Εσκιτζή Σερρών
Συντεταγμένες: 41°21′41.26″N 23°22′58.44″E / 41.3614611°N 23.3829000°E
Το Εσκιτζή είναι πρώην οικισμός στον σημερινό Δήμο Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 210 μέτρων στους βόρειους πρόποδες του όρους Άγκιστρο, σε απόσταση 2 χλμ. ανατολικά του Προμαχώνα Σερρών και 1,5 χλμ. νότια από τον πρώην οικισμό Καπνότοπος Σερρών.[1][2][3][4]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οθωμανική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκε διοικητικά στον Καζά του Ντεμίρ Χισάρ (Σιδηρόκαστρο) του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης. Αναφέρεται σε ιστορικές πηγές και με τις ονομασίες Εσκετζί, Εσκιτζέ, Εσκιτζί ή Εσκιτζή-Μαχαλέ. Σύμφωνα με υπηρεσιακή έκθεση του 1876 από τον Έλληνα πρόξενο Σερρών Ιωάννη Παπακωστόπουλου, στον οικισμό διέμεναν 30 οικογένειες Οθωμανών.[5] Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, εκτιμάται ότι το 1873 αποτελούνταν από 24 σπίτια με 52 μουσουλμάνους κατοίκους,[6] ενώ στην «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου, που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, ο οικισμός καταγράφεται ως μουσουλμανικός.[7] Σύμφωνα με υπολογισμούς που εξέδωσε το 1919 η Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, προ του 1912 υπήρχαν 250 μουσουλμάνοι κάτοικοι.[8]
Σύγχρονη ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και τον προσδιορισμό των ελληνοβουλγαρικών συνόρων με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και ο πληθυσμός μετανάστευσε στην Τουρκία.[8] Στην ελληνική απογραφή του 1913 καταγράφηκε ως κατεστραμμένος και χωρίς κατοίκους.[9] Το 1920 προσαρτήθηκε στη νεοσυσταθείσα κοινότητα Δραγοτίν (Προμαχώνας), μαζί με το χωριό Ρούπελ (Κλειδί), ενώ κατά την απογραφή του ίδιου έτους είχε πληθυσμό 54 κατοίκων.[10][11][12] Το 1927 καταργήθηκε ως ακατοίκητος με την απόφαση 22700/1927 του Υπουργείου Εσωτερικών.[13] Το 1968 με το ΦΕΚ 146Α΄/6-7-1968, στα πλαίσια εξελληνισμού των γεωγραφικών ονομάτων, η θέση του πρώην οικισμού μετονομάστηκε σε Χαλάσματα.[14]
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | Ονομασία | Κάτοικοι | Αναφ. | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Άνδρες | Γυναίκες | Σύνολο | |||
| 1913 * | Εσκετζή | 0 | 0 | 0 | [9] |
| 1915 | Εσκιτζή | 0 | 0 | 0 | [8] |
| 1920 | Εσκιτζή | 28 | 26 | 54 | [12] |
* χαρακτηρίστηκε ως κατεστραμμένο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Gov.gr - Θέαση». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2025.
- ↑ 41° 41° Saloniki (κλίμακα 1:200.000) (στα Γερμανικά). Βιέννη, Αυστροουγγαρία: Καισαροβασιλικό Στρατιωτικό Γεωγραφικό Ινστιτούτο Βιέννης, Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Καρόλου (Digital Library of Charles University). 1900.
Eskidzi
- ↑ 41° 41° Θεσσαλονίκη (κλίμακα 1:200.000). Αθήνα, Ελλάδα: Κ. Α. Κοντογόνης, Bibliothèque numérique de l’Institut Catholique de Paris. 1914.
Εσκιτζί
- ↑ Κάτω Νευροκόπι (Κλίμακα 1:150.000). Ελλάδα: Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, Κ. Γρηγούρας & ΣΙΑ, Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (United Nations Library & Archives).
Εσκιτζή
- ↑ Λύδια, Παπαδάκη (Μάρτιος 2003). «Εθνολογικές Κατηγοριοποιήσεις του Πληθυσμού των Οθωμανικών Σερρών». Περιοδικό Ίστωρ (Αθήνα: Εκδόσεις Βάνιας) (13): 5-24. ISSN 1105-2791. «34. Εσκιτζή μαχαλά».
- ↑ Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 28. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2024.
Kastri
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 55. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2025.
Εσκιτζή-Μαχαλέ
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ' εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας. Αθήνα: Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού. 1919. σελ. 9.
31. Εσκιτζή
- ↑ 9,0 9,1 Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 48.
Εσκιτζή (κατεστραμένον)
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 2Α΄/4-1-1920. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 7.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Εσκιτζή (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2025.
- ↑ 12,0 12,1 Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1921). Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 281.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Διεύθυνση Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, Τμήμα Δημοτικής και Κοινοτικής Διοικήσεως, επιμ. (Απρίλιος 1962). Στοιχεία Συστάσεως και Εξελίξεως των Δήμων και Κοινοτήτων (Τόμος 43, Νομός Σερρών). Αθήνα: Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος (ΚΕΔΚΕ). σελ. 232-233.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 146Α΄/6-7-1968. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 1045.
κε) Αι παρά τη Κοινότητι Προμαχώνος
