Εκλογές στο Τουρκμενιστάν
Στο Τουρκμενιστάν εκλέγεται ο πρόεδρος και η Εθνοσυνέλευση. Η θητεία αμφότερων είναι πενταετής. Οι εκλογές έχουν επικριθεί για τον τρόπο διεξαγωγής τους.
Προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόσφατες προεδρικές εκλογές (2022)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προηγούμενες προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1990
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις πρώτες προεδρικές εκλογές, που διεξήχθησαν στην Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία της Τουρκμενίας στις 27 Οκτωβρίου 1990, κέρδισε ο μοναδικός υποψήφιος, Σαπαρμουράτ Νιγιαζόφ, με ποσοστό 98,3%.[1] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 96,7%[2].
1992
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νιγιαζόφ επανεξελέγη στις εκλογές που έγιναν στις 21 Ιουνίου 1992, με ποσοστό 99,5% με συμμετοχή της τάξης του 99,8%.[3]
2007
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το θάνατο του Νιγιαζόφ, έγιναν εκλογές για νέο πρόεδρο στις 11 Φεβρουαρίου 2007. Ο Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ εξελέγη με ποσοστό 89,2% των ψήφων και ανέλαβε αμέσως καθήκοντα.[4]
| Υποψήφιοι | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ | 2.357.120 | 89,23 |
| Αμανιάς Αταζίκοφ | 85.016 | 3,23 |
| Ισανγκουλί Νουριέφ | 62.830 | 2,38 |
| Μουχαμετναζάρ Γκουρμπάνοφ | 62.672 | 2,37 |
| Οραζμιράτ Γκαραγιάγεφ | 40.821 | 1,55 |
| Ασιρνιάζ Πομάνοφ | 34.733 | 1,31 |
| Σύνολο (συμμετοχή 95 %) | ||
| Πηγή: https://web.archive.org/web/20040602092413/http://www.turkmenistan.gov.tm/politika/pol%26ofic.htm | ||
2012
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 12 Φεβρουαρίου 2012, εξελέγη ξανά πρόεδρος ο Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ με ποσοστό 97,1%.[5]
| Υποψήφιοι | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ | 97,14 | |
| Αναγκελντί Οραζμπερντίγεβιτς Γιασμιράντοφ | 1,07 | |
| Ρετζέπ Μπαζάροφ | 0,28 | |
| Σαπαρμιράτ Μπατίροφ | 0,19 | |
| Κακαγκελντί Αμπντουλάγεφ | 0,16 | |
| Γκουρμπανμαμέτ Μολανιγιαζόφ | 0,08 | |
| Εσεντουρτί Γκάιποφ | 0,06 | |
| Γιαρμουχάμετ Οραζγκουλιέφ | 1,02 | |
| Σύνολο (συμμετοχή 96,70%) | 2.888.887 | 100,00 |
| Πηγή: turkmenistan.gov.tm Αρχειοθετήθηκε 2015-07-16 στο Wayback Machine. | ||
2017
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βουλευτικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόσφατες βουλευτικές εκλογές (2023)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προηγούμενες εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ανώτατο Σοβιέτ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκλογές για Ανώτατο Σοβιέτ διεξήχθησαν το 1937, το 1947, το 1951, το 1955, το 1959, το 1963, το 1967, το 1971, το 1975, το 1980, το 1984 και το 1990.
Εκλογές 1994-2004
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 11 Δεκεμβρίου 1994 και οι 50 έδρες κερδήθηκαν από το Δημοκρατικό Κόμμα στις βουλευτικές εκλογές. Η συμμετοχή ήταν 99,8%.[2] Το ίδιο έγινε και με τις βουλευτικές εκλογές στις 12 Δεκεμβρίου 1999.[6] Η συμμετοχή ήταν 99,6%.[2] Στις εκλογές που έγιναν στις 19 Δεκεμβρίου 2004 το Δημοκρατικό Κόμμα σημείωσε υψηλό ποσοστό.
Βουλευτικές εκλογές 2008-09
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με βάση το νέο Σύνταγμα, διεξήχθησαν οι βουλευτικές εκλογές στις 14 Δεκεμβρίου του 2008, με δεύτερο γύρο στις 28 Δεκεμβρίου του 2008 και επαναληπτικές εκλογές για μία έδρα στις 8 Φεβρουαρίου του 2009. Ο αριθμός των βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκε σε 125 από 50 (ενώ η Λαϊκή Συνέλευση καταργήθηκε). Οι νέες συνταγματικές διατάξεις τέθηκαν σε ισχύ στις 26 Σεπτεμβρίου του 2008.[7] Ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες θεωρητικά μπορούσαν να λάβουν μέρος και κόμματα εκτός από το Δημοκρατικό Κόμμα της Τουρκμενίας. Ωστόσο, δεν έχουν συσταθεί νόμιμα κόμματα της Αντιπολίτευσης και η ευκαιρία να κερδίσει η Αντιπολίτευση έδρες στο Κοινοβούλιο ελαχιστοποιείται από το γεγονός ότι οι εκλογές έγιναν σε μονοεδρικές περιφέρειες. Εκ τω υποψηφίων, γύρω στο 90% από τους 288 συνολικά για τις 125 έδρες ήταν μέλη του DPT και το 10% ήταν από άλλες ομάδες , προσκείμενες σε αυτό.[8][9] Πολλά μέλη της Αντιπολίτευσης παραμένουν στην εξορία.[10] Επιπλέον, έγιναν παρατυπίες κατά την εγγραφή υποψηφίων της αντιπολίτευσης, των οποίων τα διαβατήρια κατασχέθηκαν.[11] Η οργάνωση Human Rights Watch έκανε λόγο για κάποια πρόοδο, ωστόσο τόνισε ότι οι συνθήκες δεν ήταν εξασφαλισμένες ώστε να είναι οι εκλογές ελεύθερες και δίκαιες.
Τις εκλογές επέβλεψε εννεαμελής ομάδα του ΟΑΣΕ και μικρές ομάδες από την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών και από τα Ηνωμένα Έθνη. Η συμμετοχή έφτασε περίπου το 88%.[12]
Η λίστα με τους 123 νικητές ανακοινώθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 2008, χωρίς όμως να ανακοινωθεί και η κομματική προέλευση των νικητών.[13] Οι εκλογές ήταν οι πρώτες στις οποίες ψήφισαν και Τουρκομάνοι του εξωτερικού. Σε 27 διπλωματικές αποστολές στήθηκαν κάλπες, μεταξύ των οποίων στη Βιέννη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στο Βερολίνο.[14]
2013
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι εκλογές που διεξήχθησαν στις 15 Δεκεμβρίου 2013 ήταν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στην ιστορία της χώρας. Ωστόσο και τα δύο κόμματα που έλαβαν μέρος διακήρυξαν την αφοσίωσή τους στον πρόεδρο Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ.[15] Συνολικά πήραν μέρος 283 υποψήφιοι. Το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα για πρώτη φορά από την εποχή της ανεξαρτησίας έχασε την πλειοψηφία εδρών στη Συνέλευση με 47 επί συνόλου 125 εδρών.
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Δημοκρατικό Κόμμα | 47 | ||
| Οργάνωση των Ενώσεων Συνδικάτων του Τουρκμενιστάν | 33 | ||
| Κόμμα των Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών | 14 | ||
| Ένωση Γυναικών του Τουρκμενιστάν | 16 | ||
| Οργάνωση Νεολαίας του Μαγκτιμγκουλί | 8 | ||
| Ομάδες Πολιτών | 7 | ||
| Άκυρα/λευκά | – | – | |
| Σύνολο | 2.797.637 | 100 | 125 |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 91,33 | – | |
| Πηγή: Κυβέρνηση του Τουρκμενιστάν Αρχειοθετήθηκε 2020-06-06 στο Wayback Machine. | |||
2018
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λαϊκό Συμβούλιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκλογές για το Λαϊκό Συμβούλιο διεξήχθησαν τα έτη 1992, 1998, 2003, 2007, 2010, 2016, 2018 και το 2021.
Εκλογές για Συμβούλιο του Λαού 2007
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Συμβουλίου του Λαού (Halk Maslahaty), που διεξήχθησαν στις 9 Δεκεμβρίου του 2007 όλοι οι υποψήφιοι που εξελέγησαν (2.507) ήταν από το κυβερνών κόμμα.[16]
2021
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διεξήχθησαν εκλογές για το Συμβούλιο του Λαού στο Τουρκμενιστάν στις 28 Μαρτίου 2021 για την εκλογή 48 από τα 56 μέλη του Συμβουλίου του Λαού του Τουρκμενιστάν ή Halk Maslahaty. Άλλα οκτώ μέλη διορίστηκαν από τον πρόεδρο στις 14 Απριλίου 2021.[17][18]
Μετά τις συνταγματικές τροπολογίες του Σεπτεμβρίου 2020, η μονοθάλαμη Εθνοσυνέλευση των 125 εδρών αντικαταστάθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο (Milli Geňeş) με διθάλαμη μορφή, όπου η Εθνοσυνέλευση (Mejlis) έγινε η κάτω βουλή και το Συμβούλιο του Λαού (Halk Maslahaty) των 56 εδρών έγινε η άνω βουλή.[19][20] Αναλυτές εξωτερικής πολιτικής συνέδεσαν τις αλλαγές με την προσπάθεια του προέδρου Μπερντιμουχαμέντοφ να διευκολύνει τη μελλοντική μεταβίβαση εξουσίας στον γιο του.[18]
Εκλογικό σύστημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα συμβούλια των πέντε περιφερειών (welaýat) και της πρωτεύουσας (şäher) πρότειναν από οκτώ μέλη το καθένα, ενώ τα υπόλοιπα οκτώ μέλη επρόκειτο να διοριστούν από τον πρόεδρο.[20] Για να προταθεί κάποιος ως μέλος, έπρεπε να είναι πολίτης του Τουρκμενιστάν άνω των 30 ετών, με ελάχιστο επίπεδο μόρφωσης το πτυχίο, να έχει μόνιμη κατοικία στη χώρα τα προηγούμενα δέκα χρόνια και να μην υπάρχει σε βάρος του ενεργή ποινική δίωξη.[20]Η ιστοσελίδα της Εκλογικής Επιτροπής προσθέτει ότι ο υποψήφιος πρέπει να είναι «πατριώτης». Αυτή είναι μία εξωσυνταγματική προσθήκη.
Η 15μελής Κεντρική Εκλογική Επιτροπή—η οποία ιδρύθηκε το 2019 με προεδρικό διάταγμα ως «ανεξάρτητο όργανο του κράτους»—είχε την ευθύνη για την επίβλεψη ολόκληρης της διαδικασίας, με τη βοήθεια επαρχιακών εκλογικών επιτροπών.[21]
Δημοψηφίσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1991
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πρώτο δημοψήφισμα που έγινε στο Τουρκμενιστάν ήταν στις 17 Μαρτίου 1991. Στις 26 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς το 94,06% υπερψήφισε την ανεξαρτησία της χώρας.[22]
1994
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 15 Ιανουαρίου 1994 ο πρόεδρος Νιγιαζόφ απέκτησε ισόβια εξουσία και η θητεία του παρατάθηκε. Το 99,9% υπερψήφισε την πρόταση για Σύνταγμα.[23]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Nohlen, D, Grotz, F & Hartmann, C (2001) Elections in Asia: A data handbook, Volume I, p477 ISBN 0-19-924959-8
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Nohlen, D, Grotz, F & Hartmann, C (2001) Elections in Asia: A data handbook, Volume I, p479 ISBN 0-19-924959-8
- ↑ Nohlen, D, Grotz, F & Hartmann, C (2001) Elections in Asia: A data handbook, Volume I, p480 ISBN 0-19-924959-8
- ↑ «New Turkmen President Sworn In». Radio Free Europe/Radio Liberty. 14-2-2007. http://www.rferl.org/featuresarticle/2007/02/29f5fc12-0ee2-4e95-a44a-46ef09d5b4c0.html. Ανακτήθηκε στις 6-3-2007.
- ↑ http://news.xinhuanet.com/english/world/2012-02/17/c_131416863.htm
- ↑ Turkmenistan Inter-Parliamentary Union
- ↑ Turkmenistan takes reformist step
- ↑ «Itar-Tass». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2008.
- ↑ «Turkmenistan holds key vote as officials vow openness». AFP. 2008-12-14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-01-22. https://web.archive.org/web/20090122050354/http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5g04ljLv4-CNqIBH40YQjZdTnUFWw. Ανακτήθηκε στις 14-12-2008.
- ↑ Gurt, Marat (13-12-2008). «Turkmens vote in election with little choice». Reuters. http://www.reuters.com/article/worldNews/idUSTRE4BC1Z720081213. Ανακτήθηκε στις 14-12-2008.
- ↑ Pannier, Bruce (14-12-2008). «Turkmen Parliamentary Elections Offer New Twists On Same Old Story». Radio Free Europe/Radio Liberty. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-14. https://web.archive.org/web/20081214041516/http://www.rferl.org/content/Turkmen_Parliamentary_Elections_Offer_New_Twists_On_Same_Old_Story/1359414.html. Ανακτήθηκε στις 14-12-2008.
- ↑ «Parliamentary elections end in Turkmenistan». Xinhua. 14-12-2008. http://news.xinhuanet.com/english/2008-12/15/content_10504322.htm. Ανακτήθηκε στις 14-12-2008.
- ↑ Gurt, Marat (22-12-2008). «Turkmenistan publishes list of election winners». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-29. https://web.archive.org/web/20081229112727/http://in.reuters.com/article/oilRpt/idINLM61161520081222. Ανακτήθηκε στις 22-12-2008.
- ↑ Kolodina, Mariya (16-12-2008). «The right of choice». Turkmenistan.ru. http://www.turkmenistan.ru/?page_id=12&lang_id=en&elem_id=14162&type=event&sort=date_desc. Ανακτήθηκε στις 17-12-2008.
- ↑ No whiff of dissent in Turkmenistan's first multi-party vote Αρχειοθετήθηκε 2013-12-16 στο Wayback Machine. Reuters, 15-12-2013
- ↑ Turkmenistan: Voters Still Waiting For Change - Radio Free Europe / Radio Liberty © 2009
- ↑ «Turkmenistan's Authoritarian Leader Wins Senate Seat With '100 Percent' Of Vote». RFE/RL. March 29, 2021. https://www.rferl.org/a/turkmen-parliament-upper-chamber-elected-first-time-after-constituional-reform/31175479.html.
- ↑ 18,0 18,1 «Туркменистан впервые в истории избрал верхнюю палату парламента» (στα Russian). Deutsche Welle. March 28, 2021. https://www.dw.com/ru/turkmenistan-vpervye-v-istorii-izbral-verhnjuju-palatu-parlamenta/a-57032707.
- ↑ Turkmenistan to set up bicameral parliament Xinhua, 26 September 2020
- ↑ 20,0 20,1 20,2 «Features of New Bicameral Parliamentary System of Turkmenistan». Business Turkmenistan. 29 September 2020. https://business.com.tm/post/6072/features-of-new-bicameral-parliamentary-system-of-turkmenistan.
- ↑ «Elections». saylav.gov.tm. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Nohlen, Dieter· Grotz, Florian· Hartmann, Christof (15 Νοεμβρίου 2001). Elections in Asia and the Pacific: A Data Handbook. Oxford University Press. doi:10.1093/019924958x.003.0022. ISBN 978-0-19-924958-9.
- ↑ Al-Bassam, Kareem (1997). «The Evolution of Authoritarianism in Turkmenistan». Demokratizatsiya: The Journal of Post-Soviet Democratization 5 (3): 386–405. https://demokratizatsiya.pub/archives/05-3_albassam.pdf.