Ζήνων ο Σιδώνιος
| Ζήνων ο Σιδώνιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ζήνων ο Σιδώνιος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 150 π.Χ.[1] Σιδώνα |
| Θάνατος | 70 π.Χ. (περίπου)[1] Αθήνα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μαθηματικός φιλόσοφος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | σχολάρχης της Επικούρειας Σχολής (Δεκαετία του 100 π.Χ. – 75 π.Χ.) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζήνων της Σιδώνος (Σιδώνα, περ. 150 π.Χ. - Αθήνα, περ. 75 π.Χ)[2] ήταν επικούρειος φιλόσοφος. Κείμενά του δεν έχουν διασωθεί, εκτός από ορισμένες επιτομές των διδασκαλιών του στα κείμενα του μαθητή του Φιλόδημου.
Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζήνων γεννήθηκε στην πόλη της Σιδώνος στη Φοινίκη. Ήταν σύγχρονος του Κικέρωνα, ο οποίος έτυχε να τον ακούσει όταν βρέθηκε στην Αθήνα.[3][4] Έχει χαρακτηριστεί ως ο «κορυφαίος επικούρειος» (coryphaeus epicureorum).[3] Ο Κικέρων, στο Περί της Φύσεως των Θεών, αναφέρει ότι ο Ζήνων έδειχνε περιφρόνηση προς τους άλλους φιλοσόφους, φθάνοντας στο σημείο να αποκαλέσει τον Σωκράτη «ο παλιάτσος της Αττικής».[5] Ήταν μαθητής του Απολλόδωρου,[6] και χαρακτηρίστηκε τόσο από τον Κικέρωνα όσο και από τον Διογένη Λαέρτιο ως ακριβής και άμεμπτος στοχαστής.[7][3]
Φιλοσοφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζήνων έκρινε ότι η ευτυχία δεν εξαρτάται απόλυτα από την παρούσα απόλαυση και ευημερία, αλλά και από την εύλογη προσδοκία συνέχισης και εκτίμησης αυτών.[4]
Όπως προαναφέρθηκε, κείμενα του Ζήνωνα δεν έχουν διασωθεί. Όμως, ανάμεσα στους παπύρους του Ηρακλείου Καμπανίας, από τη Βίλα των Παπύρων, βρέθηκε η Επιτομή της Συμπεριφοράς και του Χαρακτήρα από τις Διδασκαλίες του Ζήνωνα γραμμένη από τον μαθητή του Φιλόδημο. Περιέχει τα δοκίμια Περί Φρανκικής Κριτικής[8] και Περί Θυμού.[9]
Ο Ζήνων μελέτησε επίσης τη φιλοσοφία των μαθηματικών, βασιζόμενος στην παραγωγή όλων των γνώσεων από την εμπειρία του. Επέκρινε τον Ευκλείδη, επιδιώκοντας να αποδείξει ότι αφαιρέσεις από τις αρχές (ἀρχαί) της γεωμετρίας δεν είναι δυνατόν να αποδειχτούν από μόνες τους.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 MacTutor History of Mathematics archive.
- ↑ Dorandi, Tiziano (1999). «Chapter 2: Chronology». Στο: Algra, Keimpe· και άλλοι. The Cambridge History of Hellenistic Philosophy
. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 52. ISBN 9780521250283.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 De Natura Deorum, I. xxi §59, σελ. 57.
- ↑ 4,0 4,1 Tusculan Disputations, XVII, σελ. 108.
- ↑ De Natura Deorum, I. xxxiv §93, σελ. 93.
- ↑ Διογένης ο Λαέρτιος, «Ἐπίκουρος». Βίοι Φιλοσόφων, Βιβλίο Ι, §26.
- ↑ Διογένης ο Λαέρτιος, «Ζήνων». Βίοι Φιλοσόφων, Βιβλίο Ζ, §35.
- ↑ PHerc. 1471
- ↑ PHerc. 182
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cicero, Marcus Tullius· Rackham, H. (Harris) (1933). De Natura Deorum; Academica; with an English translation by H. Rackham, M.A. Contributor: Robarts - University of Toronto. London: W. Heinemann.
- Cicero, Marcus (1896). De Natura Deorum. Μετάφραση από τον Francis Brooks. London: Methuen.
- Cicero's Tusculan Disputations; Also, Treatises On The Nature Of The Gods, And On The Commonwealth. Μετάφραση από τον Charles Duke Yonge (1877). Project Gutenberg.
|
| |||||||||||||||||||