Η Γαλατού
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Η Γαλατού | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Η Γαλατού |
| Δημιουργός | Q41264 |
| Έτος δημιουργίας | 1658 |
| Είδος | Λάδι σε μουσαμά |
| Ύψος | 45,5 εκατοστά |
| Πλάτος | 41 εκατοστά |
| Πόλη | Άμστερνταμ, Ολλανδία |
| Μουσείο | Ρέικσμουζεουμ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Η Γαλατού (Het Melkmeisje) είναι μία από τις διασημότερες ρωπογραφίες του Γιοχάνες Βερμέερ, που εκτίθεται στο Ρέικσμουζεουμ του Άμστερνταμ. Πρόκειται για το πορτραίτο μιας υπηρέτριας την ώρα που ρίχνει γάλα σε μία πήλινη λεκάνη.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σκηνή φαντάζει αέναη, ειδικά υπό τον φωτισμό που δίνει στο έργο ο καλλιτέχνης. Οι πρώτοι κιόλας μελετητές διατύπωσαν την άποψη ότι η υπηρέτρια συμβολίζει την αλληγορική απεικόνιση της οικονομίας. Φαίνεται τόσο προσηλωμένη στη δουλειά της, ώστε να μην σπαταλήσει ούτε σταγόνα. Το μόνο αντικείμενο που εμφανίζει "κίνηση" στον πίνακα είναι το γάλα που ρέει.
Η κοπέλα κυριαρχεί στον χώρο, τοποθετημένη στο κέντρο του καμβά. Τα ενδύματά της, σε αποχρώσεις του κίτρινου και του μπλε, προσθέτουν ζωντάνια και φωτεινότητα στο έργο. Η μορφή είναι δουλεμένη με γεμάτες πινελιές που δίνουν μια αίσθηση γλυπτικής πλαστικότητας στο έργο. Δεξιοτεχνικά αποδίδεται και η νεκρή φύση που ο ζωγράφος παρουσιάζει πάνω στο τραπέζι. Σαν μέσα από το σκοτάδι ξεπροβάλλουν ρεαλιστικότατα τα εδέσματα. Η τεχνική των φωτεινών κουκίδων με τις οποίες αποδίδονται οι λεπτομέρειες της επιτραπέζιας νεκρής φύσης θεωρείται από κάποιους μελετητές πρόδρομος του Πουαντιγισμού ή του Ντιβιζιονισμού.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Rolf Toman (επιμ.), Μπαρόκ – Αρχιτεκτονική Γλυπτική Ζωγραφική, εκδόσεις Ελευθερουδάκης.
- Λάμπρος Γαλάνης (επιμ.), Artbook Vermeer, εκδόσεις Ημερησία Α.Ε.Ε.
- Ανδρέας Παππάς (επίμ.), Βερμέερ, εκδόσεις Βιβλιοθήκη Τέχνης - Η Καθημερινή
- Περιγραφή στην ιστοσελίδα του Rijksmuseum
|