Εμέ Ζακέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εμέ Ζακέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Aimé Jacquet (Γαλλικά)
Γέννηση27  Νοεμβρίου 1941[1][2][3]
Σάιλ-σου-Κουζάν
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Ύψος182 cm Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής[5]
προπονητής ποδοσφαίρου[6]
ΕργοδότηςEurope 1
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (13  Ιουλίου 1998)
Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (31  Δεκεμβρίου 2006)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Εμέ Ετιέν Ζακέ (γαλλικά: Aimé Étienne Jacquet, προφέρεται: [​eme ʒakɛ]) (27 Νοεμβρίου 1941) είναι Γάλλος πρώην προπονητής ποδοσφαίρου και ποδοσφαιριστής. Ήταν ο προπονητής της Εθνικής Γαλλίας η οποία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ποδοσφαιριστής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζακέ γεννήθηκε στο Σάιλ-σου-Κουζάν του Λουάρ. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής για τον τοπικό του σύλλογο, ΟΣ Κουζάν, ενώ εργαζόταν σε εργοστάσιο. Ανιχνεύτηκε από τη Σαιντ-Ετιέν και εντάχθηκε σε αυτή το 1960. Η Σαιντ-Ετιέν ήταν μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες της εποχής, με την οποία κέρδισε πέντε τίτλους Λιγκ 1 και τρία κύπελλα Γαλλίας στα 11 χρόνια του με την ομάδα. Έπαιξε επίσης με την Εθνική Γαλλίας, αλλά η διεθνής του σταδιοδρομία δεν ήταν επιτυχής επειδή οι Les Bleus δεν είχαν καλή απόδοση στα χρόνια του στην ομάδα. Το 1973, έφυγε από τη Σαιντ-Ετιέν για την Ολιμπίκ Λυών, όπου τελείωσε τη σταδιοδρομία του ως παίκτης.

Ένας «προσωρινός» προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζακέ εργάστηκε ως προπονητής σε συλλόγους της Γαλλίας και κέρδισε έναν εντυπωσιακό κατάλογο επαίνων για τη Μπορντό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, οδηγώντας την σε τρεις τίτλους Λιγκ 1, δύο κύπελλα Γαλλίας, δύο ευρωπαϊκούς ημιτελικούς και ένα προημιτελικό. Απολύθηκε από τον Πρόεδρο Κλοντ Μπεζ το 1989, άφησε τη Μπορντό για να ακονίσει τις διαχειριστικές του ικανότητες με πιο μέτριες ομάδες, όπως η Μονπελιέ και η Νανσί.

Το 1991, αποδέχθηκε μια θέση στο Εθνικό Κέντρο Τεχνικής Κατάρτισης (Direction Technique Nationale).

Το 1992, διορίστηκε ο βοηθός του τότε προπονητή της Εθνικής Γαλλίας, Ζεράρ Ουγιέ.

Μετά την αποτυχία της Εθνικής Γαλλίας να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, όπου αποκλείστηκε από το Ισραήλ και τη Βουλγαρία, ο Ζακέ έγινε προπονητής της εθνικής ομάδας, αλλά μόνο προσωρινά. Μετά από μια πολλά υποσχόμενη σειρά φιλικών αγώνων, συμπεριλαμβανομένης της νίκης επί της Ιταλίας, το προσωρινό του καθεστώς αναβαθμίστηκε σε μόνιμο.

Ο Ζακέ επέλεξε αρχικά τον Έρικ Καντόνα ως αρχηγό και τον έκανε τον playmaker της ομάδας. Ο Καντόνα είχε ξαναρχίσει επιτυχώς τη σταδιοδρομία του στην Πρέμιερ Λιγκ και έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο της σταδιοδρομίας του, αλλά κλώτσησε έναν οπαδό της Κρίσταλ Πάλας τον Ιανουάριο του 1995 και δέχτηκε ποινή αποκλεισμού ενός έτους από όλους τους διεθνείς αγώνες.

Καθώς ο Καντονά ήταν ο βασικός playmaker, ο Ζακέ αναγκάστηκε να κάνει σημαντικές αλλαγές στην ομάδα μετά την τιμωρία του. Ο Ζακέ ανανέωσε την ομάδα με νέο αίμα και την έφτιαξε γύρω από τον Ζινεντίν Ζιντάν και άλλους νεότερους παίκτες, ενώ απέκλεισε τους Καντονά, Ζαν-Πιερ Παπέν και Νταβίντ Ζινολά. Ο Ζακέ κατάφερε να βοηθήσει τη Γαλλία να προκριθεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996.

Έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς και οι Les Bleus κατάφεραν να δείξουν ότι θα μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς βετεράνους, όπως οι Παπέν, Καντονά ή Ζινολά. Ο ίδιος ο Ζακέ δήλωσε ότι η ομάδα τα πήγε καλά χωρίς τον Καντονά και ότι ήθελε να διατηρήσει την πίστη του στους παίκτες που τους είχαν φτάσει τόσο μακριά μέχρι στιγμής.[7]

Από την αμφιβολία στην νίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια φανέλα της Γαλλίας με το όνομα του Ζακέ, με την μπάλα του αγώνα που χρησιμοποιήθηκε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, στην έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Αθλητισμού.

Τους μήνες που ακολούθησαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, ο Ζακέ βελτίωσε τις ικανότητες της ομάδας του σε μια σειρά φιλικών αγώνων. Υιοθέτησε μια πολύ αμυντική στρατηγική. Ο Τύπος άρχισε να επικρίνει τον προπονητή της ομάδας, αποκαλώντας τις μεθόδους του «παλαιολιθικές». 

Τον Ιούνιο του 1997 στο Tournoi de France, ιαχές «Παραίτηση!» μπορούσαν να ακουστούν από το γήπεδο, καθώς η Γαλλία ομάδα τερμάτισε τρίτη πίσω από την Αγγλία και τη Βραζιλία, βγαίνοντας μόνο μπροστά από την Ιταλία λόγω της διαφοράς γκολ. Ο Τύπος συνέχισε να επικρίνει τον Ζακέ.

Η δυσπιστία των μέσων ενημέρωσης για τον Ζακέ έφτασε στο αποκορύφωμα τον Μάιο του 1998 όταν, αντί για μια λίστα 22 παικτών που έπρεπε να παίξουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Ζακέ έδωσε μια λίστα με 28 παίκτες, προκαλώντας την αθλητική καθημερινή L'Équipe να γράψει ένα άρθρο που υποστήριζε ότι ο Ζακέ δεν ήταν ο σωστός άνθρωπος για να οδηγήσει τη γαλλική ομάδα στη νίκη.

Ωστόσο, όλα αυτά άλλαξαν όταν η ομάδα άρχισε να παίζει στους πλέι οφ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Ήταν ξεκάθαρο ότι αν και η ομάδα του Ζακέ δεν ήταν καθόλου η πιο φανταχτερή στην ιστορία, ήταν μια καλοκουρδισμένη ομάδα που ούτε οι τραυματισμοί, ούτε οι αποβολές, ούτε οι τιμωρίες, κατάφεραν να τη σταματήσουν. Στις 12 Ιουλίου 1998, η Γαλλία νίκησε τη Βραζιλία με 3-0 στον τελικό. Το κλειδί για τη νίκη ήταν όταν ο Ζακέ επεσήμανε στους παίκτες του ότι η βραζιλιάνικη άμυνα στις στημένες φάσεις ήταν κάπως μέτρια και ο Ζιντάν σημείωσε δύο γκολ ύστερα από κόρνερ.[8]

Μετά τη νίκη, ο Ζακέ ανακοίνωσε ότι εγκατέλειψε τη θέση του ως προπονητής της Εθνικής Γαλλίας λόγω προηγούμενων πιέσεων και κριτικών εναντίον του.[9] Έγινε τότε τεχνικός διευθυντής του γαλλικού ποδοσφαίρου τον Αύγουστο του 1998, μια θέση που κατείχε μέχρι την αποχώρησή του τον Δεκέμβριο του 2006.[10]

Στατιστικά σταδιοδρομίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συλλογικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζακέ (πάνω σειρά, δεύτερος από αριστερά) με τη νικήτρια ομάδα της Λιγκ1 του 1968, Σαιντ-Ετιέν.

[11][12]

Σεζόν Ομάδα Κατηγορία Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ
Γαλλία Πρωτάθλημα Κύπελλο Ευρώπη Άλλες Σύνολο
1960–61 Σαιντ-Ετιέν Λιγκ 1 2 1 0 0 – – 2 1
1961–62 0 0 0 0 – – 0 0
1962–63 Λιγκ 2 2 1 0 0 0 0 0 0 2 1
1963–64 Λιγκ 1 2 0 2 0 – 2 0 6 0
1964–65 3 0 0 0 0 0 – 3 0
1965–66 27 2 1 0 – – 28 2
1966–67 36 5 2 0 – – 38 5
1967–68 35 3 6 0 4 1 0 0 45 4
1968–69 31 3 4 0 2 0 1 0 38 3
1969–70 23 4 8 1 3 0 1 0 35 5
1970–71 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
1971–72 2 1 0 0 0 0 – 2 1
1972–73 29 3 4 1 – – 33 4
1973–74 Ολιμπίκ Λυών Λιγκ 1 15 2 1 1 3 0 0 0 19 3
1974–75 7 0 0 0 1 0 – 8 0
Σύνολο σταδιοδρομίας 214 25 28 3 13 1 4 0 259 29

Διεθνείς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[13]

Εθνική Γαλλίας
Έτος Συμ. Γκολ
1968 2 0
Σύνολο 2 0

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως παίκτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σαιντ-Ετιέν

Ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπορντό

  • Λιγκ 1: 1983–84, 1984–85, 1986–87 
  • Κύπελλο Γαλλίας: 1985–86, 1986–87 
  • Σούπερ Καπ Γαλλίας: 1987 


Γαλλία

Ατομικές

Τάγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 301191. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 GeneaStar. jacqueta.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Babelio. 153704.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13531157j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ 9663-jacquet-aime. Ανακτήθηκε στις 16  Μαΐου 2022.
  6. ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 4160. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  7. ↑ FourFourTwo Great Footballers: Eric Cantona 198.
  8. ↑ «Classic Football: France 1998». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2006. . FIFA. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2013.
  9. ↑ «Jacquet to become France technical director». ESPN Soccernet. 17 Ιουλίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 1999. https://web.archive.org/web/19990417151832/http://www.worldcup.soccernet.com/u/page/covers/others/jul98/jacquet71798.htm. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014. 
  10. ↑ «Aimé JACQUET» (στα Γαλλικά). Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2013. 
  11. ↑ «Aimé Jacquet» (στα Γαλλικά). Pari-Et-Gagne.com. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2013. 
  12. ↑ «Aimé Jacquet». Football Database.eu. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2013. 
  13. ↑ «Εμέ Ζακέ». National Football Teams. Benjamin Strack-Zimmermann. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2013. 
  14. ↑ Γκάριν, Έρικ· Πιερέντ, Ζόσε Λουίς (8 Ιανουαρίου 2015). «France – Footballer of the Year». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2018. 
  15. ↑ «FORMER RESULTS». IFFHS.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2015. 
  16. ↑ «Décret du 31 décembre 2006 portant promotion et nomination [Decree of 31 Δεκεμβρίου 2006 on promotion and appointment]» (στα γαλλικά). Journal Officiel de la République Française 2007 (1): 8. 2 Ιανουαρίου 2007. PREX0609790D. https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000819088. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Εθνική Γαλλίας – Μουντιάλ 1998 (πρωταθλητές)
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εμέ_Ζακέ&oldid=10520021"