Η ζήλια του Μπαρμπουιγιέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η ζήλια του Μπαρμπουιγιέ
Πορτρέτο του Μολιέρου
ΣυγγραφέαςΜολιέρος
ΤίτλοςLa jalousie du barbouillé
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1646[1]
Ημερομηνία δημοσίευσης1663
Μορφήθεατρικό έργο

Η ζήλια του Μπαρμπουιγιέ (γαλλικός τίτλος: La Jalousie du Barbouillé) είναι μονόπρακτη φάρσα σε πρόζα του Μολιέρου. Είναι ένα από τα πρώτα έργα του συγγραφέα, η ημερομηνία δημιουργίας του δεν είναι γνωστή, πιθανότατα γύρω στο 1650 κατά τη διάρκεια περιοδειών του θιάσου του Μολιέρου εκτός Παρισιού. Η ημερομηνία και ο τόπος της πρώτης παράστασης είναι άγνωστες, στο Παρίσι παρουσιάσθηκε τον Δεκέμβριο του 1660 και στη συνέχεια αρκετές φορές μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1664, πριν αφαιρεθεί από το ρεπερτόριο του θιάσου του Μολιέρου.[2]

Στο έργο εμφανίζονται ο ζηλιάρης σύζυγος, η άπιστη σύζυγος, ο αυθάδης υπηρέτης και ο γιατρός που προσπαθεί να αποδείξει την ευρυμάθειά του, μερικά από τα αγαπημένα θέματα του Μολιέρου που στη συνέχεια της καριέρας του επανέλαβε και ανέπτυξε και σε άλλες κωμωδίες.[3]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λε Μπαρμπουιγιέ είναι παντρεμένος με την Ανζελίκ. Δεν είναι όμως ικανοποιημένος με τη γυναίκα του που, όπως λέει, τον παραμελεί και αυτό τον εξοργίζει. Ζητά τη συμβουλή του γιατρού για το πώς να την τιμωρήσει. Ο γιατρός τον συμβουλεύει με ακατανόητες φράσεις χωρίς νόημα και λατινικές εκφράσεις, που μόνο εξοργίζουν τον Μπαρμπουιγιέ, ο οποίος όμως τρέχει πίσω του.

Στην επόμενη σκηνή εμφανίζεται η γυναίκα του, η οποία επίσης παραπονιέται για τον σύζυγό της στον εραστή της Βαλέριο. Η υπηρέτριά της τους προειδοποιεί για την άφιξη του Μπαρμπουιγιέ αλλά αυτός τους προλαβαίνει και ξεκινά έναν καυγά για την παρουσία του Βαλέριου. Ο Γκόργκιμπους, ο πατέρας της Ανζελίκ, περνώντας τυχαία παρεμβαίνει αλλά δεν καταφέρνει να τους συμβιβάσει. Ο γιατρός, που εμπλέκεται πάλι, μόνο χειροτερεύει τα πράγματα και απομακρύνεται από τη σκηνή από τον Μπαρμπουιγιέ.[4]

Η Ανζελίκ αποφασίζει να πάει σε έναν χορό, όπου ελπίζει να συναντήσει τον Βαλέριο. Κατά την επιστροφή της, βρίσκει την πόρτα κλειστή και τον άντρα της στο παράθυρο, ο οποίος αρνείται να την αφήσει να μπει και τη διώχνει. Προσποιείται ότι αυτοκτονεί με μαχαίρι από την απελπισία της και ο Μπαρμπουιγιέ, δύσπιστος, κατεβαίνει για να δει τι συμβαίνει. Η Ανζελίκ αρπάζει την ευκαιρία, μπαίνει μέσα στο σπίτι και κλείνει την πόρτα πίσω της. Η κατάσταση τότε αντιστρέφεται: είναι ο Μπαρμπουιγιέ που είναι τώρα κλειδωμένος έξω. Ο καυγάς ξαναρχίζει. Η Αντζελίκ παραπονιέται στον πατέρα της, που έχει επιστρέψει, ότι ο άντρας της επιστρέφει σπίτι τέτοια ώρα από τα γλέντια του, μεθυσμένος. Ο Μπαρμπουιγιέ, προσπαθεί απελπισμένα να δικαιολογηθεί και εξαγριώνεται. Ο γιατρός, που ήρθε τρέχοντας ακούγοντας τη φασαρία, προσφέρεται να τους απαγγείλει ένα κεφάλαιο από τον Αριστοτέλη.[5]

Σχόλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μολιέρος εμπνεύστηκε την υπόθεση από το 4ο διήγημα της 7ης ημέρας από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου Ο Ζηλιάρης που διορθώθηκε και πιθανότατα δανείστηκε θέματα από την ιταλική φάρσα Ο ζηλιάρης χωριάτης της κομέντια ντελ άρτε.

Αργότερα ξαναχρησιμοποίησε τα θέματα σε άλλα έργα του, όπως στο Ζωρζ Νταντέν ή Ο αμήχανος σύζυγος (1668), όπου διατηρεί και επεκτείνει αρκετά στοιχεία του έργου. Το επεισόδιο με τον γιατρό επαναλαμβάνεται και αναπτύσσεται και σε άλλες κωμωδίες, μεταξύ άλλων στον Ιπτάμενο γιατρό (1645;), Γάμος με το στανιό (1664), Ο έρωτας γιατρός (1665) κ.ά.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]