Εμπορειός Νισύρου
Συντεταγμένες: 36°36′4″N 27°10′31″E / 36.60111°N 27.17528°E
- Για οικισμούς με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Εμπορειός
| Εμπορειός | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κω |
| Δήμος | Νισύρου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Δωδεκάνησα |
| Νομός | Δωδεκανήσου |
| Υψόμετρο | 330 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 853 03 |
| Τηλ. κωδικός | 22420 |
Ο Εμπορειός είναι ημιορεινός παραδοσιακός οικισμός της Νίσυρου στα Δωδεκάνησα. Το χωριό είναι κτισμένο στο χείλος της καλντέρας, στο εσωτερικό του ηφαιστειογενούς νησιού σε υψόμετρο 330 μέτρων. Όντας αθέατος από τη θάλασσα, ο οικισμός άκμασε κατά την περίοδο της πειρατείας. Ο Εμπορειός σήμερα σε μεγάλο βαθμό έχει εγκαταλειφθεί, εξαιτίας της μετανάστευσης που προκάλεσε ο σεισμός του 1933[1], και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 27 κατοίκους, κυρίως γεωργούς και κτηνοτρόφους[2]. Ανήκει στο δήμο Νισύρου, στην Τοπική Κοινότητα Εμπορειού. Απέχει από το Μανδράκι 8 χιλιόμετρα.[3]
Ο οικισμός κτίστηκε ώστε να μοιάζει με κάστρο με σπίτια το ένα κοντά στο άλλο, στενούς δρόμους και καμάρες. Τα σπίτια είναι μικρά, μικρότερα από αυτά στο Μανδράκι, και έχουν επίπεδες στέγες ώστε να συγκεντρώνουν το νερό της βροχής σε στέρνες. Εξαιτίας της κλίσης του εδάφους που είναι κτισμένο το χωριό, πολλοί δρόμοι είναι ανηφορικοί, με σκαλοπάτια (καλντερίμια), ενώ τα σπίτια είναι κτισμένα κλιμακωτά.[2] Οι αυλές των σπιτιών βρίσκονται στο κέντρο του σπιτιού, στο πρώτο όροφο. Η πλατεία του χωριού περιβάλλεται από σπίτια και την εκκλησία.[4] Στο λόφο πάνω από το χωριό βρίσκεται ένα εγκαταλελειμμένο ιπποτικό κάστρο, μέσα στο οποίο βρίσκεται ο βυζαντινός ναός του Ταξιάρχη Μιχαήλ, ο οποίος κατασκευάστηκε το 13ο αιώνα και έχει ξυλόγλυπτο τέμπλο και ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες. Κοντά στο χωριό βρίσκεται μια σπηλιά η οποία λόγω της υδροθερμικής δραστηριότητας στο νησί έχει αυξημένη θερμοκρασία.[3]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πορεία του πληθυσμού, σύμφωνα με τις απογραφές είναι:
| Απογραφή | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 376[5] |
| 1961 | 205[6] |
| 1971 | 71[7] |
| 1981 | 46[8] |
| 1991 | 41[9] |
| 2001 | 25[10] |
| 2011 | 27 |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Πίγκου Ευαγγελία, Τσώνος Κωνσταντίνος (9/25/2005). Νίσυρος. Πολιτιστική Πύλη του Αρχιπελάγους του Αιγαίου
- ↑ 2,0 2,1 Νήσος Νίσυρος. Φιλότης, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
- ↑ 3,0 3,1 Εμπορειός Αρχειοθετήθηκε 2012-12-24 στο Wayback Machine.. www.nisyrosinfo.com
- ↑ Αρχιτεκτονική Αρχειοθετήθηκε 2008-09-21 στο Wayback Machine. Δήμος Νισύρου
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 193 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 57 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 56 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 67 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 71 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 73 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.
| ||||||||