Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι (ταινία, 1937)

Αυτό είναι ένα καλό λήμμα. Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι
Snow White and the Seven Dwarfs
Κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΝτέιβιντ Χαντ
Γουίλιαμ Κοτρέλ
Ουίλφρεντ Τζάκσον
Λάρι Μόρεϊ
Περς Πίαρς
Μπεν Σάρπστιν
ΠαραγωγήΓουώλτ Ντίσνεϋ
ΣενάριοΤεντ Σιρς
Ρίτσαρντ Κρίντον
Όττο Ένγκλαντερ
Ντικ Ρίκαρντ
Ερλ Χερντ
Μέριλ Ντε Μάρις
Ντόροθι Ανν Μπλανκ
Γουέμπ Σμιθ
Βασισμένο σεΗ Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι
των αδελφών Γκριμ
Ηθοποιοί φωνήςΑντριάνα Κασελότι
Λουσίλ Λα Βερν
Χάρι Στόκγουελ
Ρόι Άτγουελ
Πίντο Κόλβιγκ
Ότις Χάρλαν
Σκότι Μάτρο
Μπίλι Γκίλμπερτ
Έντι Κόλινς
Μορόνι Όλσεν
Στούαρτ Μπιούκαναν
ΜουσικήΦρανκ Τσόρτσιλ
Πολ Σμιθ
Λι Χαρλάιν
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Productions
ΔιανομήRKO Radio Pictures
Πρώτη προβολή21 Δεκεμβρίου 1937
Κυκλοφορία4 Φεβρουαρίου 1938
Διάρκεια83 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$1.49 εκατομμύρια[1]
Ακαθάριστα έσοδα$418 εκατομμύρια[2]
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι (πρωτότυπος τίτλος:Snow White and the Seven Dwarfs) είναι μια αμερικανική κινηματογραφική ταινία φαντασίας - μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων του 1937. Η παραγωγή έγινε από την Walt Disney Productions, ενώ η διανομή από την RKO Pictures. Βασίζεται στο ομότιτλο Γερμανικό παραμύθι των Αδελφών Γκριμ και αποτελεί την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της Disney. Ο επικεφαλής σκηνοθέτης ήταν ο Ντέιβιντ Χαντ, ενώ οι Ουίλιαμ Κοτρέλ, Ουίλφρεντ Τζάκσον, Λάρι Μόρεϊ, Περς Πιρς και Μπεν Σάρπστιν σκηνοθέτησαν τις μεμονωμένες σκηνές της ταινίας.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Carthay Circle στις 21 Δεκεμβρίου 1937, ακολουθούμενη από ευρεία κυκλοφορία στις 4 Φεβρουαρίου 1938. Απετέλεσε κριτική και εμπορική επιτυχία με έσοδα $8 εκατομμυρίων κατά την αρχική της κυκλοφορία, κάτι που σύντομα την έκανε την ταινία με τα περισσότερα έσοδα για εκείνη την περίοδο. Η δημοτικότητα της ταινίας οδήγησε στο να επανακυκλοφορήσει στις αίθουσες αρκετές φορές μέχρι την κυκλοφορία της σε home video τη δεκαετία του 1990. Προσαρμοσμένη για τον πληθωρισμό, είναι μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες στο box office της Βόρειας Αμερικής.

Στην 11η Απονομή των Βραβείων Όσκαρ, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ βραβεύτηκε με Τιμητικό Βραβείο Όσκαρ και η ταινία ήταν υποψήφια στην κατηγορία Καλύτερης Μουσικής την προηγούμενη χρονιά. Το 1989, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών θεώρησε την ταινία «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική» και την επέλεξε για τη διατήρησή της στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου. Βρίσκεται επίσης στη λίστα με τις 100 καλύτερες Αμερικανικές ταινίες του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, το οποίο επίσης ονόμασε την ταινία ως μία από τις 10 καλύτερες Αμερικανικές ταινίες κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών το 2008. Η ανάληψη παραμυθιών από την Disney είχε σημαντικό πολιτιστικό αντίκτυπο και έφερε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δημοφιλών θεματικών πάρκων, βιντεοπαιχνιδιών και μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Χιονάτη είναι μια μοναχική πριγκίπισσα που ζει με τη μητριά της, μια ματαιόδοξη και κακιά Βασίλισσα. Η Βασίλισσα φοβάται ότι η ομορφιά της Χιονάτης θα ξεπεράσει τη δική της, για αυτό αναγκάζει τη Χιονάτη να δουλεύει ως λαντζέρισσα και ρωτάει κάθε μέρα τον Καθρέφτη της «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η πιο όμορφη απ' όλες;». Για χρόνια ο καθρέφτης απαντούσε πάντα ότι η Βασίλισσα είναι η ομορφότερη, προκαλώντας την ικανοποίησή της.

Μια μέρα, ο Καθρέφτης ενημερώνει τη Βασίλισσα ότι η Χιονάτη είναι πλέον «η ομορφότερη». Η Βασίλισσα από τη ζήλια της, διατάζει στον Κυνηγό της να πάει τη Χιονάτη στο δάσος και να τη σκοτώσει. Επιπλέον, απαιτεί να της φέρει την καρδιά της σε ένα κουτί, ως απόδειξη ότι εκτέλεσε τη διαταγή της. Ωστόσο, ο Κυνηγός δεν μπορεί να σκοτώσει τη Χιονάτη. Με δάκρυα στα μάτια την παρακαλεί να τον συγχωρέσει, αποκαλύπτοντας ότι η Βασίλισσα θέλει να τη σκοτώσει και την προτρέπει να το σκάσει μακριά στο δάσος, χωρίς να κοιτάξει πίσω. Χαμένη και τρομαγμένη, η Χιονάτη γίνεται φίλη με ζώα του δάσους, που την οδηγούν σε ένα μικρό σπίτι στο ξέφωτο του δάσους. Βρίσκοντας επτά μικρές καρέκλες, η Χιονάτη υποθέτει ότι το βρώμικο σπίτι ανήκει σε εφτά ορφανά.

Στην πραγματικότητα, ανήκει σε επτά ενήλικες νάνους - Σοφός, Γκρινιάρης, Χαρούμενος, Υπναράς, Ντροπαλός, Συναχωμένος και Χαζούλης - οι οποίοι εργάζονται σε ένα κοντινό ορυχείο. Επιστρέφοντας στο σπίτι, μένουν έκπληκτοι, επειδή βρίσκουν το σπίτι τους καθαρό και υποψιάζονται ότι ένας εισβολέας έχει εισβάλει στο σπίτι τους. Βρίσκουν τη Χιονάτη στον επάνω όροφο να κοιμάται σε τρία από τα κρεβάτια τους. Η Χιονάτη ξυπνά και βλέπει τους νάνους δίπλα από το κρεβάτι της και συστήνεται. Όλοι οι νάνοι την υποδέχονται στο σπίτι τους, αφού μαθαίνουν ότι μπορεί να μαγειρεύει και να καθαρίζει για αυτούς. Η Χιονάτη φροντίζει το σπίτι για τους νάνους, ενώ εκείνοι δουλεύουν στο ορυχείο, ψάχνοντας για πολύτιμους λίθους κατά τη διάρκεια της ημέρας, και το βράδυ όλοι τραγουδούν, παίζουν μουσική και χορεύουν.

Εν τω μεταξύ, η Βασίλισσα ανακαλύπτει ότι η Χιονάτη είναι ακόμα ζωντανή, όταν ο Καθρέφτης απαντά και πάλι ότι η Χιονάτη είναι η ομορφότερη στη γη και της αποκαλύπτει ότι η καρδιά μέσα στο κουτί είναι στην πραγματικότητα ενός γουρουνιού. Χρησιμοποιώντας μαγεία μεταμορφώνει τον εαυτό της σε γριά και δημιουργεί ένα δηλητηριασμένο μήλο, το οποίο ρίχνει, όποιον το τρώει, στον «Ύπνο του Θανάτου», μια κατάρα, η οποία μπορεί να σπάσει μόνο με «το πρώτο φιλί της αληθινής αγάπης». Μια εκδοχή, την οποία απορρίπτει, μιας και είναι σίγουρη ότι η Χιονάτη θα θαφτεί ζωντανή. Η Βασίλισσα πηγαίνει στο εξοχικό σπίτι ενώ οι νάνοι λείπουν, αλλά τα ζώα την καταλαβαίνουν και τρέχουν να τους προειδοποιήσουν. Προσποιούμενη πιθανή καρδιακή προσβολή, η Βασίλισσα ξεγελά τη Χιονάτη να την αφήσει να εισέλθει στο σπίτι για να ξεκουραστεί. Η Βασίλισσα βάζει τη Χιονάτη να δαγκώσει το δηλητηριασμένο μήλο με την πρόφαση ότι είναι ένα μαγικό μήλο, το οποίο εκπληρώνει ευχές. Καθώς η Χιονάτη αποκοιμιέται, η Βασίλισσα διακηρύσσει ότι τώρα αυτή είναι η ομορφότερη στη γη. Οι νάνοι επιστρέφουν με τα ζώα, καθώς η Βασίλισσα εγκαταλείπει το σπίτι, και την κυνηγάνε, εγκλωβίζοντας την σε έναν γκρεμό. Εκείνη προσπαθεί να ρίξει έναν ογκόλιθο πάνω τους, αλλά πριν προλάβει να το κάνει, ένας κεραυνός χτυπάει στο σημείο που βρίσκεται, ρίχνοντάς την στο κενό και οδηγώντας την στον θάνατο.

Οι νάνοι επιστρέφουν στο σπίτι τους και βρίσκουν τη Χιονάτη, η οποία φαινομενικά δείχνει νεκρή. Απρόθυμοι να τη θάψουν, την τοποθετούν μέσα σε ένα γυάλινο φέρετρο σε ένα ξέφωτο στο δάσος. Μαζί με τα ζώα του δάσους, την επισκέπτονται καθημερινά, θρηνώντας για εκείνην. Έναν χρόνο μετά, ένας Πρίγκιπας, ο οποίος είχε γνωρίσει και ερωτευτεί τη Χιονάτη, μαθαίνει για τον αιώνιο ύπνο της και επισκέπτεται το φέρετρό της. Θλιμμένος από τον φαινομενικό θάνατό της, σκύβει και τη φιλάει, σπάζοντας άθελά του την κατάρα και κάνοντας τη Χιονάτη να ξυπνήσει. Οι νάνοι και τα ζώα χαίρονται καθώς ο Πρίγκηπας παίρνει τη Χιονάτη στο κάστρο του.

Ηθοποιοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ συστήνει έναν έναν τους εφτά νάνους σε μια σκηνή από το αυθεντικό κινηματογραφικό τρέιλερ της ταινίας το 1937.
  • Αντριάνα Κασελότι ως Χιονάτη: Η Χιονάτη είναι μια νεαρή πριγκίπισσα, της οποίας η μητριά μετά τον θάνατο του πατέρα της και βασιλιά της χώρας, την ανάγκασε να δουλεύει ως υπηρέτρια στο κάστρο. Παρά το γεγονός αυτό, η Χιονάτη διατηρεί έναν εύθυμο, αλλά συχνά αφελή, χαρακτήρα.
  • Λουσίλ Λα Βερν ως Κακιά Βασίλισσα: Η μητριά της Χιονάτης. Μόλις ο Μαγικός Καθρέφτης της αποκαλύπτει πως η Χιονάτη είναι πιο όμορφη από αυτή, διατάζει έναν Κυνηγό να τη σκοτώσει στο δάσος. Όταν ανακαλύπτει πως η Χιονάτη δεν πέθανε, μεταμορφώνεται σε γριά ζητιάνα και δίνει στη Χιονάτη ένα δηλητηριασμένο μήλο ώστε να τη σκοτώσει.
  • Χάρι Στόκγουελ ως Πρίγκιπας: Βλέπει τη Χιονάτη στην αρχή της ταινίας να τραγουδάει στο πηγάδι των ευχών. Ερωτεύεται κεραυνοβόλα τόσο την ίδια όσο και τη φωνή της. Επανεμφανίζεται στο τέλος της ταινίας, όπου με ένα φιλί της δίνει ξανά ζωή.
  • Ρόι Άτγουελ ως Σοφός: Αποτελεί τον αρχηγό των Επτά Νάνων. Φοράει γυαλιά, και συχνά μπερδεύει τα λόγια του.
  • Πίντο Κόλβιγκ σε διπλό ρόλο ως Γκρινιάρης και Υπναράς: Ο Γκρινιάρης αρχικά δεν εγκρίνει την παρουσία της Χιονάτης στο σπίτι των Επτά Νάνων, αλλά αργότερα την προειδοποιεί να προσέχει από τη Βασίλισσα και την απειλή της. Όταν μαθαίνει ότι η Χιονάτη βρίσκεται σε κίνδυνο, τρέχει να τη βοηθήσει και μάλιστα ηγείται της προσπάθειας διάσωσής της. Έχει τη μεγαλύτερη μύτη από όλους τους Νάνους και συχνά απεικονίζεται με το ένα μάτι κλειστό, ενώ συνηθίζει να καυγαδίζει με τον Σοφό. Ο Υπναράς είναι πάντα κουρασμένος και εμφανίζεται λακωνικός στις περισσότερες περιπτώσεις. Ο Στέρλινγκ Χόλογουεϊ, ο οποίος αργότερα χάρισε τη φωνή του σε αρκετούς χαρακτήρες σε ταινίες της Disney, θα ήταν αυτός που αρχικά θα χάριζε τη φωνή του στον Υπναρά.
  • Ότις Χάρλαν ως Χαρούμενος: Ο Χαρούμενος είναι ο εύθυμος νάνος ενώ απεικονίζεται να χαμογελάει συνεχώς.
  • Σκότι Μάτρο ως Ντροπαλός: Είναι ο πιο ντροπαλός (εξ'ου και το όνομά του) από όλους τους Νάνους. Κοκκινίζει και αισθάνεται αμήχανα κάθε φορά που στρέφεται πάνω του η προσοχή.
  • Μπίλι Γκίλμπερτ ως Συναχωμένος: Κέρδισε το όνομά του από τα εξαιρετικά ισχυρά φτερνίσματά του, τα οποία προκαλούνται από την αλλεργική ρινίτιδα που έχει. Μπορεί με το φτέρνισμά του να μετακινήσει μέχρι και τα πιο βαριά αντικείμενα του χώρου όπου βρίσκεται.
  • Έντι Κόλινς ως Χαζούλης: Αποτελεί τον μόνο Νάνο που δεν έχει γένια. Είναι μουγκός με τον Χαρούμενο να εξηγεί στη Χιονάτη ότι απλά «δεν προσπάθησε ποτέ να μιλήσει». Στο τρέιλερ, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ τον περιγράφει ως «καλό, αλλά κάπως ηλίθιο». Αρχικά, πριν αποφασιστεί να παραμείνει ο χαρακτήρας μουγκός, ο Μελ Μπλανκ ήταν αυτός που θα του δάνειζε τη φωνή του.
  • Μορόνι Όλσεν ως Μαγικός Καθρέφτης: Ο σκλάβος του Μαγικού Καθρέφτη εμφανίζεται ως πράσινη μάσκα έχοντας γύρω του σύννεφα καπνού. Η Βασίλισσα τον ρωτάει συχνά ποια είναι «η ομορφότερη» στη γη.
  • Στούαρτ Μπιούκαναν ως Κυνηγός: Παρά την ιδιότητά του ως «δολοφόνος», ο Κυνηγός δεν αντέχει να σκοτώσει τη Χιονάτη, ακόμα και όταν η Βασίλισσα τον διατάζει να πάρει την καρδιά της.

Ελληνική μεταγλώττιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ελληνική μεταγλώττιση έγινε το 1974.[3]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κινηματογραφικό τρέιλερ της ταινίας, το οποίο περιλαμβάνει κριτικές, σκηνές από την παραγωγή και συστάσεις των χαρακτήρων με βάση την προσωπικότητά τους.

Η ανάπτυξη της Χιονάτης και των επτά νάνων ξεκίνησε στις αρχές του 1934 και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ ανακοίνωσε την παραγωγή της πρώτης του ταινίας μεγάλου μήκους, η οποία θα κυκλοφορούσε από τη Walt Disney Productions,[4] στην εφημερίδα The New York Times.[5] Ένα βράδυ, ο Ντίσνεϋ, εξιστόρησε ολόκληρη την ιστορία στο προσωπικό του, ανακοινώνοντας ότι η ταινία θα γινόταν μεγάλου μήκους.[6]

Πριν τη Χιονάτη και οι επτά νάνοι, τα στούντιο ασχολούνταν κατά κύριο λόγω με την παραγωγή ταινιών κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, με θέματα των σειρών Μίκυ Μάους και Silly Symphonies. Ο Ντίσνεϋ ευελπιστούσε να επεκτείνει το κύρος των στούντιο και τα έσοδα, με το να ξεκινήσει να φτιάχνει ταινίες μεγάλου μήκους,[7] και εκτίμησε ότι Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι θα μπορούσε να υλοποιηθεί με προϋπολογισμό $250.000, κάτι που αντιστοιχούσε στο δεκαπλάσιο προϋπολογισμό για ένα επεισόδιο της σειράς Silly Symphonies.[5]

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι θα ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που θα γινόταν με τον παραδοσιακό τρόπο εικονογράφησης με κελιά στην ιστορία,[4] και ως τέτοια, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ, έπρεπε να αγωνιστεί για να καταφέρει να τη φέρει εις πέρας. Ο αδελφός του και συνεταίρος του, Ρόι Ο. Ντίσνεϋ, αλλά και η σύζυγός του Λίλιαν, προσπάθησαν να τον μεταπείσουν,[7] ενώ η κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ αναφερόταν εσκεμμένα στην ταινία ως «η τρέλα του Ντίσνεϋ», καθώς η ταινία βρισκόταν ακόμα στο στάδιο της παραγωγής. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να βάλει το σπίτι του υποθήκη, ώστε να μπορέσει να τελειώσει την παραγωγή της ταινίας, η οποία στοίχισε τελικά $1,488,422.74, ένα τεράστιο ποσό για ταινία μεγάλου μήκους το 1937.[1]

Ανάπτυξη ιστορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 9 Αυγούστου 1934, 21 σελίδες σημειώσεων με τον τίτλο «Χιονάτη εισηγήσεις», συντάχθηκαν από τον Ρίτσαρντ Κρίντον, υποδηλώνοντας τους κύριους χαρακτήρες, όπως επίσης και καταστάσεις και αστεία για την ιστορία. Όπως ο Ντίσνεϋ είχε δηλώσει στο ξεκίνημα αυτού του πρότζεκτ, το βασικό θέαμα της ιστορίας για εκείνον ήταν οι Επτά Νάνοι και οι πιθανότητές τους για «αστεία» και «να τα κάνουν σαλάτα». Οι τρεις συναντήσεις για την ιστορία έγιναν τον Οκτώβριο και παρόντες ήταν οι Ντίσνεϋ, Κρίντον, Λάρι Μόρεϊ, Άλμπερτ Χάρτερ, Τεντ Σιρς και Πίντο Κόλβιγκ, οι οποίοι λάτρευαν τέτοια θέματα. Σε αυτό το σημείο, ο Ντίσνεϋ ένιωσε ότι η ιστορία έπρεπε να ξεκινήσει με την ανακάλυψη του σπιτιού των νάνων από τη Χιονάτη.[5] Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ εισηγήθηκε από την αρχή ότι κάθε ένας από τους νάνους, των οποίων τα ονόματα και η προσωπικότητα δεν δηλώνεται στο αυθεντικό παραμύθι, θα μπορούσαν να είχαν ανεξάρτητες προσωπικότητες. Τα ονόματα των νάνων επιλέχθηκαν από μια δεξαμενή πενήντα περίπου ονομάτων, συμπεριλαμβανομένων και των Νευρικός, Καθαρός, Ζαλισμένος, Σημαδεμένος, Ασθματικός, Φαλακρός, Φλύαρος, Κομψός, Περιφρονητικός, Γρήγορος, Τεμπέλης, Φουσκωμένος, Μεγαλομανής, Κοντόχοντρος, Μικρός και Θορυβώδης.[8] Οι τελικοί εφτά διαλέχτηκαν με τη μέθοδο του αποκλεισμού. Ο αρχηγός των νάνων έπρεπε να είναι πομπώδης, αυτάρεσκος και ενθουσιώδης και ονομάστηκε Σοφός καθώς οι υπόλοιποι πήραν τα ονόματά τους από τα διακριτά χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους. Στο τέλος των συναντήσεων του Οκτωβρίου, ωστόσο, μόνο οι Σοφός, Γκρινιάρης, Ντροπαλός, Υπναράς και Χαρούμενος από τους τελικούς επτά είχαν ονομαστεί. Σε αυτό το σημείο οι Συναχωμένος και Χαζούλης είχαν αντικατασταθεί από τον Νευρικό και έναν έβδομο ανώνυμο νάνο.[1]

Μαζί με την εστίαση στα χαρακτηριστικά και τις κωμικές δυνατότητες των νάνων, το σχεδιάγραμμα της ιστορίας του Κρίντον που είχε γραφτεί κατά τις συναντήσεις του Οκτωβρίου, περιελάμβανε μια συνεχής ροή αστείων, καθώς και την προσπάθεια της Βασίλισσας να σκοτώσει τη Χιονάτη, με μια δηλητηριασμένη κτένα, ένα στοιχείο που είχε παρθεί από την αυθεντική ιστορία των αδελφών Γκριμ. Αφού θα έπειθε τη Χιονάτη να χρησιμοποιήσει την κτένα, η μεταμορφωμένη Βασίλισσα θα το έσκαγε αλλά οι νάνοι θα έφταναν έγκαιρα για να αφαιρέσουν την κτένα από τα μαλλιά της Χιονάτης. Μετά την αποτυχία της προσπάθειάς της με την κτένα, η Βασίλισσα θα αιχμαλώτιζε τον Πρίγκιπα στο μπουντρούμι του κάστρου της, όπου θα ερχόταν (σκίτσα δείχνουν αυτό το γεγονός απεικονίζοντας και τη Βασίλισσα αλλά και τη Μάγισσα) και με μαγεία θα ζωντάνευε τους σκελετούς του μπουντρουμιού, κάνοντάς τους να χορεύουν για εκείνον και προσδιορίζοντας έναν από τους σκελετούς ως «Πρίγκιπα Όσβαλντ», ένα παράδειγμα της πιο χιουμοριστικής ατμόσφαιρας της αρχικής προσέγγισης στην ιστορία.[5] Στις σημειώσεις είναι γραμμένο ότι η Βασίλισσα έχει τη δύναμη της μαγείας μόνο μέσα στο κάστρο της. Με τον Πρίγκιπα να αρνείται να την παντρευτεί, η Βασίλισσα τον αφήνει να πεθάνει (ένα σκίτσο δείχνει τον Πρίγκιπα παγιδευμένο σε έναν υπόγειο θάλαμο ο οποίος γεμίζει νερό)[9] καθώς εκείνη φτάνει στο σπίτι των νάνων με το δηλητηριασμένο μήλο. Τα ζώα του δάσους θα βοηθούσαν τον Πρίγκιπα να δραπετεύσει και να βρει το άλογό του. Ο Πρίγκιπας θα έφτανε στο σπίτι για να σώσει τη Χιονάτη αλλά πήρε τον λάθος δρόμο (παρά τις προειδοποιήσεις των ζώων και του αλόγου του, τα οποία όμως, σε αντίθεση με τη Χιονάτη, δεν μπορεί να καταλάβει). Έτσι λοιπόν, δεν θα έφτανε έγκαιρα για να σώσει τη Χιονάτη από τη Βασίλισσα, αλλά θα μπορούσε να τη σώσει με το πρώτο φιλί της αληθινής αγάπης. Αυτή η πλοκή δεν χρησιμοποιήθηκε στην τελική ταινία, αν και πολλά σκίτσα από τις σκηνές στο μπουντρούμι είχαν γίνει ήδη από τον Φέρντιναντ Χόβαρθ.

Άλλα παραδείγματα της πιο κωμικής φύσης της ιστορίας σε αυτό το σημείο περιελάμβαναν εισηγήσεις για μια «χοντρή, τρελή, καρτουνίστικη, αυτάρεσκη» Βασίλισσα.[5] Ο Πρίγκιπας ήταν επίσης περισσότερο ως κλόουν και θα έκανε καντάδα στη Χιονάτη με πιο κωμικό τρόπο. Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ ενθάρρυνε όλο το προσωπικό των στούντιο να συνεισφέρουν στην ιστορία, προσφέροντας πέντε δολάρια για κάθε αστείο: όπως τα αστεία που περιελάμβαναν τις μύτες των νάνων να αναδύονται από το ξύλο του κρεβατιού όταν πρωτογνώρισαν τη Χιονάτη.[10]

Ο Ντίσνεϋ άρχισε να ανησυχεί ότι αυτή η κωμική προσέγγιση θα μείωνε την αξιοπιστία των χαρακτήρων και αισθανόμενος ότι χρειαζόταν περισσότερος χρόνος για την ανάπτυξη της Βασίλισσας, συνέστησε στις 6 Νοεμβρίου να δοθεί προσοχή αποκλειστικά σε «σκηνές όπου μόνο η Χιονάτη, οι Νάνοι, τα πουλιά και τα ζώα εμφανίζονται». Τα ονόματα και οι προσωπικότητες των νάνων, ωστόσο, ήταν ακόμα «ανοικτά για αλλαγές». Μια συνάντηση στις 16 Νοεμβρίου είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός νέου σχεδιαγράμματος με τον τίτλο «οι Νάνοι ανακαλύπτουν τη Χιονάτη», όπου εμφανίστηκε ο χαρακτήρας του Χαζούλη,[5] ο οποίος τελικά αποδείχθηκε ο πιο επιτυχημένος και δημοφιλής χαρακτήρας των νάνων.[8] Για το υπόλοιπο 1934, ο Ντίσνεϋ ανέπτυξε περισσότερο την ιστορία μόνος του, ευρισκόμενος σε δίλημμα για τα χαρακτηριστικά της Βασίλισσας, για την οποία ένιωσε ότι δεν θα μπορούσε πλέον να είναι «χοντρή» και «τρελή», αλλά «εξαιρετικά όμορφη», μια πιθανότητα η οποία είχε ήδη αναφερθεί σε προηγούμενες συναντήσεις για την ιστορία. Ο Ντίσνεϋ δεν επικεντρώθηκε ξανά στο πρότζεκτ μέχρι το φθινόπωρο του 1935. Πιστεύεται ότι μπορεί να αμφέβαλλε για τις ικανότητές τις δικές του αλλά και των στούντιο να τελειώσουν την ταινία, και ότι το ταξίδι του στην Ευρώπη εκείνο το καλοκαίρι, απεκατέστησε την αυτοπεποίθησή του. Σε αυτό το σημείο, ο Ντίσνεϋ και οι συγγραφείς επικεντρώθηκαν στις σκηνές όπου η Χιονάτη και οι νάνοι συστήνονται στο κοινό αλλά και μεταξύ τους. Ανέθεσε τις πιθανές αποστολές για όλους όσους εργάζονταν στην ταινία σε ένα υπόμνημα στις 25 Νοεμβρίου 1935 και αποφάσισε τις προσωπικότητες των νάνων.[5]

Αρχικά θεωρήθηκε ότι οι νάνοι θα αποτελούσαν τη βασική εστίαση της ιστορίας και αρκετές σκηνές γράφτηκαν για τους επτά χαρακτήρες. Ωστόσο, σε κάποιο σημείο, αποφασίστηκε ότι η κύρια ώθηση της ιστορίας προερχόταν από τη σχέση της Βασίλισσας και της Χιονάτης[10] και για αυτό τον λόγο, αρκετές σκηνές που περιελάμβαναν τους νάνους αφαιρέθηκαν από την ταινία. Η πρώτη, η οποία είχε εικονογραφηθεί πλήρως πριν αφαιρεθεί, έδειχνε τον Σοφό και τον Γκρινιάρη να διαφωνούν για το αν η Χιονάτη θα έπρεπε να μείνει μαζί τους. Μια άλλη, επίσης εικονογραφημένη πλήρως, θα έδειχνε τους νάνους να τρώνε σούπα πολύ βρώμικα και κάνοντας θόρυβο, με τη Χιονάτη να προσπαθεί ανεπιτυχώς να τους διδάξει πώς να τρώνε «σαν κύριοι». Μια μερικώς εικονογραφημένη σκηνή, περιελάμβανε τους νάνους να κάνουν μια συνάντηση, όπου προσπαθούν να σκεφτούν τι δώρο να κάνουν στη Χιονάτη. Αυτό θα το ακολουθούσε μια σκηνή όπου με μεγάλη λεπτομέρεια, με τους νάνους και τα ζώα του δάσους να φτιάχνουν ένα κρεβάτι για την πριγκίπισσα. Αυτό επίσης αφαιρέθηκε, καθώς θεωρήθηκε ότι επιβράδυνε την εξέλιξη της ιστορίας.[10] Οι σκηνές όπου οι νάνοι τρώνε σούπα και της κατασκευής του κρεβατιού εικονογραφήθηκαν από τον Γουόρντ Κίμπολ, ο οποίος είχε αποθαρρυνθεί πλήρως από αυτή την αφαίρεση και ήθελε να εγκαταλείψει τα στούντιο. Ωστόσο, ο Ντίσνεϋ τον έπεισε να μείνει, προάγοντάς τον σε επικεφαλής στην εικονογράφηση του Τζίμινι Κρίκετ στην επόμενη ταινία μεγάλου μήκους, τον Πινόκιο (1940).[11]

Εικονογράφηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάσημη σκηνή με το τραγούδι «Heigh-Ho» από τη Χιονάτη εικονογραφήθηκε από τον Σιέιμους Κολχέιν.

Τον πρώτο λόγο στον σχεδιασμό της ταινίας είχε ο καλλιτέχνης ιδεών Άλμπερτ Χάρτερ. Όλα τα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία, από τις εμφανίσεις των χαρακτήρων, μέχρι το πώς θα έμοιαζαν οι βράχοι στο φόντο, έπρεπε να περάσουν από την έγκριση του Χάρτερ, πριν οριστικοποιηθούν.[9] Δύο άλλοι καλλιτέχνες ιδεών — ο Φέρντιναντ Χόβαρθ και ο Γκουστάφ Τένγκρεν— επίσης συνείσφεραν στο οπτικό στυλ της ταινίας. Ο Χόβαρθ ανέπτυξε έναν αριθμό σκοτεινών εννοιών για την ταινία, αν και πολλά άλλα σχέδια τα οποία είχε αναπτύξει, τελικά απορρίφθηκαν από την ομάδα του Ντίσνεϋ, ως λιγότερο εύκολο να μετατραπούν σε εικονογράφηση από αυτά του Χάρτερ. Ο Τένγκρεν χρησιμοποιήθηκε ως στυλίστας χρώματος και για να καθορίσει το στήσιμο και την ατμόσφαιρα πολλών σκηνών, καθώς δανείστηκε το στυλ του από τους Άρθουρ Ράκχαμ και Τζον Μπόερ και έτσι κατείχε την ευρωπαϊκή ποιότητα απεικόνισης την οποία ο Γουώλτ Ντίσνεϋ επιζητούσε. Σχεδίασε επίσης τις αφίσες της ταινίας και εικονογράφησε το βιβλίο τύπου. Ωστόσο, ο Χόβαρθ δεν έλαβε κάποια πίστωση για τη συμμετοχή του στην ταινία. Άλλοι καλλιτέχνες που δούλεψαν στην ταινία περιελάμβαναν τον Τζόε Γκραντ, του οποίου η πιο σημαντική συμβολή ήταν ο σχεδιασμός της γριάς μάγισσας στην οποία μεταμορφώθηκε η Κακιά Βασίλισσα.[9]

Ο Ντόναλτ Γκράχαμ ήξερε αληθινά τι δίδασκε και σου «έδειχνε» πώς να κάνεις κάτι– δεν μιλούσε απλά. Μας δίδαξε πράγματα τα οποία ήταν πολύ σημαντικά για την εικονογράφηση. Πώς να απλοποιούμε τις ζωγραφιές μας– πώς να αφαιρούμε όλες τις περιττές μουντζούρες που οι ερασιτέχνες έχουν τη συνήθεια να κάνουν. Μας έδειξε πώς να κάνουμε μια ζωγραφιά να δείχνει στέρεη. Μας δίδαξε για τα σημεία έντασης– όπως ένα λυγισμένο γόνατο και πώς το πόδι του παντελονιού πέφτει κάτω από το γόνατο και πόσο σημαντικά είναι τα ζαρώματα αυτού για να το περιγράψουν. Έμαθα τόσα πολλά από εκείνον!

Άρτ Μπάμπιτ[12]

Ο Άρτ Μπάμπιτ, ένας εικονογραφιστής που μπήκε στα στούντιο της Disney το 1932, κάλεσε εφτά από τους συναδέλφους του (που δούλευαν στο ίδιο δωμάτιο με εκείνον) για να πάνε μαζί του σε ένα μάθημα τέχνης, το οποίο είχε στήσει ο ίδιος στο σπίτι του στο Χόλιγουντ Χιλς. Αν και δεν υπήρχε δάσκαλος, ο Μπάμπιτ είχε προσλάβει ένα μοντέλο για να ποζάρει για εκείνον και τους συναδέλφους του καθώς ζωγράφιζαν. Αυτά τα «μαθήματα» ήταν εβδομαδιαία: κάθε εβδομάδα, περισσότεροι εικονογραφιστές θα συμμετείχαν. Μετά από τρεις εβδομάδες, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ κάλεσε τον Μπάμπιτ στο γραφείο του και του έκανε προσφορά να του παρέχει προμήθειες, εργασιακό χώρο και τα μοντέλα που χρειαζόταν, αν τα τμήματα αυτά μετακινούνταν στα στούντιο. Ο Μπάμπιτ έτρεξε τα τμήματα για ένα μήνα, μέχρι που ο εικονογραφιστής Χάρντι Γκραμάτκι εισηγήθηκε να καλέσουν τον Ντόναλτ Γκράχαμ, έναν δάσκαλο τέχνης από το Ινστιτούτο Chouinard που δίδαξε το πρώτο του μάθημα στα στούντιο στις 15 Νοεμβρίου 1932 και λίγες εβδομάδες αργότερα, τον ακολούθησε ο Φιλ Ντάικ.[5] Αυτά τα μαθήματα αφορούσαν κυρίως την ανθρώπινη ανατομία και κίνηση, αν και η οδηγία περιελάμβανε αργότερα και ανάλυση της δράσης, ανατομία ζώων και υποκριτική.[12]

Το πρώτο καθήκον των κινουμένων σχεδίων δεν είναι να φωτογραφίσεις ή να αντιγράψεις την πραγματική δράση ή τα πράγματα καθώς συμβαίνουν— αλλά να δώσεις μια καρικατούρα ζωής και δράσης— να απεικονίσεις στην οθόνη πράγματα τα οποία έτρεξαν μέσα στη φαντασία του κοινού για να φέρουν ζωή στα όνειρα και τις φαντασιώσεις που όλοι είχαμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας ή που φανταστήκαμε σε διάφορες μορφές κατά τη διάρκεια της ζωής μας [...] Εγώ νιώθω ότι δεν μπορούμε να κάνουμε φανταστικά πράγματα, βασισμένα στην πραγματικότητα, εκτός αν πρώτα γνωρίζουμε την πραγματικότητα. Αυτό πρέπει να αναφερθεί πολύ καθαρά σε όλους τους νέους άντρες, ακόμα και στους μεγαλύτερους.

Ουώλτ Ντίσνεϋ το 1935[13]

Αν και τα μαθήματα αρχικά περιγράφηκαν ως μια «βίαιη μάχη», με τον εκπαιδευτή και τους μαθητές να μην είναι εξοικειωμένοι ο ένας με την τέχνη του άλλου,[5] ο ενθουσιασμός και η ενέργεια και από τις δύο μεριές έκανε τα μαθήματα διεγερτικά και ευεργετικά για όλους όσους συμμετείχαν. Ο Γκράχαμ συχνά προέβαλλε τις ταινίες μικρού μήκους της Disney και, μαζί με τους εικονογραφιστές, σχολίαζαν τις αδυναμίες αλλά και τα δυνατά σημεία αυτών. Για παράδειγμα, ο Γκράχαμ κατέκρινε την εικονογράφηση του Μπάμπιτ για τον Άμπνερ το ποντίκι, στην ταινία μικρού μήκους The Country Cousin, λέγοντας ότι «πήρε μερικές από τις προφανείς κινήσεις ενός μεθυσμένου χωρίς να συντονίσει το υπόλοιπο σώμα», ενώ την επαίνεσε για το ότι διατήρησε το χιούμορ της χωρίς να γίνει «βρώμικη ή κακή ή χυδαία. Η χώρα των ποντικών πάντα περνάει πολύ όμορφα».[12]

Πολύ λίγοι από τους εικονογραφιστές στα στούντιο της Disney είχαν καλλιτεχνική εκπαίδευση (οι περισσότεροι σχεδίαζαν καρτούν σε εφημερίδες). Ανάμεσα σε αυτούς τους λίγους ήταν ο Γκριμ Νάτγουικ, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί στην Ευρώπη. Η επιτυχία του εικονογραφιστή να σχεδιάζει και να εικονογραφεί την Betty Boop για τα Fleischer Studios, έδειχνε κατανόηση της γυναικείας ανατομίας του σώματος. Έτσι, όταν ο Ντίσνεϋ προσέλαβε τον Νάτγουικ, του έδωσε να εικονογραφίσει σχεδόν αποκλειστικά γυναικείους χαρακτήρες. Οι προσπάθειες εικονογράφισης της Περσεφόνης, της πρωταγωνίστριας της ταινίας The Goddess of Spring, αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς. Η εικονογράφιση του Νάτγουικ για την ηρωίδα της ταινίας Cookie Carnival έδειξε πιο υποσχόμενη και, εν τέλη, ο εικονογραφιστής χρησιμοποιήθηκε για να εικονογραφήσει την ίδια τη Χιονάτη. Αν και δόθηκε live action υλικό της Χιονάτης, του Πρίγκιπα και της Βασίλισσας, το οποίο βιντεογραφήθηκε ως αναφορά για τους εικονογραφιστές, οι καλλιτέχνες το απέρριψαν, καθώς θεώρησαν ότι εμπόδιζε την παραγωγή αποτελεσματικής καρικατούρας. Σε κανένα από τα σχέδια του Μπάμπιτ για τη Βασίλισσα δεν χρησιμοποιήθηκε live action υλικό,[14] παρά τις ενστάσεις των Γκράχαμ και Νάτγουικ. Ωστόσο, μερικές σκηνές της Χιονάτης και του Πρίγκιπα έγιναν απευθείας από live action υλικό.[12]

Η νέα πολυλειτουργική κάμερα των στούντιο έδωσε την αίσθηση των τριών διαστάσεων σε αρκετές σκηνές και χρησιμοποιήθηκε επίσης για να δώσει το περιστρεφόμενο εφέ στη σκηνή όπου η Βασίλισσα μεταμορφώνεται σε μάγισσα.

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τραγούδι «Heigh-Ho» στο κινηματογραφικό τρέιλερ της ταινίας.
Κύριο λήμμα: Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι (soundtrack)

Τα τραγούδια της ταινίας συνέθεσαν οι Φρανκ Τσόρτσιλ και Λάρι Μόρεϊ. Ο Πολ Σμιθ και ο Λι Χαρλάιν συνέθεσαν τη μουσική επένδυση. Γνωστά τραγούδια από το έργο περιλαμβάνουν τα «Heigh-Ho», «Some Day My Prince Will Come» και «Whistle While You Work». Καθώς η Disney δεν είχε τη δική της δισκογραφική εταιρεία εκείνη την περίοδο, τα δικαιώματα έκδοσης για τη μουσική και τα τραγούδια χορηγήθηκαν μέσω της εταιρίας Bourne Co. Music Publishers, η οποία και συνεχίζει να τα κατέχει μέχρι σήμερα. Στα μετέπειτα χρόνια, τα στούντιο κατάφεραν να αποκτήσουν πίσω τα δικαιώματα της μουσικής για αρκετές άλλες ταινίες τους, αλλά όχι για τη Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι.

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι έγινε η πρώτη αμερικανική ταινία που είχε soundtrack άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε σε σύνδεση με την ταινία. Πριν την ταινία, η ηχογράφηση ενός soundtrack δεν ακουγόταν και ήταν ελάχιστης αξίας για το εκάστοτε στούντιο.

Κινηματογραφικές επιρροές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκείνη την περίοδο, ο Ντίσνεϋ ενθάρρυνε το προσωπικό να δει μια ποικιλία ταινιών. Αυτές οι ταινίες κυμαίνονταν από την επικρατούσα τάση, όπως η ταινία Ρωμαίος και Ιουλιέτα (1936) — στην οποία η Disney έκανε απευθείας αναφορά κατά τη σκηνή όπου η Χιονάτη είναι ξαπλωμένη μέσα στο γυάλινο φέρετρο της— μέχρι πιο σκοτεινές ταινίες, συμπεριλαμβανομένων και βουβών ταινιών από την Ευρώπη. Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι, καθώς και οι επόμενες δύο ταινίες της Disney, επηρεάστηκαν επίσης από Γερμανικές εξπρεσιονιστικές ταινίες όπως οι Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου (1922) και Το Εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι (1919), τις οποίες πρότεινε ο Ντίσνεϋ στο προσωπικό του. Αυτή η επιρροή είναι ιδιαίτερα εμφανής στις σκηνές όπου η Χιονάτη το σκάει μέσα στο δάσος, όπου η Βασίλισσα μεταμορφώνεται σε Μάγισσα. Η δεύτερη σκηνή εμπνεύστηκε επίσης από την ταινία Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ (1931), στην οποία ο Ντίσνεϋ έκανε ειδική αναφορά κατά τις συναντήσεις για την ιστορία.[12]

Κυκλοφορία και υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτη κινηματογραφική κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι έκαναν πρεμιέρα στο θέατρο Carthay Circle στις 21 Δεκεμβρίου 1937 μπροστά σε ένα ενθουσιασμένο κοινό, πολλοί από τους οποίους ήταν αυτοί που αμφισβήτησαν την ταινία και την είχαν ονομάσει αρχικά ως «Η τρέλα του Ντίσνεϋ».[1] Όταν ολοκληρώθηκε η προβολή, το κοινό χειροκρότησε την ταινία όρθιο[15] κοινό το οποίο περιελάμβανε τις Τζούντι Γκάρλαντ και Μαρλέν Ντίτριχ.[16] Έξι μέρες αργότερα, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ και οι Επτά Νάνοι εμφανίστηκαν στο εξώφυλλο του περιοδικού Time.[17] Η εφημερίδα New York Times έγραψε: «Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ κ. Ντίσνεϋ»[18] και το περιοδικό Variety: «η ψευδαίσθηση είναι [τόσο] τέλεια, το ρομάντζο και η φαντασία τόσο τρυφερά, ορισμένα σημεία τόσο συναισθηματικά όταν η υποκριτική των χαρακτήρων κτυπάει ένα συγκρίσιμο βάθος με αυτό της ειλικρίνειας των ανθρώπων, που η ταινία προσεγγίζει πραγματικό μεγαλείο».[19]

Έπειτα από επιτυχημένες αποκλειστικές προβολές στο Radio City Music Hall στη Νέα Υόρκη και ένα θέατρο στο Μαϊάμι τον Ιανουάριο του 1938,[1] η RKO Pictures έβγαλε την ταινία σε ευρεία κυκλοφορία στις 4 Φεβρουαρίου 1938. Έγινε τεράστια επιτυχία στο Box office, με έσοδα τέσσερις φορές περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη ταινία που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά.[20] Στην πρώτη κυκλοφορία της, η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι έκανε έσοδα $3.5 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά,[21] και μέχρι τον Μάιο του 1939, τα συνολικά παγκόσμια έσοδά της έφτασαν τα $6.5 εκατομμύρια, κάνοντάς την την πιο επιτυχημένη ταινία όλων των εποχών, εκτοπίζοντας την ταινία Ο τρελός τραγουδιστής (1928) του Αλ Τζόλσον (η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι εκτοπίστηκε σύντομα από την ταινία Όσα Παίρνει ο Άνεμος το 1940).[21][22] Μέχρι το τέλος της πρώτης της κυκλοφορίας, η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι είχαν έσοδα παγκοσμίως $7,846,000.[23] Αυτό έφερε κέρδη στην RKO Pictures, που άγγιξαν τα $380,000.[24]

Επανακυκλοφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι επανακυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1944, για την αύξηση των εσόδων των στούντιο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η επανακυκλοφορία όρισε μια παράδοση επανακυκλοφορίας ταινιών κινουμένων σχεδίων της Disney κάθε εφτά με δέκα χρόνια και Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι επανακυκλοφόρησε στις αίθουσες τις χρονολογίες 1952, 1958, 1967, 1975, 1983, 1987 και 1993.[25] Συμπίπτοντας με την 50η επέτειο της πρώτης κυκλοφορίας, το 1987, η Disney κυκλοφόρησε μια εξουσιοδοτημένη αναθεώρηση της ιστορίας, γραμμένη από τη συγγραφέα παιδικών βιβλίων Σούζαν Γουέιν.[26][27]

Το 1993, Η Χιονάτη και η Επτά Νάνοι έγινε η πρώτη ταινία που σαρώθηκε εξ'ολοκλήρου σε ψηφιακά αρχεία και παραποιήθηκε και ηχογραφήθηκε ξανά. Το πρότζεκτ αποκατάστασης, πραγματοποιήθηκε εξ'ολοκλήρου σε ανάλυση 4Κ pixels και χρωματικό βάθος 10-bit, χρησιμοποιώντας το σύστημα Cineon για την ψηφιακή αφαίρεση βρωμιών και γδαρσιμάτων, αλλά και την επαναφορά χρωμάτων που είχαν ξεθωριάσει.[28]

Η Χιονάτη και η Επτά Νάνοι είχε συνολικά έσοδα από την πρώτη κυκλοφορία της και τις επανακυκλοφορίες της $418 εκατομμύρια.[2] Προσαρμοσμένη για τον πληθωρισμό και με την ενσωμάτωση των επανακυκλοφοριών, η ταινία εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις δέκα αμερικανικές ταινίες με τα περισσότερα έσοδα όλων των εποχών.[29]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ήταν μια τεράστια κριτική επιτυχία, με αρκετούς από τους κριτικούς να τη χαιρετίζουν ως ένα γνήσιο έργο τέχνης, συνιστώντας την και για τα παιδιά αλλά και για τους ενήλικες.[30] Αν και στην ιστορία των ταινιών συχνά αναφέρεται ότι η εικονογράφηση ανθρώπινων χαρακτήρων είχε κατακριθεί, πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι οι περισσότεροι κριτικοί επαίνεσαν την αληθοφάνεια της εικονογράφησης των ανθρώπων, με αρκετούς να δηλώνουν ότι το κοινό θα ξεχάσει ότι παρακολουθεί εικονογραφημένους ανθρώπους και όχι αληθινούς.[30]

Στην 11η Απονομή Βραβείων Όσκαρ, η ταινία έφερε ένα Τιμητικό Όσκαρ για τον Γουώλτ Ντίσνεϋ «ως μία σημαντική καινοτομία στην οθόνη η οποία έχει γοητεύσει εκατομμύρια και πρωτοστάτησε σε έναν εξαιρετικό νέο χώρο στην ψυχαγωγία». Ο Ντίσνεϋ παρέλαβε ένα Όσκαρ κανονικού μεγέθους αλλά και εφτά Όσκαρ-μινιατούρες, τα οποία παραδόθηκαν σε αυτόν από την δεκάχρονη ηθοποιό Σίρλεϊ Τεμπλ. Η ταινία ήταν επίσης υποψήφια για Καλύτερη Μουσική στην αντίστοιχη κατηγορία.[31] Το τραγούδι «Some Day My Prince Will Come» έγινε μεγάλη τζαζ επιτυχία και ερμηνεύτηκε από πολλούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Μπάντι Ριτς, Λι Γουίλεϊ, Όσκαρ Πίτερσον, Φρανκ Τσόρτσιλ[32] και Όλιβερ Τζόουνς.[33] Ηχογραφήθηκε επίσης σε άλμπουμ των Μάιλς Ντέιβις, Γουίντον Κέλλι και Αλέξις Κόουλ.[34]

Διακεκριμένοι σκηνοθέτες της εποχής, όπως οι Σεργκέι Αϊζενστάιν και Τσάρλι Τσάπλιν, εξύμνησαν την ταινία ως ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα στον κινηματογράφο. Ο Αϊζενστάιν μάλιστα την απεκάλεσε την καλύτερη ταινία που φτιάχτηκε ποτέ.[35] Η ταινία ενέπνευσε την εταιρία Metro-Goldwyn-Mayer να δημιουργήσει τη δική της ταινία φαντασίας Ο Μάγος του Οζ, το 1939.[36] Ένας άλλος πρωτοπόρος στα κινούμενα σχέδια, ο Μαξ Φλάισιερ, αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, έτσι ώστε να συναγωνιστεί την Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι. Το 1943, η σειρά κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους Merrie Melodies κυκλοφόρησε το Coal Black and de Sebben Dwarfs, το οποίο σκηνοθέτησε ο Μπομπ Κλάμπετ, μια παρωδία της Χιονάτης παρουσιάζοντας την ιστορία με όλο το καστ να είναι μαύροι και να τραγουδούν τζαζ.

Η επιτυχία της Χιονάτης οδήγησε την Disney να προχωρήσει στην παραγωγή περισσότερων ταινιών μεγάλου μήκους. Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ χρησιμοποίησε τα περισσότερα από τα κέρδη της Χιονάτης για να χρηματοδοτήσει ένα νέο στούντιο στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια αξίας $4.5 εκατομμυρίων, τοποθεσία όπου τα στούντιο της Disney βρίσκονται μέχρι και σήμερα.[20] Μέσα σε δύο χρόνια, τα στούντιο ολοκλήρωσαν τις ταινίες Πινόκιο και Φαντασία και ξεκίνησαν την παραγωγή των Ντάμπο, το ελεφαντάκι, Μπάμπι, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Πίτερ Παν.[37]

Αναγνώριση από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI), ένας ανεξάρτητος μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που δημιουργήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες,[38] δημοσιεύει μια ποικιλία ετήσιων βραβείων αλλά και λιστών, αναγνωρίζοντας την αριστεία στη σκηνοθεσία. Η σειρά «AFI 100 Years... series», η οποία έτρεξε από το 1998 μέχρι το 2008, δημιούργησε κατηγοριοποιημένες λίστες των καλύτερων αμερικανικών ταινιών όπως αυτές επιλέχθηκαν από κριτικές επιτροπές, οι οποίες αποτελούνταν από περισσότερους από 1500 καλλιτέχνες, μελετητές, κριτικούς και ιστορικούς. Η συμπερίληψη μιας ταινίας σε μία από αυτές τις λίστες βασίστηκε στη δημοτικότητα της ταινίας με την πάροδο του χρόνου, στην ιστορική σημασία της και στις πολιτιστικές επιπτώσεις της.[39] Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι επιλέχθηκε από τις κριτικές επιτροπές σε αρκετές από τις λίστες του AFI, συμπεριλαμβανομένων των παρακάτω:

Home media[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 28 Οκτωβρίου 1994, η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε κασέτα VHS και LaserDisc ως η πρώτη κυκλοφορία για τη συλλογή της Disney «Τα αριστουργήματα της Disney».[4]

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι κυκλοφόρησε σε DVD στις 9 Οκτωβρίου 2001, το πρώτο από την Πλατινένια Συλλογή της Disney, και περιείχε δύο δίσκους, την ψηφιακά αποκατεστημένη ταινία, ένα ντοκιμαντέρ του πώς φτιάχτηκε η ταινία σε αφήγηση της Άντζελα Λάνσμπερι και ηχητικό σχολιασμό από τον Τζον Κέινμεϊκερ, αλλά και από τον ίδιο τον Γουώλτ Ντίσνεϋ μέσω ηχητικού αρχείου.[45] Μια VHS κυκλοφορία ακολούθησε στις 27 Νοεμβρίου 2001. Η Disney απέσυρε και τις δύο εκδόσεις από την αγορά στις 31 Ιανουαρίου 2002[46].

Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι κυκλοφόρησε σε Blu-ray Disc στις 6 Οκτωβρίου 2009, το πρώτο από τη Διαμαντένια Συλλογή της Disney καθώς και σε μια νέα έκδοση DVD στις 24 Νοεμβρίου 2009. Το Blu-ray περιλαμβάνει μια υψηλής ευκρίνειας εκδοχή της ταινίας έπειτα από μια νέα αποκατάσταση από την εταιρία Lowry Digital, ένα αντίγραφο της ταινίας σε DVD και αρκετό έξτρα υλικό που δεν περιελάμβανε το DVD του 2001. Η Disney απέσυρε αυτό το σετ από την αγορά στις 30 Απριλίου 2011.[47]

Τα Walt Disney Studios Home Entertainment επανακυκλοφόρησαν τη Χιονάτη και τους επτά νάνους σε Blu-ray και DVD στις 2 Φεβρουαρίου 2016, ως την πρώτη ταινία της Signature Συλλογής. Κυκλοφόρησε σε Digital HD στις 19 Ιανουαρίου 2016 με έξτρα υλικό.[48]

Εμφανίσεις σε άλλα μέσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεματικά πάρκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Disneyland, η Χιονάτη και η Κακιά Βασίλισσα βγάζουν φωτογραφία με έναν επισκέπτη το 2012.

Το «Snow White's Scary Adventures» είναι ένα δημοφιλές αξιοθέατο στα θεματικά πάρκα της Disneyland στην Καλιφόρνια (το οποίο άνοιξε το 1955),[49] της Disneyland στο Τόκυο[50] και της Disneyland στο Παρίσι.[51] Το Fantasyland στο Magic Kingdom του Walt Disney World[52] υποβλήθηκε σε επέκταση από το 2012 μέχρι το 2014. Έτσι, το αξιοθέατο «Snow White's Scary Adventures» αντικαταστήθηκε από το «Princess Fairytale Hall», όπου η Χιονάτη και άλλες πριγκίπισσες είναι μαζεμένες για να συναντούν τους επισκέπτες, να συνομιλούν και να βγάζουν φωτογραφίες μαζί τους. Μέσα στην επέκταση του 2013 του Fantasyland βρίσκεται και το τρενάκι Seven Dwarfs Mine Train.[53] Η Χιονάτη, ο Πρίγκιπας, η Βασίλισσα και οι επτά νάνοι λαμβάνουν επίσης μέρος σε παρελάσεις αλλά και σε εμφανίσεις χαρακτήρων μέσα στα πάρκα. Το θέατρο «Fantasyland» που βρίσκεται στην Disneyland φιλοξένησε το μιούζικαλ Snow White: An Enchanting Musical από το 2004 μέχρι το 2006.

Βιντεοπαιχνίδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ενός βιντεοπαιχνιδιού εμπνευσμένου από τη Χιονάτη και τους επτά νάνους ήταν για το Atari 2600 ως μέρος της σειράς που είχαν για παιδικά παιχνίδια.[54] Δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα, αν και μια «homebrew» εκδοχή έγινε διαθέσιμη σε περιορισμένη βάση.[55]
  • Το Walt Disney's Snow White and the Seven Dwarfs κυκλοφόρησε για το Game Boy Color το 2001.[56]
  • Η Χιονάτη κάνει επίσης την εμφάνισή της στο παιχνίδι για το PlayStation 2, Kingdom Hearts, ως μία από τις εφτά μυθικές «Πριγκίπισσες της Καρδιάς».[57] Ένας κόσμος βασισμένος στην ταινία, Dwarf Woodlands, εμφανίζεται στο Kingdom Hearts Birth by Sleep για το PSP.[58]
  • Στο δωρεάν παιχνίδι κινητού του 2013 Snow White: Queen's Return (επίσης γνωστό και ως Seven Dwarfs: The Queen's Return),[59] σε μια ακανόνιστη συνέχεια της ταινίας, η Βασίλισσα έχει επιβιώσει της πτώσης κατά την κλιμάκωση της ταινίας και επανέρχεται στη νεανική της μορφή για να εξαπολύσει μια κατάρα πάνω στη Χιονάτη και τους νάνους, αλλά και σε όλο το δάσος.[60]

Μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η άγνωστη Μαίρη Τζο Σαλέρνο έπαιξε τη Χιονάτη στην παραγωγή της Disney του μιούζικαλ Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι (επίσης γνωστό κι ως Show White Live!) στο Radio City Music Hall.[61] Η μουσική και οι στίχοι τεσσάρων νέων τραγουδιών δημιουργήθηκαν από τους Τζέι Μπλάκτον και Τζο Κουκ αντίστοιχα. Δύο από αυτά τα τραγούδια αποτελούν τα «Welcome to the Kingdom of Once Upon a Time» και «Will I Ever See Her Again?».[62] Ανέβηκε από τις 18 Οκτωβρίου μέχρι τις 18 Νοεμβρίου του 1979 και από τις 11 Ιανουαρίου μέχρι τις 9 Μαρτίου το 1980, παρουσιάζοντας συνολικά 106 παραστάσεις.[63]

Ακυρωμένη πρίκουελ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη δεκαετία του 2000, η DisneyToon Studios ξεκίνησε την ανάπτυξη μιας πρίκουελ ταινίας κινουμένων σχεδίων σε υπολογιστή για τη Χιονάτη και τους Επτά Νάνους, με τον τίτλο Οι Επτά Νάνοι. Ο σκηνοθέτης Μάικ Ντίσα και ο σεναριογράφος Έβαν Σπηλιοτόπουλος, δούλευαν πάνω στην ιστορία του πώς γνωρίστηκαν οι νάνοι και πώς η Κακιά Βασίλισσα σκότωσε τον πατέρα της Χιονάτης και σφετερίστηκε τον θρόνο. Σύμφωνα με τον Ντίσα, η διοίκηση της DisneyToon άλλαξε το θέμα της πρίκουελ ταινίας, κάνοντάς την να επικεντρώνεται στον Χαζούλη και το πώς έχασε τη φωνή του όταν είδε τη μητέρα του να πεθαίνει. Μετά την αγορά της Pixar από την Disney το 2006, ο Τζον Λάσιτερ, ο νέος επικεφαλής του δημιουργικού τμήματος, ακύρωσε τους Νάνους.[64]

Live-action προσαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάρτιο του 2016, τα στούντιο ανακοίνωσαν μια νέα ταινία που βρισκόταν σε ανάπτυξη με τον τίτλο Rose Red, μια live-action spin-off ταινία η οποία θα λέγεται από την οπτική γωνία της αδελφής της Χιονάτης, Red Rose.[65] Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, μια live-action διασκευή μεγάλου μήκους ταινία με τον τίτλο Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι ανακοινώθηκε, με την Έριν Κρεσίντα Γουίλσον να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για να γράψει το σενάριο και τους Πάσεκ και Πολ να γράφουν καινούρια τραγούδια για την ταινία.[66]

Άλλες εμφανίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Εφτά Νάνοι εμφανίζονται σπάνια σε ταινίες μικρού μήκους, παρά τη δημοτικότητά τους. Απλά είναι πάρα πολλοί για να εικονογραφηθούν αποτελεσματικά. Οι επιφορτισμένες ταινίες μικρού μήκους The Standard Parade (1939), The Seven Wise Dwarfs (1941, χρησιμοποιώντας κυρίως ανακυκλωμένο υλικό), All Together (1942) και The Winged Scourge (1943) περιέχουν εμφανίσεις.[67]

Η τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων Το σπίτι του Μίκυ, η οποία περιελάμβανε πολλές cameo εμφανίσεις από χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων της Disney, περιέλαβε τους χαρακτήρες στο ειδικό επεισόδιο Mickey's Magical Christmas: Snowed in at the House of Mouse.

Η Κακιά Βασίλισσα εμφανίζεται επίσης σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Once Upon a Halloween. Στην αρένα των live-action, η τηλεοπτική σειρά φαντασίας Once Upon a Time (σε παραγωγή των ABC Studios τα οποία ανήκουν στη Disney), περιλαμβάνει συχνά live-action ερμηνείες αυτών των χαρακτήρων συμπεριλαμβανομένων της Χιονάτης, της Κακιάς Βασίλισσας και του Γκρινιάρη.

Μια τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων που περιλαμβάνει τους εφτά νάνους και έχει τον τίτλο The 7D έκανε πρεμιέρα στο Disney XD στις 7 Ιουλίου 2014 και ολοκλήρωσε τον κύκλο της στις 5 Νοεμβρίου 2016. Η ιστορία λαμβάνει χώρα 30 χρόνια πριν τα γεγονότα της αυθεντικής ταινίας.

Μια σειρά κόμικ του 1937-1938, προσαρμοσμένη σε εφημερίδα, επανακυκλοφόρησε επανειλημμένως ως βιβλίο κόμικ, πιο πρόσφατα το 1995.[68]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Barrier 1999, σελ. 229.
  2. ↑ 2,0 2,1 Box-office
  3. ↑ Καπελλά, Ναστάζια (4 Σεπτεμβρίου 2016). «Οι καλύτερες ελληνικές μεταγλωττίσεις της Disney». One Man. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Smith, Dave. Disney A to Z, Third Edition, (2006), page 33.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 Barrier 1999, σελίδες 125–126.
  6. ↑ Lebowitz, Shana (20 Σεπτεμβρίου 2015). «The way Walt Disney inspired his team to make 'Snow White' reveals his creative genius — and insane perfectionism». Business Insider. http://www.businessinsider.com/how-walt-disney-inspired-snow-white-2015-9. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Thomas, Bob (1991). Disney's Art of Animation: From Mickey Mouse to Beauty and the Beast. New York.: Hyperion. σελ. 66. ISBN 1-56282-899-1. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Bob Thomas, Disney's Art of Animation: From Mickey Mouse to Beauty and the Beast (Hyperion, New York, 1991) (ISBN 1-56282-899-1)
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 John Canemaker, "Before the Animation Begins: The Life and Times of Disney inspirational Sketch Artists" (Hyperion, New York, 1999) (ISBN 0-7868-6152-5)
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Frank Thomas and Ollie Johnston, The Illusion of Life: Disney Animation (Disney Editions, Italy, 1981) (ISBN 0-7868-6070-7)
  11. ↑ John Canemaker, "Walt Disney's Nine Old Men and the Art of Animation" (Disney Editions, United States, 2001) (ISBN 0-7868-6496-6)
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Bruno Girveau (editor), Once Upon a Time — Walt Disney: The Sources of inspiration for the Disney Studios (Prestel, London, 2006) (ISBN 978-3-7913-3770-8)
  13. ↑ Usher, Shaun (15 Ιουνίου 2010). «Letters of note: How to Train an Animator, by Walt Disney». Letters of Note. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  14. ↑ Robin Allan, Walt Disney and Europe (Indiana University Press, Indiana, 1999) (ISBN 0-253-21353-3)
  15. ↑ Kinni, Theodore (16 Δεκεμβρίου 2011). Be Our Guest: Revised and Updated Edition. Disney Electronic Content. σελ. 59. ISBN 1-4231-4014-1. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  16. ↑ Cousins, Mark (2006). The Story of Film. Pavilion. σελ. 166. ISBN 978-1-86205-760-9. 
  17. ↑ «The Seven Dwarfs and Walt Disney». TIME (Νέα Υόρκη) XXX (26). 27 Δεκεμβρίου 1937. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-28. https://web.archive.org/web/20130828000359/http://www.time.com/time/covers/0,16641,19371227,00.html. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  18. ↑ Nugent, Frank S. (14 Ιανουαρίου 1938). «The Music Hall Presents Walt Disney's Delightful Fantasy». The New York Times (Νέα Υόρκη). https://movies.nytimes.com/movie/review?res=EE05E7DF173FE070BC4C52DFB7668383629EDE. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  19. ↑ Flynn, Sr., John C. (28 Δεκεμβρίου 1937). «Snow White and the Seven Dwarfs». Variety (Λος Άντζελες). http://www.variety.com/review/VE1117794991/. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Sito, Tom (2007). Drawing The Line: The Untold Story of the Animation Unions from Bosko to Bart Simpson. Lexington, KY: University Press of Kentucky. σελίδες 111–112. ISBN 0-8131-2407-7. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Gabler, Neal (2007). Walt Disney: The Triumph of the American Imagination. New York: Random House. σελίδες 276–277. ISBN 0-679-75747-3. 
  22. ↑ Finler, Joel Waldo (2003). The Hollywood Story. Wallflower Press. σελ. 47. ISBN 978-1-903364-66-6. 
  23. ↑ Maltin, Leonard (1987) [1980]. Of Mice and Magic: A History of American Animated Cartoons. New York: Plume. σελ. 57. ISBN 0-452-25993-2. 
  24. ↑ Richard Jewel, 'RKO Film Grosses: 1931–1951', Historical Journal of Film Radio and Television, Vol 14 No 1, 1994 p44
  25. ↑ Block, Alex Ben· Wilson, Lucy Autrey, επιμ. (2010). George Lucas's Blockbusting: A Decade-By-Decade Survey of Timeless Movies Including Untold Secrets of Their Financial and Cultural SuccessΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. HarperCollins. σελ. 206. ISBN 978-0-06-177889-6. 
  26. ↑ Weyn, Suzanne (1987). Snow White & the Seven Dwarfs: Walt Disney Classics Series. New York NY: Scholastic. σελ. 80. ISBN 0-590-41170-5. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  27. ↑ «Walt Disney's classic Snow White and the seven dwarfs : based on Walt Disney's full-length animated classic». WorldCat.org. Dublin OH: OCLC Online Computer Library Center, Inc. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  28. ↑ Aldred, John (Χειμώνας 1997). «Disney's Snow White: The Story Behind the Picture». The Association of Motion Picture Sound. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2001-01-12. https://web.archive.org/web/20010112003400/http://www.amps.net/newsletters/Issue24/24_snowhite.htm. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2009. 
  29. ↑ «All-Time Box Office: Adjusted for Ticket Price Inflation». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Frome, Jonathan (1 Οκτωβρίου 2013). «Snow White: Critics and Criteria for the Animated Feature Film». Quarterly Review of Film and Video 30 (5): 462–473. doi:10.1080/10509208.2011.585300. ISSN 1050-9208. https://dx.doi.org/10.1080/10509208.2011.585300. 
  31. ↑ «Bette Davis again wins award as Best Actress; Tracy among Best Actors». The Evening Independent (Los Angeles, CA). 24 Φεβρουαρίου 1939. https://news.google.com/newspapers?id=6N5PAAAAIBAJ&sjid=r1QDAAAAIBAJ&pg=1651,2748825&dq=best+musical+score+snow+white&hl=en. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  32. ↑ Berg, Chuck (30 Οκτωβρίου 1988). «Piano, steel beat island rhythms». Lawrence Journal-World (Lawrence KS). https://news.google.com/newspapers?id=Y4syAAAAIBAJ&sjid=0OYFAAAAIBAJ&pg=6939,7856880&dq=someday+my+prince&hl=en. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  33. ↑ Adams, James (13 Δεκεμβρίου 1986). «Jones leaves no possible note unplayed». Edmonton Journal (Edmonton AB): σελ. 30. https://news.google.com/newspapers?id=YQFlAAAAIBAJ&sjid=aogNAAAAIBAJ&pg=1130,1135344&dq=someday+my+prince&hl=en. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  34. ↑ Loudon, Christopher (5 Απριλίου 2010). Alexis Cole Digs Disney. http://jazztimes.com/articles/25903-alexis-cole-digs-disney. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  35. ↑ *Culhane, John (12 Ιουλίου 1987). «'Snow White' at 50: undimmed magic». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
    • Ebert, Roger (21 Οκτωβρίου 2009). «Walt and El Grupo». Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. Ο μεγάλος Ρώσος σκηνοθέτης Αϊζενστάιν, όταν είδε τη Χιονάτη, την απεκάλεσε την καλύτερη ταινία που φτιάχτηκε ποτέ. 
  36. ↑ Fricke, John· Scarfone, Jay· Stillman, William (1986). The Wizard of Oz: The Official 50th Anniversary Pictorial HistoryΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. New York, NY: Warner Books, Inc. σελ. 18. ISBN 0-446-51446-2. 
  37. ↑ Barrier 1999, σελ. 269.
  38. ↑ «History of AFI». afi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  39. ↑ «'Citizen Kane' Wins an Election». New York Times (NYTimes.com). 21 Ιουνίου 2001. https://www.nytimes.com/2007/06/21/arts/21arts-005.html?ref=americanfilminstitute. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  40. ↑ «AFI's 100 Years...100 Movie». American Film Institute. Los Angeles CA. Ιούνιος 1998. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  41. ↑ «AFI's 100 Years...100 Movie – 10th Anniversary Edition». American Film Institute. Los Angeles CA. 20 Ιουνίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  42. ↑ «AFI's 10 Top 10: Animation». American Film Institute. Los Angeles CA. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  43. ↑ «AFI's 100 Years... 100 Heroes and Villains». American Film Institute. Los Angeles CA. 4 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  44. ↑ «AFI's 100 Years... 100 Songs». American Film Institute. Los Angeles CA. 22 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  45. ↑ Brevet, Brad (6 Οκτωβρίου 2009). «Blu-ray Review: Snow White and the Seven Dwarfs (Platinum Edition)». Rope of Silicon. Seattle WA: RopeofSilicon.com LLC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  46. ↑ Walt Disney Press Release (23 Ιανουαρίου 2002). Time Is Running Out ... Four of Disney's Greatest Animated Classics Are Disappearing Into the Vault. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε 2016-03-15 στο Wayback Machine. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  47. ↑ «Snow White And The Seven Dwarfs | Walt Disney Studios Home Entertainment». Disneydvd.disney.go.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2012. 
  48. ↑ «Disney Movies: Snow White and the Seven Dwarfs GOING THROUGH EVERY FEATURE ON THE NEW SNOW WHITE BLU-RAY». Oh My Disney. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  49. ↑ «Disneyland's Snow White's Scary Adventures Page». Disneyland.disney.go.com. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  50. ↑ «Tokyo Disney's Snow White's Adventures Page». Tokyodisneyresort.co.jp. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  51. ↑ «Disneyland Paris' Blanche-Neige et les Sept Nains Page». Parks.disneylandparis.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  52. ↑ «Disney World's Snow White's Scary Adventures Page». Disneyworld.disney.go.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2010. 
  53. ↑ Bevil, Dewayne (3 Φεβρουαρίου 2011). «Disney's Fantasyland plan leaves Snow White ride out in cold». Orlando Sentinel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  54. ↑ «page on the ''Snow White'' video game». Atariage.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  55. ↑ «page on homebrew release». Atariage.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  56. ↑ «Snow White and the Seven Dwarfs — Game Boy Color». IGN. News Corporation. 22 Νοεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  57. ↑ «Official Kingdom Hearts Page». Square Enix. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2010. 
  58. ↑ Square Enix, Inc. via PR Newswire (7 Σεπτεμβρίου 2010). «KINGDOM HEARTS Birth by Sleep Unveils the Saga's Untold Origins Today». Sys-Con Media. Woodcliff Lake, NJ: SYS-CON Media. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  59. ↑ «10 Best Disney iOS Games». Arcadesushi.com. 15 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  60. ↑ «Snow White: The Queen's Return – Android-apps op Google Play». Play.google.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2013. 
  61. ↑ Debnam, Betty (7 Φεβρουαρίου 1980). «"Snow White and the Seven Dwarfs" made into musical». The Nevada Daily Mail. United Press Syndicate (Nevada MO): σελ. 7. https://news.google.com/newspapers?id=gF8fAAAAIBAJ&sjid=e9QEAAAAIBAJ&dq=mary%20jo%20salerno&pg=2329%2C2955763. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  62. ↑ Fanning, Jim (21 Δεκεμβρίου 2012). «D23's From the Archives: Snow White Oddities—Part 3». Disney D23. Burbank CA: The Walt Disney Company. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2013. 
  63. ↑ Loney, Glenn Meredith (1983). 20th century theatre, Volume 2Απαιτείται δωρεάν εγγραφή. Facts on File. ISBN 0-87196-463-5. 
  64. ↑ Armstrong, Josh (14 Αυγούστου 2013). «Mike Disa and The Seven Dwarfs: How the Snow White prequel became a Dopey movie». AnimatedViews.com. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  65. ↑ Gettell, Oliver (31 Μαρτίου 2016). «Rose Red: Live-action film about Snow White's sister in the works at Disney». Entertainment Weekly. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  66. ↑ «Disney Developing Live-Action 'Snow White' (Exclusive)». The Hollywood Reporter. 31 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  67. ↑ «Diana Saenger's Review Express». Reviewexpress.com. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 
  68. ↑ «Snow White Comic Book Revisited». Filmic Light: Snow White Archive. 5 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2018. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_Χιονάτη_και_οι_Επτά_Νάνοι_(ταινία,_1937)&oldid=10397386"