Ζοζέ Ράμος Όρτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ζοζέ Ράμος Ορτά)
Ζοζέ Ράμος Ορτά
Τάγμα του Πρίγκιπα Ερρίκου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		José Manuel Ramos-Horta (Πορτογαλικά)
Γέννηση26  Δεκεμβρίου 1949[1]
Ντίλι[2][3][4]
Χώρα πολιτογράφησηςΑνατολικό Τιμόρ[5]
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά[6][7]
Tetum[7]
Αγγλικά[7]
Ισπανικά[7]
Γαλλικά[7]
ΣπουδέςΣχολή Διεθνών και Δημόσιων Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια
Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης (έως 1983)
Antioch College (έως 1984)
Fondation René-Cassin
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[8][9]
δικηγόρος
legal counselor
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαRevolutionary Front for an Independent East Timor
Οικογένεια
ΣύζυγοςAna Pessoa Pinto (έως άγνωστη τιμή)[10]
ΤέκναLoro Horta
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός του Ανατολικού Τιμόρ (2006–2007)
Πρόεδρος του Ανατολικού Τιμόρ (2007–2012)
Minister of Foreign Affairs and Cooperation (1  Δεκεμβρίου 1975 – 17  Δεκεμβρίου 1975)
Minister of Foreign Affairs and Cooperation (2000–2001)
Minister of Foreign Affairs and Cooperation (2001–2006)
Πρόεδρος του Ανατολικού Τιμόρ (από 2022)[11]
Βραβεύσειςβραβείο Νόμπελ Ειρήνης (1996)[12]
Επίτιμος εταίρος του τάγματος της Αυστραλίας (25  Νοεμβρίου 2013)[13]
Εθνικό Τάγμα Χοσέ Μαρτίν (2010)[14]
Order of Rio Branco
Μεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε (13  Νοεμβρίου 2007)[15]
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Πόρτο
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ελευθερίας (9  Ιουνίου 1998)[15]
Order of Amilcar Cabral 1st Class (2011)[16]
Lusophony Awards
Ιστότοπος
ramoshorta.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζοζέ Ράμος Όρτα (José Manuel Ramos-Horta, 1949-) είναι πολιτικός από το Ανατολικό Τιμόρ, σημερινός πρόεδρος από τον Μάιο του 2022. Διατέλεσε ξανά πρόεδρος από το 2007 έως το 2012. Ήταν ιδρυτής και μέλος του αριστερού κόμματος Fretilin.[17] Βραβεύτηκε με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1996. Ως ακτιβιστής αγωνίστηκε για τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπουδές και πολιτική ανέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1949. Σπούδασε νομικά (Διεθνές Δίκαιο) στη Χάγη και στο Οχάιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Στρασβούργο και στη Νέα Υόρκη.[18][19]

Τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, μαζί με τον επίσκοπο Κάρλος Μπέλο το 1996.

Έγινε ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών του Ανατολικού Τιμόρ από την ανεξαρτησία της χώρας, το 2002, μέχρι και την παραίτησή του, στις 25 Ιουνίου 2006, εν μέσω πολιτικής αναταραχής. Στις 8 Ιουλίου 2006 διορίστηκε πρωθυπουργός. Εξελέγη πρόεδρος της χώρας, με 69% στο δεύτερο γύρο, στις 9 Μαΐου 2007. Ορκίστηκε πρόεδρος στις 20 Μαΐου 2007.

Δολοφονική απόπειρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 11 Φεβρουαρίου του 2008 εκδηλώθηκε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του προέδρου στο Προεδρικό Μέγαρο[20], με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο στήθος και στην κοιλιακή χώρα. Λίγο αργότερα απέτυχε απόπειρα δολοφονίας και του πρωθυπουργού, ο οποίος δεν έπαθε το παραμικρό. Προσωρινός πρόεδρος ανέλαβε ο Βισέντε ντα Σίλβα Γκουτέρες, αντιπρόεδρος της χώρας και στις 13 Φεβρουαρίου τον διαδέχθηκε ο Φερνάντο ντε Αραούζο. Η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας για 48 ώρες και οι αρχές έκαναν λόγο για "αποτυχημένο πραξικόπημα". Παράλληλα, οι διεθνείς αντιδράσεις στις επιθέσεις ήταν η έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως και η ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων της Αυστραλίας στο Τιμόρ.

Ο Ράμος Όρτα άφησε να εννοηθεί ότι ενδέχεται να εγκαταλείψει την πολιτική, σε δηλώσεις του, τον Απρίλιο[21] του 2008. Στις 17 Απριλίου του 2008 επέστρεψε στη χώρα του, υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

Μετά την προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το πραξικόπημα στη Γουινέα-Μπισσάου το 2012 προσφέρθηκε να μεσολαβήσει ώστε να τερματιστεί η διένεξη. Στις 31 Ιανουαρίου 2013 ορίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως ειδικός απεσταλμένος στη χώρα.[22]

Δεύτερη προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ράμος-Όρτα επανήλθε ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές μετά τη δήλωση ότι ο πρόεδρος Φρανσίσκο Γκουτέρες είχε παραβιάσει το σύνταγμα.[23] Δήλωσε ότι εάν θα κέρδιζε τις προεδρικές εκλογές, θα διέλυε το κοινοβούλιο και θα προκήρυττε νέες εκλογές. [24][25] Η εκστρατεία του υποστηρίχθηκε από τον Ζανάνα Γκουσμάο.[24][26] Ο Ράμος Όρτα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στον 2ο γύρο, με ποσοστό 62,10% έναντι 37,90% για τον απερχόμενο πρόεδρο Φρανσίσκο Γκουτέρες.[27]

Ορκίστηκε πρόεδρος (η παράδοση της προεδρίας έγινε ειρηνικά) στις 20 Μαΐου 2022, την 20ή επέτειο ανεξαρτησίας του Ανατολικού Τιμόρ.[28]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι διαζευγμένος (από την υπουργό Άννα Πεσόα Πίντου) με έναν γιο, γεννημένο στη Μοζαμβίκη.[29]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. ramos-horta-jose.
  2. ↑ online.wsj.com/article/SB117883488581399103.html?mod=googlenews_wsj.
  3. ↑ www.theaustralian.com.au/archive/news/timor-rebels-lover-blamed/story-e6frg6t6-1111116103960.
  4. ↑ www.theaustralian.com.au/arts/crusading-journalism-lives-in-dili/story-e6frg8n6-1226148324814.
  5. ↑ www.bbc.co.uk/news/world-africa-20880484.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb124808093. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «Factbox: Five facts on wounded President Ramos-Horta». (Αγγλικά) 12  Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29  Νοεμβρίου 2023.
  8. ↑ www.gulf-times.com/site/topics/article.asp?cu_no=2&item_no=96515&version=1&template_id=45&parent_id=25.
  9. ↑ www.abc.net.au/news/2007-07-26/e-timorese-rally-against-aust-interference/2514308.
  10. ↑ «Factbox: Key facts about East Timor's presidential frontrunner». (Αγγλικά) 10  Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 29  Νοεμβρίου 2023.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2022.
  12. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1996/.
  13. ↑ (Αγγλικά) Australian Honours Search Facility. honours.pmc.gov.au/honours/awards/1148642.
  14. ↑ www.rtp.pt/noticias/mundo/jose-ramos-horta-reuniu-se-com-fidel-castro-no-final-da-visita-a-havana_n397216.
  15. ↑ 15,0 15,1 www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  16. ↑ kiosk.incv.cv/V/2011/8/1/1.1.26.10/p1.
  17. ↑ Lindsay Murdoch (2006-07-10). «Ramos Horta vows to rebuild Timor». The Age (Melbourne). http://www.theage.com.au/news/world/horta-vows-to-rebuild-timor/2006/07/09/1152383610425.html. Ανακτήθηκε στις 2006-09-27. 
  18. ↑ «José Manuel Ramos-Horta». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2017. 
  19. ↑ Mitworld Αρχειοθετήθηκε 2011-07-16 στο Wayback Machine.
  20. ↑ in.gr Αρχειοθετήθηκε 2008-02-11 στο Wayback Machine., 'Σε κρίσιμη κατάσταση ο πρόεδρος του Ανατολικού Τιμόρ έπειτα από απόπειρα δολοφονίας, 11 Φεβρουαρίου 2008.
  21. ↑ Ναυτεμπορική, Αν. Τιμόρ: Ανοιχτό το ενδεχόμενο παραίτησης του προέδρου, 8 Απριλίου 2008
  22. ↑ «E Timor's Jose Ramos-Horta gets UN Guinea-Bissau role». BBC News. 2013-01-01. https://www.bbc.co.uk/news/world-africa-20880484. 
  23. ↑ «Timor-Leste presidential election: José Ramos-Horta wins in landslide» (στα αγγλικά). the Guardian. Agence France-Presse. 2022-04-20. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-04-21. https://web.archive.org/web/20220421074707/https://www.theguardian.com/world/2022/apr/21/timor-leste-presidential-election-jose-ramos-horta-wins-in-landslide. Ανακτήθηκε στις 2022-04-21. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Timor-Leste presidential election: José Ramos-Horta wins in landslide» (στα αγγλικά). the Guardian. Agence France-Presse. 2022-04-20. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-04-21. https://web.archive.org/web/20220421074707/https://www.theguardian.com/world/2022/apr/21/timor-leste-presidential-election-jose-ramos-horta-wins-in-landslide. Ανακτήθηκε στις 2022-04-21. 
  25. ↑ «Ramos-Horta takes commanding lead in East Timor presidential vote» (στα αγγλικά). Al Jazeera. 2022-04-20. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-04-21. https://web.archive.org/web/20220421074709/https://www.aljazeera.com/news/2022/4/20/east-timor-ramos-horta-takes-strong-lead-in-presidential-vote. Ανακτήθηκε στις 2022-04-21. 
  26. ↑ «Ramos-Horta declares victory in East Timor presidential election» (στα αγγλικά). Al Jazeera. 2022-04-21. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-04-21. https://web.archive.org/web/20220421074710/https://www.aljazeera.com/news/2022/4/21/ramos-horta-declares-victory-in-east-timor-presidential-election. Ανακτήθηκε στις 2022-04-21. 
  27. ↑ «Ramos-Horta wins Timor-Leste presidential election». The Star: σελ. 1. 2022-04-20. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-04-21. https://web.archive.org/web/20220421074713/https://www.thestar.com.my/aseanplus/aseanplus-news/2022/04/20/ramos-horta-wins-timor-leste-presidential-election. Ανακτήθηκε στις 2022-04-20. 
  28. ↑ «Nobel laureate sworn in as East Timor leader on independence anniversary». France 24 (στα Αγγλικά). 19 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2022. 
  29. ↑ YaleGlobal Online Αρχειοθετήθηκε 2011-04-02 στο Wayback Machine.
π • σ • ε Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης 1976–2000
  • Υπόλοιπες περίοδοι: 1901–1925
  • 1926–1950
  • 1951–1975
  • 2001–σήμερα
    • Καθιερωμένοι όροι
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζοζέ_Ράμος_Όρτα&oldid=9560963"