Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λευτέρης Βερυβάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ελευθέριος Βερυβάκης)
Λευτέρης Βερυβάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Ιανουαρίου 1935[1]
Χανιά[1]
Θάνατος6  Αυγούστου 2012[1]
Ρέθυμνο[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[1]
δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΠανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών)[2]
Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας
Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας της Ελλάδας
Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας
αναπληρωματικό μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1996–2000)[3]
αναπληρωματικό μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (2003–2004)[3]

Ο Ελευθέριος (Λευτέρης) Βερυβάκης (Χανιά, 21 Ιανουαρίου 1935 - Μπαλί Ρεθύμνου, 6 Αυγούστου 2012) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που ψηφίστηκε βουλευτής και διετέλεσε πολλές φορές υπουργός. Υπήρξε ηγέτης της Οργάνωσης Νέων της Ένωσης Κέντρου και στη συνέχεια ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ενώ διακρίθηκε για την αντιστασιακή του δράση, κατά την περίοδο της Χούντας.

Ήταν γιος του αντιστράτηγου Δημητρίου Βερυβάκη, και αδελφός του στρατηγού Ιωάννη Βερυβάκη, αρχηγού ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ.

Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1935 στα Χανιά και σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπήρξε στέλεχος της νεολαίας του κόμματος των Φιλελευθέρων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄50, αλλά και πρόεδρος της Οργάνωσης Νέων της Ένωσης Κέντρου, στην αρχή της δεκαετίας του ΄60, όταν παράλληλα εργαζόταν σαν δικηγόρος. Στις 21 Απριλίου του 1967 εκδηλώθηκε το κίνημα των συνταγματαρχών και ο Βερυβάκης έσπευσε αμέσως να ενταχθεί σε αντιστασιακή ομάδα.

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους συνελήφθη από τα όργανα της δικτατορίας, ανακρίθηκε και αργότερα καταδικάσθηκε σε 13ετή φυλάκιση, αλλά αμνηστεύθηκε το Δεκέμβριο. Το καλοκαίρι του 1968 συνελήφθη εκ νέου, μετά την απόπειρα σε βάρος του Γεωργίου Παπαδόπουλου στο Σούνιο σαν άμεσος συνεργάτης του Αλέκου Παναγούλη. Βασανίστηκε άγρια στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά. Παρέμεινε έγκλειστος σε διάφορες φυλακές έως το 1973 οπότε αφέθηκε ελεύθερος, βάσει αμνηστίας που παραχώρησε το καθεστώς.

Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, εκλέχθηκε βουλευτής και διετέλεσε υπουργός σε διάφορα υπουργεία στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπήρξε μέλος πολλών επιτροπών διαφάνειας, οικονομικών και ελέγχου της δημόσιας ζωής. Από το 1990 έως το 1996 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Εκλέχτηκε βουλευτής Β΄ Αθηνών για πρώτη φορά το 1977 και επανεκλέχτηκε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το 2000. Στις εκλογές του 2000 ήταν πρώτος επιλαχών και το 2003 αντικατέστησε στη Βουλή τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο μετά το θάνατο του τελευταίου.[4]

Απεβίωσε τις απογευματινές ώρες της 6ης Αυγούστου 2012, κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Κρήτη, όταν αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία την ώρα που κολυμπούσε και εξέπνευσε στο ασθενοφόρο από καρδιακή ανακοπή, σε ηλικία 77 ετών. Για το θάνατο του Λευτέρη Βερυβάκη εξέδωσε ανακοίνωση ο πρόεδρος της βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης.[5]

Υπουργικές θητείες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Οκτώβριος 1981 - Ιούλιος 1982: Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων
  • Ιούλιος 1982 - Σεπτέμβριος 1984: Κοινωνικών Ασφαλίσεων
  • Σεπτέμβριος 1984 - Ιούνιος 1985: Ενέργειας και Φυσικών Πόρων
  • Ιούνιος 1985 - Απρίλιος 1986: Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας
  • Φεβρουάριος - Σεπτέμβριος 1987: Δικαιοσύνης