Ελένη της Αδιαβηνής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελένη της Αδιαβηνής
Σαρκοφάγος της Ελένης, Μουσείο του Ισραήλ
Βασίλισσα της Αδιαβηνής και της Έδεσσας
Θάνατος50–56 μ.Χ.
Τόπος ταφήςΙερουσαλήμ
ΣύζυγοςΜονόβαζος Α'
Αβγάρος Ε'
ΘρησκείαΜεταστροφή στον Ιουδαϊσμό από τον Ζωροαστρισμό
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Η Ελένη της Αδιαβηνής ( εβραϊκά: הלני מלכת חדייב‬) ήταν βασίλισσα της Αδιαβηνής (σύγχρονο Ερμπίλ, Ιρακινό Κουρδιστάν) και της Έδεσσας (νυν Σανλιούρφα, Τουρκία) ως αδερφή-βασίλισσα του Μονόβαζου Α', κι αργότερα σύζυγος του Άβγαρου Ε', βασιλιά της Οσροηνής. Ήταν μητέρα του Ιζάτη Β' και του Μονόβαζου Β'.

Η Ελένη μεταστράφηκε στον Ιουδαϊσμό περί το 30 μ.Χ.[1]

Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, η Ελένη ήταν η κόρη του Βασιλιά Ιζάτη[2].

Πηγές πληροφοριών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όσα είναι γνωστά για την Έλενα βασίζονται στα γραπτά του Φλάβιου Ιωσήπου, του Μωυσή Χορενατσί, του Κιράκου Γκαντζακέτς και του Ταλμούδ. Ο Ιώσηπος, αν και νεότερος, ήταν σχεδόν σύγχρονος της Έλενας, και ζούσε στην Ιερουσαλήμ την εποχή, που εκείνη έζησε και θάφτηκε εκεί, και έγραψε ουσιαστικά μέρη του έργου του από "πρώτο χέρι". Τα πρώτα μέρη του Ταλμούδ, ενώ βασίστηκαν σε παλαιότερες πηγές, συγκεντρώθηκαν περίπου το έτος 200 και μετά.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελένη της Αδιαβηνής ήταν γνωστή για τη γενναιοδωρία της. Κατά τη διάρκεια ενός λιμού στην Ιερουσαλήμ το 45–46 μ.Χ, έστειλε στην Αλεξάνδρεια για καλαμπόκι (σιτάρι) και στην Κύπρο για αποξηραμένα σύκα για διανομή στους πάσχοντες από την πείνα.[3]

Ωστόσο, στο Ταλμούδ, αυτό αποδίδεται στον Μονόβαζο Α', ωστόσο μιλά επίσης για σημαντικά δώρα που έδωσε η βασίλισσα στον Ναό της Ιερουσαλήμ.[4]

Έφτιαξε επίσης μια χρυσή πλάκα, στην οποία έγραφε το εδάφιο της Πεντατεύχου[5], το οποίο διάβαζε ο ραβίνος, όταν μια γυναίκα, για την οποία υπήρχαν υποψίες περί απιστίας, ερχόταν μπροστά του.[6]

Η αυστηρότητα, με την οποία ακολουθούσε τον εβραϊκό νόμο, αναφέρεται στο Ταλμούδ:

Όταν ο γιος της [Ιζάτης] πήγε στον πόλεμο, η Έλενα έκανε έναν όρκο ότι, αν επέστρεφε ασφαλής, θα γινόταν ναζίρ για διάστημα επτά ετών. Εκπλήρωσε τον όρκο της, και στο τέλος των επτά ετών πήγε στην Ιουδαία. Της είπαν ότι πρέπει να τηρήσει τον όρκο της εκ νέου και ως εκ τούτου έζησε έτσι για επτά ακόμη χρόνια. [7]

Ιερουσαλήμ - Ανάκτορο των Αδιαβηνών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βασιλικό παλάτι της Βασίλισσας Ελένης πιστεύεται ότι ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην πόλη του Δαβίδ το 2007[8][9]. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, το παλάτι χτίστηκε από μια συγγενή του Ιζάτη.[10] Ήταν ένα μνημειώδες κτίριο, που βρίσκεται στην Πόλη του Δαβίδ ακριβώς στα νότια του Όρους του Ναού και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ.

Τα ερείπια περιείχαν νομίσματα, πέτρινα αγγεία και κεραμικά, καθώς και απομεινάρια αρχαίων τοιχογραφιών. Το επίπεδο του υπογείου περιείχε ένα μικβέχ (τελετουργικό λουτρό). [11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 76.
  2. Josephus, War, p.298
  3. Josephus, l.c. § 5.
  4. Yoma 37a.
  5. Numbers v.19–22
  6. Yoma l.c.
  7. Nazir 19b.
  8. Israeli archaeologists uncover 2,000-year-old mansion 06/12/2007
  9. econ
  10. Josephus, War, p 279
  11. Second Temple palace uncovered. By Etgar Lefkovits, Jerusalem Post, December 5, 2007; updated Dec. 24, 2007

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Helena of Adiabene στο Wikimedia Commons