που έχει τροχούς πλοίου δυτικού τύπου.[8]
  • Αίθουσα που Ακούει τον Ορίολο (听鹂馆, Τινγκ λι γκουαν). Βρίσκεται δυτικά του Λόφου της Μακροζωίας. Είναι ο χώρος από όπου η χήρα Αυτοκράτειρα Τσισί παρακολουθούσε τις παραστάσεις όπερας. Η αίθουσα τώρα έχει μετατραπεί σε εστιατόριο που ειδικεύεται στην αυτοκρατορική κουζίνα των Τσινγκ.
  • Χουά ζονγκ γιόου (画中游): Βρίσκεται δυτικά του Λόφου της Μακροζωίας.
Γλυπτά στην Αίθουσα της Καλοβουλίας και της Μακροζωίας
  • Ανατολικά του Μπροστινού Λόφου (前山东部): Υπάρχουν πολλά παβιγιόν και αίθουσες.
  • Δυτικά του Μπροστινού Λόφου (前山西部): Υπάρχουν πολλά παβιγιόν και αίθουσες.
  • Δυτικά του Μακριού Διαδρόμου (长廊西端): Υπάρχει μία "Δυτική Τέταρτη Αίθουσα" (西四厅, Σίσι τινγκ) που βρίσκεται βόρεια του παβιγιόν Σιζάνγκ. Η αυτοκράτειρα Τσισί έθεσε τη σύζυγο του αυτοκράτορα Γκουανγκσού, Ζεν, υπό κράτηση σε αυτήν την αίθουσα. Κατά την εποχή του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ λειτουργούσε ως η δυτική είσοδος στα Θερινά Ανάκτορα.

Πίσω μέρος του Λόφου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οδός Σουτσόου (苏州街). Το 1762, μετά την επιστροφή του από ένα ταξίδι στην περιοχή Τζιανγκνάν, ο Αυτοκράτορας Τσιανλόνγκ διέταξε να κατασκευαστεί ένας εμπορικός δρόμος που να μοιάζει με την Οδό Σαντάνγκ του Σουτσόου. Το 1860 ο δρόμος καταστράφηκε από τους Βρετανούς και τους Γάλλους, και δεν ανακατασκευάστηκε παρά μόνο μέχρι το 1988.
  • Κήπος των Αρμονικών Ευχαριστήσεων (谐趣园, Σιετσιού γιουάν): Βρίσκεται στη βορειοανατολική γωνία των Θερινών Ανακτόρων. Το 1751, ο Αυτοκράτορας Τσιανλόνγκ έκανε ένα ταξίδι στην περιοχή Τζιανγκναν, και εντυπωσιάστηκε τόσο με τον κήπο Τζιτσάνγκ του Γουσί που διέταξε να κατασκευαστεί ένας παρόμοιος κήπος στα Θερινά Ανάκτορα, ο οποίος αρχικά ονομάστηκε Κήπος Χούισαν (惠山園). Το 1811 ο κήπος μετονομάστηκε στο σημερινό του όνομα.
  • Τέσσερις Μεγάλες Περιοχές (四大部洲, Σινταμπουτζόου): Βρίσκεται στο κέντρο του κεντρικού άξονα του πίσω μέρους του λόφου. Σχεδιάστηκε με πρότυπο το Μοναστήρι του Σαμιέ στο Θιβέτ, και εκεί φυλάσσονται κάποια αγάλματα του Μπαϊσατζιάγκουρου, του Βούδα και του Αμιτάμπα. Το 1860 καταστράφηκε από τους Βρετανούς και τους Γάλλους, αλλά μεταγενέστερα αποκαταστάθηκε .
  • Παβιγιόν των Λουλουδιών και Κρυστάλλινος Πύργος (花承阁琉璃塔, Χουατσενγκέ Λιούλιτα). Βρίσκεται στα ανατολικά του πίσω μέρους του λόφου. Το 1860 καταστράφηκε από τους Βρετανούς και τους Γάλλους, και μόνο ο Κρυστάλλινος Πύργος διασώθηκε. Κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, οι Κόκκινοι Φρουροί παραμόρφωσαν το Βουδιστικό άγαλμα του πύργου.
  • Πρώην τοποθεσία του Γκαϊτσουνγιουάν (赅春园遗址): Βρίσκεται στα δυτικά του πίσω μέρους του λόφου. Την εποχή του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ χτίστηκε εκεί ένας μικρός κήπος, όπου ο αυτοκράτορας είχε και ένα προσωπικό δωμάτιο μελέτης. Όλα αυτά καταστράφηκαν κυρίως από τους Βρετανούς και τους Γάλλους το 1860.
  • Πρώην τοποθεσία του Παβιγιόν Τσιγουάνγκ (绮望轩遗址): Βρίσκεται στα δυτικά του πίσω μέρους του λόφου, δίπλα στη λίμνη. Την εποχή του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ χτίστηκε εκεί ένας μικρός κήπος.

Ανατολικό φράγμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πύργος Γουεντσάνγκ και μία αποβάθρα για τα πλοιάρια
  • Παβιγιόν Τζιτσούν (知春亭): Βρίσκεται στην ανατολική όχθη της λίμνης Κουνμίνγκ, στα νότια της Αίθουσας των Κυμάτων του Νεφρίτη.
  • Πύργος Γουεντσάνγκ (文昌阁): Είναι κατασκευασμένος ώστε να μοιάζει με την πύλη της πόλης. Την εποχή του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ, λειτούργησε ως σημαντικό σημείο εισόδου για τα Θερινά Ανάκτορα από τα ανατολικά και τα νότια. Δίπλα στον Πύργο υπάρχει μία ομώνυμη αίθουσα ( 文昌院), που συχνά αναφέρεται και ως Γκαλερί, όπου εκτίθενται σημαντικά κειμήλια των Θερινών Ανακτόρων.
  • Παβιγιόν Κουορού (廓如亭): Βρίσκεται στη μέση του ανατολικού φράγματος, στα ανατολικά της "Γέφυρας με τις 17 Καμάρες". Καλύπτει μια έκταση 130 τ.μ..
  • Μπρούτζινο Βόδι (铜牛). Είναι ένα άγαλμα του 1755.
  • Ιερό του Γελού Τσουοτσάι (耶律楚材词): Χτίστηκε από τον Αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ προς τιμήν του Γελού Τσουοτσάι, ενός πολιτικού της Μογγολικής Αυτοκρατορίας. Το 2003 διακόπηκε η λειτουργία του και το μπροστινό του τμήμα μετατράπηκε σε μαγαζί για σουβενίρ.

Νησί Νάνχου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Γέφυρα με τις 17 Καμάρες (十七孔桥, Σίτσικονγκ τσιάο): Έχει συνολικό μήκος 150 μ., πλάτος 8 μ. και 17 αψιδωτές καμάρες. Αρχιτεκτονικά μοιάζει με την Γέφυρα Μπαοντάι στο Σουτσόου και την Γέφυρα του Μάρκο Πόλο στο Πεκίνο.
  • Ο Ναός του Δράκου Βασιλιά ( 龙王庙, Λονγκγουάνγκ μιάο): Ένας ναός που χτίστηκε για την λατρεία του Βασιλιά Δράκου.
  • Αίθουσα Χάνσου (涵虚堂): Βρίσκεται στα βόρεια του νησιού Νάνχου, αντικριστή στον Πύργο του Βουδιστικού Θυμιάματος στη βόρεια όχθη.

Δυτικό Φράγμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Γέφυρα που Χωρίζει τη Λίμνη (界湖桥, Τζιεχού τσιάο): Χωρίζει τη Λίμνη Κουνμίνγκ από τη βόρεια λίμνη.
  • Η Γέφυρα της Ζώνης του Νεφρίτη (玉带桥, Γιουντάι τσιάο)
  • Γέφυρα Μπινφένγκ (豳风桥)
  • Πύργος Τζινμίνγκ (景明楼): Το 1860 καταστράφηκε από τους Βρετανούς και Γάλλους, και το 1992 ανακατασκευάστηκε. Το σχέδιό του είναι μίμηση του Πύργου Γιουεγιάνγκ, της ομώνυμης πόλης της επαρχίας Χουνάν.
  • Γέφυρα του Καθρέφτη ( 镜桥, Τζινγκ τσιάο)
  • Γέφυρα του Λευκού Μεταξιού ( 练桥, Λιαντσιάο)
  • Γέφυρα της Ιτιάς ( 柳桥, Λιοτσιάο): Βρίσκεται στην πιο νότια θέση του δυτικού φράγματος.
  • Γραφική Περιοχή με Καλλιέργειες και Υφαντήρια (耕织图景区): Χτίστηκε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ, και προοριζόταν να αναπαραστήσει την καθημερινή ζωή των αγροτών. Όταν η Αυτοκράτειρα Τσισί ανακαίνισε τα Θερινά Ανάκτορα, άφησε αυτήν την περιοχή εκτός σχεδίου. Το 1949, η περιοχή καταλήφθηκε από τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό και εκεί χτίστηκε ένα εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού. Το 2003, η περιοχή ενσωματώθηκε και πάλι στα Θερινά Ανάκτορα και ορισμένα από τα παλαιά κτίρια αποκαταστάθηκαν.

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Longevity Hill, Summer Palace, Beijing». www.travelchinaguide.com. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2019. 
  2. «Summer Palace - Nomination file» (PDF). 
  3. Centre, UNESCO World Heritage. «Summer Palace, an Imperial Garden in Beijing». UNESCO World Heritage Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2019. 
  4. «Summer Palace, Beijing Yiheyuan: Facts, History, Opening Hours». www.travelchinaguide.com. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2019. 
  5. The palace of shame that makes China angry
  6. Zhu, Weizheng (23 Απριλίου 2015). Rereading Modern Chinese History. BRILL. σελ. 351. 
  7. «Convert story to meters - Conversion of Measurement Units». www.convertunits.com. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2019. 
  8. «Summer Palace Marble Boat - Beijing Summer Palace, Yiheyuan». www.travelchinaguide.com. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2019.