Εσωτερική Ασία
.svg)
.svg)
Η Εσωτερική Ασία αναφέρεται σε περίκλειστες περιοχές εντός της Ανατολικής Ασίας και της Βόρειας Ασίας που αποτελούν μέρος της σημερινής Δυτικής Κίνας, της Μογγολίας, της Ρωσικής Άπω Ανατολής και της Σιβηρίας. Επικαλύπτεται με ορισμούς της Κεντρικής Ασίας, κυρίως τους ιστορικούς, αλλά ορισμένες περιοχές που μερικές φορές περιλαμβάνονται ως μέρος της Εσωτερικής Ασίας (όπως η Βορειοανατολική Κίνα) δεν θεωρούνται μέρος της Κεντρικής Ασίας με κανέναν από τους ορισμούς της. Η Εσωτερική Ασία μπορεί να θεωρηθεί ως τα «σύνορα» της Κίνας και ως οριοθετημένη από την Ανατολική Ασία, η οποία αποτελείται από την Κίνα, την Ιαπωνία και την Κορέα.[1]
Η έκταση της Εσωτερικής Ασίας έχει υπάρξει διαφορετική ανά περιόδους. Η «Εσωτερική Ασία» μερικές φορές αντιπαραβάλλεται με την «Κανονική Κίνα», δηλαδή τις αρχικές επαρχίες, εκείνες με την πλειοψηφία των πληθυσμών Κινέζων Χαν. Το 1800, αποτελούνταν από τέσσερις κύριες περιοχές, δηλαδή τη Μαντζουρία (σύγχρονη Βορειοανατολική Κίνα και την Εξωτερική Μαντζουρία), τη Μογγολία (Εσωτερική και Εξωτερική), το Σιντζιάνγκ και το Θιβέτ. Αυτές οι περιοχές είχαν κατακτηθεί πρόσφατα από τη δυναστεία Τσινγκ, αλλά διοικούνταν μέσω διαφορετικής διοικητικής δομής,[2] όχι ως κανονικές επαρχίες κατά το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου Τσινγκ. Η κυβερνητική υπηρεσία Τσινγκ, γνωστή ως Λιφάν Γιουάν, ιδρύθηκε για να εποπτεύει τις περιοχές της Εσωτερικής Ασίας της αυτοκρατορίας .
Ορισμός και χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.svg)
Η Εσωτερική Ασία έχει μια σειρά από ορισμούς και χρήσεις. Ένα τέτοιο είναι το πώς ο Ντένις Σινόρ χρησιμοποίησε την Εσωτερική Ασία σε αντίθεση με τους αγροτικούς πολιτισμούς, σημειώνοντας τα μεταβαλλόμενα σύνορά της, όπως όταν μια ρωμαϊκή επαρχία καταλήφθηκε από τους Ούννους, περιοχές της Βόρειας Κίνας καταλήφθηκαν από τους Μογγόλους ή όταν η Ανατολία τέθηκε υπό τουρκική επιρροή, εξαλείφοντας τον ελληνιστικό πολιτισμό.[3]
Ένας άλλος είναι ο τρόπος με τον οποίο μελετητές ή ιστορικοί της δυναστείας Τσινγκ, όπως αυτοί της Νέας Ιστορίας των Τσινγκ, χρησιμοποιούν συχνά τον όρο «Εσωτερική Ασία» όταν μελετούν τα ενδιαφέροντα των Τσινγκ ή τις βασιλείες εκτός της ίδιας της Κίνας.[4]
Διαφορετικές γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα γαλλικά, το "Asie centrale" μπορεί να σημαίνει και «Κεντρική Ασία» και «Εσωτερική Ασία». Η Μογγολία και το Θιβέτ από μόνα τους ονομάζονται "Haute-Asie" (Υψηλή Ασία ή Άνω Ασία).[5]
Οι όροι που σημαίνουν «Εσωτερική Ασία» στις γλώσσες των λαών της Εσωτερικής Ασίας είναι όλοι σύγχρονες δανεικές μεταφράσεις ευρωπαϊκών, κυρίως ρωσικών, όρων.
Σχετικοί όροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κεντρική Ασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η «Κεντρική Ασία» συνήθως υποδηλώνει το δυτικό, ισλαμικό τμήμα της Εσωτερικής Ασίας, δηλαδή το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, με το Αφγανιστάν και το Ιράν μερικές φορές να περιλαμβάνονται επίσης ως μέρος της Κεντρικής Ασίας. Ωστόσο, το σύστημα ταξινόμησης θεμάτων της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου αντιμετωπίζει την «Κεντρική Ασία» και την Εσωτερική Ασία ως συνώνυμα.[5]
Κεντρική Ευρασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τον Μόρις Ρόσαμπι, ο όρος «Εσωτερική Ασία» είναι ο καθιερωμένος όρος για την περιοχή στη βιβλιογραφία. Ωστόσο, λόγω των ελλείψεων του, συμπεριλαμβανομένου του υπονοούμενου μιας «Εξωτερικής Ασίας» που δεν υπάρχει, ο Ντένις Σινόρ πρότεινε τον νεολογισμό «Κεντρική Ευρασία», ο οποίος τονίζει τον ρόλο της περιοχής στις διηπειρωτικές ανταλλαγές.[6] Σύμφωνα με τον Σινόρ:[7]
Ο ορισμός που μπορεί να δοθεί για την Κεντρική Ευρασία στο διάστημα είναι αρνητικός. Είναι εκείνο το τμήμα της ηπείρου της Ευρασίας που βρίσκεται πέρα από τα σύνορα των μεγάλων καθιστικών πολιτισμών... Αν και η περιοχή της Κεντρικής Ευρασίας υπόκειται σε διακυμάνσεις, η γενική τάση είναι αυτή της μείωσης. Με την εδαφική ανάπτυξη των καθιστικών πολιτισμών, τα όρια τους επεκτείνονται και προσφέρουν μια μεγαλύτερη επιφάνεια στην οποία θα εναποτεθούν νέα στρώματα βαρβάρων.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Bulag, Uradyn E. (Οκτώβριος 2005). «Where is East Asia? Central Asian and Inner Asian Perspectives on Regionalism». Japan Focus.
- ↑ The Cambridge History of China: Τόμος 10, Μέρος 1, του John K. Fairbank, σελ. 37
- ↑ The Cambridge history of early Inner Asia, Volume 1 By Denis Sinor. Ανάκτηση: 22 Αυγούστου 2009.
- ↑ New Qing Imperial History: The Making of Inner Asian Empire at Qing Chengde, edited by Ruth W. Dunnell, Μαρκ Κ. Έλιοτ, Philippe Foret, James A Millward
- ↑ 5,0 5,1 Research Institute for Inner Asian Studies (RIFIAS). Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα (Μπλούμινγκτον). Ανάκτηση: 22 Αυγούστου 2009.
- ↑ Rossabi, Morris (1975). China and Inner Asia: from 1368 to the present day. Pica Press. σελ. 10.
- ↑ Sinor, Denis (1997). Inner Asia: History, civilization, languages: a syllabus. σελ. 4.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Di Cosmo, Nicola. 1999. "State Formation and Periodization in Inner Asian History". Journal of World History 10 (1). University of Hawai'i Press: 1–40. State Formation and Periodization in Inner Asian History.
- Rogers, J. Daniel. 2012. "Inner Asian States and Empires: Theories and Synthesis". Journal of Archaeological Research 20 (3). Springer: 205–56. Inner Asian States and Empires: Theories and Synthesis.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- The Association for Asian Studies (AAS): The China and Inner Asia Council (CIAC). Αρχειοθετήθηκε 2021-11-02 στο Wayback Machine.
- Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα στο Μπλούμινγκτον: Ερευνητικό Ινστιτούτο Εσωτερικών Ασιατικών Σπουδών (RIFIAS).
- Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ: Μονάδα Σπουδών Μογγολία και Εσωτερικής Ασίας (MIASU).