Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Υγρός Στίβος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ηρακλής (υδατοσφαίριση))
Αυτό το λήμμα αφορά τα τμήματα υγρού στίβου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Για τον αθλητικό σύλλογο, δείτε: Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής».
Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης
ΌνομαΝέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής 1908
Ίδρυση29 Νοεμβρίου 1908, πριν 115 έτη (1908-11-29)
ΣτάδιοΕθνικό Κολυμβητήριο Θεσσαλονίκης
ΠόληΘεσσαλονίκη, Ελλάδα
Χρώματα          Μπλε, Λευκό
ΠρόεδροςΕφραίμ Κυριζίδης
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα σχετικά με το σωματείο
Τμήματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης
Ποδόσφαιρο
(Ανδρών)
Καλαθοσφαίριση
(Ανδρών)
Καλαθοσφαίριση
(Γυναικών)
Πετοσφαίριση
(Ανδρών)
Πετοσφαίριση
(Γυναικών)
Υδατοσφαίριση
(Ανδρών)
Υδατοσφαίριση
(Γυναικών)
Rugby
(Ανδρών)
Rugby
(Γυναικών)
Κλασικός Αθλητισμός Κολύμβηση Καλλιτεχνική Κολύμβηση
Καταδύσεις Ξιφασκία Judo
Karate Jiu Jitsu Παγκράτιο
Κολύμβηση Ανοιχτής Θάλασσας Μαραθώνια Κολύμβηση Κολύμβηση Μεγάλων Αποστάσεων


Ο Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής[1][2] είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Ιδρύθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1908 και αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα εν ενεργεία αθλητικά σωματεία στην Ελλάδα.

Αντλεί το όνομα του από τον ημίθεο Ηρακλή, ήρωα της ελληνικής μυθολογίας. Στο έμβλημα του απεικονίζεται το άγαλμα του Ηρακλή του Λυσίππου.[3][4] Τα χρώματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης είναι το μπλε και το λευκό, εμπνευσμένα από τη γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας, ως ένδειξη της εθνικότητας και του πάθους των μελών του για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης τότε Θεσσαλονίκης από την οθωμανική αυτοκρατορία.

Αποτελεί τον παλαιότερο εν ενεργεία αθλητικό σύλλογο της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, και θεωρείται ως η ομάδα των συντηρητικών παλαιών Θεσσαλονικέων.[5] Τα προσωνύμια που τον ακολουθούν είναι «Γηραιός» και «Ημίθεος».

Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει επίσης ολυμπιακά αθλήματα του υγρού στίβου, και συγκεκριμένα την υδατοσφαίριση, την κολύμβηση, την καλλιτεχνική κολύμβηση και τις καταδύσεις.

Όμιλος Φιλομούσων (1899–1909)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Όμιλος Φιλομούσων

Η σύσταση και τα μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Όμιλος Φιλομούσων αποτελεί ιστορικά το πρώτο αθλητικό σωματείο της Θεσσαλονίκης και ιδρύθηκε στις 1 Ιουλίου 1899. Αρχικά, ο Όμιλος Φιλομούσων ασχολήθηκε με τη φιλολογία, το θέατρο και τη μουσική. Σύμφωνα με το καταστατικό του που ψηφίστηκε στις 1 Ιουλίου 1899, ο σκοπός του Ομίλου Φιλομούσων ήταν η ηθική μόρφωση και η πνευματική και σωματική ανάπτυξη των μελών του.[6]

Τα πρώτα γνωστά μέλη του ήταν οι: Γ. Γρηγοριάδης, Γ. Χαλάς, Π. Τσιατσιαπάς, Γ. Ξανθίδης, Δημήτριος Κοντορέπας, Χ. Τσακιράκης, αδελφοί Μάνου, αδελφοί Καλού, αδελφοί Ζουμετίκου, Χρ. Οικονόμου, Ν. Μπέλλας, Γεώργιος Διβόλης, Δ. Δίγκας, Α. Καμπίτογλου, Γ. Δημάδης, Γ. Μωραϊτόπουλος και άλλοι. Πρόεδροι του Ομίλου Φιλομούσων διετέλεσαν κατά σειρά οι Βασίλειος Μάνος, Αλέξανδρος Παπάζογλου ιατρός, Κ. Ζήσης, Γ. Καρβωνίδης, Δ. Δίγκας, ενώ επίτιμοι πρόεδροι διετέλεσαν ο Γενικός Διοικητής της Νομαρχίας Χασάν Φεχμί Πασάς, ο οποίος ενθάρρυνε το έργο του Ομίλου Φιλομούσων, συνέδραμε οικονομικά στις προσπάθειές του και τον έθεσε υπό την υψηλή προστασία του σουλτάνου της οθωμανικής αυτοκρατορίας Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος Β΄ ο οποίος δέχθηκε με χαρά αυτόν τον τιμητικό τίτλο με την ευκαιρία των εορτασμών των πέντε ετών του Ομίλου Φιλομούσων.[6]

Τα τμήματα θεάτρου και μουσικής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

O Όμιλος Φιλομούσων έδωσε την πρώτη θεατρική παράσταση στο τότε Κεντρικό Παρθεναγωγείο με το δράμα «Σαμψών και Δαλιδά» στις 12 Φεβρουαρίου 1900. Για την επιτυχία της παράστασης εργάστηκαν όλοι οι πρώτοι παράγοντες του. Εντωμεταξύ, ο Όμιλος Φιλομούσων εγκαταστάθηκε στα γραφεία του «Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου» που στεγαζόταν στην οικία Ξανθίδη, παρακείμενη της Εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Τον Μάρτιο 1900 ιδρύθηκε το μουσικό τμήμα από τον διδάσκαλο Αθανάσιο Μάνο. Στις 22 Ιουλίου 1902, ο Όμιλος Φιλομούσων έδωσε για πρώτη φορά συναυλία στην αίθουσα «τα Ολύμπια», στη θέση του μετέπειτα ζυθοπωλείου «Όλυμπος Νάουσα».[6]

Το τμήμα αθλητισμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δημιουργία και οι εγκαταστάσεις του αθλητικού τμήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα μέλη του Ομίλου Φιλομούσων κατά το αρχαίο γνωμικό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» αντιλήφθηκαν ότι η τέλεια μόρφωση των νέων δεν ήταν δυνατή χωρίς γυμναστική και άσκηση στην ύπαιθρο. Για τον λόγο αυτό ίδρυσαν το 1902, εφαρμόζοντας το καταστατικό, και αθλητικό τμήμα και συμβλήθηκαν με την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης ώστε τα μέλη του να γυμνάζονται στο κοινοτικό γυμναστήριο μετά το πέρας των σχολικών ασκήσεων υπό την καθοδήγηση του γυμναστή της ελληνικής κοινότητας Μ. Παπαθανασίου.[6]

Το κοινοτικό γυμναστήριο βρισκόταν στη συμβολή των σημερινών οδών Ιασωνίδου και Κ. Παλαιολόγου, όπου είχε αγοραστεί ένα μεγάλο οικόπεδο για να στεγάσει την Αστική Σχολή της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας, έμενε όμως άκτιστο ελλείψει χρημάτων. Τελικώς οικοδομήθηκε το 1906. Έως τότε διατέθηκε για να γυμνάζονται οι μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου και το γυμναστικό τμήμα του Ομίλου Φιλομούσων.[7]

Παρακείμενα στον Όμιλο Φιλομούσων υπήρχε το 1903 ομάδα η οποία, αφού οργανώθηκε, προσπαθούσε να ιδρύσει αθλητικό σύλλογο με το όνομα «τα Ολύμπια». Η εν λόγω ομάδα αποτελούνταν από νέους που συγκεντρώνονταν στο γήπεδο του Γεωργίου Σωτηριάδη, πίσω από την οδό Εθνικής Αμύνης στην περιοχή Συντριβανίου, που είχε έκταση πάνω από 300 τ.μ. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα «τα Ολύμπια» αθλούνταν στη σφαιροβολία, στο άλμα και στο τρέξιμο, υπήρχε δε και δίζυγο. Οι αθλητές ήταν 13, ανάμεσα σε αυτούς και ο Γεώργιος Σωτηριάδης, ο Απόστολος Κοσμόπουλος, ο Φ. Ιωαννίδης, ο Κ. Αντωνιάδης, ο Δ. Παπαγεωργίου, ο Κωνσταντίνος Τορνιβούκας, ο Νικόλαος Λιόντας, ο Ι. Κωνσταντινίδης, ο Νικόλαος Πίνδος, ο Ζωγράφος και ο Γεώργιος Βαπόρης.[6]

Όταν ο Όμιλος Φιλομούσων αντιλήφθηκε τη σύσταση αυτής της ομάδας, με πρωτοβουλία των Γεωργίου Διβόλη και Μ. Ιωαννίδη και μετά από συνεννοήσεις, επέτυχε η ομάδα αυτή να προσέλθει σύσσωμη, και να ενσωματωθεί στον Όμιλο Φιλομούσων, συγκροτώντας το αθλητικό τμήμα του σωματείου κατά το 1903.[6] Σε συνεννόηση με την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, παραχωρήθηκε στον Όμιλο Φιλομούσων το γυμναστήριο του σωματείου «τα Ολύμπια» για την άθληση των μελών του. Πέρα από τον στίβο, ο Όμιλος Φιλομούσων ασχολήθηκε με ποδόσφαιρο, κολύμβηση, κωπηλασία (απέκτησε και δική του λέμβο που την ονόμασε «Αργώ» και που βάφτηκε γαλάζια) και ποδηλασία.[8]

Το τμήμα ποδοσφαίρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πιο δημοφιλές τμήμα του Ομίλου Φιλομούσων, που παρέσυρε όλα σχεδόν τα μέλη του, υπήρξε το ποδοσφαιρικό. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ήρθε το ποδόσφαιρο στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται πάντως ότι στην εμφάνισή του συνετέλεσαν οι αδελφοί Καούκη, οι οποίοι με τους αδελφούς Κόβο, Τιάνο και άλλους, ίδρυσαν στις αρχές της δεκαετίας του 1890 την Union Sportive την οποία αποτελούσαν Ιταλοί, Άγγλοι, Γάλλοι και Βέλγοι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης.[9] Την ίδια εποχή, με πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Τορνιβούκα, που μόλις είχε καταφτάσει από τη Γερμανία, εισήχθη και στον Όμιλο Φιλομούσων το ποδόσφαιρο. Ο Κωνσταντίνος Τορνιβούκας υπήρξε ο πρώτος αρχηγός και οργανωτής της ποδοσφαιρικής ομάδας του σωματείου.[6]

Κατά το 1903, ο Όμιλος Φιλομούσων είχε καλή ποδοσφαιρική ομάδα, την οποία αποτελούσαν οι Νικόλαος Πίνδος, Κωνσταντίνος Τορνιβούκας, Α. Παπαβασιλείου, Αγησίλαος Τέγος, Ι. Καλός, Γεώργιος Βαπόρης, Σαμαράς, Απόστολος Κοσμόπουλος, Γεώργιος Σωτηριάδης, Απόστολος Καραγκουνίδης, Νικόλαος Καραγκουνίδης, Νικόλαος Λιόντας, Γεώργιος Διβόλης, Ιούλιος Άμποτ, Στ. Χρυσίδης, Α. Σακελλαρίδης, Ιωάννης Κύρου, Α. Μιχιτσόπουλος, Α. Μεϊμαρίδης, Ζ. Ευσταθιάδης, και αργότερα οι Α. Γαβριηλίδης, Α. Παπαδάκης, Βασίλειος Ζαρκάδης, Ι. Τέτος, Γεώργιος Σαμαράς, Τ. Γερασίμου, Νικόλαος Πεντζίκης, αδελφοί Βασιλειάδη, αδελφοί Πλάστα, Κ. Φωκίδη, Ιωάννης Μεσθανεύς και άλλοι. Οι προπονήσεις της ποδοσφαιρικής ομάδας γίνονταν τακτικά στον χώρο μπροστά από το Παπάφειο Ορφανοτροφείο, και σαν αποδυτήριο χρησιμοποιούσαν ένα δωμάτιο που είχε νοικιαστεί στο σπίτι μίας κυρίας, η οποία ονομαζόταν Δάφνη. Το σπίτι αυτό βρισκόταν απέναντι από το Παπάφειο Ορφανοτροφείο.[6]

Πρώτος επίσημος ποδοσφαιρικός αγώνας στη Θεσσαλονίκη (23 Απριλίου 1905)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων στον πρώτο επίσημο αγώνα ποδοσφαίρου που έγινε στη Θεσσαλονίκη στις 23 Απριλίου 1905. Διακρίνονται από επάνω αριστερά οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Γεώργιος Βαπόρης, Αγησίλαος Τέγος, Γεώργιος Σαμαράς, Νικόλαος Καραγκουνίδης, Κωνσταντίνος Παπαβασιλείου (Διαιτητής). Στη μέση ο Απόστολος Κοσμόπουλος και από κάτω αριστερά οι Νικόλαος Πίνδος, Γεώργιος Σωτηριάδης, Ιούλιος Άμποτ, Νικόλαος Λιόντας, Γεώργιος Χρυσίδης.

Επειδή οι ερασιτέχνες τούτοι ποδοσφαιριστές επιθυμούσαν να επιδείξουν την πρόοδό τους, αποδέχτηκαν πρόταση της διεθνούς ομάδας Union Sportive για διεξαγωγή αγώνα στις 23 Απριλίου 1905. Αυτός υπήρξε και ο πρώτος επίσημος ποδοσφαιρικός αγώνας στη Θεσσαλονίκη. Η αντίπαλη ομάδα θεωρείτο ισχυρή, διότι γυμναζόταν τακτικότερα από αυτή του Ομίλου Φιλομούσων, και την αποτελούσαν παίκτες ξένοι και δυνατοί, οι οποίοι είχαν μάθει το ποδόσφαιρο εκτός Θεσσαλονίκης. Αρχηγό τους είχαν τον Ταγματάρχη Γκαλλόνι (μέλος της αποστολής του Δεγιώργη Πασά, οργανωτή της Τουρκικής Χωροφυλακής). Χρέη διαιτητή εκτέλεσε ο ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

Η σύνθεση της ομάδας του Ομίλου Φιλομούσων υπήρξε η ακόλουθη: Τερματοφύλακας ο Αγησίλαος Τέγος, αμυντικοί οι Γεώργιος Βαπόρης και Γεώργιος Σαμαράς, μέσοι οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Απόστολος Κοσμόπουλος, Νικόλαος Καραγκουνίδης και επιθετικοί οι Στ. Χρυσίδης, Νικόλαος Λιόντας, Ιούλιος Άμποτ, Γεώργιος Σωτηριάδης και Νικόλαος Πίνδος. Η ομάδα είχε κυανόλευκη στολή, και άρχισε τον αγώνα με 10 ποδοσφαιριστές, λόγω αργοπορημένης προσέλευσης του Γεωργίου Σωτηριάδη. Οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης αναρίγησαν όταν η ελληνική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων κέρδισε την Union Sportive με score 3–0.[6]

Συμμετοχή στους Ενδιάμεσους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (1906)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων στους Ενδιάμεσους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1906 της Αθήνας.

Κατά το 1906, η ποδοσφαιρική ομάδα ήταν στις δόξες της. Την περίοδο αυτή κηρύχθηκαν οι «ενδιάμεσοι», δηλαδή όχι επίσημοι, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1906 της Αθήνας. Ο Όμιλος Φιλομούσων αποφάσισε ότι, στην παγκόσμια αυτή αθλητική εκδήλωση, έπρεπε να παρουσιαστεί και ο Ελληνισμός της Μακεδονίας. Μετά από προετοιμασία υπό την εποπτεία του τότε Γυμνασιάρχη Ευθυμίου Μπουντώνα και του Γ΄ Προξένου της Ελλάδας Λάμπρου Κορομηλά, ο Όμιλος Φιλομούσων έστειλε στους αγώνες την ποδοσφαιρική ομάδα του και ομάδα αθλητών. Οι αθλητές αναχώρησαν με τις ευχές όλου του Ελληνισμού της Θεσσαλονίκης. Τους συνόδευσε η φιλαρμονική του Συλλόγου Μοναστηρίου. Η ομάδα έτυχε λαμπρής υποδοχής τόσο στον Βόλο όσο και στην Αθήνα. Άξιο λόγου είναι και το γεγονός ότι το πλοίο που μετέφερε τους αθλητές από τη Μακεδονία είχε σημαιοστολιστεί.[6]

Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων, αγωνίστηκε με την ομάδα του Γ.Σ. Εθνικού Αθήνας και έχασε με score 0–5, καθώς και με αυτή των Άγγλων της Σμύρνης και έχασε με score 0–12.[10] Επειδή όμως η επιτροπή απέκλεισε την ομάδα του Γ.Σ. Εθνικού Αθήνας, απονεμήθηκε στην ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων η τρίτη θέση. Το σχετικό δίπλωμα που έφερε την υπογραφή του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου Α΄, φυλασσόταν στα γραφεία του Ομίλου Φιλομούσων, και μετά τη διάλυση του κοσμούσε τα γραφεία του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης μέχρι την πυρκαγιά του 1917.

Κατά τη διάρκεια των ως άνω αγώνων, η ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων απαρτιζόταν από τους εξής: Τερματοφύλακας ο Αγησίλαος Τέγος, αμυντικοί οι Γεώργιος Βαπόρης και Γεώργιος Σαμαράς, μέσοι οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Α. Γαβριηλίδης και Βασίλειος Ζαρκάδης και επιθετικοί οι Γεώργιος Σωτηριάδης (αρχηγός), Στ. Χρυσίδης, Νικόλαος Λιόντας, Ιούλιος Άμποτ και Νικόλαος Πίνδος.[6]

Στα εκατό μέτρα έλαβε μέρος ο Παπαδάκης, στον μαραθώνιο ο Σερραίος Ν. Σταμούλης ο οποίος διάνυσε τη μισή περίπου απόσταση και προσέκρουσε σε χαλίκι, στην ξιφασκία ο Ιωάννης Κύρου, στον δίσκο ο Γεώργιος Βαπόρης και στο άθλημα της αναρρίχησης επί κάλω, σε χοντρό σκοινί, ο Γ. Κοεμτζόπουλος. Πάντως η κάθοδος αυτή στην Αθήνα υπήρξε η πρώτη αθλητική αποστολή από τη Θεσσαλονίκη.[6]

Η συμμετοχή των μελών στην απελευθέρωση της Μακεδονίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος πρόεδρος του Ομίλου Φιλομούσων, ο καθηγητής Βασίλειος Μάνος Πράκτορας Γ΄ τάξης στον Μακεδονικό Αγώνα,[11][12] όπως και πολλά απ' τα μέλη του Ομίλου Φιλομούσων συμμετείχαν σε δράσεις που είχαν σκοπό την ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, η «Επιτροπή προς ενίσχυση της Ελληνικής Εκκλησίας και Παιδείας» στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής οργάνωσης του αλύτρωτου ελληνισμού προχώρησε στη χορήγηση οικονομικής ενίσχυσης σε περιοχές της Μακεδονίας. Σύμφωνα με τον πίνακα χορηγημάτων το Γενικό Προξενείο του ελεύθερου ελληνικού κράτους στη Θεσσαλονίκη έδωσε κατά τη δεύτερη τετραμηνία του σχολικού έτους 1904–1905 στον πρώτο πρόεδρο του Ομίλου Φιλομούσων καθηγητή Βασίλειο Μάνο 7 οθωμανικές λίρες και στον δεύτερο πρόεδρο του Ομίλου Φιλομούσων, ιατρό Αλέξανδρο Παπάζογλου 5 οθωμανικές λίρες για να συμβάλουν με τον τρόπο τους στην απελευθέρωση της Μακεδονίας.[13]

Η αιφνίδια πτώση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά το 1907, λόγω και των συνεπειών της διεθνούς οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε στο διάστημα 1906–1908, ο αθλητικός ζήλος περιορίστηκε, η ποδοσφαιρική ομάδα δεν προπονείτο τακτικά, η ναυτική ομάδα διαλύθηκε, οι εκδρομές σταμάτησαν και παρατηρήθηκε φοβερή διάσταση ανάμεσα στα νέα και τα παλαιά μέλη που οδήγησε στη διάσπαση του Ομίλου Φιλομούσων.[6] Στη Θεσσαλονίκη η οικονομική κρίση έγινε αισθητή με κύμα αναστολών πληρωμών και μεγάλες απώλειες κεφαλαίων στο χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης. Οι οικονομικοί πόροι που μπορούσε να συγκεντρώσει ο Όμιλος Φιλομούσων, και που προέρχονταν από τα μέλη του, συρρικνώθηκαν.[7]

Το 1907 στην αίθουσα του Ομίλου Φιλομούσων δόθηκε μία διάλεξη με ομιλητή τον Δημήτριο Χατζόπουλο, κατόρθωσαν να πετύχουν την εκχώρηση, από την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, μέρους του κοινοτικού γηπέδου για την ανέγερση ενός γυμναστηρίου. Το γήπεδο αυτό βρισκόταν κοντά στα «Ξυλάδικα», κοντά στον Λευκό Πύργο και ανατολικά του σημερινού κτιρίου της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Θεσσαλονίκης (Χ.Α.Ν.Θ.), δηλαδή στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα τοποθετημένη η αναμνηστική στήλη. Ήδη από το τέλος του 1907 και τις αρχές του 1908, οι περισσότεροι από τους αθλητές, όπως ο Απόστολος Κοσμόπουλος, ο Γεώργιος Σωτηριάδης, ο Γεώργιος Βαπόρης και άλλοι είχαν αποχωρήσει δυσαρεστημένοι. Τις εσωτερικές ανωμαλίες ακολούθησε η διάλυση της φιλαρμονικής και της χορωδίας, ο περιορισμός της μαντολινάτας και οι οικονομικές δυσχέρειες.[6]

Στα τέλη του 1908 συγκλήθηκε γενική συνέλευση και ο τότε προεδρεύων Δ. Δίγκας αναγκάστηκε να εισηγηθεί την πρόταση ότι έπρεπε να καταργηθεί προσωρινά το αθλητικό τμήμα, να ενισχυθεί η μαντολινάτα του Ομίλου Φιλομούσων και να δώσει δύο συναυλίες, με τα έσοδα των οποίων στη συνέχεια ο Όμιλος Φιλομούσων να επανιδρύσει το αθλητικό τμήμα προσλαμβάνοντας γυμναστή και αγοράζοντας όργανα γυμναστικής. Το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία, τα μέλη ωστόσο του αθλητικού τμήματος αντέδρασαν. Υπερίσχυσαν όμως αυτοί που τάχθηκαν υπέρ της ενίσχυσης του μουσικού τμήματος για να εξασφαλίσει το σωματείο οικονομικούς πόρους. Τότε, τα μέλη του αθλητικού τμήματος, με επικεφαλής τον Γρ. Νώτα, αποχώρησαν και κατευθύνθηκαν προς την ίδρυση του αθλητικού σωματείου «Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος».[6]

Ο Όμιλος Φιλομούσων εξακολούθησε να έχει οικονομικά προβλήματα, ωστόσο έδωσε κάποιες συναυλίες και συμμετείχε με επιτυχία στην εορτή της Θεσσαλονίκης που οργανώθηκε το 1908 επί δημάρχου Αχμέντ Χαμντί Μπέης. Λόγω της οικονομικής ανέχειας, μετέτρεψε το θέατρο του σε κινηματογράφο και συσπειρώθηκε σε ένα δωμάτιο του τότε Πολιτικού Συλλόγου που στεγάζονταν στην οικία Αγγελάκη επί της οδού Εθνικής Αμύνης. Εν τέλει, το θέατρο κάηκε, και ο Όμιλος Φιλομούσων, ο οποίος μεγαλουργούσε για μία ολόκληρη δεκαετία, εξαφανίστηκε το 1909, υποκύπτοντας σε πρόωρο οικονομικό μαρασμό.[6]

Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (1908–2022)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γ.Σ. Μακεδονικός (1908–1910)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 29 Νοεμβρίου 1908 συγκλήθηκε η ιδρυτική γενική συνέλευση ενός νέου αθλητικού συλλόγου με την επωνυμία «Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος» από τα πρώην μέλη του αθλητικού τμήματος του Ομίλου Φιλομούσων. Στην πρώτη αυτή γενική συνέλευση ψηφίστηκε το καταστατικό του νέου αθλητικού συλλόγου, το οποίο αποτελούνταν από 36 άρθρα και εξελέγη το πρώτο διοικητικό συμβούλιο. Πρόεδρος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου ανέλαβε ο ιατρός Αλκιβιάδης Μάλτος, γραμματέας ο Ι. Αντωνιάδης και μέλη οι Π. Κοντογιάννης, Αιμ. Κόπανος, Δημήτριος Χατζόπουλος, Δημήτριος Κοντορέπας και Ιωάννης Κύρου. Μετά την πρώτη αυτή γενική συνέλευση οι άνθρωποι του αθλητικού συλλόγου ενημέρωσαν τις αρχές του οθωμανικού καθεστώτος και η αστυνομία επέτρεψε τη λειτουργία του αθλητικού συλλόγου με μία απλή άδεια.[14] Η ποδοσφαιρική ομάδα του Γ.Σ. Μακεδονικού προπονούνταν στο γυμναστήριο, στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο και στα Καραγάτσια με προπονητή τον Ιούλιο Σαριδάκη. Πρώτος γυμναστής του αθλητικού συλλόγου ήταν ο Γ. Διακάκης.[10]

Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (1910–1912)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο αυτή στη Θεσσαλονίκη ανελίχθηκε το κίνημα των Νεότουρκων και οι πολιτικές συνθήκες ήταν ρευστές. Οι κάτοικοι των μη τουρκικών παροικιών της Θεσσαλονίκης δέχονταν έντονες πιέσεις για να αποβάλουν τα εθνικά χαρακτηριστικά και σύμβολα από τις δραστηριότητες τους. Σύμφωνα με τον νέο νόμο περί σωματείων, κάθε σύλλογος της Θεσσαλονίκης όφειλε να επανιδρυθεί υπό λιγότερο εμφανή εθνικά χαρακτηριστικά. Η αναφορά περί Μακεδονίας στον τίτλο του αθλητικού συλλόγου ενοχλούσε τις οθωμανικές αρχές, καθώς παρέπεμπε στις αλυτρωτικές διεκδικήσεις της Ελλάδας, αλλά και στην ελληνικότητα της περιοχής.[14]

Το 1910 οι Αλκιβιάδης Μάλτος, Δημήτριος Κοντορέπας, Ιωάννης Κύρου και Αιμ. Κόπανος ανέλαβαν την ευθύνη, και με εντελώς αντικαταστατικό τρόπο, ήρθαν σε συνεννόηση με τις αρχές του καθεστώτος των Νεότουρκων, διαφοροποίησαν τον κανονισμό λειτουργίας και άλλαξαν την επωνυμία του αθλητικού συλλόγου σε «Οθωμανικός Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής».[15] Παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις τις αρχές του καθεστώτος των Νεότουρκων, εξελέγη νέο διοικητικό συμβούλιο υπό την προεδρία του εκδότη της εφημερίδας «Νέα Αλήθεια», Ιωάννη Κούσκουρα. Στις 13 Μαρτίου 1911 πραγματοποιήθηκε η επόμενη γενική συνέλευση όπου παρουσιάστηκε το νέο καταστατικό του αθλητικού συλλόγου.[14]

Για να επισημοποιήσει την υπόσταση του, ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης εγγράφηκε στον Σύνδεσμο Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (Σ.Ε.Γ.Α.Σ.) και όρισε πρώτο αντιπρόσωπο του τον Κ. Ψαροδήμο. Το 1910 και το 1911 στο γυμναστήριο του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκαν σχολικές γυμναστικές επιδείξεις και το 1911 έγιναν συγχρόνως αθλητικοί αγώνες. Οι επιδείξεις αυτές γίνονταν όχι μόνο για να επιδειχθεί η γυμναστική πρόοδος των αθλητών, αλλά επίσης ήταν μία εθνική εκδήλωση, όπου ο ελληνισμός της Θεσσαλονίκης συσπειρώνονταν και καμάρωνε τα εθνικά χρώματα καθώς τα γαλανόλευκα της ελληνικής σημαίας κοσμούσαν τις στολές των αθλητών.[10]

Ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης άρχισε να προκηρύσσει κάθε χρόνο εφηβικούς αθλητικούς αγώνες μεταξύ των ελληνικών σχολείων της Μέσης Εκπαίδευσης, δηλαδή του Γυμνασίου, του Παπαφείου Ορφανοτροφείου, του Λυκείου Νούκα και της Σχολής Κωνσταντινίδη. Οι πρώτοι από αυτούς τους αγώνες πραγματοποιήθηκαν στις 7 και 8 Απριλίου 1912 στο Γυμναστήριο, όπου συνολικά αγωνίστηκαν 169 αθλητές. Λίγους μήνες νωρίτερα, αναφέρεται στην εφημερίδα «Μακεδονία» ότι στις 28 Νοεμβρίου 1911 διεξήχθησαν ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ των μαθητών του Λυκείου εναντίον της μεικτής ομάδας του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και των μαθητών του Ελληνικού Γυμνασίου. Το Λύκειο νίκησε τη μεικτή ομάδα με score 1–0. Ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης έστειλε έγγραφο προς τις συντεχνίες και τα ελληνικά εργατικά σωματεία, προτείνοντας στα μέλη τους να γυμνάζονται στον αθλητικό σύλλογο, ο οποίος έχαιρε της εκτίμησης της ελληνικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης.[10]

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1912 ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης διοργάνωσε τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης οι οποίοι περιλάμβαναν κολυμβητικά αγωνίσματα και λεμβοδρομίες. Ο Οθωμανός ναύαρχος Τζαβήτ Μπέης έθεσε στη διάθεση των παραγόντων του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα και το πολεμικό πλοίο «Φουάτ» για την επιτυχία των ναυτικών αγώνων. Στους αγώνες συμμετείχαν επίσης αθλητές της Γερμανικής Λέσχης, μεμονωμένοι αθλητές, επαγγελματίες κωπηλάτες, καθώς και ναύτες του οθωμανικού πολεμικού ναυτικού. Με εντολή του ναυάρχου σημαιοστολίστηκε όλη η περιοχή της πλατείας του Λευκού Πύργου και επετράπη να κοπεί εισιτήριο από τους θεατές της προκυμαίας.[14]

Μόλις 13 ημέρες μετά τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Με την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου κάθε αθλητική δραστηριότητα σταμάτησε. Τα περισσότερα μέλη του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης επιστρατεύτηκαν στον οθωμανικό στρατό. Ο πρόεδρος του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, Νικόλαος Κασάπης, ιατρός του οθωμανικού στρατού, αιχμαλωτίστηκε μετά από μερικές ημέρες από τον στρατό του Μαυροβουνίου.[14]

Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (1912–2022)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έμβλημα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης απεικονίζει τον Ηρακλή του Λυσίππου.

Μόλις 36 ημέρες μετά τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης, ο ελληνικός στρατός έμπαινε στη Θεσσαλονίκη απελευθερώνοντας την πόλη μετά από 482 χρόνια σκλαβιάς. Στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο Χασάν Ταχσίν Πασάς υπέγραψε το σύμφωνο παράδοσης της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό.[14]

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, η επιτροπή του Ηρακλή Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε στον πρίγκηπα Νικόλαο και έθεσε στη διάθεση των ελληνικών αρχών μία ομάδα 50 ατόμων, που δήλωσε εθελοντικά συμμετοχή. Η ευγενική άρνηση του πρίγκηπα Νικολάου έστρεψε την προσοχή της επιτροπής στην Ελληνική Χωροφυλακή. Ο Ν. Μάνος με τον Δημήτριο Κοντορέπα παρουσιάστηκαν στον αρχηγό της Δημόσιας Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, ο οποίος δέχθηκε τις υπηρεσίες των ανθρώπων του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και συγκρότησε σώμα 40 ατόμων για την οργάνωση περιπόλων μέσα στη Θεσσαλονίκη.

Το σώμα αυτό, που έφερε ιδιαίτερα διακριτικά, χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές και κυρίως για νυχτερινές περιπόλους. Επικεφαλής του σώματος ήταν ο Νικόλαος Χριστοδούλου και συμμετείχαν οι Θ. Βαλαούρης, Βασίλειος Ζαρκάδης, Ν. Ζουμετίκος, Θάνος, Αστ. Θωμάς, Θ. Καραγκουνίδης, Ν. Καραγκουνίδης, Κ. Καστρίτσης, Απόστολος Κοσμόπουλος, Ν. Κωνσταντινίδης, Ι. Νικολάου, Γ. Παπαβασιλείου, Θ. Παπαδέλης, Λ. Παπαδέλης, Α. Πετρίδης, Ι. Ρούσης, Ν. Σπύρης, Χ. Στέφου, Γεώργιος Σωτηριάδης, Χρ. Υφαντής, Α. Φιλιππίδης, Χρ. Φιλίππου, Φωκάς, Εμ. Χατζόγλου και αρκετοί άλλοι.[14]

Με την έναρξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου υπήρξαν αρκετοί οι οποίοι προσέτρεξαν στην Αθήνα, για να εγγραφούν σε λόχους εθελοντών και να πολεμήσουν για την πατρίδα. Όταν μερικά χρόνια αργότερα ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ. ζήτησε από όλους τους αθλητικούς συλλόγους της Ελλάδας να του αναφέρουν τους πεσόντες ή τους τραυματίες αθλητές υπέρ της πατρίδας, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης στην από 31 Δεκεμβρίου 1913 επιστολή του, αφού δήλωσε ότι «δυστυχώς ο ημέτερος σύλλογος μέχρι σήμερον δεν έχει να επιδείξει μέλη και αθλητές αυτού πεσόντες υπέρ πατρίδος εις το Πεδίον της Τιμής», ανέφερε ως τραυματίες υπέρ της πατρίδας τους Γεώργιο Σωτηριάδη, αθλητή, Κ. Βολιώτη και Ν. Βρέττα. Ανέφερε επίσης ως αγωνιστές τους Νικόλαο Κασάπη, Βασίλειο Ζαρκάδη, Κ. Καστρίτση και τα μέλη του αθλητικού συλλόγου Π. Γκίνη, Θ. Καραγκουνίδη, Ν. Χρυσόπουλο, Ν. Αντωνιάδη, Φιλ. Βαζάκα, Ι. Μαντόπουλο, Γ. Σάγια, Ι. Μαλακασιώτη, Γ. Δόικο, Κ. Ρέντη, Π. Οικονομίδη, Γ. Παναγιώτου, Γ. Παχίνα, Ν. Πρατογιάννη, Θ. Γεωργίου, Ζ. Τομαζίνο, καθώς και τους προσκόπους Α. Νάστου και Π. Δαούτη.[14]

Το πρώτο πράγμα που αντιμετώπισαν οι παράγοντες του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ήταν το ζήτημα της αλλαγής της επωνυμίας. Και ενώ η επικρατούσα άποψη ήταν να επανέλθει ο αθλητικός σύλλογος στην παλαιά επωνυμία, τελικά στη γενική συνέλευση στις 24 και 26 Απριλίου 1913, υπερίσχυσε η άποψη να παραμείνει το όνομα του ημίθεου Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας, το οποίο συμβόλιζε τη δύναμη και τη ρώμη, στοιχεία που έπρεπε να προβάλει ο αθλητικός σύλλογος. Παράλληλα ψηφίστηκε νέος κανονισμός λειτουργίας ο οποίος αποτελούνταν από 54 άρθρα και για τη σύνταξη του χρησιμοποιήθηκαν οι κανονισμοί των αθλητικών συλλόγων της παλαιάς Ελλάδας, που ζητήθηκαν από τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ. για τον λόγο αυτόν.[14]

Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης άλλαξε το καταστατικό του, αλλά η επίσημη αναγνώριση του από το κράτος της Ελλάδας άργησε να γίνει. Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο 281 περί σωματείων, ο αθλητικός σύλλογος έπρεπε να προσκομίσει πρακτικό ίδρυσης και πίνακα ονομάτων των ιδρυτών. Τα έγγραφα αυτά όμως δεν ήταν διαθέσιμα, καθώς ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης είχε ιδρυθεί επί οθωμανικού καθεστώτος, και εκτός από το καταστατικό υπήρχε μόνο η απλή άδεια που εκδόθηκε από την αστυνομία.

Τελικά, μετά από ανταλλαγές εγγράφων με τον πρόεδρο του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αναγνωρίστηκε ως «Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής»[10] και εγκρίθηκε το καταστατικό του με την απόφαση 1106 του 1914 του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης καταχωρήθηκε στο βιβλίο αναγνωρισμένων σωματείων με αριθμό 1720 (παλαιός αριθμός 18) στις 11 Ιανουαρίου 1915, δηλαδή σχεδόν δυόμιση χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.[14]

Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 (2020–Σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2020 ιδρύθηκε ο «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής 1908»[1][16] στα πρότυπα του παλαιού Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης,[2] αλλά χωρίς να κληρονομήσει τα χρέη του παλαιού αθλητικού σωματείου.[17][18][19][20][21][22][23][24][25][26] Στις 4 Φεβρουαρίου 2021 υπερψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το άρθρο 41 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με αυτήν, η ακίνητη περιουσία στη Μίκρα Καλαμαριάς και στους Χορτατζήδες Θεσσαλονίκης πέρασε άνευ ανταλλάγματος στο αθλητικό σωματείο με την επωνυμία «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής 1908».[27][28]

Τμήματα Yδατοσφαίρισης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Υδατοσφαίρισης Ανδρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τις ακαδημίες του ανδρικού τμήματος υδατοσφαίρισης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης βγήκαν σπουδαίοι υδατοσφαιριστές τα παλαιότερα χρόνια όπως ο Νίκος Βενετόπουλος (υπήρξε και προπονητής του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης), ο Χρήστος Μαντζουρίδης (υπήρξε και προπονητής του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης με τον οποίο ο αθλητικός σύλλογος πανηγύρισε την τελευταία του άνοδο το 2015), ο Δημήτρης Κιούκας κ.λπ. Συγχρόνως, έχουν παίξει στην Εθνική Ελλάδας όντας υδατοσφαιριστές του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης οι Νίκος Βενετόπουλος, Δημήτρης Κιούκας, Φίλιππος Τοτογιάννης και Χρήστος Μαντζουρίδης.

Συνολικά έχει 17 συμμετοχές στην ανώτατη εθνική κατηγορία (καθιερώθηκε το 1967, πρώτη συμμετοχή του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης το 1969, αν και είχε προπολεμικά συμμετοχές στους πανελλήνιους κολυμβητικούς αγώνες, το 1926 και το 1934 είχε καταταγεί τρίτος και το 1935, δεύτερος) από τις οποίες οι οκτώ ήταν συνεχόμενες από το 1988 έως και το 1995. Το 1985, ως ομάδα της Β΄ Εθνικής Κατηγορίας, έφτασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας αποκλείοντας τον Σ.Φ. Ολυμπιακό Πειραιώς, ενώ το 1990 θα πετύχει ιστορική νίκη εναντίον του Ο.Φ. Εθνικού Πειραιώς με score 13–9 στον Πειραιά.

Από την αγωνιστική περίοδο 2022–2023 το ανδρικό τμήμα υδατοσφαίρισης αγωνίζεται στο τρίτο τη τάξει πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής Κατηγορίας, διαθέτοντας το νομικό πρόσωπο του αθλητικού σωματείου, με την επωνυμία «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής 1908».

Τα τμήματα υποδομών του ανδρικού τμήματος υδατοσφαίρισης προσπαθούν να αναγεννηθούν, και το 2022 για πρώτη φορά ο Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 δημιούργησε τμήμα μίνι παίδων.

Αγωνιστική Πορεία (1986–Σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Υδατοσφαίρισης Γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γυναικεία ομάδα υδατοσφαίρισης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης κατέκτησε την 4η θέση στην Α1 Εθνική Κατηγορία Γυναικών 2009–2010 και αγωνίστηκε στο Len Trophy Γυναικών.

Από την αγωνιστική περίοδο 2023–2024 το γυναικείο τμήμα υδατοσφαίρισης αγωνίζεται στο δεύτερο τη τάξει πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής Κατηγορίας, διαθέτοντας το νομικό πρόσωπο του αθλητικού σωματείου, με την επωνυμία «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής 1908».

Διοργανώσεις[29][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διοργανώσεις Τμημάτων Υποδομών[29][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Kολύμβησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τμήμα κολύμβησης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1923 και έχει αναδείξει μια μεγάλη μορφή του ελληνικού αθλητισμού τον Γεώργιο Ιβάνοφ, ο οποίος γεννήθηκε στην Πολωνία και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Ο Γεώργιος Ιβάνοφ–Σαϊνόβιτς υπήρξε πολλές φορές πρωταθλητής και recordman Ελλάδας στην κολύμβηση αλλά και ποδοσφαιριστής και υδατοσφαιριστής του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Ο Γεώργιος Ιβάνοφ το 1944 πέρασε στο πάνθεον των ηρώων αφού εκτελέστηκε από τους Ναζιστές Γερμανούς για την δράση του ως σαμποτέρ. Το όνομα του έχει δοθεί στο Ιβανώφειο Κλειστό Γυμναστήριο το οποίο αποτελεί το ιδιόκτητο γήπεδο καλαθοσφαίρισης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Το κολυμβητικό τμήμα είναι ένα από τα σημαντικότερα τμήματα του αθλητικού συλλόγου. Ιδρυτικό μέλος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (Κ.Ο.Ε.) (πρώην Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων) από το 1928, είτε στα μπλόκια του Θερμαϊκού κόλπου είτε στα κολυμβητήρια της Θεσσαλονίκης γράφει την δική του ιστορία. Από τις διαδρομές του αθλητικού συλλόγου όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει χιλιάδες Θεσσαλονικείς και στα μητρώα έχουν καταγραφεί πολλοί επιφανείς άνθρωποι της Θεσσαλονίκης. Εξέχουσα φυσιογνωμία αποτελεί για όλους η παρουσία του Γεωργίου Ιβάνοφ, κολυμβητή του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και ήρωα της Αντίστασης κατά των Γερμανών.

Η ιστορία του τμήματος κολύμβησης μπορεί να χωρισθεί σε 2 μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει τα πρώτα και δύσκολα χρόνια. Τα μπλόκια στον Θερμαϊκό κόλπο, τις παράγκες τους ρομαντικούς εραστές του αθλητισμού, την λειτουργία μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, και τελειώνει με την κατασκευή και λειτουργία του πρώτου κολυμβητηρίου στη Θεσσαλονίκη το 1975. Το δεύτερο ξεκινά από την μεταστέγαση του τμήματος κολύμβησης στο Εθνικό Κολυμβητήριο Θεσσαλονίκης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια όμως το τμήμα κολύμβησης εξακολουθεί να υπηρετεί τα ίδια ιδανικά και να προσφέρει σε όλα τα μέλη του εκμάθηση της κολύμβησης, αθλητισμό ή και τον πρωταθλητισμό.

Τα πρώτα στοιχεία για το κολυμβητικό τμήμα έρχονται από το 1914, όταν ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης διοργανώνει τους 1ους ναυτικούς αγώνες με κολυμβητικά αγωνίσματα ταχύτητας, αντοχής, καταδύσεων, λεμβοδρομίες αλλά και κάποια πρωτότυπα όπως το κυνήγι πάπιας. Το 1925 ξαναοργανώνει τους ίδιους αγώνες. Πιο έντονη παρουσία έχουμε από το 1928 και μετά με την σύσταση της Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων (Ε.Κ.Ο.Φ.). Εκπρόσωπος του συλλόγου στην Ε.Κ.Ο.Φ. γίνεται ο αντιναύαρχος Δ. Λούνδρας. Η ελληνική ομοσπονδία αναθέτει στον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης την διοργάνωση αγώνων όπως το Πρωτάθλημα Βορείου Ελλάδος, και συμμετέχει ανελλιπώς στα πανελλήνια πρωταθλήματα που διεξάγονται στην Αθήνα.

Ένα από τα μόνιμα προβλήματα του τμήματος κολύμβησης ήταν η έλλειψη χώρων άσκησης. Τα ξύλινα παραπήγματα που στήνονταν στις παραλίες έπαιζαν τον ρόλο των αποδυτηρίων και γκρεμιζόταν συνεχώς. Η κακοκαιρία έφερνε σκουπίδια και ξύλα στον χώρο προπόνησης με αποτέλεσμα να διακόπτονται οι προπονήσεις για μεγάλα διαστήματα. Τα πρώτα χρόνια φιλοξενείται από τη Χ.Α.Ν. Θεσσαλονίκης και το 1927 χτίζει ένα παράπηγμα στην παραλία Τζουβανάκη (κεραμοποιείο Αλλατίνη).

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των προπολεμικών χρόνων ήταν ότι οι κολυμβητές έπαιζαν και υδατοσφαίριση και συνήθως τον χειμώνα ασχολούνταν και με τον στίβο. Οι αθλητές που ξεχωρίζουν είναι οι Στάνιτσας, Κολτσάκης, Ρωμανός, Μουζενίδης, Καραμπάτης, Μικέ Αλντιντσά, Άντιλοπ, Καρμπέτης, Κονταξάκης, Μαυρομάτης, Γαλλόπουλος, Μιτσούλης. Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 1930 έχουμε τις αναφορές στον Γεώργιο Ιβάνοφ, ο οποίος διεκδικείται και από άλλους αθλητικούς συλλόγους. Συμμετέχει σε κολυμβητικούς αγώνες κυρίως στο ελεύθερο, σε αγώνες υδατοσφαίρισης και πολλές φορές αναλαμβάνει και την εκγύμναση των αθλητών. Η κολυμβητική δραστηριότητα σταματά το 1939 λόγω των πολέμων. Αναφορές έχουμε ξανά από το 1946 και μετά. Συνεχείς μετεγκαταστάσεις σε χώρους είναι το χαρακτηριστικό της περιόδου.

Το 1945 το πρώτο παράπηγμα στο χώρο του παλιού Κυβερνείου (Γερμανική Σχολή) το οποίο χρησιμοποιείται σαν αποδυτήρια. Το 1947 απομακρύνεται από εκεί και μεταφέρεται στη περιοχή «Σχολή Τυφλών». Το 1955 ξαναφεύγει και πάει στο Καραμπουρνάκι της Καλαμαριάς στο σημείο που είναι σήμερα ο Ναυτικός Όμιλος Θεσσαλονίκης κάτω από αντίξοες συνθήκες. Τελευταία μετεγκατάσταση έγινε στις αρχές της δεκαετίας το 1960 στην περιοχή του γηπέδου Ανατόλια κάτω από τη σημερινή οδό Σοφούλη. Αυτή ήταν και η τελευταία έδρα του τμήματος κολύμβησης πριν από την έναρξη λειτουργίας του Εθνικού Κολυμβητηρίου Θεσσαλονίκης.

Το 1953 καθιερώνεται η τέλεση πανθεσσαλονικείων αγώνων προς τιμήν του ήρωα Γεωργίου Ιβάνοφ. Τη δεκαετία του 1960 δεσπόζει η μορφή του Άγγελου Χριστοφορίδη, ως έφορος του τμήματος κολύμβησης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, πατριάρχη της κολύμβησης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Καταφέρνει να συγκεντρώσει στα μητρώα του αθλητικού συλλόγου πολλούς αξιόλογους κολυμβητές, να δημιουργήσει μια ομάδα ανταγωνιστική που θα φέρει στον αθλητικό σύλλογο πολλές διακρίσεις.

Με τη βοήθεια και άλλων ιστορικών στελεχών (Καβακά, Κοσμόπουλου, Γαρέζου) αλλά και των κολυμβητών βελτιώνει τις εγκαταστάσεις της περιοχής Ανατόλια με πλωτές εξέδρες, διαδρομές με φελλούς αλλά και το πιο σημαντικό να συνδέσει με την ύδρευση τα αποδυτήρια για να πλένονται οι κολυμβητές. Κολυμβητές της περιόδου εκείνης που ξεχώρισαν ήταν οι Αντώνιος Κυπριώτης, Γρηγόρης Μουρούζης, Θέμης Τζούμας (πρωταθλητές και προπονητές του συλλόγου επί σειρά ετών), Γιάννης Καζινιέρης, Πάρης Χασεκίογλου, Β. Κιρκοριάν, Γ. Βασιλείου, Χ. Τσαβαρτζίδης, αδελφές Ανδρικοπούλου, Λάσκαρη, Σοφία Παπαθανασίου, Β. Τσιριγκάνου.

Με την έναρξη της λειτουργίας του Eθνικού Kολυμβητηρίου Θεσσαλονίκης ξεκινά μία νέα εποχή για το τμήμα κολύμβησης. Η δυνατότητα λειτουργίας όλο τον χρόνο οδηγεί τον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης στη αναδιοργάνωση του τμήματος κολύμβησης, στη δημιουργία υποδομών και στην πρόσληψη μονίμων προπονητών. Τον ρόλο των προπονητών τα πρώτα χρόνια αναλαμβάνουν παλιοί κολυμβητές του αθλητικού συλλόγου όπως ο Γρηγόρης Μουρούζης, ο Θέμης Τζούμας, ο Πάρης Χασεκίογλου, και ο Γιάννης Καζινιέρης. Ο Άγγελος Χριστοφορίδης παρόν και αυτός σε αυτή τη μεταβατική περίοδο στη θέση του εφόρου. Κολυμβητές που διακρίνονται τα πρώτα χρόνια με μετάλλια στα πανελλήνια πρωταθλήματα είναι ο Δημήτρης Κιούκας, ο Κυριάκος Κοσμίδης, ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος η Κάρεν Ντάουμπερ και ο Παναγιώτης Βαρδουκέλης.

Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 βγαίνουν από την τότε Ε.Α.Σ.Α. και οι πρώτοι πτυχιούχοι προπονητές οι οποίοι αναλαμβάνουν την προπονητική ηγεσία του αθλητικού συλλόγου. Πιο σημαντικοί οι Σεραφείμ Αλεξίου και Δημήτρης Λούπος οι οποίοι είτε μαζί είτε διαδοχικά κρατούν τα ινία του τμήματος κολύμβησης για μία 20ετία και την οδηγούν σε διακρίσεις, όπως την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην κατηγορία Εφήβων–Νεανίδων το 1987, τη στελέχωση των εθνικών ομάδων με αθλητές του αθλητικού συλλόγου, την κατάρριψη πανελληνίων ρεκόρ και την δημιουργία πολλών πρωταθλητών. Κολυμβητές που ξεχωρίζουν είναι ο Μιχάλης Μαουσίδης, Βαΐα Μαργαρίτου, η οποία κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε πανελλήνιο πρωτάθλημα των νεότερων χρόνων, Χαρούλα Μαργαρίτου, Γιούλα Μπεζεργιάννη, Γιώργος Καπαδόπουλος και άλλοι.

Το 1978 ιδρύεται ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων με πρώτο πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Κοντό. Ένας θεσμός που παίζει σημαντικό ρόλο μέχρι και σήμερα, βοηθώντας το τμήμα κολύμβησης οικονομικά αλλά και λειτουργικά. Οι καλές σχέσεις και η συνεργασία Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και του τμήματος κολύμβησης έφερε συχνά εντυπωσιακά αποτελέσματα όμως δεν έλειψαν και οι περίοδοι έντασης όπως το 1988 όταν τα προβλήματα αποδεκάτισαν τον αθλητικό σύλλογο. Πρόεδροι του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων που ξεχώρισαν για την προσφορά τους ήταν ο πρώτος πρόεδρος Κωνσταντίνος Κοντός, ο Βίκτωρ Παπαθανασίου, ο Θανάσης Σιούτας, ο Θανάσης Παράσχος, ο Δημήτρης Θερμός, και ο σημερινός πρόεδρος Γιώργος Κοσμίδης. Πολλοί από τους προέδρους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων διετέλεσαν και έφοροι του τμήματος κολύμβησης.

Τη δεκαετία του 2000 προπονητής του τμήματος κολύμβησης ήταν ο Γιώργος Χουζούρης. Από το 1998 έχει ξεκινήσει μία συνεχόμενη και διαρκής ανοδική πορεία με πολλές διακρίσεις και σημαντικότερη την κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Παίδων (13 έως 16 ετών) το 2007 και του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Εφήβων (17 και 18 ετών) το 2008, αλλά και θέσεις στην τριάδα άλλων κατηγοριών από το 2003 μέχρι και το 2007. Πρωταθλητές Ελλάδας αναδεικνύονται οι Ειρήνη Σηφάκη, Δημήτρης Χαλκιάς, Χαράλαμπος Γεωργίου, Ανέστης Αραμπατζής, Γιώργος Ορτίτζιος, Κώστας Ζυγούρας, Γιώργος Κατερίνης, Αντωνία Παπαδοπούλου. Συμμετοχή στην Εθνική Ελλάδας είχαν οι Ειρήνη Σηφάκη, Χαράλαμπος Γεωργίου, Ανέστης Αραμπατζής, Γιώργος Ορτίτζιος, Δημήτρης Χαλκιάς και πανελλήνια ρεκόρ κατέρριψαν η Ειρήνη Σηφάκη, ο Δημήτρης Χαλκιάς και ο Ανέστης Αραμπατζής.

Σήμερα, το κολυμβητικό τμήμα αριθμεί περίπου 400 κολυμβητές σε όλα τα επίπεδα, 90 κολυμβητές στις αγωνιστικές κατηγορίες, 17 προπονητές, 4 μέλη στις εθνικές ομάδες και διεκδικεί με αξιώσεις την κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Εφήβων.

Διοργανώσεις[29][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πρωτάθλημα Κολύμβησης Σώματος Προσκόπων Μακεδονίας (1 Τρόπαιο): 1926
  • Πρωτάθλημα Κολυμβητικών Ημερίδων Θεσσαλονίκης (3 Τρόπαια): 1926, 1927, 1928

Διοργανώσεις Τμημάτων Υποδομών[29][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Εφήβων (2 Τρόπαια): 2008, 2009
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γενική Age Group (1 Τρόπαιο): 2016
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αγοριών Age Group (13 έως 16 ετών) (2 Τρόπαια): 2007, 2016
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Νεανίδων (1 Τρόπαιο): 2017
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κοριτσιών Age Group (13 έως 16 ετών) (1 Τρόπαιο): 2015

Τμήμα Kαλλιτεχνικής Kολύμβησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τμήμα καλλιτεχνικής κολύμβησης ιδρύθηκε το 1997. Από το 2011 ο έφορος του τμήματος καλλιτεχνικής κολύμβησης είναι ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης. Οι προπονήτριες της ομάδας είναι η πρώην αθλήτρια του συλλόγου και ολυμπιονίκης το 2004 Ευγενία Κουτσούδη, η πρώην αθλήτρια και μέλος όλων των εθνικών ομάδων Μιχαέλα Κωστράκη και η Όλγα Πελεκάνου ολυμπιονίκης το 2004. Όλες με τεράστια εμπειρία αλλά και προσφορά στο άθλημα της καλλιτεχνικής κολύμβησης. Η ομάδα αρχικά είχε στο δυναμικό της 10 κολυμβήτριες, ενώ σήμερα περισσότερες από 60 σε όλες τις κατηγορίες ηλικιών.

Η ομάδα τα τελευταία χρόνια έχει επιδείξει μεγάλη ανάπτυξη και έχει κερδίσει πολλά μετάλλια σε όλες τις αγωνιστικές κατηγορίες. Κορυφαία κολυμβήτρια τα τελευταία χρόνια και μέλος της ολυμπιακής ομάδας για το Παρίσι 2024 η πρωταθλήτρια Μαρία Καραπαναγιώτου. Άλλες κολυμβήτριες που έχουν διακριθεί με τις εθνικές ομάδες αλλά και συλλογικά τα τελευταία χρόνια ήταν η Αγγελική Βουχάρα, η Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου και η Όλγα Ιμβριώτη με μετάλλια σε ευρωπαϊκές και εθνικές διοργανώσεις.

Τμήμα Kαταδύσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 αναδείχθηκε τροπαιούχος στο Κύπελλο Άνοιξης, που διοργανώθηκε με απόλυτη επιτυχία το Σαββατοκύριακο (8 Απριλίου και 9 Απριλίου 2023) στο Κλειστό Κολυμβητήριο Βόλου «Ιάσων Ζηργάνος». Η ομάδα της Θεσσαλονίκης συγκέντρωσε 4 χρυσά μετάλλια, όσα και οι 5 κύκλοι, αλλά είχε 7 ασημένια μετάλλια και κατέκτησε το Κύπελλο Άνοιξης.[32]

Διοργανώσεις Τμημάτων Υποδομών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Α΄ και Β΄ Κατηγοριών (1 Τρόπαιο): 2023[33]
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γ΄ και Δ΄ Κατηγοριών (1 Τρόπαιο): 2023[33]
  • Κύπελλο Άνοιξης (1 Τρόπαιο): 2023[32]

Σύνδεσμοι Φίλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οργανωμένοι οπαδοί του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης στη Θύρα 10 του Καυτανζογλείου Εθνικού Σταδίου, σε έναν εντός έδρα αγώνα με τον Α.Ο. Παναθηναϊκό.
Οργανωμένοι οπαδοί του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης σε έναν εκτός έδρας αγώνα με τον Α.Π.Σ. Πανθρακικό στην εναρκτήρια αγωνιστική της αγωνιστικής περιόδου 2009–2010 της Super League στις 23 Αυγούστου 2009.

Ενεργοί Σύνδεσμοι Φίλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός Θεσσαλονίκης έχουν ανοίξει σύνδεσμοι οπαδών στο Ασβεστοχώρι, στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης, στο Ανατολικό Θεσσαλονίκης (Βαλμάδα), στην Κοζάνη, στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, στην Αθήνα, στο Κιλκίς, στη Δράμα, στην Καστοριά, στην Πτολεμαΐδα, στην Κομοτηνή, στην Αλεξανδρούπολη, στη Νέα Φώκαια Χαλκιδικής και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Ανενεργοί Σύνδεσμοι Φίλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Εγγεγραμμένα σωματεία | Ηλεκτρονικό Μητρώο Αθλητικών Σωματείων με Ειδική Αθλητική Αναγνώριση». somateia.gga.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2023. 
  2. 2,0 2,1 «Αιτήσεις 2020 | Ηλεκτρονικό Μητρώο Αθλητικών Σωματείων με Ειδική Αθλητική Αναγνώριση». somateia.gga.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2023. 
  3. «Σήματα | Iraklakias.com». web.archive.org. 14 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2023. 
  4. Νικητιανός, Εμμανουήλ (2021). ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Η ΚΥΑΝΗ ΦΑΝΕΛΑ. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. 
  5. «Ο Ηρακλής, η ομάδα των «μπαγιάτηδων», γιορτάζει 114 χρόνια ιστορίας». www.makthes.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  6. 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 Κωνσταντινίδη, Αρχείο. «Ο εν Θεσσαλονίκη Όμιλος Φιλομούσων (1899-1909)» (στα αγγλικά). Αρχειακά ανάλεκτα. https://www.academia.edu/34900930/%CE%9F_%CE%B5%CE%BD_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CE%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%89%CE%BD_1899-1909_. 
  7. 7,0 7,1 Χεκίμογλου, Ευάγγελος (14 Απριλίου 2013). «Μια άγνωστη «διάσπαση» των Θεσσαλονικέων. Ο Όμιλος Φιλομούσων, ο Ηρακλής και το οικόπεδο». Αγγελιοφόρος της Κυριακής. 
  8. «ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ "Ο ΗΡΑΚΛΗΣ" 1927 by ira.history - Issuu». issuu.com (στα Αγγλικά). 1 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2023. 
  9. TEAM, ΦΩΣ (12 Ιανουαρίου 2024). «Η διάδοση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα». Fosonline.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2024. 
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Οικονομίδης, Αλέξανδρος (Δεκέμβριος 2022). Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Απ’ την ίδρυση ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. ISBN 978-618-00-4270-2. 
  11. greekteachers. «Η συμβολή των Ελλήνων δασκάλων στο Μακεδονικό Αγώνα». Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2020. 
  12. «Πράκτορας Γ' τάξεως - Μακεδονομάχοι». macedonian-fighters.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2023. 
  13. Βαχάρογλου (2004). «Η οργάνωση και λειτουργία του υποδιδασκαλείου και οικοτροφείου αρρένων στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία έτη της Οθωμανικής κυριαρχίας» (PDF). περιοδικό Μακεδονικά. Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2020. 
  14. 14,00 14,01 14,02 14,03 14,04 14,05 14,06 14,07 14,08 14,09 ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ. 1908-2008. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης. 2008. ISBN 960-87344-6-0. 
  15. «Ντοκουμέντο : Η επίσημη αναγνώριση του Ηρακλή – Iraklis1908.gr». www.iraklis1908.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  16. «Ο ΝΕΟΣ Γ.Σ.Θ. ΗΡΑΚΛΗΣ 1908 και η απόφαση της "κυανόλευκης" οικογένειας…». 
  17. «Βόμβα στον Ηρακλή: Κομπίνα 110 εκ.ευρώ με ύποπτα τιμολόγια - Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη». Βόμβα στον Ηρακλή. 1 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  18. «ΣΔΟΕ: Απάτη στον ΓΣ Ηρακλής με εικονικές χορηγίες και τιμολόγια 130 εκατ. ευρώ». ΤΟ ΒΗΜΑ. 12 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  19. «Σε δύσκολη θέση ο Ηρακλής και 368 εταιρίες | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  20. «Ανακοίνωση 'Αυτόνομης Θύρας 10' για τις εξελίξεις στον Ηρακλή». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  21. «632 επιχειρήσεις στο κόλπο των εικωνικών τιμολογίων του Ηρακλή | Cityportal.gr». 22 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  22. Τhessports (29 Αυγούστου 2017). «Μισό δισ. ευρώ τα χρέη του Ηρακλή! - ThesSports» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  23. Παναγιώτης, Κακούρης (3 Ιουλίου 2019). «Άλλαξαν ΑΦΜ, γλίτωσαν τα χρέη και «παίζουν μπάλα»». Sofokleousin.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  24. «Θέος: «Τα χρέη, οι δυσκολίες και ο... άθλος του Ηρακλή!»». 
  25. «ΑΠ 594/2021 - ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΙΚΟΝΙΚΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ - ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ | Κοσματος - Λαμπακης». kosmatos-lampakis.gr. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2023. 
  26. «Δημοσιοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών νομικών προσώπων και οντοτήτων προς το Δημόσιο και τον e-Ε.Φ.Κ.Α. σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 1, 2 και 4 του άρθρου 9 του ν.3943/2011 (ΦΕΚ Α' 66), όπως ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους με τις διατάξεις του άρθρου 42 του ν.4410/2016 (ΦΕΚ Α' 141), με ημερομηνία άντλησης των στοιχείων των οφειλών την 02/08/2023». 
  27. «Λύτρωση για τον Ηρακλή - Δόθηκε λύση στο πρόβλημα του Ερασιτέχνη». www.makthes.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2023. 
  28. «Θέος: «Ενας άνθρωπος είπε ας μου πάρουν το σπίτι, αρκεί να σωθεί ο Ηρακλής!»». www.metrosport.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  29. 29,0 29,1 29,2 29,3 «Τίτλοι - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2024. 
  30. Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», Φύλλο: 25/8/1954
  31. Εφημερίδα «Μακεδονία», Φύλλο: 1/9/1959, σελίδα: 4
  32. 32,0 32,1 «ΚΥΠΕΛΛΟ ΑΝΟΙΞΗΣ Κυπελλούχος ο Νέος Ηρακλής, ίδια (4) χρυσά με τους Πέντε Κύκλους, αλλά περισσότερα ασημένια (pics)». koe.org.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2023. 
  33. 33,0 33,1 «Ενιαίο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων Ανδρών – Γυναικών και Κατηγοριών Α', Β', Γ', Δ' και Ε' (Προαγωνιστική) 15-18/6/2023 OAKA». koe.org.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2024. 
  34. «ΙΣΤΟΡΙΚΟ». apache club 1999. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2020. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Καράδαλης, Γεώργιος (2002). ΗΡΑΚΛΗ Σαλονικιέ μου... 1899-2002. Ένας αιώνας ιστορικής πορείας. Θεσσαλονίκη: Metrosport Ε.Π.Ε. 
  • ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ. 1908-2008. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης. 2008. ISBN 960-87344-6-0. 
  • Νικητιανός, Εμμανουήλ (2021). ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Η ΚΥΑΝΗ ΦΑΝΕΛΑ. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. 
  • Οικονομίδης, Αλέξανδρος (Δεκέμβριος 2022). Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Απ’ την ίδρυση ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. ISBN 978-618-00-4270-2. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίσημοι ιστότοποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Social Media – Επίσημες σελίδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]