Εμόν Ακαζόμε

Εμόν Ακαζόμε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	赤染衛門 (Ιαπωνικά)
Γέννηση	956;
Θάνατος	11ος αιώνας;
Χώρα πολιτογράφησης	Ιαπωνία
Θρησκεία	Βουδισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ιαπωνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιαπωνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	waka poet; Κυρία επί των τιμών; συγγραφέας
Αξιοσημείωτο έργο	Akazome Emon Collection
Οικογένεια
Σύζυγος	Όε νο Μασαχίρα
Τέκνα	Όε νο Τακαχίκα; Gō Jijū
Γονείς	Taira no Kanemori
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Εμόν Ακαζόμε (赤染衛門, περί το 960 – 1041 ή αργότερα) ήταν Ιαπωνίδα ποιήτρια γουάκα και ιστορικός, που έζησε στα μέσα της Περιόδου Χεϊάν. Ανήκει στους «36 παλαιότερους ποιητικούς σοφούς» (中古三十六歌仙) και στις «36 γυναίκες ποιητικές σοφές» (女房三十六歌仙).

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έτος γεννήσεως της Ακαζόμε είναι άγνωστο^[2], αλλά το πιθανότερο είναι ότι γεννήθηκε μεταξύ του 957 και του 964 μ.Χ.^[2]. Επισήμως ήταν κόρη του Τοκιμότσι Ακαζόμε (赤染時用)^[2], αλλά το καρονσό (βιβλίο ποιητικής κριτικής) Φουκούρο-ζόσι (袋草紙) αναφέρει ότι ο βιολογικός πατέρας της ήταν ο πρώτος σύζυγος της μητέρας της, ο Ταΐρα νο Κανεμόρι, επίσης ποιητής.^[2]

Μία ποιητική ανταλλαγή ανάμεσα στην Εμόν και τον ευγενή Φουτζιβάρα νο Μιτσιτάκα, που χρονολογείται μεταξύ 974 και 977^[2], όταν η Εμόν βρισκόταν πιθανώς στην ύστερη εφηβεία της, αποτελεί το νωρίτερο χρονολογήσιμο γεγονός στη ζωή της.^[2] Περίπου την ίδια εποχή πήγε να υπηρετήσει το νοικοκυριό του Μιναμότο νο Μασανόμπου^[2], εγγονού του Αυτοκράτορα Ούντα. Για πολύ καιρό μετά υπηρετούσε την κόρη τού Μιναμότο, τη Ρινσί (源倫子), σύζυγο του πολιτικού Φουτζιβάρα νο Μιτσινάγκα.^[2]

Την ίδια περίοδο επίσης η ποιήτρια παντρεύτηκε τον Όε νο Μασαχίρα (大江匡衡)^[2], έναν Κομφουκιανό λόγιο και ποιητή τόσο γουάκα, όσο και κανσί. Μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Όε νο Τακατσίκα (大江挙周)^[2], και δύο κόρες: την Γκο Τζιτζού (江侍従)^[2] και μία αγνώστου σε εμάς ονόματος.^[2]

Σύμφωνα με την προσωπική συλλογή της γουάκα που φέρει τον τίτλο Akazome Emon Shū (赤染衛門集), όταν ο σύζυγός της στάλθηκε δύο φορές να υπηρετήσει στην Επαρχία Οβάρι, εκείνη τον συνόδευσε σε αμφότερες τις περιπτώσεις.^[2] Η συλλογή υπονοεί εξάλλου ότι η ποιήτρια εργάσθηκε για να εξασφαλίσει την επαγγελματική επιτυχία του γιου της στην αυτοκρατορική αυλή^[2], ενώ χάρισε ποιήματά της ως προσφορές στο Ιερό Σουμιγιόσι όταν εκείνος αρρώστησε.^[2] Το Φουκούρο-ζόσι την περιγράφει ως ευγενική υποστηρίκτρια του συζύγου της όταν τα καθήκοντά του ως αξιωματούχου τον ξεπερνούσαν.^[2] Αυτά τα έργα παρουσιάζουν την Εμόν ως μια καλή σύζυγο και σοφή μητέρα (良妻賢母 ryōsai kenbo).^[2] Αφιέρωνε επίσης μεγάλη προσπάθεια στα καθήκοντά της ως «κυρία επί των τιμών» της Ρινσί.^[2]

Το πρώτο έτος της Εποχής Τσόβα, δηλαδή το 1012, ο σύζυγός της πέθανε^[2] και λίγα χρόνια αργότερα η Εμόν έγινε βουδίστρια μοναχή.^[2] Φαίνεται ότι έζησε μια μακρά και ήσυχη ζωή από το σημείο αυτό και ύστερα^[2], καθώς είναι καταγεγραμμένο ότι ζούσε όταν γεννήθηκε ο δισέγγονός της Όε νο Μασαφούσα το δεύτερο έτος της Εποχής Τσοκιού (1041).^[2]

Η Εμόν Ακαζόμε ήταν παρούσα στην αυτοκρατορική αυλή την ίδια περίοδο με την ποιήτρια Ιζούμι Σικίμπου. Επίσης ήταν σύγχρονη της Μουρασάκι Σικίμπου, η οποία εξύμνησε την ποίησή της, και της Σέι Σοναγκόν.

Ποίηση και άλλα κείμενα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εμόν Ακαζόμε συνέχισε να γράφει ποιήματα γουάκα μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής της^[2], υποβάλλοντας ποιήματα σε διαγωνισμούς uta-awase μέχρι το 1041: τον διαγωνισμό Κανπάκου-Σανταϊτζίν-κε Uta-awase (関白左大臣家歌合)^[2] το 1035 και τον διαγωνισμό Κοκιντέν νο Νυογκο Uta-awase (弘徽殿女御歌合)^[2] το 1041. Συνεισέφερε επίσης ένα ποίημα στον εορτασμό του εβδομηκοστού έτους της Ρινσί, το 1033.^[2]

Η Ακαζόμε άφησε πίσω της μία kashū («προσωπική συλλογή»), την Akazome Emon Shū^[2], ενώ πιστεύεται ότι εκείνη ήταν η συγγραφέας του πρώτου μέρους του έπους Έιγκα Μονογκατάρι.^[2] Η ποίησή της συμπεριλήφθηκε σε ανθολογίες της αυτοκρατορικής αυλής, από την ανθολογία Σούι Γουακασού και μετά.^[2] Η Ακαζόμε είναι τέταρτη σε αριθμό ποιημάτων που συμπεριλήφθηκαν στην Γκοσούι Γουακασού^[2], με 32 ποιήματα.^[2] Περισσότερα από εξήντα από τα ποιήματά της συγκαταλέχθηκαν στην ανθολογία Kin'yō Wakashū, καθώς και σε μεταγενέστερες ανθολογίες της αυτοκρατορικής αυλής^[2].

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Saitō, Hiroko (1986). «Akazome Emon». Στο: Inukai, Kiyoshi; Inoue, Muneo; Ōkubo, Tadashi και άλλοι, επιμ (στα ιαπωνικά). Waka Daijiten. Τόκιο: Meiji Shoin, σελ. 3. ISBN 4-625-40029-5.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Earl Miner· Hiroko Odagiri· Robert E. Morrell (1985). The Princeton Companion to Classical Japanese Literature. Princeton University Press. σελ. 141.
Hiroaki Sato (2008). Japanese women poets: an anthology. M.E. Sharpe, Inc.
«Ποίηση της Ε. Ακαζόμε». wakapoetry.org.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 32. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
↑ ^2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 ^2,11 ^2,12 ^2,13 ^2,14 ^2,15 ^2,16 ^2,17 ^2,18 ^2,19 ^2,20 ^2,21 ^2,22 ^2,23 ^2,24 ^2,25 ^2,26 ^2,27 ^2,28 ^2,29 ^2,30 ^2,31 Saitō 1986, σελ. 3.

[b9ed210bb08f36f343597ef7cba2eabe7ca8da1c-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 32. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.

[FOOTNOTESaitō19863-2] 2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 ^2,11 ^2,12 ^2,13 ^2,14 ^2,15 ^2,16 ^2,17 ^2,18 ^2,19 ^2,20 ^2,21 ^2,22 ^2,23 ^2,24 ^2,25 ^2,26 ^2,27 ^2,28 ^2,29 ^2,30 ^2,31 Saitō 1986, σελ. 3.

[1]

[2]