Ερρίκος του Μαρλ (1362-1397)
| Ερρίκος του Μαρλ (1362-1397) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1362 |
| Θάνατος | Νοέμβριος 1397 ή 1401[1] Τρεβίζο |
| Αιτία θανάτου | πανώλη |
| Τόπος ταφής | Μοναστήρι των Σελεστίνων του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία Α΄ του Κουσί (από 1393)[2] |
| Τέκνα | Ροβέρτος του Μαρλ[3] |
| Γονείς | Ροβέρτος του Μπαρ[3][4] και Μαρία της Γαλλίας (1344-1404)[3][4] |
| Αδέλφια | Λουδοβίκος Α΄ του Μπαρ[3] Ιωάννης του Μπαρ[3] Εδουάρδος Γ΄ του Μπαρ[3] Γιολάντα του Μπαρ[3] Μαρία του Μπαρ[3] Γιολάντα του Μπαρ[3] Μπόννη του Μπαρ[3] Ιωάννα του Μπαρ[3] Φίλιππος του Μπαρ[5] |
Ο Ερρίκος, γαλλ.: Henri de Marle (π. 1362 - Οκτώβριος 1397, Τρεβίζο, Ιταλία) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ ήταν κύριος του Μαρλ και μαρκήσιος του Ποντ-α-Μουσόν.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ροβέρτου Α΄ κόμη του Μπαρ και της Μαρίας του Βαλουά, κόρης του Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας. [6]
Πολύ νωρίς στη ζωή του, μνηστεύθηκε με την Iσαβέλλα της Λωρραίνης, κόρη του Ιωάννη Α΄ δούκα της Λωρραίνης. Το 1374 πήγε στην Αυλή του θείου του Καρόλου Ε΄ της Γαλλίας (γιου του Ιωάννη Β΄) και χρίστηκε ιππότης στη στέψη του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας (γιου του Καρόλου Ε΄), πολεμώντας στην εκστρατεία στη Φλάνδρα το 1383 και την εκστρατεία στο Γκέλντερς το 1388. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Μπαρ και το κυβέρνησε για λογαριασμό του πατέρα του, ο οποίος ήταν συχνά ακινητοποιημένος από κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας (ποδάγρας).
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αρραβώνας του λύθηκε και η μνηστή του παντρεύτηκε τον Ενγκεράν Ζ΄ κύριο του Κουσύ (97 1397). Τον Νοέμβριο του 1384 ο ίδιος ο Ερρίκος νυμφεύτηκε τη Μαρία του Κουσύ κόμισσα του Σουασσόν (1366-1405), [7] κόρη του Ενγκεράν Ζ΄ κόμη του Σουασσόν & κυρίου του Κουσύ, από την πρώτη του σύζυγο Ισαβέλλα των Ανζού, την μεγαλύτερη κόρη του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας. Η Μαρία έγινε κυρία του Κουσύ και του Ουαζύ μετά το τέλος του πατέρα της το 1397. Ο Ερρίκος είχε δύο παιδιά από τη Μαρία:
Το 1396 ο Ερρίκος διαπραγματεύτηκε την ουδετερότητα του Τζαν-Γκαλεάτσο δούκα του Μιλάνου σε σχέση με το γαλλικό προτεκτοράτο στη δημοκρατία της Γένοβας. Στη συνέχεια πολέμησε στο πλευρό του δούκα του Νεβέρ στη σταυροφορία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, [8] και συνελήφθη στο τέλος της μάχης της Νικόπολης στις 25 Σεπτεμβρίου 1396. Αιχμαλωτίστηκε [9] και αργότερα εξαργυρώθηκε [10], αλλά απεβίωσε στο στρατόπεδο των σταυροφόρων στο Τρεβίζο μετά την προσβολή της πανώλης στη Βενετία στο ταξίδι επιστροφής του. [11]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ p10725.htm#i107248.
- ↑ p10725.htm#i107248. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Vaughan 2009, σελ. 264.
- ↑ 7,0 7,1 Souchal 1974, σελ. 124.
- ↑ Savage 1939, σελ. 433.
- ↑ Sumption 2009, σελ. 834.
- ↑ Setton 1976, σελ. 355.
- ↑ Setton 1976, σελ. 361.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Savage, Henry L. (1939). «Enguerrand de Coucy VII and the Campaign of Nicopolis». Speculum (The University of Chicago Press) 14 (4 Oct.).
- Setton, Kenneth Meyer (1976). The Papacy and the Levant, 1204-1571: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. I. The American Philosophical Society.
- Souchal, Geneviève (1974). Masterpieces of Tapestry from the Fourteenth to the Sixteenth Century. Metropolitan Museum of Art.
- Sumption, Jonathan (2009). Divided Houses:Hundred Years War. 3. Faber and Faber Ltd.
- Vaughan, Richard (2009). Philip the Bold, The formation of the Burgundian State. The Boydell Press.