Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η Πεντάμορφη του Δυρραχίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Πεντάμορφη του Δυρραχίου
ΟνομασίαΗ Πεντάμορφη του Δυρραχίου
Έτος δημιουργίας4ος αιώνας π.Χ.
Είδοςψηφιδωτό
Πλάτος510
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Πεντάμορφη του Δυρραχίου (ονομάζεται επίσης Η Όμορφη Κόρη του Δυρραχίου ή Η Μπελ του Δυρραχίου) είναι ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό του 4ου αιώνα π.Χ., που θεωρείται το παλαιότερο και σημαντικότερο μωσαϊκό που ανακαλύφθηκε στην Αλβανία. Έχει εμβαδόν 9 τ.μ., το σχήμα του είναι ελλειψοειδές και απεικονίζει το κεφάλι μιας γυναίκας σε μαύρο φόντο, που περιβάλλεται από λουλούδια και άλλα στοιχεία τής φύσης. Ανακαλύφθηκε το 1918 στο Δυρράχιο και από το 1982 εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αλβανίας στα Τίρανα.

Σκίτσο του Καμίλλο Πράσνικερ, 1918

Το μωσαϊκό κατασκευάστηκε κατά το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. στο Δυρράχιο, τότε γνωστό ως Επίδαμνος, για να χρησιμοποιηθεί στη διακόσμηση ενός δαπέδου μιας ιδιωτικής και πολυτελούς τουαλέτας. Το μωσαϊκό ανακαλύφθηκε το 1916, στα μέσα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά την κατάληψη του Δυρραχίου από τις αυστροουγγρικές δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια εργασιών του στρατού τής Αυστροουγγαρίας, στρατιωτικοί μηχανικοί ανακάλυψαν αυτό το ψηφιδωτό σε βάθος 3,80 μέτρων, στα θεμέλια ενός σπιτιού τής συνοικίας «Varosh», πολύ κοντά στο σημερινό κέντρο της πόλης του Δυρραχίου. Ο αυστριακός αρχαιολόγος Καμίλλο Πράσνικερ μελέτησε το μωσαϊκό τον Απρίλιο του 1918 πριν τελειώσει με την κατασκευή ενός καταφυγίου για αεροπορικές επιδρομές. Στο άρθρο του Muzakhia και Malakastra: Αρχαιολογική ανασκαφή στην Κεντρική Αλβανία (γερμανικά: Muzakhia und Malakastra: archäologische Untersuchungen in Mittelalbanien), που δημοσιεύτηκε στη Βιέννη το 1920, ο Πράσνικερ χαρακτήρισε το ψηφιδωτό ως ένα εικονιστικό αριστούργημα. [1]

Τελικά, αφού τελείωσε ο πόλεμος, η Πεντάμορφη του Δυρραχίου εξαφανίστηκε και ανακαλύφθηκε ξανά το 1947 από έναν αρχαιολόγο από το Δυρράχιο, τον Vangjel Toçi. Έγινε ευρέως γνωστό στον κόσμο τής ιστορίας τής τέχνης μόλις μετά το 1959.

Το 1982 το μωσαϊκό μεταφέρθηκε από το Δυρράχιο σε μια αίθουσα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου στα Τίρανα, όπου μπορεί να το δει κανείς σήμερα.

  1. Praschniker, Camillo (1920). «Muzakhia und Malakastra: archäologische Untersuchungen in Mittelalbanien». Jahreshefte des Österreichischen Archäologischen Institutes in Wien 21.-22.1922-1924, Beiblatt: 203–214. doi:10.11588/diglit.33680. https://doi.org/10.11588/diglit.33680#0370.