Ερνστ Χάινκελ
| Ερνστ Χάινκελ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ernst Heinkel (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 24 Ιανουαρίου 1888[1][2][3] Remshalden |
| Θάνατος | 30 Ιανουαρίου 1958[4][1][2] Στουτγκάρδη[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία Γερμανική Αυτοκρατορία Ναζιστική Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | military flight engineer αεροναυπηγός[6] καινοτόμος επιχειρηματίας[6] μηχανολόγος μηχανικός[6] |
| Εργοδότης | Heinkel |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Μετάλλιο Ρούντολφ-Ντίζελ Wehrwirtschaftsführer |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ερνστ Χάινκελ (Ernst Heinkel, 24 Ιανουαρίου 1888 – 30 Ιανουαρίου 1958) ήταν Γερμανός αεροναυπηγός, σχεδιαστής και κατασκευαστής αεροσκαφών. Ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος και στα χρόνια του Τρίτου Ράιχ έλαβε τον τίτλο του «Wehrwirtschaftsführer», που αποδίδονταν σε διευθυντικά και άλλα στελέχη που κατείχαν καίριες θέσεις σε κρίσιμες επιχειρήσεις της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας. Η εταιρεία του, Heinkel Flugzeugwerke, ανέπτυξε ορισμένα εξαιρετικά προηγμένα αεροσκάφη, συμπεριλμβανομένου του πρώτου αεριωθούμενου αεροσκάφους (Heinkel He 178) και του πρώτου πυραυλοκίνητου αεροσκάφους (Heinkel He 176). Επίσης ανέπτυξε και παρήγαγε πολλούς και σημαντικούς για τη γερμανική αεροπορία τύπους αεροσκαφών πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πόλεμου.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χάινκελ γεννήθηκε στο Γκρούνμπαχ (γερμανικά: Grunbach), που σήμερα ανήκει στο Ρέμσαλντεν (γερμανικά: Remshalden) στη Βάδη-Βυρτεμβέργη. Σε νεαρή ηλικία εργάστηκε ως μαθητευόμενος μηχανικός σε χυτήριο. Φοίτησε στην Τεχνική Ακαδημία της Στουτγάρδης[7] όπου για πρώτη φορά έδειξε ενδιαφέρον για την αεροπορία και συγκεκριμένα για τα αερόπλοια Ζεπέλιν. Το 1909 πήγε στη διεθνή αεροπορική έκθεση που έλαβε χώρα στη Φραγκφούρτη. Αποφάσισε ότι η αεροπορία ήταν το μέλλον των μεταφορών και το επόμενο έτος κατασκεύασε το πρώτο του αεροπλάνο, με βάση σχέδια του Ανρί Φαρμάν (Henri Farman). Το 1911 το αεροπλάνο αυτό συνετρίβη και ο Χάινκελ υπέστη βαρύτατα τραύματα.[8]
Albatros Flugzeugwerke
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λίγο καιρό αργότερα ο Χάινκελ έπιασε δουλειά στην εταιρεία Luft-Verkehrs Gesellschaft (LVG) που κατασκεύαζε αεροσκάφη Farman. Στη συνέχεια εργάστηκε στην εταιρεία Albatros Flugzeugwerke. Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ισχυρίστηκε πως ήταν ο σχεδιαστής του επιτυχημένου αναγνωριστικού/εκπαιδευτικού Albatros B.II, το οποίο χρησιμοποίησε η Γερμανική Αυτοκρατορική Αεροπορική Υπηρεσία (Luftstreitkräfte) στις αρχές της σύρραξης.[9] Στην πραγματικότητα όμως σχεδιαστής του B.II ήταν ο Ρόμπερτ Τέλεν (Robert Thelen).[9]
Το 1914 ξεκίνησε να εργάζεται για την εταιρεία Hansa-Brandenburg.
Heinkel-Flugzeugwerke
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1921 ο Χάινκελ ανέλαβε επικεφαλής σχεδιαστής στην εταιρεία Caspar-Werke, όμως σύντομα αποχώρησε εξαιτίας διαφωνίας που είχε για την πατρότητα ενός σχεδίου. Το 1922 ίδρυσε την εταιρεία Heinkel-Flugzeugwerke με έδρα στο Βαρνεμύντε (Warnemünde). Εξαιτίας των περιορισμών στην ανάπτυξη αεροσκαφών που είχαν επιβληθεί στη Γερμανία βάσει της Συνθήκης των Βερσαλλιών, ο Χάινκελ αναζήτησε την ανάληψη έργων για πελάτες του εξωτερικού. Ορισμένα υδροπλάνα του κατασκευάστηκαν κατόπιν αδείας στη Σουηδία ενώ δούλεψε επίσης στην ανάπτυξη αεροσκαφών ικανών να απονηώνονται με καταπέλτη για το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό. Επίσης εγκατέστησε παρόμοιο καταπέλτη επί του ωκεανοπόρου Bremen, επιτρέποντας έτσι την απονήωση αεροσκάφους αεροπορικού ταχυδρομείου.
Παραβιάσεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα 1921-1924 η Heinkel-Flugzeugwerke έλαβε αρκετές παραγγελίες από το ιαπωνικό κράτος, γεγονός που της επέτρεψε να αποφύγει τους περιορισμούς της Συνθήκης των Βερσαλλιών, που απαγόρευε στις γερμανικές εταιρείες να αναπτύσσουν και να κατασκευάζουν πολεμικά αεροσκάφη, ενημερώνοντας εκ των προτέρων την εταιρεία για τις επιθεωρήσεις των εγκαταστάσεων από συμμαχικές επιτροπές.[10] Αυτό ήταν εφικτό διότι η Ιαπωνία μετείχε στις επιτροπές αυτές.[11] Ο Χάινκελ έκρυψε τα αεροσκάφη του ώστε να μην τα εντοπίσουν.[11] Ο ίδιος σημείωσε στα απομνημονεύματά του πως η σχέση της εταιρείας του με τους Ιάπωνες τη δεκαετία του 1920 οδήγησε σε δεκαετίες συνεργασίας.[10]
1933-1945
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έπειτα από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, τα αεροσκάφη του Χάινκελ ήταν πολύ σημαντικά για τον επανεξοπλισμό της Luftwaffe στα χρόνια πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μεταξύ των τύπων αυτών συγκαταλέγονται τα τορπιλοπλάνα-βομβαρδιστικά/αναγνωριστικά He 59 και He 115 καθώς και το μέσο βομβαρδιστικό He 111. Για τον ρόλο του στον γερμανικό επανεξοπλισμό του αποδόθηκε ο τίτλος του Wehrwirtschaftführer.
Επιδεικνύοντας μεγάλο ενδιαφέρον για τις πτήσεις υψηλών ταχυτήτων, ο Χάινκελ ήταν δεκτικός στη μελέτη και δοκιμή εναλλακτικών προωστικών συστημάτων. Δώρισε αεροσκάφη στον Βέρνερ φον Μπράουν (Wernher von Braun) που εξέταζε εκείνη την περίοδο την χρήση των πυραυλοκινητήρων για την προώθηση των αεροσκαφών. Επίσης χρηματοδότησε τις προσπάθειες του Χανς φον Οχάιν (Hans von Ohain), πρωτοπόρου των αεριωθουμένων. Καρπός των προσπαθειών του φον Οχάιν ήταν το Heinkel He 178, το πρώτο αεριωθούμενο αεροσκάφος στην ιστορία που πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 27 Αυγούστου 1939.
Ο Χάινκελ ήταν επίσης μέλος του Ναζιστικού Κόμματος[11] και έλαβε το Γερμανικό Εθνικό Βραβείο Τεχνών και Επιστημών, μία από τις ανώτερες τιμητικές διακρίσεις της περιόδου του Τρίτου Ράιχ.[12] Από το 1941 χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των αεροσκαφών του καταναγκαστική εργασία.[13]
Το 1942 το γερμανικό κράτος «εθνικοποίησε» τα εργοστάσιά του. Επί της ουσίας ο ίδιος κρατήθηκε μέχρι να πουλήσει τις πλειοψηφικές μετοχές του στον Γκέρινγκ. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Βιέννη όπου ξεκίνησε νέο σχεδιαστικό γραφείο ενώ ίδρυσε επίσης νέα εργοστάσια στην Αυστρία, που αποτέλεσαν τον κλάδο Heinkel-Sud της εταιρείας του ενώ το αρχικό εργοστάσιο στο Ρόστοκ-«Marienehe» αποτέλεσε τον κλάδο Heinkel-Nord. Στην Αυστρία ο Χάινκελ εργάστηκε πάνω στο τετρακινητήριο βομβαρδιστικό He 274, μία από τις απόπειρες αντικατάστασης του προβληματικού βομβαρδιστικού He 177. Στα τέλη του πολέμου η εταιρεία του ανέπτυξε επίσης το αεριωθούμενο μαχητικό He 162.
Μεταπολεμική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιούλιο του 1945 τον συνέλαβαν οι Αμερικανοί και κρατήθηκε στο κάστρο Κράνσμπεργκ (Kransberg) κοντά στη Φραγκφούρτη, μέχρι να αποφασιστεί αν θα δικάζονταν.
Καθώς οι Σύμμαχοι είχαν απαγορεύσει στη Γερμανία να παράγει αεροσκάφη, ο Χάινκελ επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη αυτοκινήτων και μοτοσικλετών ιδιωτικής χρήσης. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν επιτράπηκε ξανά η παραγωγή αεροσκαφών, διακόπηκε η ανάπτυξη αυτοκινήτων αλλά συνεχίστηκε η παραγωγή μοτοσικλετών.
Ο Χάινκελ απεβίωσε το 1958 στη Στουτγάρδη. Η αυτοβιογραφία του «Stürmisches Leben» δημοσιεύθηκε το 1956 και μεταφράστηκε στα αγγλικά ως «He1000» στην βρετανική της έκδοση και ως «Stormy Life: Memoirs of a Pioneer of the Air Age» στην αμερικάνικη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. heinkel-ernst-heinrich. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0032342.
- ↑ 3,0 3,1 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 24785.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. osa20201095292. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. osa20201095292. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ "Who's who in Nazi Germany", Robert S. Wistrich. Routledge, 2001. (ISBN 0-415-26038-8), (ISBN 978-0-415-26038-1). Retrieved March 16, 2010.
- ↑ Boyne, Walter J., επιμ. (2002). Air Warfare: an International Encyclopedia. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-345-2. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2010.
- ↑ 9,0 9,1 Grosz, Peter M. Albatros C.I, Windsock Datafile No. 57, Albatros Productions, 1996, (ISBN 0-948414-76-6), p.5, 10
- ↑ 10,0 10,1 "Japanese-German relations, 1895-1945", Christian W. Spang, Rolf-Harald Wippich. Routledge, 2006. (ISBN 0-415-34248-1), (ISBN 978-0-415-34248-3). Retrieved March 16, 2010.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 "Hans von Ohain: elegance in flight", Margaret Conner. AIAA, 2001. (ISBN 1-56347-520-0), (ISBN 978-1-56347-520-7). Retrieved March 16, 2010.
- ↑ "The automobile age", James J. Flink. MIT Press, 1990. (ISBN 0-262-56055-0), (ISBN 978-0-262-56055-9). Retrieved March 16, 2010.
- ↑ "Oskar Schindler: the untold account of his life", David Crowe. Westview Press, 2004. (ISBN 0-8133-3375-X), 9780813333755. Retrieved March 16, 2010.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Heinkel, Ernst (1956). He 1000. London, Great Britain: Hutchinson & Co.
- Warsitz, Lutz (2009). The First Jet Pilot - The Story of German Test Pilot Erich Warsitz. Pen and Sword Books. 9781844158188.English Edition
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ernst Heinkel στο Wikimedia Commons
