Εκλογές στη Μαυριτανία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μαυριτανία είναι προεδρική δημοκρατία[1]. Ισχύει το Σύνταγμα του 1991 (ισλαμική δημοκρατία). Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται από το λαό με πενταετή θητεία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κοινοβούλιο (Barlamane/Parlement), το οποίο αποτελείται από την 81μελή Βουλή, τα μέλη της οποίας εκλέγονται κάθε πενταετία με καθολική ψηφοφορία. Ως το 2017 αποτελείτο και από τη Γερουσία (Majlis al-Shuyukh/Sénat), με 56 μέλη, εκ των οποίων τα 53 εκλέγονταν από δημοτικούς άρχοντες για 6ετή θητεία. Η Γερουσία ανανεωνόταν τμηματικά κάθε δύο έτη και 3 μέλη της εκλέγονταν από τους απόδημους Μαυριτανούς. Έπειτα από δημοψήφισμα που έγινε τον Αύγουστο του 2017, η Γερουσία καταργήθηκε.[2] Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Τελευταίες προεδρικές εκλογές (2019)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές 1961-1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως το 1992 η χώρα διεξήγαγε εκλογές υπό μονοκομματικό καθεστώς.

Προεδρικές εκλογές 1961[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στη χώρα τον Αύγουστο του 1961. Ο Μοκτάρ Ουλντ Νταντά, ο οποίος ήταν προσωρινός αρχηγός κράτους από την ανεξαρτησία της χώρας το 1960 και μοναδικός υποψήφιος, εξελέγη χωρίς αντίπαλο. Παρότι ήταν μέλος του κυβερνώντος Μαυριτανικού Κόμματος της Επανακατάταξης, η υποψηφιότητά του υποστηρίχθηκε και από την Μαυριτανική Εθνική Ένωση.[3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 93,6%.[4]

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά Μαυριτανικό Κόμμα Επανακατάταξης 370.970 100
Άκυρα/λευκά 838
Σύνολο 371.808 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 397.588 93,5
Πηγή: Nohlen et al.

Προεδρικές εκλογές 1966[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από τη συγχώνευση όλων των πολιτικών κομμάτων της χώρας στο Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα (PPM), η χώρα τέθηκε υπό μονοκομματικό καθεστώς το 1961. Ο ηγέτης του κόμματος και πρόεδρος Μοκτάρ Ουλντ Νταντά ήταν ξανά ο μοναδικός υποψήφιος στις εκλογές που έγιναν στις 7 Αυγούστου 1966 και επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο.[3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 96,2%.[4]

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα 471.577 100
Άκυρα/λευκά 1.080
Σύνολο 472.657 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 491.320 96,8
Πηγή: Nohlen et al.

Προεδρικές εκλογές 1971[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι προεδρικές εκλογές του 1971 διεξήχθησαν για πρώτη φορά στις 8 Αυγούστου μαζί με τις βουλευτικές. Πρόεδρος εκλέχθηκε για άλλη μία θητεία ο Μοκτάρ Ουλντ Νταντά, μοναδικός υποψήφιος.[5]

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα 512.708 100
Άκυρα/λευκά 2.413
Σύνολο 515.121 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 534.994 96,3
Πηγή: Nohlen et al.

Προεδρικές εκλογές 1976[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκλογές διεξήχθησαν ξανά μαζί με τις βουλευτικές, στις 8 Αυγούστου 1976. Για μία ακόμη φορά επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο ο Νταντά.

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα 630.635 100
Άκυρα/λευκά 4.301
Σύνολο 634.936 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 648.876 97,9
Πηγή: Nohlen et al.

Προεδρικές εκλογές (1992- σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές 1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το συνταγματικό δημοψήφισμα του 1991, με το οποίο η χώρα έγινε πολυκομματική, διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές στις 24 Ιανουαρίου 1992. Πρόεδρος εξελέγη ο από το 1984 αρχηγός κράτους, Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια από το Δημοκρατικό και Σοσιαλιστικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, με ποσοστό 62,7% των ψήφων.

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια Δημοκρατικό και Σοσιαλιστικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα 345.583 62,7
Αχμέντ Ουλντ Νταντά Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων 180.658 32,8
Μουσταφά Ουλντ Σαλέκ Ανεξάρτητος 15.735 2,9
Μοχάμεντ Μαχμούντ Ουλντ Μαχ Λαϊκή Κοινωνική και Δημοκρατική Ένωση 7.506 1,4
Άκυρα/λευκά 11.314
Σύνολο 560.796 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 1.183.892 47,4
Πηγή: Nohlen et al.

Προεδρικές εκλογές 1997[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τάγια επανεξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 90% και στις εκλογές που έγιναν στις 12 Δεκεμβρίου 1997.[6] Στις εκλογές δεν πήραν μέρος τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, ισχυριζόμενα νοθεία.[7]

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για Δημοκρατία και Ανανέωση 801.190 90,94
Chbih Ould Cheikh Malainine Ανεξάρτητος 61.869 7,02
Μουλάγιε ελ Χασέν Ουλντ Ζεΐντ Μαυριτανικό Κόμμα για Ανανέωση και Ομοψυχία 8.165 0,93
Μοχάμεντ Μαχμούντ Ουλντ Μαχ Λαϊκή Κοινωνική και Δημοκρατική Ένωση 6.443 0,73
Κανέ Αμαντού Μοκτάρ Κόμμα για Ελευθερία, Ισότητα και Δικαιοσύνη 3.342 0,38
Άκυρα/λευκά 19.191
Σύνολο 900.200 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 1.203.357 74,81
Πηγή: Nohlen et al.

Προεδρικές εκλογές 2003[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις επόμενες προεδρικές εκλογές, στις 7 Νοεμβρίου 2003 ο πρόεδρος Τάγια επανεκλέχθηκε άνετα, κερδίζοντας τον κυριότερο αντίπαλό του, τον πρώην στρατιωτικό ηγέτη Μοχάμεντ Χούνα Ουλντ Χαϊνταλά (ήταν ο άνθρωπος που είχε ανατρέψει ο Τάγια σε πραξικόπημα το 1984). Η αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία. Ο Χαϊνταλά συνελήφθη πριν και μετά τις εκλογές.[8] Στις εκλογές του 2003 για πρώτη φορά πήρε μέρος και γυναίκα υποψήφια (η Αϊσά Μιντ Ζεντάν (Aicha Bint Jeddane), όπως και ο πρώτος απόγονος σκλάβων, ο Μεσαούντ Ουλντ Μπουλχέιρ (Messaoud Ould Boulkheir).[9] Οι εκλογές έγιναν λίγους μήνες μετά τη βίαιη αλλά ανεπιτυχή απόπειρα πραξικοπήματος (Ιούνιος 2003). Ο Τάγια ανατράπηκε σε πραξικόπημα δύο χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 2005.

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα 438.915 67,0
Μοχάμεντ Χούνα Ουλντ Χαϊνταλά 123.244 18,7
Αχμέντ Ουλντ Νταντά 45.314 6,9
Μεσαούντ Ουλντ Μπουλχέιρ 33.089 5,0
Μουλάγιε Ελχασέν Ουλντ Ζαΐντ 9.768 1,5
Αϊσά Μιντ Ζεντάν 3.100 0,5
Άκυρα/λευκά 15.443
Σύνολο 673.591 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 1.203.668 54,7
Πηγή: IFES

Προεδρικές εκλογές 2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις πρώτες εκλογές μετά το πραξικόπημα του 2005, που έγιναν σε 2 γύρους στις 11 Μαρτίου και στις 25 Μαρτίου 2007, τελικός νικητής αναδείχθηκε ο Σίντι Ουλντ Σεΐχ Αμπνταλαχί με ποσοστό 52,85% των ψήφων.

Προεδρικές εκλογές 2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 21 Ιουνίου 2014. Πρόεδρος εκλέχθηκε ξανά από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 82% των ψήφων (συμμετοχή 56,4%) ο Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντελ Αζίζ από την Ένωση για τη Δημοκρατία. Τα πιο πολλά κόμματα από την αντιπολίτευση δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές.[10]

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κοινοβούλιο είναι διθάλαμο, αποτελούμενο από τη Γερουσία και από την Εθνοσυνέλευση.

Πρόσφατες βουλευτικές εκλογές (2023)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 13 και στις 27 Μαΐου 2023, παράλληλα με τις περιφερειακές και τις τοπικές εκλογές.[11][12]

Ήταν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές έπειτα από την ειρηνική επαναφορά στη δημοκρατία μετά τις προεδρικές εκλογές του 2019. Το κυβερνών κόμμα El Insaf (Κόμαμ Ισότητας) κατάφερε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση.

Εκλογές για Γερουσία, 2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τελευταίες εκλογές για Γερουσία διεξήχθησαν στις 21 Ιανουαρίου 2007 και στις 4 Φεβρουαρίου 2007.[13][14] Οι 53 γερουσιαστές εξελέγησαν από 3.688 δημοτικούς συμβούλους,[15][16] και άλλοι 3 εξελέγησαν για τους Μαυριτανούς της διασποράς.[13][14]

Στον πρώτο γύρο εξελέγησαν 38 γερουσιαστές, από τους οποίους οι 23 ήταν ανεξάρτητοι και μόνο 3 ανήκαν στο κυβερνών κόμμα του Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ[13] . Ο συνασπισμός των Δυνάμεων για τη Δημοκρατική Αλλαγή της αντιπολίτευσης, κατέλαβε 11 έδρες. Άλλες 15 έδρες που αποφασίστηκαν στο δεύτερο γύρο.[17]

Η ψηφοφορία για την πλήρωση μίας έδρας ακυρώθηκε εξαιτίας παρατυπιών και ορίστηκε να διεξαχθεί αργότερα. Η συμμετοχή των συμβούλων έφτασε το 97,94%.[17] Οι 3 γερουσιαστές που εκπροσωπούν τους Μαυριτανούς του εξωτερικού εξελέγησαν από τη Γερουσία στις 9 Ιουνίου.[13]

Ο γερουσιαστής από τη Μαγκαμά, Μπα Μαμαντού Μπαρέ, εξελέγη πρόεδρος της Γερουσίας στις 26 Απριλίου 2007, με 40 ψήφους υπέρ και 11 για τον αντίπαλό του, Αχμέντ Σαλέμ Ουλντ Μπακάρ, γερουσιαστή της Μπουτιλιμίτ.[18]

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ε • σ Γερουσία, 21 Ιανουαρίου και 4 Φεβρουαρίου 2007
Κόμματα 1ος γύρος 2ος γύρος Σύνολο
Ψήφοι % Έδρες Ψήφοι % Έδρες
Al-Mithaq (ανεξάρτητοι μετριοπαθείς ισλαμιστές) 2.258 63,14 23 1.081 69,79 11 34
Συναγερμός των Δημοκρατικών Δυνάμεων (Regroupement des Forces Démocratiques) και σύμμαχοι 365 10,21 5 98 6,33 1 6
Συναγερμός των Δημοκρατικών ΔυνάμεωνΈνωση των Δυνάμεων της Προόδου (RFD-UFP) 76 4,91 1 1
Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για Δημοκρατία και Ανανέωση (Parti Républicain Démocratique et Renouvellement) 231 6,46 3 3
Ένωση των Δυνάμεων της Προόδου (Union des Forces du Progrès) 129 3,61 1 29 1,87 0 1
Συνασπισμός των Δυνάμεων για τη Δημοκρατική Αλλαγή (Coalition des Forces de Changements) 83 2,32 3 3
Μαυριτανικό Κόμμα της Ένωσης και της Αλλαγής (Parti mauritanien de l'union et du changement/HATEM) και σύμμαχοι 31 0,87 1 103 6,65 2 3
Ένωση για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο (Union pour la Démocratie et le Progrès) και σύμμαχοι 28 0,78 1 1
Προοδευτική Συμμαχία του Λαού (Alliance populaire progressiste) και σύμμαχοι 12 0,34 1 1
αντιπρόσωποι της διασποράς 3
Σύνολο 3.137 100,0 38 1.387 100,0 15 56

Εκλογές για Εθνοσυνέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν τα έτη 1946, 1952, 1957, 1959, 1965, 1971, 1975, 1976, 1992, 1996, 2001, 2006 , 2013 , 2018 και 2023.

Βουλευτικές εκλογές 1952 - 2018[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εδαφική Συνέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκλογές για Εδαφική Συνέλευση έγιναν το 1952 και είχαν ως αποτέλεσμα τη νίκη της Μαυριτανικής Προοδευτικής Ένωσης, η οποία κέρδισε 22 από τις συνολικά 24 έδρες.[19] Στις επόμενες εκλογές στις 31 Μαρτίου 1957 η Μαυριτανική Προοδευτική Ένωση πήρε 33 από τις 34 έδρες.[20]

1959[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 17 Μαΐου 1959 το μοναδικό κόμμα που πήρε μέρος ήταν το Μαυριτανικό Κόμμα Επανακατάταξης (πήρε και τις 40 έδρες στην Εθνοσυνέλευση).[3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 90,3%.[5]

1961-1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1961 η Μαυριτανία γίνεται μονοκομματικό κράτος και μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα, το οποίο κέρδισε και τις 40 έδρες στις βουλευτικές εκλογές στις 9 Μαΐου 1965 (συμμετοχή 92,8%), είναι το Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα.[5]

Οι επόμενες εκλογές, στις 8 Αυγούστου 1971, έγιναν για πρώτη φορά μαζί με τις προεδρικές. Το PPM κέρδισε και τις 50 έδρες της Εθνοσυνέλευσης, ενώ ψήφισαν το 95,6% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.[5] Το ίδιο έγινε στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 26 Οκτωβρίου 1975, με τη διαφορά ότι οι έδρες στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκαν σε 70. Η συμμετοχή ήταν 87,4%.[5] Στις γενικές εκλογές στις 8 Αυγούστου 1976 το PPM κέρδισε και πάλι όλες τις έδρες, ενώ για δεύτερη φορά στα χρονικά, οι βουλευτικές και οι προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν ταυτόχρονα (συμμετοχή 97,9%).[4]

Πολυκομματικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαρτίου 1992 ήταν οι πρώτες με τη συμμετοχή άνω του ενός κομμάτων, καθώς εισήχθη ο πολυκομματισμός μετά το δημοψήφισμα του 1991. Το κυβερνών Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα κέρδισε 67 επί συνόλου 79 εδρών στη Συνέλευση.[21]

Κόμμα Ψήφοι % Έδρες
Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα 301.349 67,7 67
Συναγερμός για Δημοκρατία και Ενότητα 32.841 7,4 1
RDU-PAGN 5.090 1,1 0
Κόμμα Εθνικής Πρωτοπορίας 4.504 1,0 0
Μαυριτανικό Κόμμα για την Ανανέωση 3.203 0,7 1
Κοινωνική και Δημοκρατική Λαϊκή Ένωση 1.553 0,3 0
Ένωση για Σχεδιασμό και Ανασυγκρότηση 382 0,1 0
Μαυριτανικό Κεντρώο Κόμμα Δημοκρατίας 357 0,1 0
PMR-C-UPC 319 0,1 0
Κόμμα Εργασίας και Εθνικής Ενότητας 83 0,0 0
Ανεξάρτητοι 95.644 21,5 10
Άκυρα/λευκά 10.912
Σύνολο 456.237 100 79
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 1.174.087 38,9
Πηγή: Nohlen et al.

1996[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές έγιναν σε δύο γύρους, στις 11 Οκτωβρίου 1996 και για τις 16 από τις 79 περιφέρειες στις 18 Οκτωβρίου. Το κυβερνών κόμμα PRDS κέρδισε 60 από τις συνολικά 63 έδρες που αποφασίστηκαν στον πρώτο γύρο. Ως αποτέλεσμα η αντιπολίτευση με την Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων αποφάσισε να μην συμμετάσχει στον δεύτερο γύρο. Έτσι, το PRDS κέρδισε συνολικά 70 έδρες. Η συμμετοχή κυμάνθηκε μόλις στο 30% στη Νουακχότ.[22]

Κόμμα Ψήφοι % Έδρες +/-
Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα 352.482 67,6 70 +3
Δράση για την Αλλαγή 26,295 5,3 1 Νέο
Ένωση Δημοκρατικών Δυνάμεων-Νέα Εποχή 27,779 5,3 0 Νέο
Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο 8,666 1,7 0 Νέο
Συναγερμός για Δημοκρατία και Ενότητα 7.392 1,4 1 0
Σοσιαλδημοκρατική Λαϊκή Ένωση 707 0,1 0 0
Κόμμα Εργασίας και Εθνικής Ενότητας 360 0,1 0 0
Μαυριτανικό Κεντρώο Κόμμα της Δημοκρατίας 159 0,1 0 0
Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο 109 0,0 0 Νέο
Κόμμα για τη Δημοκρατική Συνεργασία 107 0,0 0 Νέο
Ανεξάρτητοι 66.234 12,7 7 –3
Σύνολο 541.859 100 79 0
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 1,040,855 52.1
Πηγή: Nohlen et al.

2001[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτικές εκλογές του 2001 έγιναν στις 19 και στις 26 Οκτωβρίου 2001. Το κυβερνών Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του προέδρου Τάγια κέρδισε 64 επί συνόλου 81 εδρών.

Κόμμα Ψήφοι % Έδρες
Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα 285.623 51,0 64
Συναγερμός για Δημοκρατία και Ενότητα 53.764 9.6 3
Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο 45.364 8,1 3
Συναγερμός των Δημοκρατικών Δυνάμεων 31.363 5,6 3
Δράση για Αλλαγή 30.802 5,5 4
Ένωση των Δυνάμεων της Προόδου 3
Μέτωπο του Λαού 1
Άκυρα/λευκά
Σύνολο 560.045 100 81
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 1.028.630 54,5
Πηγή: IPU

2006[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτικές εκλογές του 2006 έγιναν μαζί με τις δημοτικές, στις 19 Νοεμβρίου και στις 3 Δεκεμβρίου 2006.[23] Εξελέγησαν 95 βουλευτές και περισσότερα από 200 τοπικά συμβούλια.[24] Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Αχμέντ Ουλντ Νταντά κήρυξε τη νίκη στις εκλογές.[25] Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου επιβεβαίωσαν τη νίκη για το RFD, το οποίο κέρδισε τις 12 από τις συνολικά 43 έδρες του πρώτου γύρου.[26] Οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι πήραν 24 έδρες και άλλες 52 αποφασίστηκαν σε δεύετρο γύρο.[26] 'Επειτα από τη διεξαγωγή και του δεύτερου γύρου το Δεκέμβριο, η αντιπολίτευση κέρδισε συνολικά 39 έδρες, οι ανεξάρτητοι 41 και το πρώην κυβερνών κόμμα 7 έδρες.

2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2018[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Μαυριτανία έχουν γίνει δημοψηφίσματα τα έτη 1945, το Μάιο του 1946, τον Οκτώβριο του 1946, το 1958, το 1991 και το 2006.

1958[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα νέο Σύνταγμα για τη Γαλλία εγκρίθηκε και στη Μαυριτανία, εντός της Γαλλικής Ένωσης, με 94,04% στις 28 Σεπτεμβρίου 1958. Με βάση του νέο Σύνταγμα η Μαυριτανία έγινε μέλος της Γαλλικής Κοινότητας, καθώς σε περίπτωση που το δημοψήφισμα ήταν αρνητικό, η χώρα θα γινόταν ανεξάρτητη.[27]

Επιλογή Ψήφοι %
Υπέρ 302.018 94,04
Κατά 19.126 5,96
Άκυρα/λευκά 1.307
Σύνολο 322.451 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 382.870 84,22
Πηγή: Direct Democracy

1991[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε δημοψήφισμα εγκρίθηκε ένα νέο Σύνταγμα στις 12 Ιουλίου 1991, με το οποίο αποκαταστάθηκε η πολυκομματική δημοκρατία, για πρώτη φορά από τη δεκαετία του ' 60. Επίσης, θεσπίστηκε η δημιουργία διθάλαμου Κοινοβουλίου με Γερουσία και Εθνοσυνέλευση. Ωστόσο, δεν συμπεριλήφθησαν τα όρια της θητείας για τον Πρόεδρο.[3] Το 97,94% των ψηφοφόρων ενέκριναν το Σύνταγμα, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 85,3%.

Επιλογή Ψήφοι %
Υπέρ 713.493 97,94
Κατά 14.999 2,06
Άκυρα/λευκά 3.020 -
Σύνολο 731.512 100

2006[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε δημοψήφισμα για Σύνταγμα, που διεξήχθη στις 25 Ιουνίου 2006, η πρόταση υπερψηφίστηκε με ποσοστό 97%. Το Σύνταγμα του 2006 περιορίζει τη θητεία του Προέδρου σε 2 πενταετείς περιόδους (προηγουμένως η θητεία ήταν 6ετής και δεν υπήρχε όριο για την επανεκλογή του Προέδρου).[28] Επίσης, το ανώτατο όριο ηλικίας για τους υποψηφίους στις προεδρικές εκλογές ορίστηκε στα 75 έτη.[29]

Εκλογικό σώμα Άκυρα Συμμετοχή (%) Υπέρ (%) Κατά (%)
989.664 21.914 756.643 (76,45) 712.214(96,94) 10.482 (1,43)
Πηγή: IFES Election Guide

2017[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «CIA World Fact Book». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013. 
  2. «Mauritania Senate abolished in referendum». BBC. 7 Αυγούστου 2017. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Elections in Mauritania African Elections Database
  4. 4,0 4,1 4,2 Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p596 ISBN 0-19-829645-2
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p594 ISBN 0-19-829645-2
  6. «Mauritanian president wins poll». BBC News Online. 13 Δεκεμβρίου 1997. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2009. 
  7. «Mauritanian opposition cries foul». Middle East Times. 19 Δεκεμβρίου 1997. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2009.  [νεκρός σύνδεσμος]
  8. «Top Mauritanian politician held». BBC News. 9 Νοεμβρίου 2003. 
  9. «Mauritania's day postponed». Al-Ahram Weekly. 13–19 Νοεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2021. 
  10. «Μαυριτανία: Επανεξελέγη με 81,89% ο πρόεδρος Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ». Capital.gr με πληροφορίες ΑΠΕ/ΜΠΕ. 23 Ιουνίου 2014. 
  11. «تحديد مايو 2023 موعدا للانتخابات البرلمانية والبلدية والجهوية بموريتانيا» (στα ar). AlAkhbar.info. 13 December 2022. https://alakhbar.info/?q=node/44628. Ανακτήθηκε στις 20 December 2022. 
  12. «اتفاق بين الحكومة الموريتانية والأحزاب بشأن آليات ومواعيد الانتخابات التشريعية والمحلية» [Agreement between the Mauritanian government and parties regarding the mechanisms and dates of legislative and local elections]. Al Jazeera (στα Αραβικά). 28 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2022. 
  13. 13,0 13,1 13,2 13,3 Results from the IPU.
  14. 14,0 14,1 «Les deux tiers du Sénat mauritanien pourvus au premier tour, dimanche» (στα Γαλλικά). African Press Agency. 22 Ιανουαρίου 2007. [νεκρός σύνδεσμος]
  15. Ibrahima Sylla (21 Ιανουαρίου 2007). «Mauritania elects Senate». Independent Online (South Africa). 
  16. «187 listes candidates aux élections sénatoriales» (στα Γαλλικά). Agence Mauritanienne d'Information. 24 Δεκεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013. 
  17. 17,0 17,1 «Sénatoriales: la coalition ""Al Mithaq"" remporte le second tour» (στα Γαλλικά). avmaroc.com. 5 Φεβρουαρίου 2007. 
  18. «Le Sénat élit M. Bâ Mamadou dit M'Baré, son président» (στα Γαλλικά). AMI. 26 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013. 
  19. Mauritania: Postwar Reforms Library of Congress Country Studies
  20. Anthony G. Pazzanita (2008) Historical Dictionary of Mauritania, Scarecrow Press, p6
  21. Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p595 ISBN 0-19-829645-2
  22. Mauritania: Parliamentary Chamber: Al Jamiya-Al-Wataniya: Elections held in 1996 Inter-Parliamentary Union
  23. «Mauritania stages historic poll». BBC News. 19 Νοεμβρίου 2006. 
  24. «Opposition leads Mauritania race». BBC News. 23 Νοεμβρίου 2006. 
  25. «Mauritanian opposition leader claims victory». 21 Νοεμβρίου 2006. 
  26. 26,0 26,1 «Another step in democratic transition». IRIN. 23 Νοεμβρίου 2006. 
  27. Frankreich, 28. September 1958 : Verfassung Direct Democracy
  28. «Mauritania's constitution gets 96.96% yes vote». Middle East Online. 28 Ιουνίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013. 
  29. «Military junta launches pro-democracy poll». IRIN. 23 Ιουνίου 2006.