Επαρχία Κοριέντες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Επαρχία Κοριέντες

Σημαία
Έμβλημα
ΧώραΑργεντινή
Διοικητική υπαγωγήΑργεντινή
ΠρωτεύουσαΚοριέντες
Διοίκηση
 • Κυβερνήτης της επαρχίας ΚοριέντεςΡικάρδο Κολόμπι (2009–2017) και Γουστάβο Αδόλφο Βαλδές (από 2017)
Έκταση88.199 km²
Υψόμετρο96 μέτρα
Πληθυσμός992.595 (2010)[1], 1.070.283 (2015)[2] και 1.197.553 (2022)[3]
Γεωγραφικές συντεταγμένες28°39′36″S 57°37′48″W
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Κοριέντες (ισπανικά: Corrientes‎‎, ισπανική προφορά: koˈrjentes, «ρεύματα» ή «ροές»· γκουαρανί: Taragui), επίσημα επαρχία του Κοριέντες (ισπανικά: Provincia de Corrientes‎‎, γκουαρανί: Taragüí Tetãmini) είναι επαρχία στη βορειοανατολική Αργεντινή, στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Περιβάλλεται από (από τα βόρεια, με τη φορά των δεικτών του ρολογιού): Παραγουάη, την επαρχία Μισιόνες, τη Βραζιλία, την Ουρουγουάη και τις επαρχίες Έντρε Ρίος, Σάντα Φε και Τσάκο. Πρωτεύουσα της επαρχίας είναι η πόλη Κοριέντες, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2010 η επαρχία έχει 992.595 κατοίκους.[4]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από την ισπανική κατάκτηση, οι Καϊνγκάνγκ, οι Τσαρούα και οι Γκουαρανί ζούσαν σε μια μεγάλη περιοχή που κάλυπτε επίσης το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής επαρχίας Κοριέντες. Η πόλη Κοριέντες ιδρύθηκε στις 3 Απριλίου 1588 από τον Χουάν Τόρες ντε Βέρα ι Αραγκόν ως ενδιάμεσος σταθμός μεταξύ Ασουνσιόν και Μπουένος Άιρες. Η πόλη άκμασε χάρη στην κίνηση από τη συγκεκριμένη διαδρομή. Οι Ιησουίτες δημιούργησαν ιεραποστολές στα βόρεια της επαρχίας, οι οποίες αφιερώθηκαν στην εξάπλωση της χριστιανικής πίστης. Στους πολέμους της ανεξαρτησίας από την Ισπανία, η Κοριέντες προσχώρησε στη Λίγκα των Ελευθέρων Χωρών του Αρτίγας (1814-1820). Η επίθεση των δυνάμεων της Παραγουάης στην επαρχία το 1865 σηματοδότησε την έναρξη του πολέμου της Τριπλής Συμμαχίας.[5]

Το 1919 ιδρύθηκε το Εθνικό Πανεπιστήμιο των Παράκτιων Χωρών, το οποίο το 1956 έγινε το Εθνικό Πανεπιστήμιο των Βορειοανατολικών Χωρών.[6]

Γραμματόσημο αξίας 1 ρεάλ του Κοριέντες (1856)

Το Κοριέντες είναι γνωστή στον κόσμο του φιλοτελισμού για τα γραμματόσημα που εξέδωσε από το 1856 έως το 1880. Πρόκειται για ένα από τα πολύ πρώιμα ή «κλασικά» γραμματόσημα του κόσμου (τα πρώτα, από τη Μεγάλη Βρετανία, εκδόθηκαν το 1840, εκείνα από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1847). Τα γραμματόσημα του Κοριέντες ήταν πιστά αντίγραφα της πρώτης έκδοσης γραμματοσήμων από τη Γαλλία, τα οποία απεικόνιζαν το προφίλ της κεφαλής της Κέρες, της ρωμαϊκής θεάς της γεωργίας, και ήταν ξεχωριστά χονδροειδώς χαραγμένα με το χέρι, έτσι ώστε κάθε μήτρα να διαφέρει αισθητά, και τυπώθηκαν σε μικρά φύλλα. Οι πρώτες εκδόσεις, από το 1856 έως το 1860, έφεραν την ονομαστική αξία στον κάτω πίνακα- το 1860, ο πίνακας αξίας διαγράφηκε- οι διάφορες ονομαστικές αξίες υποδεικνύονταν στη συνέχεια από το χρώμα του χαρτιού που χρησιμοποιήθηκε. Ως τοπικά παραγόμενα «πρωτότυπα», τα πρώιμα γραμματόσημα του Κοριέντες έχουν από καιρό εκτιμηθεί από τους συλλέκτες. Μετά το 1880 χρησιμοποιήθηκαν τα γραμματόσημα της Αργεντινής.[7]

Το βορειοανατολικό άκρο της επαρχίας Κοριέντες επιλέχθηκε ως η τοποθεσία για το φράγμα Γιακιρέτα μετά από συμφωνία μεταξύ του προέδρου Χουάν Περόν και του προέδρου της Παραγουάης Αλφρέδο Στρέσνερ το 1974. Το φράγμα Γιακιρέτα, του οποίου η 20ετής κατασκευή και το κόστος των 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων ξεπέρασε κατά πολύ τις αρχικές εκτιμήσεις, είναι ένα από τα μεγαλύτερα υδροηλεκτρικά φράγματα στον κόσμο. Επί του παρόντος, επιδιώκεται η σύναψη συμφωνίας με την Παραγουάη, η οποία θα επιτρέψει έργα επέκτασης του ταμιευτήρα που θα μπορούσαν να διπλασιάσουν την τρέχουσα εγκατεστημένη ηλεκτρική ισχύ της εγκατάστασης των 4.050 MW.[8]

Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικό Μουσείο του Κοριέντες

Ο πολιτισμός της Κοριέντες έχει κυρίως επηρεαστεί από τις ευρωπαϊκές και γκουαρανί ρίζες του- ένα παράδειγμα αυτού είναι το είδος της μουσικής τσαμαμέ.

Διάσημοι κάτοικοι της επαρχίας ήταν ο ήρωας της ανεξαρτησίας στρατηγός Δον Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν (γεννημένος το 1778 στο Γιαπεγιού) και ο Χουάν Μπαουτίστα Καμπράλ (γεννημένος στη Σαλάδας), ο οποίος (σύμφωνα με τον λαϊκό θρύλο) πέθανε για τον στρατηγό στη μάχη του Σαν Λορένσο.

Στους τουριστικούς προορισμούς της επαρχίας Κοριέντες περιλαμβάνονται οι υγροβιότοποι Ιμπερά και το Εθνικό Πάρκο Μπουρουκούγια.

Επίσημες γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Οκτωβρίου 2004, ο επαρχιακός νόμος αριθ. 5598 (διάταγμα 2326/2004) ανακήρυξε τα γκουαρανί ως επίσημη γλώσσα της Κοριέντες, μαζί με τα ισπανικά.[9] Ήταν η πρώτη επαρχία της Αργεντινής που επισημοποίησε άλλη γλώσσα εκτός της ισπανικής, ενώ το 2010 ακολούθησε η επαρχία Τσάκο.[10]

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επαρχία Κοριέντες περιβάλλεται από δύο ποταμούς - τον ποταμό Ουρουγουάη στα ανατολικά και τον ποταμό Παρανά στα βορειοδυτικά - που διαμορφώνουν το σχήμα της επαρχίας. Η χαμηλή ακτή του Παρανά προκαλεί συχνές πλημμύρες. Μετά από μια ιδιαίτερα καταστροφική το 1982, ξεκίνησε ένα σύστημα προστασίας με την κατασκευή φραγμάτων.

Η επαρχία είναι στο μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδα, με τα υψηλότερα σημεία στα ανατολικά. Στα δυτικά, μια σειρά από κατηφορικές πλαγιές καταλήγουν στον ποταμό Παρανά. Ο υγρότοπος Ιμπερά, μια περιοχή λιμνοθαλασσών και βάλτων, είναι μια τεράστια κοιλότητα που προήλθε από ηφαιστειακή ροή και καλύφθηκε αργότερα από ποτάμια και αιολικά ιζήματα.

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κλίμα είναι κυρίως υποτροπικό χωρίς ξηρή περίοδο.[11] Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 20 °C με μέση μηνιαία θερμοκρασία που κυμαίνεται από 14 °C τον Ιούλιο έως 26 °C τον Ιανουάριο.[12] Οι θερμοκρασίες είναι θερμές κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους, ενώ οι βροχοπτώσεις είναι άφθονες και ομοιόμορφα κατανεμημένες καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.[11] Υπάρχουν τέσσερις εποχές: χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο.[11] Οι χειμώνες είναι σύντομοι, αν και περιστασιακές εισβολές ψυχρού, πολικού αέρα από το νότο μπορεί να προκαλέσουν παγετό.[11] Αντίθετα, οι θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μπορεί να φτάσουν τους 35 έως 40 °C.[11] Η μέση ετήσια βροχόπτωση κυμαίνεται από 1.100 έως 1.900 χιλιοστά, η οποία μειώνεται από τα βορειοανατολικά προς τα νοτιοδυτικά.[11] Το φθινόπωρο είναι η πιο βροχερή εποχή, ενώ ο χειμώνας είναι η πιο ξηρή.[12]

Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γεωργία εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις κύριες δραστηριότητες στην επαρχία, συνεισφέροντας το 15% στην παραγωγή της. Επικεντρώνεται στα εσπεριδοειδή, τον καπνό, το ρύζι, το τσάι, το βαμβάκι και το γέρμπα μάτε, τα οποία εξάγονται διεθνώς. Η βιομηχανία ξυλείας χρησιμοποιεί 1.400 km² δασών πεύκου και ευκαλύπτου.

Το λιμάνι του Κοριέντες, στον ποταμό Παρανά

Στον ποταμό Παρανά, κοντά στην πόλη Ιτουσαϊνγκό, το φράγμα Γιακιρέτα παρέχει ενέργεια όχι μόνο στην επαρχία, αλλά και στην Αργεντινή και την Παραγουάη.

Πολιτική υποδιαίρεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επαρχία χωρίζεται σε 25 νομούς (departamentos):

Νομός (Πρωτεύουσα)

  1. Νομός Γκόγια (Γκόγια)
  2. Νομός Ιτατί (Ιτατί)
  3. Νομός Ιτουσαϊνγκό (Ιτουσαϊνγκό)
  4. Νομός Εμπεδράδο (Εμπεδράδο)
  5. Νομός Εσκίνα (Εσκίνα)
  6. Νομός Κονσεπσιόν (Κονσεπσιόν)
  7. Νομός Κουρουσού Κουατιά (Κουρουσού Κουατιά)
  8. Νομός Λαβάγιε (Λαβάγιε)
  9. Νομός Μερσέδες (Μερσέδες)
  10. Νομός Μόντε Κασέρος (Μόντε Κασέρος)
  11. Νομός Μπέλα Βίστα (Μπέλα Βίστα)
  12. Νομός Μπερόν δε Αστράδα (Μπερόν δε Αστράδα)
  13. Νομός Μπουρουκούγια (Μπουρουκούγια)
  14. Νομός Πάσο ντε λος Λίμπρες (Πάσο ντε λος Λίμπρες)
  15. Νομός Πρωτεύουσας (Κοριέντες)
  16. Νομός Σαλάδας (Σαλάδας)
  17. Νομός Σαν Κοσμέ (Σαν Κοσμέ)
  18. Νομός Σαν Λουίς δελ Παλμάρ (Σαν Λουίς δελ Παλμάρ)
  19. Νομός Σαν Μαρτίν (Λα Κρους)
  20. Νομός Σαν Μιγκέλ (Σαν Μιγκέλ)
  21. Νομός Σαν Ρόκε (Σαν Ρόκε)
  22. Νομός Σάντο Τομέ (Σάντο Τομέ)
  23. Νομός Σάουκε (Σάουκε)
  24. Νομός Χενεράλ Αλβεάρ (Αλβεάρ)
  25. Νομός Χενεράλ Πας (Καά Κατί)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ web.archive.org/web/20120901061446/http://200.51.91.231/censo2010/.
  2. ↑ www.dateas.com/explore/poblacion-pcias-arg-y-proy-2010-2040-/corrientes-130. Ανακτήθηκε στις 26  Μαΐου 2022.
  3. ↑ www.censo.gob.ar/index.php/mapa_poblacion1/.
  4. ↑ «Corrientes (Argentina): Departments & Localities - Population Statistics, Charts and Map». citypopulation.de. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023. 
  5. ↑ «Historia de Corrientes, Argentina, Turismo, Origen». www.corrientes.com.ar. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023. 
  6. ↑ «ABOUT US - UNNE - Universidad Nacional del Nordeste». en.unne.edu.ar (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023. 
  7. ↑ Louis Stich, Corrientes: the Issues from 1856–80, The Collectors Club, New York, 1957.
  8. ↑ «the Yacyreta dam». www.rivernet.org. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023. 
  9. ↑ Ley No. 5598 de la Provincia de Corrientes, 22 Οκτωβρίου 2004
  10. ↑ Ley No. 6604 de la Provincia de Chaco, 28 de julio de 2010, B.O., (9092)
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 «Clima» (στα Ισπανικά). Dirección de Estadística y Censos de la Provincia de Corrientes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Rubio 2018, σελ. 175.

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Διοικητική διαίρεση της Αργεντινής
Επαρχίες
Ειδική διοικητική ενότητα
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Επαρχία_Κοριέντες&oldid=9951460"