Εξαρχία (πολιτική περιφέρεια)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Εξαρχία ονομαζόταν διοικητική περιφέρεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στην Ιταλία και τη βόρεια Αφρική από τον 6ο ως τον 8ο αιώνα. Η εξαρχία ήταν απομακρυσμένη από το κέντρο, και ο διοικητής (έξαρχος) συγκέντρωνε στο πρόσωπό του την πολιτική και τη στρατιωτική εξουσία.
Ραβέννα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εξαρχία της Ραβέννας ιδρύθηκε για πρώτη φορά από το διορατικό Βυζαντινό αυτοκράτορα Μαυρίκιο (582 - 602), με σκοπό να οργανώσει την άμυνα των δυτικών επαρχιών της αυτοκρατορίας που απειλούνταν από τις αλλεπάλληλες βαρβαρικές επιδρομές. Πρωτεύουσά της ήταν η ομώνυμη πόλη. Ο έξαρχος έμενε στο παλιό αυτοκρατορικό παλάτι και, όταν πήγαινε στη Ρώμη, διέμενε στο Παλατίνο των Καισάρων. Είχε την ανώτατη εξουσία στην οικονομία, στη δικαιοσύνη, στον στρατό και στην πολιτική διοίκηση. Περιστοιχιζόταν από στρατιωτική και πολιτική αυλή και ρύθμιζε τα παρουσιαζόμενα ζητήματα με μεγάλη ανεξαρτησία από τον αυτοκράτορα. Οποιαδήποτε όμως απειθαρχία των εξάρχων προς τον αυτοκράτορα είχε ως συνέπεια την καθαίρεσή τους.
Το 751 η Ραβέννα καταλήφθηκε από τους Λομβαρδούς και η Εξαρχία διαλύθηκε.
Βόρεια Αφρική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εξαρχία της Αφρικής απέβλεπε στην οργάνωση της άμυνας εναντίον των Βερβερίνων επιδρομέων. Πρωτεύουσά της ήταν η Καρχηδόνα. Από εκεί ξεκίνησε ο Ηράκλειος, που στέφτηκε αυτοκράτορας του Βυζαντίου το 610 μ.Χ. Το 697 οι Άραβες κατόρθωσαν να γίνουν κύριοι της Καρχηδόνας.