Ηλιακή έκλειψη της 29ης Απριλίου 1976
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Έκλειψη της 29ης Απριλίου 1976 | |
 | |
| Είδος | Δακτυλιοειδής |
|---|---|
| Γάμμα | 0.3378 |
| Μέγεθος | 0.9421 |
| Δακτυλιοειδής έκλειψη ορατή σε | Κεντρικός Ατλαντικός Ωκεανός, Σενεγάλη, Μαυριτανία, Μάλι, Αλγερία, Λιβύη,Μεσόγειος Θάλασσα, Ελλάδα,Τουρκία, Αρμενία, νότια Σοβιετική Ένωση(σημερινό Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν), Ιράν, Αφγανιστάν, Ινδία, Κίνα |
| Μερική έκλειψη ορατή σε | Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Ατλαντικός Ωκεανός, βόρειος Ινδικός Ωκεανός, ανατολική Βραζιλία, Γαλλική Γουιάνα,Σουρινάμ, ανατολικές Η.Π.Α., ανατολικός Καναδάς |
| Μέγιστη Έκλέιψη | |
| Διάρκεια | 401 δευτ.(6 λεπ. 41 δευτ.) |
| Συντεταγμένες | 34°N 18.3°E |
| Ώρα(σε UTC) | 10:24:18 |
Μια δακτυλιοειδής έκλειψη ηλίου συνέβη στις 29 Απριλίου 1976. Η δακτυλιοειδής φάση της έκλειψης ήταν ορατή από τη Βόρεια Αφρική, την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, την Ινδία, την Κίνα. Πέντε από τις 14 κορυφές των οκτώ χιλιάδων μέτρων στο Πακιστάν και την Κίνα - Το Νάνγκα Παρμπάτ, το K2, το Μπρόουντ Πικ, το Γκασερμπρούμ Β΄ και το Γκασερμπρούμ Α΄, βρέθηκαν στο "μονοπάτι" της δακτυλιοειδούς φάσης.
Το χρονικό της έκλειψης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δακτυλιοειδής έκλειψη ξεκίνησε από τον κεντρικό Ατλαντικό Ωκεανό και κινήθηκε βορειοανατολικά, για να γίνει ορατή στις 08:43(UTC), από τη Σενεγάλη και την πρωτεύουσά της, Ντακάρ.
Στη συνέχεια διέσχισε τη βορειοδυτική και βόρεια Αφρική, περνώντας από τις χώρες, Μαυριτανία, Μάλι, Αλγερία, Λιβύη(ορατή από την Τρίπολη), ενώ βρέθηκε πάνω από τη Μεσόγειο Θάλασσα (φτάνοντας εκεί τη μεγαλύτερή της διάρκεια, 6 λεπτά και 41 δευτερόλεπτα).
Η μοναδική χώρα της Ευρώπης που είδε τη δακτυλιοειδή έκλειψη ήταν η Ελλάδα, αφού το μονοπάτι της δακτυλιοειδούς φάσης πέρασε από τη νότια νησιωτική χώρα, με νησιά όπως οι Κυκλάδες, η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα να παρακολουθούν το φαινόμενο.
Στις 10:47 UTC, η έκλειψη εισήλθε στην ασιατική ήπειρο, όπου διέσχισε όλη την Τουρκία, την Αρμενία, τη νότια Σοβιετική Ένωση(σημερινό Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν), το Ιράν, το Αφγανιστάν, την Ινδία και ολοκληρώθηκε στην Κίνα κατά το ηλιοβασίλεμα(12:12 UTC), περνώντας από το οροπέδιο του Θιβέτ.
Η έκλειψη ήταν ορατή ως μερική, από όλη την Ευρώπη, σχεδόν όλη την Ασία, από ένα μεγάλο μέρος της Αφρικής, τον Ατλαντικό και τον βόρειο Ινδικό Ωκεανό, καθώς και από την ανατολική Βραζιλία, τη Γαλλική Γουιάνα, το Σουρινάμ, τις ανατολικές Η.Π.Α. και τον ανατολικό Καναδά.
Στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συγκεκριμένη έκλειψη, ήταν η πρώτη δακτυλιοειδής έκλειψη στην Ελλάδα από το 1966, αλλά η διάρκειά της ήταν αρκετά μεγαλύτερη από την προηγούμενη, φτάνοντας τα 6 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα, στη Σαντορίνη. Η έκλειψη ξεπέρασε τη διάρκεια των 6 λεπτών και στα Χανιά. Υπόλοιπες περιοχές που είδαν τη δακτυλιοειδή έκλειψη ήταν οι νομοί Λακωνίας, Χανίων, Ρεθύμνης, Ηρακλείου(δυτικό), Σάμου, Δωδεκανήσου(εξαίρεση Καστελλόριζο, Κάρπαθος) καθώς και τα Κύθηρα.[1]
Στην υπόλοιπη χώρα η έκλειψη ήταν ορατή ως μερική. Το 86.6% του ηλιακού δίσκου καλύφθηκε στην Αθήνα[2], το 78% στη Θεσσαλονίκη[3].
Ήταν η τελευταία δακτυλιοειδής έκλειψη που σημειώθηκε πάνω από το ελληνικό έδαφος για τον 20ο αιώνα. Η επόμενη θα συμβεί την 1η Ιουνίου 2030.[4]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Map of Annular Solar Eclipse on April 29, 1976». www.timeanddate.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Eclipses visible in Athens, Greece - Apr 29, 1976 Solar Eclipse». www.timeanddate.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Eclipses visible in Thessaloniki, Greece - Apr 29, 1976 Solar Eclipse». www.timeanddate.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.
- ↑ Καραβάλτσιου, Βελίκα (21 Αυγούστου 2017). «Έκλειψη ηλίου: Και ξαφνικά η μέρα θα γίνει νύχτα...». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019.