Ζαμόρ
| Ζαμόρ | |
|---|---|
,_page_de_Mme_du_Barry_-_P329_-_Mus%C3%A9e_Carnavalet.jpg) Πορτραίτο του Λουί Μπενουά Ζαμόρ | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | জামর (Βεγγαλικά) |
| Γέννηση | 1762 (περίπου) Τσιταγκόνγκ |
| Θάνατος | 7 Φεβρουαρίου 1820[1] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | νεαρός ακόλουθος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λέσχη των Ιακωβίνων |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαμόρ (γαλλικά: Zamor) ( βαφτισμένος, Λουί-Μπενουά) (1762 - 7 Φεβρουαρίου 1820) ήταν Γάλλος επαναστάτης, πιθανόν με καταγωγή από τους Σιντ της Βεγγάλης.[2][3] Σε ηλικία 11 χρονών, έπεσε θύμα δουλεμπόρων και κατέληξε στη Γαλλία, στην Κόμισσα ντυ Μπαρί ως δώρο (υπηρέτης). Συμμετείχε στη Γαλλική Επανάσταση και φυλακίστηκε από τους Γιρονδίνους.
Πρώτα χρόνια και ανατροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζαμόρ γεννήθηκε το 1762[2] στην πόλη Τσιταγκόνγκ στην πολιτεία της Βεγγάλης (τωρινό Μπανγκλαντές). Το 1773, όταν ήταν έντεκα ετών, συνελήφθη από Βρετανούς εμπόρους σκλάβων, οι οποίοι τον μετέφεραν στη Γαλλία μέσω της Μαδαγασκάρης και τον πούλησαν στον Λουδοβίκο ΙΕ’ της Γαλλίας. Ο βασιλιάς έδωσε το νεαρό αγόρι δώρο στην επίσημη ερωμένη του, Κόμισσα ντυ Μπάρι, η οποία και τον βάφτισε Χριστιανό Καθολικό με το όνομα Λουί-Μπενουά. Η Μαντάμ ντυ Μπαρί ανέπτυξε μια συμπάθεια για το αγόρι και το μόρφωσε.[4] Εκείνο απέκτησε αγάπη για τη λογοτεχνία και εμπνεύστηκε από τα έργα του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. Μέχρι το θάνατό της, η κόμισσα είχε την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο Ζαμόρ ήταν Αφρικανικής καταγωγής (αν και πιθανέστερα ανήκε στoυς Σίντ, εθνοτική ομάδα που ζει στα σύνορα μεταξύ Ινδίας και Μπαγκλαντές, οι οποίοι κατάγονται από τους Μπαντού της Ανατολικής Αφρικής).[2]
Τα αρχεία της εποχής υποδηλώνουν ότι ο Ζαμόρ ήταν εξαιρετικά άτακτος ως παιδί.[5] Η Ζαν ντυ Μπαρί αναφέρει στα απομνημονεύματά της:
Ο δεύτερος στόχος της φροντίδας μου ήταν ο Ζαμόρ, ένα νεαρό αγόρι από την Αφρική, γεμάτο νοημοσύνη και πονηράδα. Απλός και ανεξάρτητος από τη φύση του, αλλά ακόμα άγριος λόγο της καταγωγής του. Ο Ζαμόρ θεωρούσε τον εαυτό του ίσο με όσους γνώριζε, και σχεδόν δεν είχε την πρόθεση να αναγνωρίσει τον ίδιο τον βασιλιά ως ανώτερο του.
Ο ρόλος του στη Γαλλική Επανάσταση και ο Θάνατος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση, ο Ζαμόρ πήγε με την πλευρά των επαναστατών και έγινε μέλος των Ιακωβίνων. Άρχισε να απεχθάνεται την Κόμισσα ντυ Μπαρί και να αποδοκιμάζει τον πλούσιο τρόπο ζωής της. Διαμαρτυρήθηκε επίσης για τις επανειλημμένες επισκέψεις της στην Αγγλία με σκοπό την ανάκτηση των χαμένων κοσμημάτων της και την προειδοποίησε να μην προστατεύει τους αριστοκράτες. Η κόμισσα όταν έμαθε την υποστήριξή του στους Ιακωβίνους τον απέλυσε από την υπηρεσία της και ο Ζαμόρ, την κατήγγειλε αμέσως στην Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας. Η κόμισσα συνελήφθη, δικάστηκε (η κατάθεση του Ζαμόρ ήταν η πιο επιβαρυντική) και εκτελέστηκε στην γκιλοτίνα την περίοδο της Τρομοκρατίας.[6] Στη δίκη, ο Ζαμόρ δήλωσε το Τσιταγκόνγκ ως τη γενέτειρα του.
Μετά την πτώση του Ροβεσπιέρου, στην περίοδο της Θερμιδοριανής αντίδρασης, ο Ζαμόρ συνελήφθηκε από τους Γιρονδίνους, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, αλλά με τη βοήθεια φίλων του δραπέτευσε και έφυγε από τη χώρα. Επέστρεψε πίσω το 1815, μετά την πτώση του Ναπολέοντα.Αγόρασε ένα σπίτι στο Καρτιέ Λατέν του Παρισιού και διέμεινε για τα επόμενα λίγα χρόνια της ζωής τους δουλεύοντας ως δάσκαλος στο συνοικιακό σχολείο.
Ο Ζαμόρ πέθανε στη φτώχεια στις 7 Φεβρουαρίου 1820 και θάφτηκε στο Παρίσι.
Στη λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο δισέλιδο κόμικς του Mουρίς Τιλιού με τίτλο "La Rue perdue" («Η χαμένη οδός») (1978), ο ήρωας ντετέκτιβ Ζιλ Ζουρντάν, προσπαθεί να ανακαλύψει γιατί μια ψεύτικη λεπίδα γκιλοτίνας κρέμεται έξω από την πόρτα ενός μαύρου φίλου του. Υπεύθυνος αποδεικνύεται ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει εμμονή με τη Μαντάμ ντυ Μπαρί, ο οποίος με αυτό τον τρόπο φανέρωσε τον θυμό του για τον Ζαμόρ και για την εκτέλεση της κόμισσας. Η ιστορία διαδραματίζεται στην οδό Μετρ Αλμπέρ του Παρισιού, όπου ο Ζαμόρ έζησε πράγματι τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Στην ταινία «Μαρία Αντουανέτα» του 2006, η Μαντάμ ντι Μπαρί (που ερμηνεύεται από την Ιταλίδα ηθοποιό Άζια Αρτζέντο) εμφανίζεται να συνοδεύεται από ένα ανώνυμο μαύρο υπηρέτη, που πιθανότατα είναι ο Ζαμόρ.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb16678764k. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2019. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (in γαλλική) «Zamor (1762-1820)». une-autre-histoire.org. Une Autre Histoire. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2017.
- ↑ «UNE AUTRE HISTOIRE». http://www.une-autre-histoire.org/zamor-biographie/.
- ↑ Weber, Caroline (2006). Queen of Fashion: What Marie Antoinette Wore to the Revolution
. Macmillan. σελίδες 60. ISBN 0805079491.
- ↑ Lenotre, G.· Frederic Lees (1908). Romances of the French Revolution: From the French of G. Lenotre [pseud.] Brentano's. σελ. 135.
- ↑ https://www.telegraphindia.com/entertainment/child-from-chittagong/cid/602590
|