Ελισάβετ του Μπράουνσβαϊγκ-Κάλενμπεργκ
| Ελισάβετ του Μπράουνσβαϊγκ-Κάλενμπεργκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Elisabeth von Braunschweig-Kalenberg (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 8 Απριλίου 1526[1] Nienover |
| Θάνατος | 19 Αυγούστου 1566[1][2] Σλόιζινγκεν |
| Τόπος ταφής | St. Johanniskirche (Schleusingen) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | George Ernest, count of Henneberg-Schleusingen (1543–1566)[3] |
| Γονείς | Ερρίκος Α΄ του Κάλενμπεργκ[4] και Ελισάβετ του Βρανδεμβούργου, δούκισσα του Μπράουνσβαϊγκ-Κάλενμπεργκ-Γκέτινγκεν[4] |
| Αδέλφια | Ερρίκος Β΄ του Κάλενμπεργκ Άννα Μαρία του Μπράουνσβαϊγκ-Κάλενμπεργκ-Γκέτινγκεν |
| Οικογένεια | Οίκος των Γουέλφων |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ελισάβετ, γερμ.: Elisabet von Braunschweig-Calenberg von Welfen (8 Απριλίου 1526 στο Νήνοβερ - 19 Αυγούστου 1566 στο Σλόιζινγκεν) ήταν μια πριγκίπισσα του Μπράουνσβαϊγκ-Κάλενμπεργκ από τη γέννησή της και από το γάμο της κόμισσα του Χένεμπεργκ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η πρώτη κόρη του Έρικ Α΄ δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Κάλενμπεργκ και της συζύγου του Ελισάβετ των Χόεντσολερν (1510-1558), κόρης του Ιωακείμ Α΄ Νέστορα εκλέκτορα του Βραδεμβούργου. Η Ελισάβετ μεγάλωσε ως αυστηρή προτεστάντισσα από τη μητέρα της.
Η Ελισάβετ παντρεύτηκε στις 19 Αυγούστου 1543 στο Μύντεν με τον Γεώργιο-Ερνέστο κόμη του Χένεμπεργκ (1511-1583). Ο αδελφός του Πόπο ΙΒ΄ είχε νυμφευτεί τη μητέρα τής Eλισάβετ δύο έτη νωρίτερα. Η μητέρα της, ο αδελφός της Έρικ Β΄ και ο εξάδελφός της Ιωακείμ Β΄ Έκτωρ εγγυήθηκαν την προίκα της για 20.000 γκίλντερς. Το μοναστήρι στο Βέεντε συνέβαλε 350 γκίλντερς σε αυτήν την προίκα. [5]. Ως ιδιοκτησία χηρείας (wittum), ο γαμπρός τής υποσχέθηκε τις περιοχές Σλόιζινγκεν, Τέμαρ και Ζουχλ. [6] Μέσω του γάμου του με την Ελισάβετ, ο Γεώργιος-Ερνέστος ήρθε σε επαφή με τις κορυφαίες προτεσταντικές δυναστείες στη Γερμανία.
Ο γάμος της Ελισάβετ παρέμεινε άτεκνος. Αυτή αφιερώθηκε στην ευσέβεια και τη φιλανθρωπία και εθεωρείτο «ειρηνική» γυναίκα. Ως αυστηρά ευαγγελική συζυγική κόμισσα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετατροπή της κομητείας Χένεμπεργκ σε προτεσταντική. [7] Η κομητεία παρείχε άσυλο σε αρκετούς εκτοπισμένους Προτεστάντες ιεροκήρυκες. [8]
Η Ελισάβετ απεβίωσε στις 19 Αυγούστου 1566 και τάφηκε στην εκκλησία τού κάστρου Σλόιζινγκεν. Ο τάφος της διακοσμήθηκε με επιτάφιο επίγραμμα, που είχε σκαλιστεί ήδη κατά τη διάρκεια της ζωής της. [9] Πριν από το τέλος της ο Οίκος Χένεμπεργκ έθετε τους τεθνεώτες του στο αβαείο Βέσρα, ωστόσο, ο Γεώργιος-Ερνέστος αποφάσισε να μεταφέρει τον τόπο της ταφής του Οίκου στο Σλόιζινγκεν. [10]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε το 1543 τον Γεώργιο-Ερνέστο κόμη του Χένεμπεργκ. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Johann Adolph Schultes: Diplomatische Geschichte des Gräflichen Hauses Henneberg, Böhme, 1791, σ. 194 ff
- Carl Wernicke: Die Geschichte der Welt, μέρος 1, τόμος 3, Duncker, 1855, σελ. 13
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1013427327. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ p769.htm#i7682.
- ↑ p769.htm#i7682. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Wilhelm Havemann: Geschichte der Lande Braunschweig und Lüneburg, 1855, p. 349
- ↑ Ferdinand Werther: Chronik der Stadt Suhl in der gefürsteten Grafschaft Henneberg, vol. 1, Manitius, 1846, p. 113
- ↑ Johann Jakob Herzog: Real-encyklopädie für protestantische Theologie und Kirche, R. Besser, 1862, p. 136
- ↑ Ernst Daniel Martin Kirchner: Die Churfürstinnen und Königinnen auf dem Throne der Hohenzollern, Wiegandt & Grieben, 1866, p. 287
- ↑ Hennebergischer Altertumsforschender Verein: Einladungsschrift zur ... Jahresfestfeier des Hennebergischen Alterthumsforschenden Vereins in Meiningen, vol. 11, 1843, p. 14 Online
- ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2012.
|