Ευάγγελος Ευαγγέλου
| Ευάγγελος Ευαγγέλου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ευάγγελος Ευαγγέλου (Ελληνικά) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τυπογράφος συνδικαλιστής πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας γερουσιαστής |
Ο Ευάγγελος Ευαγγέλου ήταν Έλληνας συνδικαλιστής ηγέτης, τυπογράφος,[1] ο οποίος διετέλεσε και γερουσιαστής κατά το Μεσοπόλεμο.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ευαγγέλου καταγόταν από τα Τρίκαλα.[2] Στα νεανικά χρόνια του είχε κλίση προς το σοσιαλισμό. Συμμετείχε στην πρώτη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, το οποίο είχε συσταθεί το 1917 υπό την εποπτεία της Προσωρινής Κυβέρνησης του Ελ. Βενιζέλου.[3]. Tον Οκτώβριο του 1918 έλαβε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ), στη Διοίκηση της οποίας και εκλέχτηκε, εκπροσωπώντας εργάτες της Θεσσαλονίκης.[4]. Τον επόμενο μήνα, ο Ευαγγέλου συμμετείχε εκ μέρους της ΓΣΕΕ, με την ιδιότητα του παρατηρητή, στο ιδρυτικό συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος[5] (ΣΕΚΕ, το μετέπειτα ΚΚΕ).
Στις γερουσιαστικές εκλογές του 1929 εξελέγη γερουσιαστής του εκλογικού Συλλόγου Εργατών για τριετή θητεία,[6] ενώ ανεδείχθη και σε γραμματέα της Γερουσίας.[2] Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του ΙΚΑ,[2] που είχε συσταθεί τον Οκτώβριο του 1934. Επειδή η έναρξη της λειτουργίας του καθυστερούσε, οι εργατικές οργανώσεις (η ΓΣΕΕ και η κομμουνιστική Ενωτική ΓΣΕΕ) έκαναν μεγάλη κινητοποίηση στις 4 Αυγούστου 1934 και εξήγγηλαν απεργία των εργατών για την επομένη, 5 Αυγούστου. Η δράση αυτή έδωσε την πρόφαση στον Ι. Μεταξά να κηρύξει δικατορία στις 4 Αυγούστου. Ο Ευαγγέλου, που τότε ήταν αναπληρωτής γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας συνελήφθη, όπως και οι άλλοι εργατικοί ηγέτες, από το νέο καθεστώς, το οποίο τον εξόρισε στον Αϊ-Στράτη.[7].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μπεναρόγια, Αβραάμ (1986). Η πρώτη σταδιοδρομία του ελληνικού προλεταριάτου. Εισαγωγή: Georges Haupt (2η έκδοση). Αθήνα: Κομμούνα. σελ. 119.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Παπασωτηρίου, Ιωάννης (1935). «Επαρχία Τρικκάλων». Θεσσαλικά Xρονικά (Αθήνα: Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Θεσσαλών): σελ. 309. http://ir.lib.uth.gr/bitstream/handle/11615/20583/article.pdf?sequence=1&isAllowed=y.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Καμπαγιάννης, Θανάσης (2007). Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, 1918-1926. Αθήνα: Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο. σελ. 29. ISBN 960-7967-35-0 Check
|isbn=value: checksum (βοήθεια). - ↑ Λιβιεράτος, Δημήτρης (1976). Το ελληνικό εργατικό κίνημα. Α΄ (1918-1923). Αθήνα: Εκδόσεις Καρανάση. σελ. 26.
- ↑ Ιστορικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ (2012). Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ. Α΄ (1918-1949). Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή. σελ. 87. ISBN 960-224-759-4 Check
|isbn=value: checksum (βοήθεια). - ↑ Βουλή των Ελλήνων (1977). Μητρώον γερουσιαστών και βουλευτών (1929-1974) (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. χρειάζεται σελίδα.
- ↑ Eυαγγέλου, Ιωάννης Ε., επίτιμος διευθυντής ΙΚΑ (25 Νοεμβρίου 2010). «Μεταξάς και ασφάλιση». Η Καθημερινή. http://www.kathimerini.gr/722874/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/grammata-anagnwstwn.