Ζαγκίρ Ισμαγκίλοφ
| Ζαγκίρ Ισμαγκίλοφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Заһир Ғариф улы Исмәғилев (Μπασκίρ) |
| Γέννηση | 26 Δεκεμβρίου 1916ιουλ. / 8 Ιανουαρίου 1917γρηγ. Σερμενέβο |
| Θάνατος | 30 Μαΐου 2003 Ουφά |
| Τόπος ταφής | Muslim Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Σπουδές | Ωδείο της Μόσχας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτης |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Λένιν τάγμα του Παράσημου της Τιμής Καλλιτέχνης του Λαού της ΕΣΣΔ τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Δ΄ Τάξη Τάγμα της Φιλίας των Λαών τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας βραβείο Σαλαβάτ Γιουλάγιεφ Καλλιτέχνης του Λαού της ΡΣΟΣΔ Αξιόλογος καλλιτέχνης της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαγκίρ Γκαρίποβιτ Ισμαγκίλοφ (ρωσικά: Загир Гарипович Исмагилов, μπασκίρ: Заһир Ғарип улы Исмәғилев, 1916/1917 — 2003) ήταν Ρώσος μπασκίρος συνθέτης και παιδαγωγός. Του δόθηκε ο τίτλος του λαϊκού Καλλιτέχνη της ΕΣΣΔ το 1982 και ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1943.[1] Το κέντρο παραστατικών τεχνών στην Ουφά της Ρωσίας έχει λάβει το όνομά του.[2]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γιος ενός ξυλουργού, ο συνθέτης γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1916 (8 Ιανουαρίου 1917), στο χωριό Βέρχνε-Σερμένεβο (τώρα γνωστό ως Σερμένεβο, στην επαρχία Μπελορέτσκι του Μπασκορτοστάν της Ρωσίας).[1] Ο Ζαγκίρ είχε τρεις αδερφούς και μια αδερφή η οποία πέθανε το 1921 από τυφοειδή πυρετό.
Ο Ισμαγκίλοφ σπούδασε στο βασκιρικό επταετές σχολείο στο χωριό Νίζνε-Σερμένεβο. Από την αρχή των σπουδών του, ο συνθέτης εξέφρασε ενδιαφέρον για τη μητρική λαϊκή μουσική των Μπασκίρ και έμαθε να παίζει το κουράι.[1][3] Το 1932 πήγε για να σπουδάσει στη σχολή ξυλοχημικής στο Ινζέρ. Αποφοίτησε νωρίς και άρχισε να εργάζεται στο λεσπρομχόζ του Μπελορέτσκ. Το 1935, ο Αρσλάν Μουμπαριάκοφ τον κάλεσε να λάβει μέρος στο Βασκιρικό Ακαδημαϊκό Θέατρο Δράματος της Ουφά όπου έπαιξε το βράδυ ως παίκτης του κουράι. Κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών σπούδασε στο στούντιο μουσικής, το οποίο άνοιξε στο Ουφά (1936). Το 1937 ο Ισμαγκίλοφ πήγε να σπουδάσει στο στούντιο του Ωδείου της Μόσχας.[1]
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε στην Ουφά δίνοντας συναυλίες για τον στρατό και συνέθεσε πατριωτικά τραγούδια.[4] Μετά τον πόλεμο, ολοκλήρωσε την κατάρτιση του στο στούντιο το 1948 και στη συνέχεια έγινε μέρος της σχολής μουσικής σύνθεσης στο Ωδείο της Μόσχας.
Ο Ισμαγκίλοφ έγινε πρόεδρος της Ένωσης Συνθετών της Δημοκρατίας των Μπασκίρ το 1958. Το 1968, ήταν ο ιδρυτής και πρώτος πρύτανης του Ινστιτούτου Τεχνών της Ουφά, όπου παρέμεινε μέχρι το 1988.[5] Ήταν βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ του Μπασκορτοστάν για πολλά χρόνια και τελικά εξελέγη Πρόεδρός του για τα έτη1963-1975.[3]
Τα έργα του συνθέτη εκτελούνται στη Ρωσία, τις δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (τώρα ΚΑΚ) και διεθνώς (π.χ. Βουλγαρία, Κίνα, Ρουμανία, Βόρεια Κορέα, Γιουγκοσλαβία και Αιθιοπία). Επιπλέον, δημοσιεύθηκαν και καταγράφηκαν από την δισκογραφική εταιρεία "Melodiya" και είναι διαθέσιμα στα αρχεία της μπασκιρικής ραδιοτηλεόρασης.[1]
Ο Ζαγκίρ Ισμαγκίλοφ συνέβαλε στην ανάπτυξη της εθνικής όπερας, την χορωδιακή και ορχηστρική μουσική στη Σοβιετική Ένωση. Το έργο του εκφράζει τα ιδεολογικά θέματα της εργασίας σε αρμονία, τη φιλία και την αγάπη, και αντανακλά το πολιτικοπατριωτικό, εθνικοδημιουργικό ιδανικό.[3] Ο συνθέτης ανέπτυξε την παράδοση της κλασικής ρωσικής μουσικής, τον πολιτισμό, την ιστορία τους και τις μουσικοδραματικές έννοιες.[1] Η δουλειά του Ισμαγκίλοφ έχει γίνει εθνικό ιστορικό θέμα, με ισχυρή επιρροή από την μπασκιρική κληρονομιάς.[1] Η όπερα Σαλαουάτ Γιουλάγιεφ αφηγείται την ιστορία ενός εθνικού ήρωα,[6] ενώ η επική όπερα Οι Πρεσβευτές των Ουραλίων, ασχολείται με την επανένωση των Μπασκίρ. Η όπερα Καχίμ-Τουρά αφηγείται την ιστορία του στρατιωτικού διοικητή που οδήγησε τους Μπασκίρ κατά του Ναπολέοντα το 1812. Η όπερα Ακμουλά είναι βασισμένο στη ζωή του ομώνυμου μπασκίρου ποιητή και παιδαγωγού του 19ου αιώνα. Τα έργα του Ισμαγκίλοφ περιλαμβάνουν όπερες όπως οι Σάουρα και Κύματα Αγκιντέλι, ακόμη και μουσικές κωμωδίες όπως οι Κοντασίλ και Αλμακάν.[1]
Μετά από μια μακροχρόνια ασθένεια πέθανε το 2003.[5]
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βραβείο Σαλαβάτ Γιουλάγιεφ[3]
- Το παράσημο του Λένιν[3]
- Κόκκινο Λάβαρο της Εργασίας[3]
- Τάγμα του Σήματος της Τιμής[3]
- Σήμα της Φιλίας[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Zagir Garipovič Ismagilov» (machine translation). Educational Institutions. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014.
- ↑ http://kulturarb.ru/en/news/?ELEMENT_ID=34134
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 «Monument to Composer». memorysensory.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014.
- ↑ «Ismagilov, Zagir Garipovich». RussianComposers.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Zagir Garipovič Ismagilov». Vipufa.ru. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014.
- ↑ Bashkir State Opera and Ballet Theatre (2004). Салават Юлаев. Retrieved 17 September 2013 (Ρωσικά).
|