Ηλίας Β΄ Ράρες της Μολδαβίας
| Ηλίας Β΄ Ράρες της Μολδαβίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Iliaș Rareș (Ρουμανικά) |
| Γέννηση | 1531[1] |
| Θάνατος | 1553 ή Ιανουάριος 1562[1] Χαλέπι |
| Αιτία θανάτου | δηλητηρίαση |
| Θρησκεία | Ισλάμ (από 1551) Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός (έως 1551) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ρουμανικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρουμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Πέτρος Δ΄ Ράρες και Ελένα Αικατερίνα Ράρες |
| Αδέλφια | Ντοάμνα Κιάζνα Ρωξάνδρα Λαπουσνεάνου Στέφανος ΣΤ΄ Ράρες της Μολδαβίας Ιωάννης Ε΄ της Μολδαβίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βοεβόδας της Μολδαβίας (1546–1551) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ηλίας Β΄ Ράρες, ρουμαν.: Ilie II Rareş, αναφέρεται επίσης ως Iliaş ή Mehmed-Beg, (1531 – Ιανουάριος 1562) ήταν πρίγκιπας της Μολδαβίας μεταξύ 1546 και 1551.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διαδέχθηκε τον πολύ πιο ικανό πατέρα του Πέτρο Δ΄ Ράρες στις 3 Σεπτεμβρίου 1546, όταν ήταν μόλις 15 ετών, και συνέχισε να κυβερνά για σχεδόν 5 χρόνια. Ήταν ασύστολα και ανοιχτά ομοφυλόφιλος με τον Τούρκο φίλο και σύμβουλό του, Χαντάρ. [2] Ωστόσο, οι δύο δεν ήταν πλήρως αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλο: τα ερωτικά κατορθώματα και ο πλούσιος τρόπος ζωής του Ηλία Β΄, η αυξανόμενη επιρροή του τουρκικού περιβάλλοντός του, σε συνδυασμό με τις σκληρές φορολογικές πολιτικές, είχαν προκαλέσει αυξανόμενη δυσαρέσκεια και αντίθεση μεταξύ των βογιάρων του, ακόμη και στις νουθεσίες από τη μητέρα του, Eλένα Αικατερίνα Ράρες. Τα χρονικά αναφέρουν, ότι όλα έφτασαν σε σημείο βρασμού, αφού είχε εκτελέσει, αδικαιολόγητα, αρκετούς βογιάρους, με τον υψηλότερο μεταξύ τους τον hetman (στρατηγό) και τον portar (κυβερνήτη) Πέτρου Βάρτικ της πρωτεύουσας της Σουτσεάβα στις 7 Απριλίου 1548 [2], προκαλώντας εκτεταμένες αποδοκιμασίες και ανησυχία στην άρχουσα τάξη. Μέλη οικογενειών βογιάρων αναζήτησαν καταφύγιο στην Τρανσυλβανία και την Πολωνία. Συμβιβάστηκε περαιτέρω με την απομάκρυνση του επισκόπου Mακαρίε του Ρόμαν (πόλη στην κεντρική Μολδαβία) το 1549, αλλά έπρεπε να τον επαναφέρει στις αρχές του 1551. Ταυτόχρονα έκανε μια μεγάλη δωρεά στο μοναστήρι Βορόνετς, όπου ο Βάρτικ ενταφιάστηκε σε μια χειρονομία συμφιλίωσης.
Τους τελευταίους μήνες της βασιλείας του, καθώς συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο ότι η πολιτική του κατάσταση γινόταν αβάσταχτη, συγκέντρωσε όσο περισσότερο θησαυρό μπορούσε, και δήλωσε δημόσια ότι ήθελε να πάει στον σουλτάνο στην Κωνσταντινούπολη με τον αναγκαίο φόρο τιμής, και να τον πείσει για τη μείωση των δημοσιονομικών υποχρεώσεων της χώρας. Τότε 100 βογιάροι τον συνόδευσαν στην Κωνσταντινούπολη, για να εξασφαλίσουν ότι θα πλήρωνε τουλάχιστον τον φόρο για ορισμένα χρόνια, από τον θησαυρό που είχε μαζί του. [2]
Αποκήρυξε τον θρόνο μπροστά στον σουλτάνο Σουλεϊμάν Α΄ τον Μεγαλοπρεπή, ασπάστηκε το Ισλάμ, πήρε το όνομα Μεχμέτ τον Μάιο του 1551 και έκανε περιτομή, νυμφεύτηκε πολλές γυναίκες και είχε ένα μεγάλο χαρέμι από Τουρκάλες Ρομά. [3] Είχε πολλούς απογόνους και έγινε σημαντικός μεταξύ των Τούρκων Ρομά. [4] Ο σουλτάνος παρέδωσε τον θρόνο στον νεότερο αδελφό του Στέφανο ΣΤ' κατόπιν αιτήματος των Μολδαβών βογιάρων, που τον είχαν συνοδεύσει. Έπειτα έζησε για αρκετά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, μετά εξορίστηκε στο Χαλέπιο (στη σημερινή Συρία), όπου τελικά απεβίωσε το 1562 σε ηλικία 31 ετών σε αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Το όνομα και το πρόσωπό του διαγράφηκαν από επιγραφές εκκλησιών και τοιχογραφίες στη Μολδαβία, λόγω της αποστασίας του. [5]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 genealogy
.euweb .cz /balkan /balkan18 .html. - ↑ 2,0 2,1 2,2 O „danie” a lui Iliaş Rareş Αρχειοθετήθηκε 2024-06-29 στο Wayback Machine. medievistica.ro
- ↑ Fischer, Emil (1908). «Über den Ursprung der rumänischen Bojarenfamilien». Zeitschrift für Ethnologie 40 (3): 343–361. https://www.jstor.org/stable/23030256.
- ↑ «Domnitori - Iliaş Rareş».
- ↑ «Câteva Urmări al Turcirii Lui Iliaş Rareş». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024.